Τελετή παρασημοφόρησης του Βασίλη Αλεξάκη στη Γαλλική Πρεσβεία

Την Τετάρτη 13 Απριλίου 2011, ο Πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα απένειμε στον Βασίλη Αλεξάκη τα διάσημα του Ταξιάρχη Γραμμάτων και Τεχνών για την συμβολή του στο τομέα του πολιτισμού στη Γαλλία και στην Ελλάδα.

Ο Βασίλης Αλεξάκης συγκινημένος δήλωσε « Είχα την εντύπωση ότι ζούσα χωριστά από τον ίσκιο μου ανάμεσα στις δύο χώρες, στις δύο γλώσσες και το σκεφτόμουνα όταν έβλεπα την σκιά του αεροπλάνου να ζωγραφίζεται στους αγρούς, στα δάση.

Η ανταμοιβή αυτή ( η  τιμητική διάκριση) μου δίνει την εντύπωση ότι συναντήθηκα επιτέλους με τον ίσκιο μου, ότι προσγειώθηκα, και είμαι πανευτυχής που προσγειώθηκα σε γαλλικό έδαφος , κι όμως στηνΕλλάδα.»  

[VIDEO 1:23:51] ΒΑΣΙΛΗ ΑΛΕΞΑΚΗ Η ΠΡΩΤΗ ΛΕΞΗ 12 4 2011 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

[VIDEO] “ΠΑΡΔΑΛΟΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ” ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΤΡΕΠΚΟΥ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΜΠΙΤΣΟ 13 4 2011 ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

“Παρδαλός Παπαγάλος” του Χρήστου Στρέπκου από τις 21 Φεβρουαρίου 2011 στο Συνεργείο

ολοκληρώνεται η παράσταση που αξίζει να δείτε γιατί μιλάει για επίμαχα θέματα του σήμερα όπως το μεταναστευτικό με τρόπο που ζητάει το σήμερα. δείτε τη συνέντευξη του Χρήστου Στρέπκου και αποσπάσματα από την παράσταση (γ.κ.)

Παρδαλός Παπαγάλος

Κείμενο-Σκηνοθεσία

Χρήστος Στρέπκος

Ηθοποιοί

Ονίκ Κετσογιάν

Νατάσσα Νταϊλιάνη

Ντέπυ Πάγκα

Χρήστος Σ τρέπκος

Σκηνικά

Αλεξάνδρα Σιάφκου

Αριστοτέλης Καρανάνος

Κοστούμια

Celebrity Skin

Κίνηση

Χριστίνα Σουγιουλτζή

Φωτισμοί

Νίκος Σωτηρόπουλος

Μουσική

Κώστας Χαριτάτος

Διεύθυνση παραγωγής: Μαρία Δούρου

DASEIN: 16/04/2011, 3 Εκρηκτικές Ταινίες Μικρού Μήκους των Άρη Φατούρου, Γιάννη Οικονομίδη και Κυριάκου Χατζημιχαηλίδη και αμέσως μετά: Ο Ερρίκος Λίτσης στα dexx του Dasein

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

3 εκρηκτικές ταινίες μικρού μήκους

– «ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ» (2003) του Άρη Φατούρου

(Γεωργία Ανέστη – Χρήστος Δήμας),

-«ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ» (1992) του Γιάννη Οικονομίδη

(Μαρί Κωνσταντάτου – Γεράσιμος Σκιαδαρέσης)

– «ΥΣΤΑΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ» (2003) του Κυριάκου Χατζημιχαηλίδη

(Ερρίκος Λίτσης – Γιάννης Τσιμιτσέλης – Ντομένικα Ρέγκου).

MIROKU – SABURO TESHIGAWARA – ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, κριτική Νίκης Πρασσά

Αν ο χορός είναι μαγεία, ο Κος Τεσιγκουάρα είναι ο αντιπροσωπευτικότερος ταχυδακτυλουργός της.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Τελικά δεν είναι μόνο τα πουλιά που καταργούν τον νόμο της βαρύτητας, πετώντας όλο και ψηλότερα στον ουρανό. Είναι και οι άνθρωποι που αποκτούν φτερά και απογειώνονται. Όχι όλοι, κάποιοι από εμάς. Συνήθως τους ονομάζουν χορευτές. Και πάντα μας αιφνιδιάζουν με τον τρόπο τους να καταργούν την φύση με την τέχνη.

