Σήμερα, Τρίτη 23 Ιουνίου, ξεκινά το 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Εικαστικών Τεχνών ECOFILMS, στην πόλη της Ρόδου.

http://www.ecofilms.gr/

http://rodosecofilms.blogspot.com/

Σήμερα, Τρίτη 23 Ιουνίου, ξεκινά το 9^ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Εικαστικών Τεχνών ECOFILMS, στην πόλη της Ρόδου, στο πανέμορφο νησί των Ιπποτών, που το φιλοξενεί όλα αυτά τα χρόνια. Στη συνέντευξη που δόθηκε την παραμονή προς τα τοπικά ΜΜΕ ο δήμαρχος της πόλης της Ρόδου κ. Χατζηευθυμίου δήλωσε «Το φεστιβάλ ΕCOFILMS υπήρξε μια ορθή στόχευση του Γιώργου Γιαννόπουλου με διεθνή εμβέλεια και της προηγουμέ Δημοτικής αρχής την οποία εμείς υιοθετήσαμε στηρίξαμε και συνεχίζουμε να στηρίζουμε με όσα μέσα διαθέτουμε Πιστεύουμε ότι η σημασία μια τέτοιας εκδήλωσης καθώς και του Φεστιβάλ για τους μικρούς μαθητές συμβάλλει ουσιαστικά στην ευαισθητοποίηση των πολιτών. Το φεστιβάλ κάθε χρόνο εξελίσσεται μετά από άοκνη προσπάθεια των διοργανωτών. Ο στόχος είναι βέβαια πολύ δύσκολος όπως δυστυχώς διαπιστώσαμε και πέρσι με τις καταστροφικές φωτιές και για αυτό παραμένει προτεραιότητα η ευαισθητοποίηση των πολιτών για το περιβάλλον. Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την διοργάνωση με κάθε μέσο». Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, κ. Ρικάκη ευχαρίστησε τον Δήμαρχο και τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Ρόδου για την αγαστή συνεργασία τους τόσα χρόνια και μίλησε για τη σημασία θεσμών όπως το ECOFILMS στον πολιτισμό της χώρα. Τόνισε ιδιαιτέρως ότι η παιδεία δεν πρέπει να περιορίζεται στα αναγκαία και ο προσανατολισμός της να είναι αποκλειστικά η επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά να αποτελεί υπέρβαση του αναγκαίου συμβάλλοντας έτσι στην ανέλιξη του ανθρώπου. Αναφέρθηκε δε στη σημασία που αποδίδει το Φεστιβάλ κάθε χρόνο στο ταξίδι της μνήμης ένα ταξίδι που αντιτίθεται στη βαρβαρότητα της λήθης.

Στο σημείο αυτό στάθηκε και ο συντονιστής, κ. Νικολαΐδης, παρουσιάζοντας την συνεργασία του Φεστιβάλ με το Κινηματογραφικό Αρχείο του Πολεμικού Μουσείου. Στο φετινό Φεστιβάλ θα παρουσιαστούν εξαιρετικά ιστορικά ντοκουμέντα της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Υπογράμμισε το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια στήριξης του Φεστιβάλ από τη τοπική αυτοδιοίκηση είναι πλέον αναγκαία και απαραίτητη η ενεργή συμμέτοχη των παραγωγικών φορέων της Ρόδου στη διοργάνωση με τη συμβολή τους σε κάθε κλίμακα.

Εξήντα περίπου σκηνοθέτες και 50 δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει ήδη να φτάνουν στη Ρόδο για το Φεστιβάλ. Για να γιορταστούν τα δεκάχρονα του φεστιβάλ όλοι οι επισκέπτες θα δώσουν την οπτικοακουστική τους γνώμη για τη Ρόδο δημιουργώντας ένα μικρό φιλμάκι ή σειρά φωτογραφιών ή αφήγηση με τίτλο «2 λεπτά για τη Ρόδο». Το υλικό που θα προκύψει θα συντεθεί σε ένα μοναδικό αφιέρωμα που θα προβληθεί του χρόνου το 2010 στα δεκάχρονα του φεστιβάλ.

