Καταρχάς η συζήτηση Μικρομηκάδες & Bloggers που οργάνωσε η Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών μαζί με το Φεστιβάλ Δράμας αποτελεί σίγουρα μια καλή προσπάθεια και αναγκαία, αλλά θα πρέπει να δουλευτεί, οργανωθεί και προωθηθεί σε μονιμότερη βάση και βαθύτερη. Έστω έγινε μια αρχή και ας το εκλάβουμε αυτό ως θετικό.
Τα συμπεράσματα από αυτή την κουβέντα και κάποιες παρατηρήσεις και τοποθετήσεις που θα βοηθήσουν ελπίζουμε την καλύτερη οργάνωση της επόμενης συνάντησης.
Συμμετοχή (λόγω και της απεργίας των ΜΜΜ) μεγάλη δεν υπήρξε, αυτή των σκηνοθετών ήταν πάντως μεγαλύτερη από αυτή των bloggers.
Εκτός από κάποια κομμάτια της συζήτησης που εστιάστηκε περισσότερο στο θέμα των κρατικών επιδοτήσεων και αν είναι αναγκαίες ή όχι, σίγουρα ένα σημαντικό ζήτημα, όχι όμως κατά τη γνώμη μας το κυρίαρχο της συνάντησης, ουσιαστικός διάλογος δεν υπήρξε. Ένταση πολύ, αδικαιολόγητη σε μεγάλο βαθμό επικράτησε και επιθετικότητα, κυρίως από την πλευρά των σκηνοθετών μικρού μήκους ταινιών, κάτι που δεν βοηθάει έναν ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο. Οι απόψεις που εκφράστηκαν από την πλευρά αρκετών bloggers που σημειωτέον όλοι είχαν περάσει στο δημιουργικό στάδιο κάνοντας ταινίες για ανεξάρτητο κινηματογράφο (παρόλο που ενστάσεις σε αυτές εκφράστηκαν και από τον γράφοντα) αντιμετωπίστηκαν πολλές φορές με λοιδορία και σίγουρα όχι σε κλίμα συνεργασίας και διεύρυνσης του διαλόγου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν εκφράστηκαν οι γνώμες όλων των παραβρισκόμενων σκηνοθετών κατά την διάρκεια της δίωρης παρουσίας μας, αφού δεν μείναμε ως το τέλος , κρίνοντας από ένα σημείο και πέρα ότι η ουσία της συνάντησης η επικοινωνία και γνωριμία, όπως και η ανταλλαγή σκέψεων και προτάσεων για την προώθηση των ταινιών μικρού μήκους και του ελληνικού κινηματογράφου, δεν ικανοποιείται στο ελάχιστο.
Και αυτό, γιατί σε ένα μεγάλο βαθμό, οι σκηνοθέτες μικρού μήκους, θεωρούν μονόπλευρα δική τους υπόθεση και με τον τρόπο που αυτοί έχουν επιλέξει-επιδοτήσεις & δημιουργία κινηματογράφου μέσα στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων- (μιλώντας πάντα για αυτούς που εκφράστηκαν), την προώθηση και ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου, μην λαμβάνοντας υπόψη ότι και οι αποκάτω bloggers και οι κάθε φορά αποκάτω, πολλοί εξ αυτών πλέον είναι δημιουργοί ταινιών και όχι μόνο και ενδεχόμενα κάποιοι εξ αυτών να κάνουν κάτω από ένα άλλο πρίσμα και πιο ενδιαφέρουσες ταινίες (ίσως –και όχι πάντα- με ορισμένες τεχνικές ατέλειες παραπάνω) από αυτούς που κάνουν οι κάθε φορά επάνω.