Ο Σαμπούρο Τεσιγκαουάρα είναι χορευτής. Είναι επίσης εικαστικός. Συνδυάζοντας επί σκηνής τις δύο καλλιτεχνικές του ταυτότητες, δημιουργεί μία παράσταση, από το πρώτο κιόλας λεπτό της υποβλητική. Χωρίς σκηνικά αλλά παίζοντας με τους φωτισμούς, ο Γιαπωνέζος αρτίστας φτιάχνει ένα ολόκληρο σύμπαν, άχρονο και χωρίς τοπικό προσδιορισμό, και αφήνεται μετέωρος ο ίδιος μέσα του προκειμένου να συνδιαλεχθεί με τον περιβάλλοντα χώρο ως συνθήκη που ορίζει το δικό του εγώ.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΤΑΚΗΣ συνέντευξη στον Μίμη Τσακωνιάτη: Μεταχειρίζομαι τον κινηματογράφο ως όπλο, μέρος Α’

«Οι Άβυσσοι»

Σχολείο Β. Ραφαηλίδης (προπασχαλινό) 16-4-2011, dasein, 14.00-16.00: Νίκος Παπατάκης & Σίντνεϊ Λιούμετ- Κοινά & Διαφορές, φόρμα & περιεχόμενο στο έργο τους

-Η ταινία του Νίκου Παπατάκη «Οι  Ισορροπιστές» εκτός από την σκιαγράφηση του πορτραίτου του Ζαν Ζενέ αποτελεί και ένα καθρέφτη της δικής του ζωής, η οποία κινήθηκε και κινείται στην κυριολεξία πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Αντανακλάει ακόμη και την καλλιτεχνική του πορεία η οποία υπήρξε πάντοτε μία σχοινοβασία σε μεγάλο ύψος, με μεγάλο ρίσκο και κίνδυνο. Σ’όλες τις ταινίες του βλέπουμε οριακά θέματα και οριακούς χαρακτήρες. Το διάβα της ζωής και της τέχνης στα όρια τους αποτελεί εγγενές στοιχείο της προσωπικότητας του. Ξαναβλέποντας μάλιστα πολύ πρόσφατα μία άλλη του ταινία τους «Βοσκούς» όπου οι ήρωες στο τέλος σε μία ύστατη προσπάθεια τους να ξεφύγουν από το καθεστωτικό σκυλολόι που τους καταδιώκει πέφτουν στο γκρεμό είχα την αίσθηση ότι έβλεπα δρώμενο από το χορό του Ζαλόγγου και διαβάζοντας παράλληλα σε ένα ρεπορτάζ στο τύπο ότι θέλει να γυρίσει μία ταινία στην Ελλάδα για τις Σουλιώτισσες, επιβεβαιώθηκε η σκέψη μου ότι αν τελικά συνοψίζαμε την κοσμοθεωρία του Νίκου Παπατάκη θα έπρεπε να πάμε πίσω στην Ελληνική επανάσταση του ’21 και να «αναστήσουμε» την κραυγή «Ελευθερία ή Θάνατος». Το δίλημμα αυτό συνιστά και την πυξίδα της ζωής του για την οποία είχαμε την ευτυχία να τον ακούσουμε να μας μιλάει τον περασμένο Σεπτέμβρη στο σμαραγδένιο νησί των Σπετσών, το νησί της επανάστασης…

-Γεννηθήκατε το 1918 στην Αντίς Αμπέμπα, πήγατε τρία χρόνια σχολείο στη Βηρυτό, ζήσατε δύο χρόνια στην Ελλάδα και λίγο πριν την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εγκατασταθήκατε μόνιμα στο Παρίσι. Την Ελλάδα την αισθάνεστε, την νοσταλγείτε ως πατρίδα;

Αναμφισβήτητα η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου. Θα μπορούσα κάλλιστα μία και ζω περισσότερο από πενήντα χρόνια στο Παρίσι να γίνω Γάλλος πολίτης αλλά έχω ακόμα ελληνική ιθαγένεια.