Η διεθνής πραγματικότητα επηρέασε το ECOFILMS 2009 και μάλιστα πριν ακόμη αρχίσει. Οι πολιτικές εξελίξεις στο Ιράν, εμπόδισαν την Ιρανή σκηνοθέτρια Rokhsareh Ghaemmaghami της ταινίας Cyanosis, να ταξιδέψει και αναγκάστηκε να επιστρέψει στο σπίτι της ακυρώνοντας τη συμμέτοχη της στο φεστιβάλ. Από την Τεχεράνη λάβαμε την παρακάτω δήλωσή της:

Υποτίθεται ότι θα ήμουν στην Κων/πολη εδώ και 2 ώρες. Όμως δεν μπόρεσα να φτάσω στο αεροδρόμιο, εξαιτίας των διαδηλώσεων που οδήγησαν σε απεργίες και η αστυνομία μας δεν μας επέτρεψε να πάμε στο αεροδρόμιο. Λυπούμαι, όμως μετά τις εκλογές η Τεχεράνη θυμίζει πεδίο μάχης και όχι πόλη. Ελπίζω ότι κάποτε θα μπορέσω να έρθω στη Ρόδο, τον επίγειο αυτό παράδεισο. Σας ευχαριστώ και πάλι εκφράζω την θλίψη μου για το γεγονός.

H τελετή έναρξης θα πραγματοποιηθεί στον Θερινό Κινηματογράφο «Ρόδον», στις 9.00 το βράδυ. Η πρώτη ταινία που θα προβληθεί είναι μέρος του αφιερώματος στο Κινηματογραφικό αρχείο του Πολεμικού Μουσείου της Αθήνας. Πρόκειται για ένα 15λεπτο σπάνιο ντοκουμέντο με τον τίτλο Επιχειρήσεις στο Αιγαίο – Ρήγας Ρηγόπουλος, και εξιστορεί μερικές άγνωστες πτυχές του πολέμου εναντίον της Γερμανίας, που δεν έληξε με την Κατοχή της χώρας μας από τα ναζιστικά στρατεύματα αλλά συνεχίστηκε με αντιστασιακές πράξεις αξιοθαύμαστης τόλμης και αποτελεσματικότητας. Αξιωματικός του Ιερού Λόχου –ενός σώματος από Έλληνες αξιωματικούς και των τριών όπλων που συγκροτήθηκε στη Μ. Ανατολή και συνέχισε τις μάχες εναντίον των Γερμανικών στρατευμάτων- ο Ρηγόπουλος, με ένα σφουγγαράδικο καΐκι έκανε το δικό του πόλεμο στο Αιγαίο εναντίον των Ιταλών και των Γερμανών.

Θα ακολουθήσει η πολυαναμενόμενη ταινία των Paul Smaczny και Maria Stodtmeier, «Το Σύστημα». Το σύστημα του τίτλου είναι ένα τεράστιο δίκτυο από παιδικές και νεανικές συμφωνικές ορχήστρες, κέντρα μουσικής εκπαίδευσης και εργαστήρια στη Βενεζουέλα. Μετέχουν σ’ αυτό 250 χιλιάδες παιδιά και έφηβοι που μαθαίνουν να παίζουν ένα όργανο και γίνονται μέλη μιας ορχήστρας. Πρόκειται για την πραγμάτωση του ονείρου του José Antonio Abreu, ενός οραματιστή μουσικού και πολιτικού, που ήθελε να σώσει τα παιδιά της πατρίδας του και ειδικά των χαμηλών οικονομικά τάξεων από την βία και την εγκληματικότητα, από την συμμετοχή σε συμμορίες. «Τα οικονομικά μου έμαθαν ότι οι υπανάπτυκτες χώρες είναι υπανάπτυκτες λόγω του ότι είναι υπανάπτυκτες. Η ταυτολογία αυτή περιγράφει μια παγίδα φτώχιας που παράγεται από την φτώχια. Αυτό που κάνουμε μπορεί να σπάσει αυτόν το φαύλο κύκλο.Είδα ξεκάθαρα ότι δεν μπορούσα να το αφήσω στη μέση, και ότι η μουσική ήταν η διέξοδος», όπως εξηγεί επιγραμματικά ο ίδιος. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Abreu και οι συνεργάτες και συνεχιστές του οράματός του έδωσαν δημιουργική διέξοδο στα παιδιά των barrios. Τα παιδιά μαθαίνουν μουσική, αγαπούν την τέχνη και πολλά από αυτά γίνονται κάποτε αξιόλογοι επαγγελματίες. Οι συμφωνικές ορχήστρες που έχουν δημιουργηθεί παίζουν όλα τα είδη μουσικής χωρίς καμιά προκατάληψη.

