2η Μπιενάλε της Αθήνας 2009 HEAVEN 15 Ιουνίου – 4 Οκτωβρίου 2009 στον Ολυμπιακό Πόλο Φαλήρου (κτίριο πεζογέφυρας Εσπλανάδας και πλατεία Νερού) καθώς και στην παραλιακή ζώνη του Παλαιού Φαλήρου, από τον Φλοίσβο ως τον Μπάτη. Προεγκαίνια: 13 & 14 Ιουνίου 2009.

2η Μπιενάλε της Αθήνας 2009
HEAVEN
15 Ιουνίου – 4 Οκτωβρίου 2009
Προεγκαίνια: 13 & 14 Ιουνίου 2009

Η 2η Μπιενάλε της Αθήνας 2009 ΗEAVEN είναι ένα πολυεπίπεδο φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης που απλώνεται στο θαλάσσιο μέτωπο της Αθήνας, στις παραλίες του Π. Φαλήρου και της Καλλιθέας, από τις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Πόλου Φαλήρου, ως τον Φλοίσβο και τον Μπάτη.

Στόχος της διοργάνωσης είναι η 2η Μπιενάλε της Αθήνας 2009 να γνωρίσει ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία από την 1η Μπιενάλε 2007, η οποία συγκέντρωσε περισσότερους από 50.000 επισκέπτες.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 23ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΛΕΣΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΜΕ ΘΕΜΑ: «Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ». 12, 13 & 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009, ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ: ΑΙΘΟΥΣΑ «ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ»

– ΤΡΙΤΗ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ (προβολή ταινίας)

21.00 «Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΩΝ ΡΟΔΑΚΙΝΩΝ», του Βέλο Ράντεφ

– ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ (προβολή ταινίας)

21.00 «ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ», της Αγγελικής Αντωνίου

– ΠΕΜΠΤΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ (προβολή ταινίας)

21.00 «ΟΜΗΡΟΣ», του Κωνσταντίνου Γιάνναρη

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ:

Α. Πολιτιστικό Κέντρο Φλώρινας, αίθουσα «Θόδωρος Αγγελόπουλος»

19.00: Έκθεση ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Η ΛΕΣΧΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ.

Έκθεση ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ

21.00: Προβολή ταινίας: «ΓΛΕΝΤΙ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ – ΜΙΑ ΒΟΥΒΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ», του Φώτου Λαμπρινού

Ο Ρομέο Καστελούτσι συζήτησε με το κοινό του με όρεξη, πάθος, έμπνευση χτες το απόγευμα 9/6/2009 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ένας χαρισματικός καλλιτέχνης και άνθρωπος παρέδωσε μαθήματα τέχνης σε ένα κοινό –που για άλλη μια φορά- δεν ήταν όσο θα έπρεπε σε μια τόσο σημαντική εκδήλωση. (VIDEO-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ 10΄ ΛΕΠΤΩΝ, ΠΑΡΑΓΩΓΗ @rtD). Και μετά “Η Παράσταση Αρχίζει”, η χαρά του θεάτρου ήταν εκεί.

ΠΑΡΤΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΡΟΜΕΟ ΚΑΣΤΕΛΟΥΤΣΙ TRAGEDIA ENDOGONIDIA

Ο αρχιτέκτονας, ζωγράφος, σκηνογράφος, σκηνοθέτης και περφόρμερ Ρομέο Καστελούτσι τον οποίο πρώτη φορά βλέπαμε από κοντά μας έπεισε χωρίς βέβαια να τον διακατέχει καμιά ιδιαίτερη αγωνία  αν θα πετύχει κάτι τέτοιο, για την αξία του ως καλλιτέχνης πολύπλευρος και πολυσύνθετος που δεν διακρίνει τις τέχνες και που μόνο καταχρηστικά επειδή “ανεβάζει” σε σκηνή κάποια έργα του θα τα αποκαλούσαμε “θέατρο”, ο ίδιος μιλούσε συνεχώς για “θέαμα” και πραγματικά μοιάζει να είναι η πιο κατάλληλη λέξη για τα έργα του για τα οποία δηλώνει ότι απλά τα οργανώνει και διεκπεραιώνει και σε καμιά περίπτωση δεν τα δημιουργεί. Αν υπάρχει κάποιος δημιουργός στα έργα μου αυτός είναι μόνο ο θεατής φαίνεται να λέει ο Ρομέο Καστελούτσι. Μας κέρδισε και σαν άνθρωπος από τις λίγες φορές δυστυχώς (έχουμε γνωρίσει από κοντά πολλούς έλληνες και ξένους δημιουργούς αλλά σπάνια μας έχουν ικανοποιήσει και στους δύο τομείς, ως καλλιτέχνες και ως άνθρωποι) που το “ανάστημα” ενός ανθρώπου (και έχει μπόλικο) ταιριάζει απόλυτα με το καλλιτεχνικό του υπόβαθρο και εκτόπισμα.

