UNA, Unknown Negative Activity, Rootlessroot με την Μάρθα Φριντζήλα, τον Jozef Fruček και τον Βασίλη Ματζούκη που επιμελήθηκε και την μουσική. 18, 19 Μαΐου 22.00 20, 21 Μαΐου 19.30. Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου (Προφήτη Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Κεραμεικός, 2103467735)

Η ομάδα Rootlessroot παρουσιάζει τη Μάρθα Φριντζήλα και τη ζωντανή μουσική του Βασίλη Μαντζούκη για τέσσερις παραστάσεις από 18 έως 21 Μαΐου στο Θέατρο «Κατερίνας Βασιλάκου».

Η UNA είναι μια σωματική όπερα, μια shouting opera, μια παράσταση, κατά την οποία το συναισθηματικό άγχος των ηθοποιών εκφράζεται από τις εκρηκτικές κινήσεις τους και την ανεξέλεγκτη και εκτός ορίων φωνή τους. Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από τον Unabomber και τον αγώνα του εναντίον αυτών που θεωρούσε «κακών της τεχνολογικής κοινωνίας». Δημιουργείται ένα τοπίο, μέσα στο οποίο το σώμα, σε κίνηση, δομεί μια ψυχολογική χειρονομία και προσεγγίζει το απόλυτο μέσο του εσωτερικού μας κόσμου. Μια καινούργια τεχνητή και υπερβολική γλώσσα, που μπορεί να εκφράσει τον περίπλοκο κόσμο των μοναχικών ανθρώπων στον ολοένα πιο περίπλοκο κόσμο που ζούμε.

Ταυτότητα της παράστασης:

Ιδέα & Χορογραφία: Jozef Fruček/ Λίντα Καπετανέα
Σύνθεση και εκτέλεση: Μάρθα Φριντζήλα, Jozef Fruček, Λίντα Καπετανέα, Βασίλης Μαντζούκης, Edgen Lame και Μαριάννα Τζούδα
Μουσική: Βασίλης Μαντζούκης
Ηχοληψια:Τιτος Καργιωτακης
Κείμενο: Jozef Fruček
Σκηνογραφία: Δημήτρης Νασιάκος & RootlessRoot
Κοστούμια: Κατερίνα Θεοφανοπούλου
Φωτισμός: Δημήτρης Νασιάκος
Φωτογραφια: Ορφεας Εμιρζας

Διαρκεια 70 ‘

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ 2009. Ελεύθερη είσοδος σε όλα τα μουσεία.

Τα μουσεία σε όλο τον κόσμο σήμερα προσκαλούν το κοινό με ελεύθερη είσοδο να θαυμάσει θησαυρούς της αρχαίας αλλά και μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης και να παρακολουθήσει ειδικές εκδηλώσεις που συνοδεύουν τον εορτασμό. Η 18η Μαΐου έχει καθιερωθεί από το 1977 ως παγκόσμια ημέρα Μουσείων, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων, προκειμένου να δοθεί έμφαση  στο ρόλο των μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία.

Θέμα του φετινού εορτασμού είναι «Μουσεία και πολιτιστικός τουρισμός».

Το μήνυμα της σημερινής επετείου είναι να γίνουν τα μουσεία φορείς πολιτισμικών ανταλλαγών, με σκοπό την ανάπτυξη της μόρφωσης και της αμοιβαίας κατανόησης, τη συνεργασία και την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς.

Τιμώμενο μουσείο για την Ελλάδα το 2009, είναι το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, που ιδρύθηκε το 2000 και συμβάλλει στην προβολή της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα.

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης: Κτίριο Ωδείου Αθηνών, Βασ. Γεωργίου Β΄ 17-19 και Ρηγίλλης τηλ.  210 9242111-2
Ημέρες και ώρες λειτουργίας :Τρίτη έως Κυριακή: 11.00 – 19.00, Πέμπτη: 11.00 – 22.00 Δευτέρα: Κλειστά

1o Φεστιβάλ Ιταλικού Κινηματογράφου στην Ελλάδα. “ITALIA ΙΝ PIAZZA 2009”. Οι προβολές θα γίνουν στον κινηματογράφο “Mικρόκοσμος – Prince” από την Πέμπτη 28 Μαΐου έως και την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009.

ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

“ITALIA IN PIAZZA 2009”

Φεστιβάλ Ιταλικού Κινηματογράφου στην Ελλάδα

σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

Το Τελευταίο Φιλί

Στα πλαίσια της διοργάνωσης της Αθήνας, του Φεστιβάλ Ιταλικού Κινηματογράφου θα γίνει μια μεγάλη δεξίωση στην Πρεσβευτική Κατοικία, ένα φιλανθρωπικό gala με φιλοξενούμενους αστέρες του ιταλικού και ελληνικού κινηματογράφου, τα έσοδα του οποίου θα ενισχύσουν του σεισμοπαθείς του Abruzzo. Πρώτη φιλοξενούμενη και παρουσιάστρια της εκδήλωσης η ελληνο-ιταλίδα Dorotea Mercuri.

Το φεστιβάλ θα περιλαμβάνει τα ακόλουθα θεματικά αφιερώματα:

– Ταινίες μεγάλου μήκους: Αφιέρωμα με 7 ταινίες στον σύγχρονο ιταλικό κινηματογράφο.

Οι προβολές θα γίνουν στον κινηματογράφο “Mικρόκοσμος – Prince” από την Πέμπτη 2 Μαϊου έως και την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009.

Πρόκειται για ταινίες με διακρίσεις στα ιταλικά φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας, της Ρώμης και του Τορίνο, δύο από τις οποίες σε πρώτη προβολή στην Ελλάδα. (Θα προηγηθεί προβολή του ίδιου αφιερώματος στη Θεσσαλονίκη στον κινηματογράφο Ολύμπιον, από τις 21 έως και τις 27 Μαΐου).

Τίτλοι ταινιών μεγάλου μήκους

Το Κορίτσι της Λίμνης

Πρωτότυπος τίτλος	Ελληνικός τίτλος	Σκηνοθεσία
L’ ultimo bacio	Το τελευταίο φιλί	Gabriele Muccino
La giusta distanza	Η σωστή απόσταση	Carlo Mazzacurati
La ragazza del lago	To κορίτσι της λίμνης	Andrea Molaioli
Primo amore	Πρώτος έρωτας	Matteo Garrone
Lascia perdere, Johny!	Μη χάνεις το καιρό σου, Τζόνυ	Fabrizio Bentivoglio
La bestia nel cuore	Μην το πεις	Cristina Comencini
Prendimi l’ anima	Ψυχή και σώμα	Roberto Faenza

– Μεταμεσονύκτιες προβολές: στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, κάθε βράδυ από την 1^η έως και τις 5 Ιουνίου νυχτερινές θερινές προβολές στις 00:30, με ιστορικά αριστουργήματα του κλασσικού ιταλικού κινηματογράφου, όπως τα έργα των Vittorio De Sica, Federico Fellini, Luchino Visconti, Sergio Leone.

– Αφιέρωμα στο τουριστικό και πολιτιστικό ντοκυμαντέρ (Tεχνόπολις, 1-6 Ιουνίου).

ΑΙΜΑ ΚΑΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΡΕΤΣΟ ΓΙΑ ΕΞΙ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ 5 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, 2310423925) ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 22,23,24, 29,30, 31 Μαΐου 21.30.

Μετά την ιδιαίτερα επιτυχημένη παρουσίαση της παράστασης στην Αθήνα στο Booze Cooperativa και στο θέατρο Πορεία αλλά και στο θέατρο Μύλος στο πλαίσιο του Πρώτου Πειραματικού Φεστιβάλ Θεάτρου της Λάρισας το «Αίμα Κακό» έρχεται στην Θεσσαλονίκη από το Θέατρο Σοφούλη και την ομάδα Άλμα Κάλμα για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Το Έργο

