Πρώτο βραβείο Μυθοπλασίας στο Φεστιβάλ Δράμας στη ταινία “ Casus Belli” του Γιώργου Ζώη. Δείτε το βίντεο από την ολιγόλεπτη συνέντευξη που παραχώρησε ο ταλαντούχος σκηνοθέτης στον Ιάκωβο Γωγάκη από το πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας.
Ό,τι κι αν γράψω για την συναυλία του κυρίου John Osbourne στην Αθήνα, θα είναι λίγο. Ο 62χρονος Βρεττανός τραγουδιστής, πρώην μέλος και συνιδρυτής του ιστορικού συγκροτήματος των Black Sabbath, ανέβηκε στη σκηνή της Μαλακάσας και καθήλωσε με την εκρηκτική ενέργεια του ένα κοινό τουλάχιστον 8000 ατόμων.
Μην έχοντας την ευκαιρία να βλέπουμε συχνά live performances από καλλιτέχνες που θα επιθυμούσαμε, το terra vibe γέμισε παραδόξως για τέλη Σεπτέμβρη και με την υποψία αλλά όχι πραγματικότητα βροχής (μόνο στο τέλος, φεύγοντας, μας μούσκεψαν σταγόνες, δείγμα του ότι ο γερόλυκος είχε κάνει τη συμφωνία του με τον θεό για μια ανεμπόδιστη συναυλία)! Φτάνοντας σχετικά αργά, 10 λεπτά πριν την προγραμματισμένη εμφάνιση του Ozzy, δυσκολευτήκαμε από τις ουρές – προς μεγάλη μας χαρά – να μπούμε στον χώρο. Και πριν προλάβουμε να τοποθετηθούμε στο μικρό stage (δυστυχώς η προπώληση δεν είχε δώσει αισιόδοξα δείγματα ώστε η συναυλία να γίνει στo μεγάλο stage) μία φωνή αρχίζει να συνθηματολογεί στο μικρόφωνο. Μόλις που αρχίζεις να καταλαβαίνεις τη γνώριμη χροιά της, τα φώτα σβήνουν και ο Κος Osbourne βγαίνει στη σκηνή και μας προτρέπει να «βγούμε εκτός εαυτού» για εκείνον. «Go crazy for me”, “I love you” & “God bless you all” ήταν οι μόνιμες επωδοί του στη διαρκή συνομιλία του με το κοινό! Συνέχεια ανάγνωσης «OZZY OSBOURNE – 25 Σεπτεμβρίου 2010 – TERRA VIBE, κριτική παρουσίαση της Νίκης Πρασσά»
Τα βραβεία που απονεμήθηκαν χωρίς να εκπλήξουν και πρωτοτυπήσουν αφού απονεμήθηκαν σε λεγόμενα “σίγουρα χαρτιά” εκτός ίσως από την περίπτωση του Bασίλη Ραΐση, ήταν: πρωτοεμφανιζόμενου άντρα ηθοποιού ο Χρήστος Καρτέρης για την ταινία “Ψυχή Βαθιά”, πρωτοεμφανιζόμενης γυναίκας ηθοποιού η Μίνα Ορφανού για την ταινία “Στρέλλα” και πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη ο Βασίλης Ραΐσης για την ταινία “Το Τελευταίο Τραγούδι του Έλβις”.
Ο Βασίλης Ραΐσης είναι ένας δημιουργός με αρκετή και ποιοτική προσφορά σε πολλούς τομείς έως τώρα και δίκαια κέρδισε το βραβείο, όπως δίκαια θα το κέρδιζε ενδεχόμενα και ένας άλλος πρωτοεμφανιζόμενος δημιουργός που όμως δεν θα είχε την προσφορά και την αναγνώριση του Βασίλη (η ταινία ήδη είχε βραβευτεί από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης). Το ίδιο ισχύει αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό και για την “Ψυχή Βαθιά” και την “Στρέλλα”. Θέλουμε να πούμε ότι η βράβευση από φεστιβάλ και θεσμούς όπως οι Νύχτες Πρεμιέρας με διαφορετικά, εναλλακτικά κριτήρια από ότι βραβεύει ας πούμε η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου που οφείλει να βραβεύσει την καλύτερη ταινία ή τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο ηθοποιό ή σκηνοθέτη αξιοκρατικά και “επιστημονικά” , με το κριτήριο π.χ. της βράβευσης ενός πολλά υποσχόμενου πρωτοεμφανιζόμενου νέου δημιουργού ή ηθοποιού, με συμμετοχή σε ταινίες όχι και τόσο γνωστές θα είχε πιθανότατα ένα νόημα. και θα ταίριαζε περισσότερο με το ύφος των φεστιβάλ αυτών. Συνέχεια ανάγνωσης «Απονομή Βραβείων Πρωτοεμφανιζόμενων Δημιουργών Ελληνικών Ταινιών, 25-9-2010, Αττικόν, 16ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x (Video παρουσίαση εκδήλωσης artD TV)- Ανάγκη θέσπισης εναλλακτικών κριτηρίων βράβευσης νέων καλλιτεχνών από θεσμούς όπως οι “Νύχτες Πρεμιέρας”;»
Περίληψη/Summary
Η ζωή του ΜΑΡΚΟΥ αλλάζει όταν παίρνει μια εργασία που ξεχνάει μια φοιτήτρια (ΗΛΕΚΤΡΑ) στην καφετέρια: «Η μελαγχολία στην ροκ σκηνή». Θα αναζητήσει την Ηλέκτρα, και όταν την βρει, η μουσική θα τους φέρει κοντά. Στην παρέα του Μάρκου διαδίδεται ότι τα έχει φτιάξει με μια “emo”. Όταν η Ηλέκτρα γνωρίσει τους φίλους του τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Τους βρίσκει επιφανειακούς και η διαφωνία για το πόσο ελαφρά πρέπει να παίρνει κανείς τη ζωή έρχεται στην επιφάνεια. Το χάσμα μεταξύ του Μάρκου και της Ηλέκτρας μεγαλώνει διαρκώς και η μουσική θα είναι πάλι η αφορμή για την τελική σύγκρουση.