Επίσης λάθος εκφρασμένες θεωρήσεις και απόψεις τοποθετούν τους bloggers στην πλευρά των “δημοσιογράφων”, ενώ αναμφισβήτητα δεν είναι και όχι μόνο αυτό αλλά οι bloggers στο χώρο του κινηματογράφου είναι όλοι άνθρωποι ενεργοί και με πολλές ιδιότητες (όπως και ο γράφων που μεταξύ άλλων είναι σκηνοθέτης, μοντέρ, εικονολήπτης, κριτικός και διδάσκων τον κινηματογράφο) και δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται στο στυλ “ εσείς οι «δημοσιογράφοι» οφείλετε να πάρετε τηλέφωνο και να μάθετε περισσότερα για τις ταινίες και το βιογραφικό μας, δεν είναι απαραίτητο να σας στείλουμε εμείς αυτά τα στοιχεία”.
Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε αυτή την άποψη, θα ήταν συντριπτικά αυστηρή η κρίση και τοποθέτησή μας, εκτός αυτού είναι καταφάνερο, πέρα από τον αναμφισβήτητα λάθος τρόπο προώθησης του έργου τους, τι κινδύνους ελλοχεύει και τι εικόνα περνάει για το τι αντιπροσωπεύει σήμερα ένας εκκολαπτόμενος νεοεισελθείς καλλιτέχνης στο χώρο του κινηματογράφου.
Με μια κουβέντα, ο γράφων ας πούμε, που έχει ήδη χωρίς να είναι κανα κατόρθωμα βέβαια –κάθε άλλο- χρεωμένες 2 ταινίες μια μεγάλου και μια μικρού μήκους στο βιογραφικό του, εκδόσεις περιοδικών, κριτικές, θεωρητικά κείμενα, συνεντεύξεις, κάποιες χιλιάδες βίντεο πολιτιστικού ντοκιμαντέρ, δέκα χρόνια ηθοποιός σε ουκ ολίγες θεατρικές ομάδες, συντονιστής 2 λεσχών ανάγνωσης και είναι και blogger προς υπηρέτηση του πολιτιστικού του οράματος “κοιμίζει” για λίγο κάποιες ιδιότητες και δραστηριότητες για να προωθήσει αυτές που έχει ανάγκη αυτό το όραμα, η εποχή και ο χώρος και κάποια άλλη στιγμή θα “κοιμίσει” την ιδιότητα του blogger για να προωθήσει και την “ατομική” πολιτιστική του καριέρα ενταγμένη πάντα μέσα σε ενεργές κοινωνικές και πολιτιστικές συλλογικότητες.
Αυτές οι “υπεροψίες” λοιπόν των “σκηνοθετών” από τη μία έναντι του “κοινού” από την άλλη, δεν εξυπηρετούν πλέον τίποτα σήμερα, κάθε άλλο, πάνε την υπόθεση πολύ πίσω και έχουν βεβαίως τελείως ανατραπεί οι ρόλοι και ο “κανόνας του παιχνιδιού” όπως έως σήμερα κυριαρχούσε. Αμοιβαιότητα, ισότητα, συνεργασία όλων των πόλων συλλογικότητα και σεβασμός σε πρόσωπα και φορείς που με περισσή ανιδιοτέλεια, μοναχικοί ουσιαστικά Δον Κιχώτες, παλεύουν για να συντηρήσουν και προωθήσουν ριζοσπαστικά πολιτιστικά οράματα σε άγονες εποχές και περιοχές.
Στην ουσία της υπόθεσης τώρα, μερικά πράγματα και διευκρινίσεις που δεν πρόλαβαν να κατατεθούν και διασαφηνιστούν. Επίσης μερικές προτάσεις.
Ανεξάρτητος κινηματογράφος είναι εκείνος που υλοποιείται ουσιαστικά έξω από το σύστημα παραγωγής και διανομής των εταιριών ή των κρατικών φορέων και επιδοτήσεων. Δεν σημαίνει ότι δεν αναζητά την επιδότηση είτε των μελών του είτε από κάποια ιδρύματα που δεν θα επεμβαίνουν όμως σε καμιά περίπτωση στο παραχθέν καλλιτεχνικό έργο.
