Νίκος Κουρής: “Αγγίζοντας το ακραίο” Συνέντευξη στην Κατερίνα Κόμητα (εφημερίδα του Φεστιβάλ Αθηνών) για τον “Ορέστη” του Ευριπίδη, ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-Γιάννης Χουβαρδάς, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου 30 & 31 Ιουλίου 2010, 21.00

Ο Νίκος Κουρής είναι ένας από τους πιο προβεβλημένους ηθοποιούς της γενιάς του· κι όμως, όπως ο ίδιος εξομολογείται, συχνά φλερτάρει με την ιδέα να παρατήσει το θέατρο. Ζει για το σήμερα, δεν ονειρεύεται μεγάλη καριέρα, δεν κυνηγά τους σπουδαίους ρόλους. Του φτάνει που ζει μέσα στο θέατρο. Κι ας ομολογεί ότι θα μπορούσε και να το παρατήσει.

[

Είναι το πρότυπο του σταρ και, ταυτόχρονα, αφιερωμένος στη δου­λειά του. Κι η δουλειά του είναι να υποδύεται ρόλους: στο θέατρο, στο σινεμά, στην τηλε­όραση. Μερικές από τις παραστάσεις στις οποίες (σως τον θυμάστε: Καθαροί πια της Σάρα Κέιν (2001), Σε σας που με ακούτε της Λούλας Αναγνωστάκη (2003), 7ο σχολείο των γυναικών του Μο­λιέρου (2003) Αντιγόνη του Σοφοκλή (2006-2007), σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, Γνάλινος Κόσμος του Τένεσι Ουίλιαμς (1996-1999) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου, Τορκουάτο Τάσσο του Γκαίτε (1999) σε σκηνοθεσία Κάριν ‘Ενκελ), Βερενίκη του Ρακίνα (2006) σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, Ο κλή­ρος του μεσημεριού του Πολ Κλοντέλ (2009) σε σκηνοθεσία Γιόσι Βίλερ. Οι φί­λοι του κινηματογράφου, φέτος τον χει­μώνα, θα μπορέσετε να τον δείτε, στα Οπωροφόρα της Αθήνας του Νίκου Παναγιωτόπουλου και στη Βροχή του Σύλλα Τζουμέρκα.

Αλλά, πριν απ’ όλα, στην Επίδαυρο θα υποδυθεί τον Ορέστη, στο ομώνυμο έργο του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Γιάννη Χου­βαρδά.

Τι προκλήσεις αντιμετωπίσατε δου­λεύοντας το ρόλο;

Ο Ορέστης ήταν μια πολύ μεγάλη πρό­κληση για μένα. Η μεγαλύτερη δυσκολία του είναι ότι έχει πάρα πολλές μεταπτώ­σεις. Ξεκινάει από μια κατάσταση κα­τάρρευσης και αρρώστιας, περνάει σε μια κατάσταση συνείδησης για το έγκλημα του, στη συνέχεια σε μια από­φαση να κάνει κάτι γι’αυτό και στο τέλος φτάνει ένα βήμα πριν τον επόμενο φόνο. Πρόκειται για περάσματα πολύ ακραία, όπως ήταν άλλωστε και η ίδια του η πράξη. Το να σκοτώσει κανείς τη μητέρα του είναι εξαιρετικά ακραίο, σχεδόν ασύλληπτο. Προσωπικά, μόνο σε επί­πεδο αναγωγής βρήκα μια αντιστοιχία.

Ποια ήταν η αναγωγή που κάνατε;

Με ό,τι ακραίο με συγκινεί. Για παρά­δειγμα, εμένα με κινητοποιεί αυτό που δεν μπορεί να γυρίσει πίσω· το τετελε­σμένο. Αυτό που δεν μπορείς να αλλά­ξεις πια και που πρέπει να πληρώσεις τις συνέπειες του. Κι αυτό μπορεί να είναι κάτι πολύ μικρό, δεν χρειάζεται να φτά­σεις να σκοτώσεις έναν άνθρωπο για να το καταλάβεις Άλλωστε υπάρχουν πολ­λών ειδών φόνου αισθημάτων, σκέψεων, της αθωότητας σου, της όρεξης σου…

Ποιο είδος σκηνοθέτη προτιμάτε;

Μου αρέσει να αισθάνομαι εμπιστο­σύνη στον άνθρωπο που είναι από πάνω, αλλά θα ήθελα να μπορώ και να προτείνω πράγματα. Αυτό όμως που κυ­ρίως χρειάζομαι είναι η αγάπη. Και όταν λέω αγάπη, δεν εννοώ να με χαϊδεύουν. Εννοώ ότι χρειάζομαι ανθρώπους που να βλέπουμε το ίδιο τοπίο, το ίδιο όραμα. Αγάπη λοιπόν όχι για μένα, αλλά γι’αυτό που προσπαθούμε από κοινού.

