“ΑΪΝΤΑ” ΤΖΟΥΖΕΠΕ ΒΕΡΝΤΙ [2 ΒΙΝΤΕΟ) 28 7 2010 ΗΡΩΔΕΙΟ “Οι εντυπώσεις μου από την Αΐντα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής” του Γιάννη Καραμπίτσου

ΑΪΝΤΑ ΒΕΡΝΤΙ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΗΡΩΔΕΙΟ ΙΟΥΛΙΟΣ 2010 = ΜΕΓΑΛΕΙΟ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, ΑΠΟΛΑΥΣΗ.

Η Όπερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα θεϊκά δώρα. Δεν μπορούμε να μπούμε στην λογική όσων έχουν δει την Αΐντα δεκάδες φορές, όσων έχουν δει όπερα εκατοντάδες φορές. Δεν μπορούμε να απαντήσουμε αν η φετινή Αΐντα είναι καλύτερη ή χειρότερη από την περσινή, ούτε αν η απόδοση της μουσικής  από τον εξαιρετικό μαέστρο Λουκά Καρυτινό και τους ταλαντούχους μουσικούς του ήταν άψογη,  αν η σκηνοθετική προσαρμογή του Παναγή Παγουλάτου πρόσθεσε κάτι σε εκείνη του Ντίνου Γιαννόπουλου του 1991, προβληματισμοί  που αναπτύσσονται σε κάποια κριτική που έπεσε στα χέρια μας  με γενικό ρεζουμέ  “η Αΐντα του 2010 πέτυχε στα δύσκολα και απέτυχε στα εύκολα”. Δεν έχουμε δει πάνω από 20 όπερες και δεν έχουμε δει την περσινή Αΐντα της Βερόνα.

Δεν μπορούμε παρά μόνο να καταθέσουμε τις εντυπώσεις μας. Από τις πιο ωραίες στιγμές του φετινού πολιτιστικού καλοκαιριού, από τις πιο όμορφες παραστάσεις που είδαμε φέτος και δεν είδαμε λίγες. Σε ένα σημείο προσωπικής καμπής, ένας μικρός κορεσμός και μια γλυκιά κούραση μας φλερτάρει επίμονα, η Εθνική Λυρική Σκηνή με την Αΐντα της έρχεται και μας ξαναβάζει  γερά στο παιχνίδι του πολιτισμού, επισημαίνοντας μας ότι από αυτό το παιχνίδι  δεν μπορείς ποτέ να βγεις.

PLAY IT AGAIN SAM( ΩΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΣΕΞΥ) ΚΡΙΤΙΚΗ ΙΑΚΩΒΟΥ ΓΩΓΑΚΗ 4/ 5

         

          

              Σενάριο: Γούντι Άλεν, Σκηνοθέτης: Χέρπερτ Ρος        

               Με τους Γούντι Άλεν,Ντάιαν Κίτον,Τόνι Ρόμπερτς, Τζέρι Λέισι        

           Αισθηματική Κωμωδία,Η.Π.Α 1972 85 Λεπτά      

       

Ανάμεσα στο έργο « Τα Πάντα γύρω από το Σεξ» και στον « Υπναρά » ,o Γούντι Άλεν γράφει το Play It Again Sam και επιλέγει να το σκηνοθετήσει ο ανερχόμενος στις ρομαντικές ταινίες Χέρπερτ Ρος ( Goodbye, Mr. Chips, The Owl and the Pussycat).        

Όσοι έχουν δει την ταινία είναι πεπεισμένοι πως ο διάσημος σκηνοθέτης είχε ρόλο και λόγο και στη σκηνοθεσία του έργου κάτι που εύκολα γίνεται αντιληπτό. Αυτό όμως διόλου δε μειώνει την αξία του φιλμ, που κατά την γνώμη μου αποτελεί μια πολύ πετυχημένη και ίσως αδικημένη καυστική κωμωδία, σύνοψη 2 σπουδαίων μεταγενέστερων του έργων( Νευρικός Εραστής-Μανχάταν). Ο Γούντι Άλεν δεν θέτει απλά τον προβληματισμό γύρω από τις σχέσεις των σύγχρονων ζευγαριών, το πόσο δύσκολο τελικά είναι να βρεις το έτερον ήμισυ αλλά προχωράει και ένα βήμα παραπάνω και δείχνει να κατανοεί πλήρως τον τρόπο που οι ανθρώπινες αδυναμίες, οι υψηλές προσδοκίες, ο φόβος της απόρριψης, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τους γύρω μας.  

Αυτό είναι και ο Άλαν Φέλιξ ο ανήσυχος κριτικός κινηματογράφου που φαντάζεται να συνομιλεί με το « alter ego» του Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ από την αγαπημένη του ταινία « Καζαμπλάνκα », στη προσπάθεια του να αντιμετωπίσει τις ανασφάλειες του έπειτα από 2 χρόνια γάμου που άδοξα διαλύεται. Μέσα στην απόγνωσή του ζητάει συμπαράσταση από ένα φιλικό του ζευγάρι. H Λίντα( Ντάιαν Κίτον) ουσιαστικά αποξενωμένη από τον Ντιγκ (Τόνι Ρομπερτς) προσπαθεί να βρει την ιδανική σύντροφο στον Άλαν. Μέσα από διάφορά ευτράπελα και χιουμοριστικές καταστάσεις ο Άλαν και η Λίντα έρχονται κοντά, ανακαλύπτουν τα κοινά στοιχεία που τους ενώνουν. Δύο καλοί φίλοι που τελικά ερωτεύονται. Θα μπορέσουν όμως να είναι μαζί?