Μετά τη συνάντηση μου με τον Σταύρο Γασπαράτο έφυγα κρατώντας στα χέρια μου ένα CD με τρία κομμάτια που του ζήτησα. «Η μουσική μιλάει από μόνη της, και πολλές φορές καλύτερα κι από τους ανθρώπουs» συμφωνήσαμε πριν φύγω από το διαμέρισμα του.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Σακκάς
Ακούω προσεκτικά δύο μουσικά κομμάτια που έγραψε για την Ερωτευμένη νεκρή (σκηνοθεσία Kατερίνας Ευαγγελάτου, Αμφιθέατρο, 2007) και αντιλαμβάνομαι πόσο ταιριάζουν οι ήχοι σ’ αυτό το απόγευμα του Σεπτέμβρη. Ο Σταύρος Γασπαράτος δεν δημιουργεί απλώς αρμονικά συμπλέγματα μελωδιών, δημιουργεί ατμόσφαιρες, εικόνες, τοπία. Κι έτσι καταφέρνει να σε παρασύρει σ’ έναν κόσμο που οικοδομείται από άυλα υλικά, εμπνευσμένο άλλοτε από ένα θεατρικό έργο, άλλοτε από τον ίδιο του τον εαυτό και τη ζωή. Γεννήθηκε στην Πάτρα, όπου και σπούδασε κλασική και τζαζ κιθάρα στο ωδείο «Φίλλιπος Νάκας». Εργάζεται ασταμάτητα είτε ως ενορχηστρωτής και μουσικός, είτε ως μουσικός παραγωγός και μηχανικός ήχου. Ήδη γνωστός στο μουσικόφιλο κοινό από το συγκρότημα «γύρω-γύρω», πριν από 4 χρόνια ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως συνθέτης μουσικής για θέατρο. Πρώτος και πολύτιμος σταθμός ο Νίκος Κυπουργός και οι πρώτες μουσικές του Σταύρου Γασπαράτου για το Αμόρε. Μέχρι σήμερα έχει εμπλακεί σε παραπάνω από είκοσι πέντε θεατρικές παραγωγές, έχει συμμετάσχει σε τρεις δισκογραφικές δουλειές και κρατεί στα χέρια του τέσσερις δίσκους με τους «γύρω-γύρω». Επίσης, πέντε κινηματογραφικές ταινίες έχουν τη μουσική υπογραφή του.
Και έπεται συνέχεια. Μια συνέχεια που δεν μπορείς να την προβλέψει, αφού ο Σταύρος Γασπαράτος πατά με το ένα πόδι στο θέατρο, με το άλλο στην «προσωπική μουσική», με το ένα πόδι στο ευρωπαϊκό Βερολίνο, με το άλλο στην ελληνική Αθήνα. Είναι από τους λίγους μουσικούς που έχω γνωρίσει ο οποίος επιλέγει να παρευρίσκεται σε καθημερινή βάση στις πρόβες. Έτσι, μπορεί αφενός να συμπλεύσει όσο το δυνατόν καλύτερα με την ιδέα του σκηνοθέτη και το ύφος της παράστασης, αλλά και να αφουγκραστεί την ατμόσφαιρα και την ενέργεια προτού αποπειραθεί να την περιγράψει με τη μουσική του. Προσπαθεί να βρει «τη χροιά του έργου», προσπαθεί να ακούσει «το φυσικό του υλικό». Μόλις ένας ήχος του φανερωθεί μέσα από αυτή τη διαδικασία, έχει βρεθεί ήδη «το ηχητικό περιβάλλον» στο οποίο θα παίξει και θα δημιουργήσει. «Δεν είναι ανάγκη η δουλειά σου να είναι τέλεια, αρκεί να ισορροπεί με τη δουλειά και την εικόνα της όλης παράστασης», έχει το θάρρος να ομολογήσει. «Αλλιώς δεν υπάρχει αρμονία στο έργο», «αλλιώς έχει χαθεί η επικοινωνία». Όσον αφορά τον τρόπο που κυλούν τα πράγματα στην εγχώρια τέχνη, είναι αισιόδοξος. «Το πρόβλημα δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, είναι παγκόσμιο. Αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο». Είμαι σίγουρος ότι ανήκει στη μερίδα των ανθρώπων που πλάθουν μέσα τους τον επόμενο κόσμο. Και το αποδεικνύει με κάθε νέα δουλειά του, προσθέτοντας φόρμες και τεχνικές, βουτώντας στο πείραμα και στην αναζήτηση, ανεβάζοντας τον πήχη της δημιουργίας, της συνεργασίας και της ποιότητας του αποτελέσματος. Ο Σταύρος Γασπαράτος μοιάζει με ταξιδιώτη του 30. Δεν σταματάει ποτέ. Και σε κάθε ταξίδι του συμπαρασύρει δεκάδες ονειροπόλους και μυστήριους ταξιδευτές. Κι ας έπεται η συνέχεια όπως εκείνη θέλει…
Μελλοντικές παραγωγές • θέατρο του Νέου Κόσμου, Motortown, σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος• Εθνικό θέατρο, Πλαστελίνη, σκηνοθεσία Κατερίνα Ευαγγελάτου• Αμφιθέατρο, Η ερωτευμένη νεκρή, σκηνοθεσία Καιερίνα Ευαγγελάτου Studio πρώτες ύλες, σκληρά και τρυφερά, σκηνοθεσία, Χρήστος Λύγκας www.myspace.com/stavrosgasparatos
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Highlights (τεύχος 31)
Powered by Qumana
CAMERA STYLO 