Τρεις κορυφαίοι σκηνοθέτες
ξετυλίγουν την πολιτική τους σκέψη,
για να κρατήσουν τη μνήμη ζωντανή
εμπνέοντας τις επόμενες γενιές για περισσότερες διεκδικήσεις
και λιγότερες υποχωρήσεις.
Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ
ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ
Η τριλογία της αμφισβήτησης στο σελιλόιντ. Μεγαλειώδη στιγμιότυπα μιας γενιάς που γαλουχείται με τα οράματα ενός κόσμου πιο ελεύθερου, που προβάλλει τις διεκδικήσεις μιας παγκόσμιας επαναστατικής αλήθειας. Λάβαρο της, η εναντίωση στην αδικία. Και επειδή το δίκαιο αυτού του κόσμου μοιάζει φτιαγμένο από τους ισχυρούς για κείνους μόνο, η αλλαγή θα έρθει από το «περιθώριο», από την ανάγκη όσων ακόνισαν την κριτική τους σκέψη σε φυλακές, εργοστάσια, αμφιθέατρα και αποπνιχτικά οικογενειακά περιβάλλοντα και έμαθαν μέσα από την καταπίεση πρωτοβουλίας και ενστίκτων να οσφραίνονται την αλλαγή και να τη προβάλλουν ως πρόταση ζωής.
27 Μαΐου έως και 2 Ιουνίου 2010
Κινηματογράφος ΙΝΤΕΑΛ
(Πανεπιστημίου 46, Στάση ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο)
Τρεις ταινίες με ενιαίο εισιτήριο 8ευρώ
ΩΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
18:30 ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ
20:30 ZABRISKIE POINT
22:30 PUNISHMENT PARK
«Να πεθαίνεις στα 30»
Γαλλία – 1982 – Ντοκιμαντέρ – A/M – 97΄
Χρυσή Κάμερα Κάννες 1982
Ο Ρομάν Γκουπίλ δεν είναι ο γραφικός εκφραστής ενός αριστερού κινήματος που άνθισε τον Μάη του ’68 στη Γαλλία και σώπασε με την κατάπνιξη των απεργιών και των διαδηλώσεων. Είναι ο ιδεολόγος του παρελθόν και του μέλλοντος που χαρίζει στις γενιές του χτες και του αύριο την εικόνα μιας αιματηρής μαχητικότητας που στήθηκε απέναντι από το προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο των συντηρητικών πεποιθήσεων της γαλλικής κυβέρνησης. Η εικόνα των εξεγερμένων στο δρόμους είναι ασπρόμαυρη τονίζοντας την πολιτική αντίθεση των δυο άκρων, αντικομφορμιστική γιατί υπακούει στην ουτοπία, γλυκόπικρη γιατί μπορεί το μήνυμα της αμφισβήτησης να είναι αισιόδοξο, η αλήθεια όμως της καθημερινής πάλης σημαδεύεται και από θάνατο.
Σκηνοθέτης: Roman Goupil
Σενάριο: Roman Goupil
Φωτογραφία: Sophie Goupil, Jean Chiabaut, Renan Polles
Μοντάζ: Francoise Prenant
Ήχος: Dominique Dalmasso, Jacques Kebadian
Παραγωγή: ΜΚ2
«Punishment Park»
ΗΠΑ – 1971 – 88 λεπτά – Έγχρωμο
H παράνοια της αμερικανικής νομοθεσίας και η πολιτική βούληση του Νίξον για παραδειγματική τιμωρία εκείνων που εξέφρασαν την αντίθεσή τους στον πόλεμο του Βιετνάμ ανάγκασε ειρηνιστές, ακτιβιστές, φοιτητές, κομμουνιστές, φεμινίστριες, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να στερηθούν νερό, τροφή και ξεκούραση επί τρεις μέρες και κυνηγημένοι από την Εθνοφρουρά να διασχίσουν την έρημο της Καλιφόρνιας. Πολυπόθητο τέρμα, η σημαία του αμερικανικού έθνους. Εικόνες ντροπής μιας φιλοπόλεμης πολιτικής πραγματικότητας που δεν άντεξε το διαφορετικό. Ο Βρετανός Peter Watkins φαίνεται να υιοθετεί το σύνθημα «βία στη βία» με τη διαφορά ότι η δική του βίαιη απάντηση δεν είναι τίποτε άλλο από την αλήθεια της δικής τους τιμωρίας.
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Peter Watkins
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Joan Churchill
Μουσική: Paul Motian
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: David Hancock
Μακιγιάζ: Miriam Nunberg
Σχεδιασμός Ήχου: Michael Moore
Μοντάζ: Peter Watkins, Terry Hodel
Εικόνα: Peter Smokler, Richard Wells
Παραγωγός: Susan Martin
Με τους: Patrick Boland, Kent Foreman, Carmen Argenziano, Luke Johnson, Catherine Quittner, Scott Turner, Stan Armsted, Mary Ellen Kleinhall κ.α.
«Zabriskie Point»
ΗΠΑ – 1970 – Έγχρωμη – 110’
Ο Ιταλός Michelangelo Antonioni πυροδοτεί την κατάρρευση της καπιταλιστικής κοινωνίας μέσα από τον έρωτα. Ένα νεαρό ζευγάρι γνωρίζει τα όρια του εαυτού του και του κόσμου περιπλανώμενο στην έρημο της Καλιφόρνιας. Εκείνη, φοιτήτρια ανθρωπολογίας και γραμματέας επιχειρηματία που έχει αναλάβει να «χτίσει» την Death Valley. Εκείνος, καταζητείται από τις Αρχές για δολοφονία αστυνομικού κατά τη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης. Σεξουαλική επανάσταση και δυνάμεις καταστολής στο φόντο μιας αχόρταγα καταναλωτικής κοινωνίας.
Σκηνοθέτης: Michelangelo Antonioni
Σενάριο: Michelangelo Antonioni, Harrison Starr, Clare Peploe
Φωτογραφία: Alfio Contini
Μοντάζ: Franco Arcalli, Jim Benson
Σπέσιαλ εφέ: Earl McCoy
Παραγωγός: Carlo Ponti
Σχεδιασμός παραγωγής: Dean Tavoularis
CAMERA STYLO 