Το ντοκιμαντέρ αυτό μας παρουσιάζει με μεγάλες λεπτομέρειες όλο το πρόγραμμα και τα αποτελέσματά του, πραγματικά συγκλονιστικά. Τα παιδιά μαζεύονται από τους δρόμους, πηγαίνουν σχολείο, διαβάζουν, μελετούν μουσική. Βασικός σκοπός επίσης είναι η κοινωνικοποίησή τους, η ανάπτυξη του ομαδικού πνεύματος, η αλληλεγγύη. Αλλά ακόμα και η χαρά, η ευφρόσυνη διάθεση, η ελπίδα. Το σύστημα γίνεται έτσι και μια βαθιά πολιτική πρωτοβουλία. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η ένταξη στο πρόγραμμα αυτό παιδιών με ειδικές ανάγκες (ανάπηρα σωματικά, αυτιστικά, με νοητική στέρηση). Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στην μουσική εκπαίδευση των κωφών παιδιών και εκεί συντελείται ένα θαύμα. Μια σπουδαία ταινία για μια πολύ σπουδαία πρωτοβουλία, πλημμυρισμένη μουσική, με θαυμάσια φωτογραφία και γλαφυρή κινηματογραφική αφήγηση.

Ο Paul Smaczny είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος αλλά και παραγωγός. Άνθρωπος με πολύπλευρη μόρφωση, έχει σπουδάσει Νομικά, Γαλλική και Γερμανική Λογοτεχνία, Κινηματογράφο και Θέατρο στην Γερμανία και το Παρίσι. Λάτρης της μουσικής, έχει σκηνοθετήσει ή έχει κάνει την παραγωγή σε περισσότερες από 150 ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα σε όλο τον κόσμο, απαθανατίζοντας κάποια από τα σημαντικότερα μουσικά γεγονότα των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, με πρωταγωνιστές διάσημες ορχήστρες και όπερες όπως η Φιλαρμονική του Βερολίνου, η Συμφωνική Ορχήστρα της Λουκέρνης, η Κρατική Όπερα του Βερολίνου και η Σκάλα του Μιλάνου. Από το 2001 είναι Διευθυντής του EuroArts Music Ιnternational. Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από την ενδελεχή έρευνα του θέματός του, την σφαιρική παρουσίασή του και την δυναμική κινηματογράφηση που κρατάει σε εγρήγορση το θεατή. Έχει βραβευτεί με το Vienna TV Awards 2002 για την ταινία του Πολλαπλές ταυτότητες – Συνομιλίες με τον Ντάνιελ Μπάρενμπόιμ. Έχει λάβει το Best Portrait Prize στην 22^η FIFA, στο Τορόντο, το 2003, για την ταινία του Κλαούντιο Αμπάδο – Ακούγοντας τη σιωπή. Ενώ η ταινία του «Η γνώση είναι η αρχή» (2006) έχει βραβευτεί με τα International Emmy Award 2006 και FIPA D’OR Grand Prize 2007.

Η συνσκηνοθέτρια αυτής της ταινίας Maria Stodmeier σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πότσνταμ στο τμήμα Πολιτιστικά Έργα και
εργάζεται στον τομέα της σύλληψης της ιδέας και της παραγωγής στον κινηματογράφο, την μουσική και την λογοτεχνία. Από το 2001 εργάζεται συστηματικά με την EuroArts Music.

