ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ | η Νίκη Πρασσά γράφει από την φλεγόμενη Αττάλεια

3.6.2013

Με περίσσευμα αγάπης ο πρωθυπουργός της γείτονας -και για μένα πλέον νέας μου πατρίδας- φρόντισε να δημιουργήσει μια νέα γευστική συνταγή για τους πολίτες της χώρας του. Λίγο παραπάνω πιπέρι χύθηκε μαζί με μπόλικο αίμα, μέσα στην προσπάθεια να κεράσει και πάλι φόβο έναν λαό κατά πολύ, ήδη, καταπιεσμένο.

Περνώντας τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής μου στους δρόμους της Ιστάνμπουλ, της Ιζμίρ, του Αιδινίου και τελευταία της Αττάλειας, έχω κατορθώσει να σχηματίσω άποψη για το κατεστημένο μιας κοινωνίας έτοιμης να εκραγεί ενάντια στην προσπάθεια εξισλαμισμού της. Όσο κι αν ηχεί παράξενο στα αυτιά των Ευρωπαίων που δεν έχουν ποτέ ή επισκέπτονται την Τουρκία μονάχα ως τουρίστες, η χώρα αυτή δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τον Αλλάχ , έτσι όπως οι πρεσβευτές του επί γης προτάσσουν τον λόγο ή χρησιμοποιούν την ουσία του. Δεν αποτελεί λοιπόν για όλους εμάς έκπληξη η δυναμική και μαζική κινητοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων, με την αφορμή και μόνο της ίδρυσης ενός εμπορικού κέντρου εκεί όπου φυτρώνει η καρδιά κάθε προσπάθειας εναντίωσης σε ένα διεφθαρμένο σύστημα.

Το Gezi Park δεν αποτελεί απλά μία εστία πράσινου της πόλης αλλά και τον πυρήνα διαδηλώσεων που πυκνώνουν τελευταία ως αποτέλεσμα κάθε είδους «πρωτοβουλίας» της κυβέρνησης Ερντογάν. Με το φάντασμα του Κεμάλ να πλανιέται στον ουρανό και της ψυχές πλήθους Τούρκων και τον φόβο της στέρησης ακόμα περισσότερων ελευθεριών, νέοι, ηλικιωμένοι, καλλιτέχνες, χαμηλόμισθοι, μανάδες με κατσαρολικά στο χέρι, παππούδες με ρακί και σαλγκάμ πίνουν στην «υγειά» του ανθρώπου που καταδικάζει το μέλλον των παιδιών και εγγονιών τους. Όλοι μαζί βροντοφωνάζουν «ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ», την ίδια στιγμή που το τέρας βρυχάται συλλαβίζοντας για άλλη μια φορά το όνομα της τρομοκρατίας, του πατριωτισμού, του καθήκοντος και λοιπών κίβδηλων αιτιολογιών με την επίφαση της ευημερίας.

Ζώντας τρεις ημέρες με την οσμή μιας πραγματικής επανάστασης δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε με αγωνία εάν οι δυνατοί παράγοντες του παρασκηνίου θα κατορθώσουν και αυτή τη φορά να αποδυναμώσουν μια φλόγα που θέλει να γίνει η φωτιά στο διάβα της οποίας θα παραδοθεί όλη η σάπια ιδεολογία. Οψόμεθα εις …

η Νίκη Πρασσά όσο βρισκόταν στην Ελλάδα έγραψε στο Camera Stylo κριτικές και κείμενα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ πήρε συνεντεύξεις (με βίντεο) από πάρα πολλούς σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης. Σήμερα ζει στην Αττάλεια και μας στέλνει τις εντυπώσεις της από την εξέγερση των πολιτών στην Κωνσταντινούπολη. Γ.Κ.