Freak Orlando της Ουλρίκε Όττινγκερ| Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012, 20:00 | Goethe-Institut Athen με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους | ελεύθερη είσοδος

Freak Orlando
Ταινία
Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012, 20:00
Goethe-Institut Athen
με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους
Freak Orlando (1981, 126´, κόπια 35mm)
Μυθοπλασία με τους Magdalena Montezuma, Delphine Seyrig, Albert Heins κ.ά

ULRIKE OTTINGER (Ουλρίκε Όττινγκερ) Ι Σκηνοθέτις, σεναριογράφος, οπερατέρ, παραγωγός, φωτογράφος | Έκθεση, ταινίες | Τετάρτη 11 Ιανουαρίου έως Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012 | Ινστιτούτο Γκαίτε, είσοδος ελεύθερη

Μικρό θέατρο του κόσμου σε 5 επεισόδια ονομάζει η Ulrike Ottinger αυτήν την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της. Η ηρωίδα της, η Orlanda Zyklopa (Magdalena Montezuma) μπορεί – όπως και ο Orlando της Virginia Woolf (η μορφή από την οποία εμπνέεται η σκηνοθέτις) – ν’ αλλάζει φύλο και να ξαναγεννιέται μετά το θάνατο. Ως περιπατητής του κόσμου διαβαίνει η πρωταγωνίστρια την πύλη της Freak City, πόλης κατοικούμενης από αλλόκοτες υπάρξεις. Κι εκεί διασχίζει τόπους και χρόνους. Ξεκινώντας από το ξεπούλημα των μύθων σ’ ένα σούπερ μάρκετ της αρχαίας Ελλάδας, περνάει στη μεσαιωνική αγορά, όπου πουλάει το θαύμα, φθάνει στις διώξεις και τα βασανιστήρια της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης, κατόπιν στα freak shows του 19ου αιώνα και τέλος σε διαγωνισμό ασχήμιας στη σύγχρονη Ιταλία. Περάσματα διανθισμένα με μια πληθώρα αναφορών στη λογοτεχνία, την εικαστική τέχνη και το θέατρο.

Ένα ηδονικά εκκεντρικό σόου τεράτων, όπου η μισαλλοδοξία, ο κατατρεγμός κι η απαξίωση του Άλλου, ξεδιπλώνονται σ’ όλες τους τις διαστάσεις.

(Kείμενo: αποσπάσματα από δημοσιεύσεις της κριτικού κινηματογράφου Ange Sterneborg.)

Για τη ζωη και το έργο της κινηματογραφίστριας
κινηματογράφος – τέχνη: Ulrike Ottinger
από την Kristina Jaspers

Η Ulrike Ottinger θεωρείται μία από τις πιο ξεχωριστές περιπτώσεις Γερμανών κινηματογραφιστών διεθνούς ακτινοβολίας. Το έργο της έχει μεγάλο εύρος: από τις σουρεαλιστικές-θεατρικές και στυλιζαρισμένες-μη νατουραλιστικές δημιουργίες της έως τις εθνολογικές-ρεαλιστικές, από τη μυθοπλασία ως το ντοκιμαντέρ.
Η Ulrike Ottinger γεννήθηκε το 1942 στην Κωνστάντια της λίμνης Μπόντενζεε. Το 1961 πήγε στο Παρίσι, όπου παρέμεινε για οκτώ χρόνια, εργάστηκε ως καλλιτέχνις, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε στη Σορβόννη διαλέξεις Ιστορίας της Τέχνης, θεολογίας και Εθνολογίας. Το 1973, η Ulrike Ottinger εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο. Μαζί με την Tabea
Blumenschein υλοποίησε τις πρώτες της ταινίες LAOKOON & SOHNE. DIE VERWANDLUNGSGESCHICHTE DER ESMERALDA DEL RIO [Λαοκόων και Υιοί.
Η ιστορία της μεταμόρφωσης της Εζμεράλντα ντελ Ρίο] (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, 1975) και DIE BETORUNG DER BLAUEN MATROSEN [To μάγεμα των γαλάζιων ναυτών] (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, 1975). Το 1979 ξεκίνησε τη βερολινέζικη τριλογία της “tiber Aus- und Eingrenzungen von Marginalisierten in der modernen Gesellschaft” [Περί αποκλεισμού και ενσωμάτωσης περιθωριακών στοιχείων στη σύγχρονη κοινωνία] (H.-M. Bock) με τις ταινίες: BILDNIS EINER TRINKERIN. ALLER – JAMAIS RETOUR [Το πορτρέτο μιας γυναίκας σε κατάσταση μέθης. Εισιτήριο χωρίς επιστροφή! (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, 1979), FREAK ORLANDO.
KLEINES WELTTHEATER IN FUNF EPISODEN [Ορλάντο ή Τα τέρατα της φύσης. Μικρό παγκόσμιο θέατρο σε πέντε επεισόδια] (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, 1981) και DORIAN GRAY ΙΜ SPIEGEL DER BOULEVARDPRESSE [Ο Ντόριαν Γκρέυ στον καθρέφτη του κίτρινου Τύπου] (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, 1984). Τις ταινίες αυτές τις κινηματογράφησε σε βιομηχανικές ζώνες του Βερολίνου και σε αστικά τοπία, τα οποία «μεταμόρφωσε» δίνοντας τους μια δραματική διάσταση. Και οι τρεις αυτές ταινίες έλαβαν διεθνείς διακρίσεις.
Η Ulrike Ottinger σκηνοθετεί επίσης θεατρικά έργα και όπερες.
Από το ξεκίνημα κιόλας της καλλιτεχνικής της σταδιοδρομίας η Ottinger στράφηκε και στη φωτογραφία. Οι μεγάλου σχήματος φωτογραφίες της, που συνήθως προέκυπταν παράλληλα με τις κινηματογραφικές της δουλειές, έχουν και αυτές μια πολύ ιδιαίτερη ματιά. Η Ulrike Ottinger συμμετείχε με τα έργα αυτά σε μεγάλες εκθέσεις, όπως την Biennale της Βενετίας (1980), τις Documenta Χ (1997) και XI (2002), καθώς και την 3η Biennale του Βερολίνου (2004). Ατομικές εκθέσεις της παρουσιάστηκαν, μεταξύ άλλων, στην Renaissance Society του Πανεπιστημίου του Σικάγο, στο Witte-de-With-Museum στο Ρόττερνταμ, στο Museo Nacional Reina Sofia στη Μαδρίτη, στα Kunst-Werken του Βερολίνου και στην Γκαλερί
David Zwirner στη Νέα Υόρκη. Ρετροσπεκτίβες των ταινιών της προβλήθηκαν στη Cinematheque francaise στο Παρίσι, στο Museum of Modern Art της Νέας Υόρκης