Tragedia Endogonidia #05 Bergen 2/3

Μας έπεισε πριν δούμε το “Καθαρτήριο” (την “Κόλαση” δεν κατέστη δυνατόν)  και έχοντας δει μόνο τον “Παράδεισο” και αποσπάσματα των δουλειών του στο Ίντερνετ. Μας έπεισε μόνο και χάρις στην  φυσική του παρουσία, στην ευγένεια των λεγόμενών του, που μπορεί να έχουν παρόμοια ειπωθεί και από άλλους καλλιτέχνες αλλά δεν χάνουν για αυτό το λόγο την αυθεντικότητά τους, μας έπεισε με την προβολή  της ταινίας C. #11 Cesena (26’). του  τελευταίου επεισόδιου του κύκλου παραστάσεων Tragedia Endogonidia (2002-2004) του Romeo Castellucci και των Socìetas Raffaello Sanzio, ελεύθερα κινηματογραφημένο από τους Cristiano Carloni και Stefano Franceschetti, με μουσική του Scott Gibbons.

Tragedia Endogonidia #02 Avignon

Orgy of Tolerance του Jan Fabre. Θέατρο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5, Αθήνα). 10 και 11 Ιουνίου 2009, 21.00

50χρονος Βέλγος καλλιτέχνης Jan Fabre θα παρουσιάσει στο Παλλάς, με την ομάδα του Troubleyn, την καινούργια του ανατρεπτική παραγωγή Orgy of Tolerance, ξεκινώντας την περιοδεία της, η οποία περιλαμβάνει εκτός από την Αθήνα και το θέατρο Παλλας και τα μεγαλύτερα θέατρα παγκοσμίως!

Ο Jan Fabre είναι ένας μοναδικός καλλιτέχνης. Εικαστικός, χορογράφος, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας αναζητεί το όλον μέσα από τα έργα του και αναγνωρίζεται ως μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στη σύγχρονη τέχνη.

Οι θεατρικές παραγωγές του διακρίνονται από τη συνεχή έρευνα για την απόλυτη ομορφιά και την πνευματικότητα και έχουν ανέβει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στην Αμερική, την Ιαπωνία και την Αυστραλία.

Στην καινούργια του παραγωγή Orgy of tolerance (Το όργιο της ανεκτικότητας) διεισδύει στα βάθη της ύπαρξης, σαν σπηλαιολόγος, για να εξερευνήσει τα όρια της κανονικότητας. Σχολιάζει αυτό που θεωρείται σήμερα κανονικό, αυτό που  έχει προκύψει από μια σειρά σιωπηρών, ανείπωτων κανόνων που ισχύουν στην κοινωνία μας.

Το όργιο της ανεκτικότητας αντανακλά τον κυνισμό της εποχής μας, αυτό που εκτυλίσσεται στην κοινωνία γύρω μας. Με την παράστασή του επιχειρεί να δώσει διέξοδο σε ό,τι αδυνατεί να καταλάβει με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Με μουσικούς, χορευτές και ηθοποιούς ζωγραφίζει το προσωπικό του πανόραμα της ανεκτικότητας. Kαρτούν και καταγγελία συγχρόνως στο φρέσκο 21ο αιώνα.

Το ουρλιαχτό του έρωτα του Σάκη Τσιλίκη 11 και 12 Ιουνίου 2009, 21.15 στο Θέατρο Σοφούλη (Τραπεζούντος 5 και Σοφούλη, Καλαμαριά) στη Θεσσαλονίκη.

Για δύο μόνο παραστάσεις το Θέατρο Σοφούλη στη Θεσσαλονίκη φιλοξενεί το έργο του Σάκη Τσιλίκη, το Ουρλιαχτό του έρωτα, την ιστορία της Δανάης που ερωτεύεται και ζει κάθε στιγμή ξέφρενα και απόλυτα…

Σύγχρονο και ρεαλιστικό το έργο του Σάκη Τσιλίκη, σε σκηνοθεσία Μαριάντζελας Γκίντη, μας συστήνει την Δανάη, νεαρή ηθοποιό που μεγαλώνει και ωριμάζει μέσα από τους έρωτές της, αλλά και την παρέα της: ο επαναστάτης ιδεολόγος, ο μποέμ καλλιτέχνης, η ντίβα τραγουδίστρια, ο νεαρός ροκ φοιτητής. Καθένας, καθεμία με τη δική τους ψυχοσύνθεση και προσωπικότητα.
Σε κάθε φάση-στάση της ζωής της, η Δανάη αναδεικνύεται όλο και πιο ώριμη, πιο σοφή…. Πιο γυναίκα… Στο δεύτερο μέρος της παράστασης παρακολουθούμε την ηρωίδα να μένει σιωπηλή μπροστά σε ένα εκρηκτικό ξέσπασμα ανθρώπων που τολμούν και εξομολογούνται τα ανομολόγητα στην …Ουτοπία!

Η ουτοπία αντιπροσωπεύει την εξουσία, με τη μορφή μιας αυταρχικής, νευρωτικής, πληθωρικής γυναίκας που αναγκάζει τον «λαό» της να αποκαλύψει τις πιο κρυφές, απωθημένες ερωτικές πράξεις. Ομολογίες οι οποίες κάποτε πρέπει να ειπωθούν. Για εξιλέωση; Η Δανάη ακούει μέχρι που…