Λίγο αργότερα, και αφού παρακολουθήσουμε ένα ακόμα σημαντικό ντοκουμέντο από το Κινηματογραφικό Αρχείο του Πολεμικού Μουσείου, που αφορά τους Βαλκανικούς πολέμους, θα προβληθούν 3 ακόμη ταινίες του διαγωνιστικού μέρους. Πρώτη προβάλλεται η μικρού μήκους «Το σπίτι» του Άγγελου Σπάρταλη, ένα έξυπνο και τρυφερό animation εμπλέκει υπολογιστή και σπίτι σε μια γλυκιά αγκαλιά για να αποδείξει πως η τεχνολογία όχι μόνο δεν μπορεί να περιορίσει την συναισθηματική ζωή αλλά ίσα-ίσα να της δώσει νέες διεξόδους έκφρασης και εμπειρίας. Ακολουθεί η επίσης μικρού μήκους «Καμιά πατρίδα για τους πιγκουίνους», μια ακόμα ταινία κινουμένων σχεδίων από την Ελβετία, δημιούργημα του νεαρού σκηνοθέτη Marcel Barelli, που θίγει με χιούμορ αλλά και σοβαρό προβληματισμό το λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής. Σκηνή από το μέλλον, (άραγε πόσο μακρινό;): Η Ανταρκτική έχει λιώσει και ένας πιγκουΐνος έρχεται στο τελωνείο της Ελβετίας. Θέλει να πάει στα λευκά Ελβετικά βουνά. Αλλά στο τελωνείο υπάρχει ένα πρόβλημα… Θα τα καταφέρει να βρεθεί πάλι στα χιόνια; Και η πρώτη μέρα θα κλείσει με την «Πριγκίπισσα της Αφρικής». Το Ισπανικής παραγωγής ντοκιμαντέρ του Juan Laguna διηγείται δυο παράλληλες ιστορίες: η Μαρέμ, κόρη του χαρισματικού Σενεγαλέζου μουσικού Pap Ndiaye, ονειρεύεται να έρθει να ζήσει στην Ευρώπη και να κάνει καριέρα στο χορό, όπως η σύζυγος του πατέρα της η Σόνια. Αυτή πάλι με τη σειρά της έχει μαγευτεί από την Αφρική και τη μουσική της παράδοση. Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα και τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται. Ο πατέρας έχει δυο γυναίκες στην Αφρική και τη Σόνια στην Ευρώπη, η νόμιμη για την κουλτούρα του πολυγαμία όμως δεν είναι εύκολη για τις γυναίκες του και τα παιδιά τους. Η ανάγκη να γίνει δεκτό, από τη Σόνια κυρίως, ένα τόσο ανοικτό οικογενειακό σχήμα είναι μεγάλη αλλά μεγάλες είναι και οι δυσκολίες. Γεμάτη μουσική και χορό η ταινία, κάνει λόγο για το όνειρο και την αναζήτησή του, για την αγάπη. Πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχουν οι γυναίκες, φορείς της ζωής και της δημιουργίας, γεμάτες αγωνία για το μέλλον αλλά και με προθέσεις αλληλεγγύης αξιοθαύμαστες.

Στις εκδηλώσεις της εναρκτήριας μέρας περιλαμβάνονται προβολές εννέα (9) ακόμη ταινιών, τρεις από τις οποίες ανήκουν στο διαγωνιστικό μέρος και οι υπόλοιπες 6 στο Πανόραμα. Για το διαγωνιστικό μέρος θα προβληθούν οι ταινίες:

1. «Ο Σκαραβαίος» μια ισραηλινή ταινία, σκηνοθετημένη από τον Yishai Orian. Ο σκηνοθέτης έχει ένα παλιό σκαραβαίο της FW, που τον αγαπά πολύ. Αλλά η έγκυος γυναίκα του δεν θεωρεί τα αυτοκίνητο καλό για το μωρό που έρχεται και ο μηχανικός του θεωρεί ότι λίγα είναι πια τα ψωμιά του. Στην προσπάθειά του να το κρατήσει, ο Οrian ξεκινά ένα ταξίδι ταξίδι που αρχίζει με τους προηγούμενους ιδιοκτήτες του σκαθαριού, συνεχίζεται στην Ιορδανία για την αναπαλαίωση του αυτοκινήτου και τελειώνει με την γέννηση του πρώτου του παιδιού. Στη διάρκειά του, θα μάθει πολλά για το αυτοκίνητό του αλλά και για την ιστορία των φοβερών αυτών αυτοκινήτων, που έχει ανθρώπινο αλλά και πολιτικό ενδιαφέρον.

