Συνεχίζονται οι κινηματογραφικές βραδιές στο κέντρο της Αθήνας. Με γεμάτες αίθουσες σε κάθε προβολή, το κοινό υπενθυμίζει σε όσους γκρινιάζουν για τα οικονομικά της 7ης τέχνης πως το φτηνό εισιτήριο (6 ευρώ) και οι καινοτόμες προτάσεις, αποτελούν κίνητρο για εναλλακτική διασκέδαση. Όλες οι ηλικίες, λοιπόν, μαζεμένες έξω από το Αττικόν, στο πεζοδρόμιο της Σταδίου, αναμένοντας τον σκηνοθέτη – που ανειλημμένες υποχρεώσεις τον κράτησαν τελικά μακριά μας – Christoffer Boe με την ταινία του « Όλα θα πάνε καλά.»
Δανός στην καταγωγή, με σπουδές κινηματογράφου στις Η.Π.Α, ο 36χρονος Βoe έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό το 2003 με την εξαιρετική του δουλειά «Reconstruction». Συνεχίζοντας την αλματώδη πορεία του μέσα από φεστιβάλ, έφτασε και με την 4η ταινία του να πατήσει το κόκκινο χαλί των Καννών (15μερο σκηνοθετών). Στο «Όλα θα πάνε καλά» αναφέρομαι, το φιλμ που, ακολουθώντας όλες τις εμμονές του δανού, προσπαθεί να αιφνιδιάσει τον θεατή χαρίζοντάς του 90 λεπτά αγωνίας.
Θρίλερ πολιτικό με κοινωνικές προεκτάσεις, το έργο διαπραγματεύεται τα ένοχα μυστικά μίας πολιτισμένης κυβέρνησης, αναφερόμενη στα σύγχρονα στρατόπεδα αιχμαλώτων, όπου Ευρωπαίοι «ανακρίνουν» με οποιονδήποτε τρόπο – μπορείτε να φανταστείτε μερικούς – ανθρώπους, εξευτελίζοντας την ίδια την έννοια άνθρωπος. Ωστόσο η ταινία δεν στέκει σε αυτό, παρά λειτουργεί σε περισσότερα επίπεδα, βάζοντας μέσα θέματα όπως το καλλιτεχνικό αδιέξοδο (ο ήρωας άλλωστε είναι σεναριογράφος σε δημιουργική κρίση), οι ερωτικές σχέσεις, η απώλεια, η επιθυμία τεκνοποίησης, τα λάθη ενός συστήματος γραφειοκρατικού και η τρέλα του μυαλού. Συνέχεια ανάγνωσης «OΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ – CHRISTOFFER BOE, κριτική της Νίκης Πρασσά, Νύχτες Πρεμιέρας 2010.»