Ο Rimbaud το 1872 και σε ηλικία 19 ετών γράφει το Une Saison en Enfer – Μία Εποχή στην Κόλαση. Από αυτό, το κεφάλαιο «Αίμα Κακό» αντανακλά εκτός από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται και την αντίδραση του ποιητή στις κοινωνικές συνθήκες της εποχής του. Σαρωτικός, αυτοκαταστροφικός, μεγαλομανής, εκδικητικός, κυνικός, ανελέητος χλευαστής, ευφυής, ευαίσθητος, ύπουλος, καλοσυνάτος, χιουμοριστικός, υπέροχος διασκεδαστής, οραματιστής, σκληροτράχηλος, με τα πόδια εκτεθειμένα, μελαμψά, με ίχνη αρρώστιας που ταράζει τον νου, σκορπίζει τον πόνο σε κάθε βήμα. Η εξέλιξη μίας εσωτερικής σκέψης που θέλει να γκρεμίσει τα όρια του χώρου και του χρόνου.
Μέσα σε μία φάρσα, ο ίδιος ο Rimbaud ως πρωταγωνιστής στήνει ένα θεατρικό χώρο από τον οποίο προσπαθεί δαιμονιωδώς να αποδράσει. Υπάρχουν ακόμα στην Ευρώπη άνθρωποι που τον θυμούνται, χλευαστικό, ημιάγριο με μια όψη ελευθερίας που σέρνεται από ένα σακίδιο. Στη διαδικασία αυτή η ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα χάνουν τα όρια τους.

ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ

Ένας άνεργος ηθοποιός, ένας ακαθορίστου ηλικίας και εποχής γελωτοποιός που βρίσκεται τυχαία επί σκηνής σε κάποιο ερειπωμένο θέατρο, το διασκεδάζει κατά βούληση ανιχνεύοντας άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, τα “υψηλά” νοήματα της ποίησης. ΜΕ ότι αυτό συνεπάγεται.
Μέσα σε έναν καταιγισμό ήχων ή θορύβων της αιώνιας καθημερινής αρένας, το σκηνοθετικό πλαίσιο καθορίζει και καθορίζεται απόλυτα από τον σχεδιασμό του ήχου και την μουσική (Σπύρος Αραβοσιτάς).

Ηθοποιοί Σκηνοθεσία: Στέφανος Τσιβόπουλος Διάρκεια: 36′ Ελλάδα, 2004. ecofilms 2009, 23-28 Ιουνίου. ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία, Σενάριο, Μοντάζ:
Στέφανος Τσιβόπουλος

Κάμερα:
Aurelio Copainig

Επιλογή Ηθοποιών:
Kemna Casting

Ηθοποιοί:
Jeroen Biegstraaten, Pepijn Cladder,
Joa Hug, Franky Ribbens

Παραγωγή:
Sandberg Institute Amsterdam

Σχετικά με τη ταινία

Στην ταινία “actors” ο Τσιβόπουλος, τοποθετεί τους ηθοποιούς σε έναν ασφυκτικό κλειστό στρατιωτικό θάλαμο και τους ζητά να αυτοσχεδιάσουν με θέμα την στρατιωτική ζωή.

Καταγράφει τους αυτοσχεδιασμούς τους, για την ακρίβεια την σταδιακή ταυτοποίησή τους με τους νέους τους ρόλους σε μια σύγχρονη αναπαραγωγή του πειράματος του Μίλγκραμ που τους οδηγεί σε ακραία βία και υπόνοιες για ομοφυλοφιλική μάχη για την εξουσία.

Η προβολή του έργου – δύο επίπεδα προβολής αναπαράγουν το βάθος του τηλεοπτικού στούντιο – μεταμορφώνει την διαδικασία την ταυτοποίησης των ηθοποιών με τους ρόλους τους σε έναν μηχανισμό έκθεσης του θεατή στις πολιτικές συνθήκες της δικής του ταυτοποίησης με τους ήρωες του θεάματος και τα αντικείμενα της δικής τους τηλεοπτικής ηδονοβλεψίας.

Θεόφιλος Τραμπούλης

Ο σκηνοθέτης για την ταινία του

Η αλήθεια ξεκινάει με ένα
αξίωμα της αλήθειας.
Ξεκινά με μια απόφαση.
Την απόφαση να πεις ότι
ένα γεγονός έλαβε χώρα.

Alain Badiou, Το Πολιτικό
Ως Διαδικασία Αλήθειας

Στο κέντρο της τέχνης μου βρίσκεται η έρευνα, η συλλογή και η ανάλυση αρχείων φωτογραφιών, επίκαιρων, αρχείων ταινιών και άλλου είδους ιστορικών εικόνων που αποτελούν την συλλογική μας μνήμη.