Θετική εντύπωση μας δημιούργησε και ήταν άξια συγχαρητηρίων η πρωτοβουλία του 16ου Διεθνούς Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας να συγκεντρωθούν (η προσπάθεια ήταν όλα και επετεύχθη σε μεγάλο βαθμό) τα ελληνικά φεστιβάλ κινηματογράφου ή καλύτερα όσα έχουν θέμα την κινούμενη εικόνα.
Όλοι όσοι συμμετείχαν το χάρηκαν, γνωρίστηκαν μεταξύ τους κάτι που δεν υπάρχει η ευκαιρία να γίνεται συχνά και ανταλλάχτηκαν απόψεις και γνώσεις πραγματικά χρήσιμες και γόνιμες.
Αναδείχτηκαν και ένα σωρό ζητήματα για τα οποία συνοπτικά θα λέγαμε τα εξής: (στο περίπου τριαντάλεπτο βίντεο δεν περιλαμβάνεται η συζήτηση που ακολούθησε την αρχική τοποθέτηση γνωριμίας, σύντομα θα αναρτήσουμε ένα βίντεο με τα πιο σημαντικά σημεία της συζήτησης, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής πολιτιστικής τηλεόρασης που προχωράμε αυτές τις μέρες).
Δεν ανήκουν όλα τα φεστιβάλ στην ίδια ακριβώς κατηγορία και κλάση. Άλλα περισσότερο ανεξάρτητα, άλλα περισσότερο επιδοτούμενα, άλλα μικρότερα, άλλα μεγαλύτερα, άλλα περισσότερο στραμμένα στο κοινό και άλλα ειδικότερα στο περιφερειακό κοινό,
άλλα περισσότερο στραμμένα στους δημιουργούς και παραγωγούς, άλλα στραμμένα σε νεώτερους, άλλα σε γεροντότερους, άλλα (τα περισσότερα) παίζοντας ψηφιακά,
άλλα πολύ λιγότερα παίζοντας με φιλμ ή και με φιλμ κ.ο.κ. Ούτε με τις ίδιες στοχεύσεις εμφανίστηκαν τα φεστιβάλ μας. Άλλα θέλουν να ταξιδεύουν πολύ ανά την Ελλάδα, άλλα λιγότερο ή και καθόλου, άλλα δίνοντας έμφαση στις τοπικές κοινωνίες και τις επιδοτήσεις από αυτές και την πολιτεία και άλλα με τελείως αντίθετες και διαφορετικές στοχεύσεις,
άλλα υπέρ φόρουμ και τακτικών συναντήσεων και άλλα υπέρ διαδικτυακών συναντήσεων και λιγότερων τριβών και προστριβών κ.ο.κ. Ειπώθηκε ότι τα φεστιβάλ αποτελούν εναλλακτικό πόλο διανομής, ότι έχουν υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τα πάντα και τις κινηματογραφικές λέσχες
και την Ταινιοθήκη, όσον αφορά την προβολή ποιοτικού κινηματογράφου, αλλά και ότι δεν φαίνεται όπως διαμορφώνονται τα πράγματα να έχουν πολύ χρόνο ζωής (λίγο οξύμωρο αυτό βέβαια) λόγω έλλειψης επιδοτήσεων.
Εν συντομία και φόρουμ και διαδίκτυο, και επιδότηση και ανεξαρτησία και έμφαση στην τοπική κοινωνία και ταξίδεμα στην υπόλοιπη Ελλάδα γιατί όχι και στο εξωτερικό, προβολή και και με ψηφιακό τρόπο και με φιλμ όταν αυτό είναι εφικτό και απαραίτητο κ.ο.κ.
Και κάτι ακόμα σύνδεση με τα εναλλακτικά ποιοτικά επίγεια και διαδικτυακά πολιτιστικά και κινηματογραφικά περιοδικά, με τις λέσχες και την Ταινιοθήκη και κάτι που οφείλεται εν μέρει και σε αμηχανία αλλά και στην διάθεση να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα αυτό για το οποίο έχουμε καλεστεί να φέρουμε εις πέρας εκείνη την ημέρα,
ξέκομα από το «τουπέ» και την ματαιοδοξία της όποιας ιδιότητας, η εποχή δεν το σηκώνει αυτό πλέον, η θέση του οποιουδήποτε από εμάς ως καλλιτεχνικού υπεύθυνου σε μια λέσχη, σε ένα φεστιβάλ δεν μας προσδίδει ουσιαστικά καμιά διαφορετική ιδιότητα, την ιδιότητα του καλλιτέχνη έναντι της ιδιότητας του δημοσιογράφου, του φωτογράφου
ή του εικονολήπτη γιατί απλούστατα σήμερα δεν υπάρχουν ιδιότητες μπορεί εκειός ο δημοσιογράφος ή ο ταπεινός εικονολήπτης ή φωτογράφος να είναι υπεύθυνος σε ένα άλλο φεστιβάλ, να είναι το ίδιο (καλύτερος ή χειρότερος, μεγαλύτερος ή μικρότερος σημασία δεν έχει τόσο)
καλλιτέχνης και για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε δημιουργικά, πρωτοποριακά και αντικομφορμιστικά τα πράγματα οφείλουμε να τα σεβόμαστε για να μας σέβονται και αυτά. Δεν υπάρχουν πλέον εμπνευστές και υλοποιητές φτωχοί τω πνεύματι, αλλά πολυσύνθετοι άνθρωποι πνευματικά εμπνευσμένοι, έτοιμοι, ώριμοι και ταλαντούχοι να εναλλάξουν τους ρόλους τους και να προσφέρουν αποτελεσματικά στον εαυτό τους, στην κοινότητα και τον κοινό σκοπό. Το “δούναι και λαβείν” είναι κάτι που λεπτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει, γιατί τότε θα μας ξεφύγει η ουσία των πραγμάτων, κάτι που δεν είναι εύκολα στις μέρες μας αναστρέψιμο.
CAMERA STYLO 
Για μια ακόμη φορά εγραψες!!! Με ανάλυση του μαχητη!!