Τα blogs δεν επιτελούν σήμερα -ούτε τα κοινωνικά δίκτυα- τον αρχικά επιδιωκόμενο σκοπό (προσωπικά ημερολόγια κλπ). Ο σκοπός αυτός έχει διευρυνθεί και αυτό δεν τον βλέπουμε καθόλου κακό αν και επιφέρει αρκετά κακά, στα οποία θα αναφερθούμε διεξοδικότερα μια άλλη στιγμή, και έτσι μέσω των blogs “εκδίδονται” περιοδικά, προωθείται η πολιτιστική δουλειά φορέων κ.ο.κ. Αναπόφευκτα λοιπόν κάποια blogs γνωρίζουν πρωτόγνωρες επισκεψιμότητες και αποτελούν “όπλα” που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάτω από συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και διάδοση του πολιτισμού. Πάντα όμως σε κλίμα σεβασμού και αμοιβαιότητας καλλιτεχνών και προωθούντων το έργο τους με τους ρόλους να αντιστρέφονται όταν αυτό είναι αναγκαίο. Υπηρέτες δεν υπάρχουν σήμερα και όποιος θεωρεί ότι θέλει να έχει ας τους αναζητήσει έξω από το πεδίο της τέχνης.
Έχει ανάγκη σήμερα η εποχή, η “κατάσταση των πραγμάτων” έναν ουσιαστικά ανεξάρτητο κινηματογράφο και όχι μόνο ή κυρίως για οικονομικούς λόγους;
Έχει και μάλιστα κυρίως για ηθικούς, ιδεολογικούς, ανατρεπτικούς λόγους. Μπορεί να συνυπάρχει παράλληλα και σε ένα βαθμό με τον ισχύοντα παραγωγικό τρόπο και διανομής των ταινιών. Μπορεί, πάντα κατά την άποψή μας.
Υπάρχει ανάγκη βαθύτερης γνώσης και παιδείας για τους bloggers ώστε το λειτούργημά τους να μην αποτελεί απλά μια άγονη επιθυμία έκφρασης αλλά να μπορεί να επικοινωνεί βαθιά και όχι επιφανειακά με την Τέχνη, τον Πολιτισμό και όχι μόνο και τους ανθρώπους που τα υπηρετούν; Υπάρχει.
Το CameraStylo, η μη κερδοσκοπική εταιρία ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΑΔΡΑΣΗ που το “εκδίδει” το ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ η νεοϊδρυθείσα Κινηματογραφική Λέσχη Κέντρου Αθήνας στηρίζουν και θα συνεχίσουν να στηρίζουν έμπρακτα τον ελληνικό κινηματογράφο.
Παρέχουμε ηλεκτρονικό βήμα για προβολή με αποδέκτες χιλιάδες αναγνώστες αλλά και επίγειο μέσω της Κινηματογραφικής Λέσχης Κέντρου Αθήνας για την προβολή και συζήτηση των ταινιών των ελλήνων δημιουργών μικρού και μεγάλου μήκους σε όλους τους δημιουργούς. Αφιερώματα σε έλληνες δημιουργούς επίγεια αρχικά με συζήτηση με το κοινό παρόντων των ίδιων και στη συνέχεια για όσους το επιθυμούν μόνιμη διαδικτυακή προβολή των παλιότερων ταινιών τους. Η δυναμική αρχή σε αυτό συντελέστηκε με 3 μεγάλου μήκους ταινίες του Βασίλη Μαζωμένου. Επίσης το CameraStylo επεξεργάζεται μια πρόταση ενίσχυσης και του παραγωγικού κομματιού.
Αυτά θα λέγαμε για αρχή αν μας δινόταν η δυνατότητα από την δυναμική της συζήτησης. Χωρίς πολλά λόγια και πάντα με έργα, το CameraStylo παρακολουθεί τη σύγχρονη εποχή και αξιοποιεί ότι του παρέχει. Στην επόμενη συνάντηση ευχόμαστε τα πράγματα να είναι πολύ καλύτερα, να μιλήσουν κάτω από ένα καλύτερο και πιο συγκεκριμένο πλαίσιο όλοι οι παραβρισκόμενοι με αμοιβαιότητα και σεβασμό και από τις δύο πλευρές , που η εποχή απαιτεί να γίνουν μία.
Γιάννης Καραμπίτσος
δντής & αρχισυντάκτης
CameraStylo Online
CAMERA STYLO 