Λένε ότι στη φύση των ανθρώπων κα­ταρχήν είναι να αντιστέκονται στις υποδείξεις. Συμφωνείτε;

Η φύση των ανθρώπων είναι να μην εμπιστευόμαστε. Να φοβόμαστε να μη χάσουμε αυτό που ήδη ξέρουμε ή κα­λύτερα που νομίζουμε ότι ξέρουμε, γιατί στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τί­ποτα. Λόγω ακριβώς αυτής της άγνοιας έχουμε πιαστεί από δυο-τρία πράγματα που μας φαίνονται σταθερά και αρνού­μαστε να τα αφήσουμε. Πράγματα έτσι κι αλλιώς επίπλαστα, αλλά που για να τα εγκαταλείψεις πρέπει να έχεις εμπι­στοσύνη στο κενό.

Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει έναν νέο ηθοποιό να ξεχωρίσει από τη γενιά του;

Δεν έχω ιδέα, αλήθεια σ’το λέω. Νομίζω πάντως πως όσον αφορά την τηλεό­ραση μια ωραία εμφάνιση φτάνει και περισσεύει για ένα-δυο χρόνια. Στο θέ­ατρο πάλι, το να έχεις μια καλή εμφά­νιση είναι μια καλή αρχή, αλλά δεν φτά­νει. Αν λοιπόν θέλεις να κάνεις μια πορεία σ’ αυτή τη δουλειά, αλλιώς αν την αγαπάς, χρειάζεσαι πολύ μεγάλη τύχη και πάρα πολλή δουλειά.

Είστε ένας ωραίος, νέος άντρας. Αν δεν είχατε την εμφάνιση που έχετε, τι πορεία νομίζετε ότι θα είχε ακο­λουθήσει η καριέρα σας μέχρι σή­μερα;

Το θέατρο είναι πολύ σκληρό πράγμα, με την έννοια ότι ο οποιοσδήποτε δεν μπο­ρεί να παίξει οτιδήποτε- πρέπει να πλη­ροίς και κάποιες εξωτερικές προδιαγρα­φές για να πάρεις ένα ρόλο. Κι αυτό είναι μια δίκαιη αδικία του θεάτρου, την οποία πολύ δύσκολα τη δέχεται κανείς. Να ξέ­ρεις όμως πως σε όλους μας λείπει αυτό που δεν έχουμε κι ό,τι έχουμε θεωρούμε ότι δεν αξίζει τον κόπο.

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 30 χρόνια;

Δεν ξέρω. Θα ήθελα να είμαι υγιής να έχω όρεξη, να μην έχω παραιτηθεί.

Δεν κάνετε όνειρα, δεν βάζετε στό­χους;

Οχι. Έχω σχέση προσωρινότητας με τη ζωή, δεν βλέπω πολύ μακριά. Μου φτά­νει που σήμερα-αύριο είμαι εδώ.

Σκεφτήκατε ποτέ να παρατήσετε το θέατρο;

Βεβαίως.

Πολλές φορές;

Το σκέφτομαι πολύ συχνά, γιατί είμαι τέ­τοιος άνθρωπος παρατάω πράγματα. Αλλά με το θέατρο συμβαίνει το εξής για να το παρατήσω θα πρέπει να το αντικα­ταστήσω με κάτι άλλο, που δεν το έχω βρει μέχρι σήμερα Κι αυτό με επαναφέρει και με κάνει να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που έχω αυτή τη σπουδαία ευκαιρία να πειραματίζομαι με τον εαυτό μου. Γιατί στην ουσία αυτό είναι το θέατρο, ένα διαρκές πείραμα με τα ψεύτικα κομμάτια μας με τα νεκρά μας κομμάτια, με τις μα­νιέρες και την εκφραστική μας γκάμα.

Έχετε αισθανθεί ότι έχετε θυσιάσει κάτι για το θέατρο μέχρι σήμερα;

Αν ρωτήσετε τη μάνα μου θα σας πει ότι όλη η ζωή μου είναι το θέατρο, όμως εγώ δεν θεωρώ ότι θυσιάζω κάτι, θε­ωρώ ότι αυτό που κάνω δεν γίνεται αλ­λιώς Ναι, έχασα εξόδους πάρτι, έρω­τες που δεν έζησα, ζωή που δεν έζησα, πέρασα 24ωρα δουλειάς κι άπειρες ώρες πρόβας Κι όμως τη ζωή που χάνω την ξαναβρίσκω μέσα στο θέατρο, γιατί έχει πολλή ζωή εκεί μέσα.

Τι είναι αυτό που βρίσκετε μόνο μέσα στο θέατρο;

Ένα τρόπο να διοχετεύω τη σκέψη μου και την αμηχανία μου, γιατί ως άνθρω­πος έχω πραγματικά πολύ μεγάλη αμη­χανία.

Ποιοι ρόλοι σας αρέσουν;

Όταν ήμουν πιο μικρός μου άρεσαν οι ρόλοι που μου έμοιαζαν, που ήταν λίγο ρομαντικοί, φεγγαροπιασμένοι και ποιη­τές Στην πορεία κατάλαβα ότι τα πράγ­ματα δεν είναι τόσο σχηματικά και τόσο απόλυτα. Τώρα πια σκέπτομαι ότι οι ρό­λοι εκτείνονται πέρα από την επιφάνεια τους. Ότι οι καλοί χωράνε και κακά πράγ­ματα και το αντίθετο. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω συγκεκριμένους ρόλους που θέλω να παίξω. Έτσι κι αλλιώς οι ρόλοι εί­ναι απλώς μια αφορμή.

Advertisement