Το τι είναι κινηματογράφος, είναι μια ερώτηση που προκάλεσε πολλές διαμάχες ανάμεσα στους θεωρητικούς, από τότε που εμφανίστηκε ως τις μέρες μας. Ένας τελειωτικός ορισμός είναι αδύνατος γιατί θα πέσει σε μια μεταφυσική αντίληψη, δοσμένη «μια για πάντα».
Ένας όμως ορισμός «όχι μεταφυσικός» είναι εφικτός, όταν προσδιορίζεται:
α) από μια κρίση ιστορική, δηλαδή εξετάζει το αντικείμενο του ανάλογα με την εποχή του, τη σημασία δηλ. του κινηματογράφου που κάθε φορά αποκτά αυτός μέσα από τους σταθμούς από τους οποίους πέρασε, ώσπου να χαρακτηρισθεί σαν «τέχνη»,
β) από μια κρίση θεωρητική, που σημαίνει ταυτόχρονα και μια έρευνα του ζητήματος, όπως παρουσιάζεται σήμερα, μέσα από τις ποικίλες εκδοχές του. Μπορούμε έτσι να βασιστούμε για την ώρα σ’ έναν ορισμό, αρκεί να έχουμε υπ’ όψη μας ότι δεν θάναι κάτι το αναλλοίωτο και το απολιθωμένο.
Κινηματογράφος είναι η οπτικοακουστική εκείνη τέχνη (εκφράζεται δηλ. με την εικόνα, με το λόγο, τη μουσική και τους θορύβους) που εκδηλώνεται διά μέσου της ειδικής διαδικασίας που λέγεται μοντάζ. (ΛΕΞΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ)
Φυσικά ο ορισμός αυτός είναι δεκτός μόνο με την προϋπόθεση ότι θα γίνει αποδεκτή η έννοια του μοντάζ σα διαδικασία αναγκαία για τον κινηματογράφο, αντίληψη αυτή η τελευταία που αμφισβητήθηκε από ορισμένους «πρωτοποριακούς» που απορρίπτουν την έννοια του μοντάζ.
Ποιος είναι ο Γιώργος Διζικιρίκης;
επιμέλεια: Γιάννης Καραμπίτσος
CAMERA STYLO 
Ευχαριστούμε για την ενημέρωση. Ποιές μέρες είναι το αφιέρωμα?