Ένας Ιταλός μετανάστης, ο Τονί, εργάζεται στα νταμάρια ενός χωριού της Προβηγκίας. Ζευγαρώνει με τη Μαρί, όμως ερωτεύεται τη σπανιόλα Ζοζεφά, η οποία φλερτάρει με πολλούς άντρες και παντρεύεται τον εργοδηγό του νταμαριού, τον Αλμπέρ. Η Ζοζεφά επιχειρεί να κλέψει τον Αλμπέρ στον ύπνο του, τελικά όμως τον σκοτώνει. Ο Τονί, που έχει εγκαταλείψει τη Μαρί, δηλώνει ότι αυτός σκότωσε τον Αλμπέρ, για να σώσει τη Ζοζεφά.
Από την αφήγηση ενός αληθινού εγκληματικού περιστατικού, που του έκανε ένας φίλος του αξιωματικός της αστυνομίας στη Μαρτίγκ της Προβηγκίας, ο Ρενουάρ έγραψε ένα «ωμό» σενάριο, ένα λαϊκό κοινωνικό δράμα και έπεισε τον παραγωγό του να το γυρίσει σε αληθινούς χώρους, με ημιερασιτέχνες, οι οποίοι ανήκαν στην ομάδα του Μαρσέλ Πανιόλ. Λιτοί διάλογοι, απλά γεγονότα απλών ανθρώπων, εξωτερικά γυρίσματα χωρίς φώτα, αδούλευτη φωτογραφία. Η ταινία είναι χρονογραφική αλλά η απελπισμένη κοινωνική προοπτική της έχει πρωτοφανή τόλμη για την εποχή και προλαμβάνει τον Ιταλικό Νεορεαλισμό κατά 7, 8 χρόνια.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ
Προλογίζει ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος
«ΖΑΝ ΡΕΝΟΥΑΡ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ»
Κανείς δεν αμφιβάλλει πια ότι ο Ζαν Ρενουάρ είναι ένας από τους πέντε-έξι μεγαλύτερους δημιουργούς του κινηματογράφου. ‘Oχι μόνο έπλασε νέους κόσμους και καινούριες μορφές, όχι μόνο διέσχισε σαν ογκόλιθος σχεδόν πενήντα χρόνια του γαλλικού (και του αμερικανικού) κινηματογράφου αλλά προσέφερε το εύρος και την πυκνότητα της κλασικής όσο και της πρωτοποριακής τέχνης, την ποιότητα του μυθιστορήματος, του θεάτρου και της ζωγραφικής και ιδιαίτερα τον παλμό, την αναπνοή, τον αυθορμητισμό της ζωής, τα πάθη και τα αισθήματα των ανθρώπων, τη λαμπρότητα και την πλαστικότητα του φωτός. Συνέχεια ανάγνωσης «Τονί (Toni, 1935) Ζαν Ρενουάρ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ, ET1, 00:15, 19/3/2010»
CAMERA STYLO ONLINE 