2. «Ο αμμόλακκος» του Sebastian Sepulveda, συμπαραγωγή Χιλής, Βραζιλίας και Ισπανίας, παρουσιάζει την κοινότητα Γκουαχάρα, στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας, δημιουργήθηκε πριν από διακόσια χρόνια από απογόνους σκλάβων που εκεί βρήκαν την ελευθερία τους. Από τότε αυτοί οι κάτοικοι του Αμαζονίου της Βραζιλίας έμειναν μακριά από αστικές επιρροές, διατηρώντας τον τρόπο ζωής των προγόνων τους που βασιζόταν σε μύθους με πνεύματα και προσωποποιήσεις του κακού.
Κοντά στην κοινότητα βρίσκεται ένας λάκκος με άμμο που λέγεται πως εκεί ζουν πνεύματα. Η συνύπαρξη των κατοίκων του αμμόλακκου με τα πνεύματα και τα άλλα πλάσματα, καταγράφει έναν τρόπο ζωής που απειλείται με εξαφάνιση.

3. «Ασφαλτούχος άμμος: ο Καναδάς προς πώληση» του Tom Radford. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που έχει κάνει το γύρο του κόσμου με εγκωμιαστικές κριτικές. Η ταινία ακολουθεί μια ομάδα ανθρώπων από διάφορες χώρες που προσπαθούν να επωφεληθούν από την πρωτοφανή αύξηση πετρελαϊκών δραστηριοτήτων στα παρθένα δάση του Καναδά. Αυτό που φαίνεται σαν πυκνό και καλής ποιότητας χώμα είναι στην πραγματικότητα μαύρος χρυσός, απ’ την στιγμή που θα περάσει την ακριβή διαδικασία εξόρυξης και επεξεργασίας.Αλλά με τις ΗΠΑ να ζητούν όλο και περισσότερη ενεργειακή ασφάλεια και τους νέους υπερ-καταναλωτές, όπως την Κίνα και την Ινδία, να διψούν για πετρέλαιο, το «αντισυμβατικό» αργό πετρέλαιο του Καναδά γίνεται «συμβατικό».
Η Ασφαλτούχος Άμμος είναι το μεγαλύτερο οικονομικό εγχείρημα στον πλανήτη.
Οι επικριτές λένε ότι είναι ταυτόχρονα και η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή.
Οι άλλες ταινίες είναι: «Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;» του Νίκου Θεοδοσίου, «Μνήμες πέρα απ’ το χρόνο» του Ανδρέα Εμ. Μιαούλη, η Ιορδανική «Πήγαινέ με σπίτι» της Mais Darwaza, η Ισπανική «Νίλαντ» των Marius Leneweit και Rocio Rodriguez η Ιρανική «Μαριαμ:Το κορίτσι από τον χαμένο παράδεισο» της Azam Musawi, και «Γράμμος, μαγικές εικόνες» του Νίκου Θεοδοσίου.

Οι ταινίες αυτές θα προβληθούν στον Δημοτικό Κινηματογράφο

Τα βραβεία θα απονεμηθούν το Σάββατο, 27 Ιουνίου, ενώ το Φεστιβάλ ολοκληρώνεται μία μέρα αργότερα, την Κυριακή 28 Ιουνίου. Το αναλυτικό πρόγραμμα των προβολών έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα www.ecofilms.gr.

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ & ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΡΟΔΟΥ

ecofilms ’09

ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ των:

Δήμος Ροδίων

Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Ροδίων ΠΟΔΡ
Εταιρεία «Εικόνα & Περιβάλλον» Ecofilms

με την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ των:

Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Ροδίων

Υπουργείο Πολιτισμού

Οργανισμός Πολιτιστικής Ανάπτυξης Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου

Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

υπό την ΑΙΓΙΔΑ των:

Υπουργείο Πολιτισμού

με τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ των

Πολεμικό Μουσείο

Κινηματογραφική Λέσχη Ρόδου «Θέασις»
Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου

Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΕΡΤ ΑΕ

Δεύτερο Πρόγραμμα | ΕΡΑ Ρόδου | ΩΣ3

onculture.eu | tvxs.gr | cineman.gr | mediasoup.gr

Λυχνάρι FM