Οδηγός Αισιοδοξίας (The Silver Linings Playbook) του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ (2012)
Οδηγός Αισιοδοξίας The Silver Linings Playbook του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζένιφερ Λόρενς, Τζούλια Στάιλς, Κρις Τάκερ, Τζάκι Γουίβερ, Άνουπαμ Κερ
Υπόθεση: Ο Μπράντλεϊ Κούπερ υποδύεται τον Πατ Σολατάνο, έναν πρώην δάσκαλο που έχει χάσει τα πάντα: τη δουλειά του, το σπίτι και τη γυναίκα του. Έχοντας περάσει τα τέσσερα τελευταία χρόνια σε ψυχιατρικό ίδρυμα, αναγκάζεται να γυρίσει στο σπίτι των γονιών του (Ρόμπερτ ΝτεΝίρο και Τζάκι Γουίβερ), αποφασισμένος να ανακτήσει την παλιά του ζωή, καθώς και την πρώην σύζυγο. Το μόνο που θέλουν οι γονείς του Πατ είναι να σταθεί ξανά στα πόδια του, τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν γνωρίζει την Τίφανι (Τζένιφερ Λόρενς), ένα μυστηριώδες κορίτσι με πολλά προβλήματα. Εκείνη προθυμοποιείται να τον βοηθήσει να επανασυνδεθεί με τη γυναίκα του και το μόνο που έχει να κάνει εκείνος είναι κάτι πολύ σημαντικό για να της το ανταποδώσει. Καθώς ο καιρός περνά, ένα αναπάντεχο δέσιμο δημιουργείται μεταξύ τους, και σημάδια αισιοδοξίας αρχίζουν να παρουσιάζονται στις ζωές
Διάρκεια: 122′ Γλώσσα: Αγγλικά Χώρα: Η.Π.Α. Εταιρεία Διανομής: Odeon Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 31/01/2013
«Η καθημερινότητα μας επιφυλάσσει τις μεγαλύτερες εκπλήξεις»
Έχοντας συγκεντρώσει 8 υποψηφιότητες για τα φετινά βραβεία Όσκαρ, η μεγαλύτερη κινηματογραφική έκπληξη της χρονιάς βάζει πλώρη για την κορυφαία διάκριση, στις κατηγορίες:
Καλύτερης Ταινίας Α’ Ανδρικού Ρόλου (Μπράντλεϊ Κούπερ) Α’ Γυναικείου Ρόλου (Τζένιφερ Λόρενς) Β’ Ανδρικού Ρόλου (Ρόμπερτ Ντε Νίρο) Β’ Γυναικείου Ρόλου (Τζάκι Γουίβερ) Σκηνοθεσίας Μοντάζ Διασκευασμένου σεναρίου
Ο Σκηνοθέτης Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ντέιβιντ Ο’Ράσελ γεννήθηκε το 1958 στη Νέα Υόρκη. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Spanking the Monkey», έκανε πρεμιέρα το 1994 στο Φεστιβάλ του Σάντανς, όπου απέσπασε το βραβείο κοινού. Το 1996 σκηνοθέτησε την κωμωδία «Φλερτάροντας τις Συμφορές» και το 1999 τους «Tρεις Ήρωες», μία μαύρη κωμωδία για τον Πόλεμο στον Κόλπο με τον Τζορτζ Κλούνι, τον Μαρκ Γουόλμπεργκ και τον Άις Κιουμπ. Το 2010 σκηνοθέτησε το υποψήφιο για επτά Όσκαρ “The Fighter”, το οποίο τελικά απέσπασε δύο σημαντικά Όσκαρ: Α’ ανδρικού ρόλου (Κρίστιαν Μπέιλ) και Β’ γυναικείου ρόλου (Μελίσα Λίο). Στον «Οδηγό Αισιοδοξίας», ο τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ Ντέιβιντ Ο’Ράσελ, σκηνοθετεί το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάθιου Κουίκ
Λίγα λόγια από το σκηνοθέτη
«Πριν σκηνοθετήσω το “The Fighter”, μου είχε δείξει το βιβλίο ο Σίντνεϊ Πόλακ. Παρόλο που το “Silver Linings Playbook” ήταν μυθιστόρημα, ήταν εμπλουτισμένο με αυθεντικούς ανθρώπους σε ένα πολύ συγκεκριμένο κόσμο που ο συγγραφέας ήξερε πολύ καλά: συναισθηματικές οικογένειες, ανθρώπους υπό τρομερή πίεση, απρόσμενο δράμα και αυθόρμητη κωμωδία. Με αγγίζουν πολύ αυτοί οι κόσμοι, τους βρίσκω συναρπαστικούς. Ένα συγκεκριμένο σημείο, μια συγκεκριμένη στιγμή, ένα συγκεκριμένο φαγητό, συγκεκριμένα τελετουργικά, διαφορετικά από άλλα, εν τούτοις όμως όλα τα συναισθήματα περί αγάπης και σεβασμού παραμένουν πάντα τα ίδια. Καθώς συνομιλούσαμε, θεώρησα ότι ο Μπράντλεϊ Κούπερ είχε την άμεση αντίληψη, την αγριότητα και την ευπάθεια του Πατ Σολατάνο, του χαρακτήρα που υποδύεται. Πιστεύω πως διψούσε για έναν τέτοιο απρόσμενο ρόλο. Από την άλλη, με την Τζένιφερ Λόρενς δεν είχαμε ποτέ γνωριστεί, αλλά με εξέπληξε στην οντισιόν. Λατρεύω το ρομαντισμό όσο λατρεύω και τους αυθεντικούς γειτονικούς κόσμους, η χημεία του Μπράντλεϊ και της Τζένιφερ ήταν ολοφάνερη, αυτό ήταν ένα δώρο. Ήμουν, επίσης, πολύ τυχερός γιατί κατάφερα να συνεργαστώ και με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, με τη δική του θέληση, παίζοντας έναν πολύ συγκινητικό και αυθεντικό ρόλο, σχετικά με τους προσωπικούς δεσμούς των πατεράδων. Η υπόλοιπη οικογένεια απαρτίζεται από την αξιοσημείωτη Τζάκι Γουίβερ, τον Κρις Τάκερ και την υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Τζούλια Στάιλς. Στο κάτω-κάτω της γραφής μου αρέσει να εισβάλλω αδιάκριτα στις ζωές αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να ξεπεράσουν αυτό που αντιμετωπίζουν, μέσα στις οικογένειές τους, με τρόπο που καμιά φορά είναι σπαρακτικός και αφόρητος πριν καταφέρουν να το ξεπεράσουν.»
CAMERA STYLO 