Πριν πάω να δω το δεύτερο μέρος του Nymphomaniac πίστευα ότι θα κυμαινόταν στο ίδιο μήκος κύματος με το πρώτο, αφήνοντάς μου δηλαδή μια αίσθηση κάπως χαλαρής μη αποδοχής εντέλει ή απογοήτευσης στη χειρότερη περίπτωση. Κατάφερε να με εξοργίσει, όπως και τα χασκόγελα στην αίθουσα όπου συντελέστηκε η δημοσιογραφική προβολή, σε σημεία όπως αυτό που έστω με τη θέλησή της ο Κ μαστιγώνει άγρια την ηρωίδα. Η πλάκα με τον Τρίερ πρέπει να τελειώνει. Τολμώ να γράψω για την ταινία εν θερμώ αμέσως μετά την προβολή της, όπως είχα κάνει πριν χρόνια και με το Manderlay χωρίς φόβο και πάθος.
διαβάστε και την κριτική της Δήμητρας Γιαννακού
Nymph()maniac (Μέρος Α’) ΝΥΜΦΟΜΑΝΙΑ του Λαρς φον Τρίερ | Κριτική Γιάννη Καραμπίτσου|| Είναι μεγαλοφυής ο Λαρς Φον Τρίερ; Και αν ναι που έγκειται η μεγαλοφυΐα του;
Δύσκολα πολύ μπορείς να κάνεις σοβαρή κριτική στην απαράδεκτη αυτή ταινία του Τρίερ. Δύσκολα πολύ, πλέον, μπορείς να κάνεις σοβαρή κριτική στον αντιδραστικό, όπως αποδεικνύεται, μισογύνη, μισάνθρωπο, σαδιστή, επιφανειακό, αντιδιαλεκτικό αυτόν άνθρωπο.
[Ο Λαρς φον Τρίερ θεωρήθηκε από τον γράφοντα ο σημαντικότερος σύγχρονος δημιουργός του κινηματογράφου. Αυτό έως την ταινία Dogville. Τα πράγματα άλλαξαν μετά το Manderlay, δεύτερο μέρος μιας τριλογίας (για την Αμερική και την ελευθερία) που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Για το θέμα αυτό, την πορεία του έργου του Τρίερ, τις ιδεολογικές του καταβολές και προσεγγίσεις θα επανέλθω με αναλυτικό κείμενο στο άμεσο μέλλον.
Είναι μετά το Dogville ένας ιδιοφυής προβοκάτορας που χρησιμοποιεί μια έστω δικού του τύπου Μπρεχτική Μέθοδο ή απλά ένας αντιδραστικός; κάτι βέβαια που αν ισχύει δεν αναιρεί την όποια αξία του στο Κινηματογραφικό Στερέωμα, αλλά σίγουρα μειώνει την εμβέλειά της σημαντικά. Μα και ο Ταρκόφσκι και ο Ντοστογιέφσκι έχουν χαρακτηριστεί αντιδραστικοί και μυστικιστές (από αναλυτές μαρξιστικής κυρίως κατεύθυνσης) αλλά τα έργα τους έχουν αποδειχτεί διαχρονικά, αριστουργήματα. Και του Τρίερ κάποιες ταινίες (Δαμάζοντας τα Κύματα, Χορεύοντας στο Σκοτάδι) έχουν χαρακτηριστεί αριστουργήματα. Αλλά για την σημαντική διαφορά του Τρίερ με τον Ταρκόφσκι και τον Ντοστογιέφσκι όπως ο γράφων την εντοπίζει, θα αναφερθώ στο κείμενο που έχω προαναφέρει].
Ο Λαρς φον Τρίερ κατάφερε να μπερδεύω από σήμερα το πρωί στο μυαλό μου την εικόνα του με αυτή του Μπρέιβικ, να ζητά και να απειλεί με απεργία πείνας αν δεν του αναβαθμίσουν το playstation. [Με έκπληξη ανακαλύπτω στο διαδίκτυο παλιότερο κείμενό μου με παρόμοιο θέμα.]
Manderlay (2005) του Λαρς Φον Τρίερ, κριτική από τον Γιάννη Καραμπίτσο
Αφήνει το παιδί της να κοιμάται μόνο του αφού απομάκρυνε την baby siter γιατί δεν εκτελούσε τα καθήκοντά της όπως έπρεπε, 2-6 κάθε νύχτα για να πάει χωρίς να φοράει κιλότα, απαραίτητη πρώτη προϋπόθεση, να τουρλώσει τα οπίσθιά της στον Κ που την μαστιγώνει άγρια ώστε να αποκτήσει την χαμένη σεξουαλικότητά της. Και πότε την είχε αυτή την σεξουαλικότητα η ηρωίδα και την έχασε για να την ξαναβρεί; Βάζει ο Κ το δάχτυλό του στο αιδοίο της και το βλέπει υγραμένο τόσο από τη διέγερση, ώστε καταλαβαίνει ότι το «θεραπευτικό» έργο του είναι σε καλό δρόμο.
Δε μας χέζεις ρε Τρίερ; (όχι γιατί αυτό δεν μπορεί να συμβεί και στο Manderlay το περιστατικό στο οποίο βασίστηκε η ταινία ήταν αληθινό και αφορούσε όντως μια περίπτωση εθελοδουλείας, αλλά γιατί η σκόπευση του Τρίερ, γενικεύοντας ουσιαστικά ατομικές περιπτώσεις, είναι εντελώς σε λάθος κατεύθυνση). [και σε αυτό το σημείο θα αναφερθώ αναλυτικότερα στο κείμενο που έχω προαναγγείλει].
Η ηρωίδα χρησιμοποιεί τα βασανιστήρια και τον πόνο για να ξαναβρεί την τάχατες χαμένη σεξουαλικότητά της και δεν διστάζει στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις που απέκτησε από αυτή την εμπειρία, για να εισπράττει χρέη με παράνομο τρόπο και με ανήθικες μεθόδους κάτω από την καθοδήγηση του Γουίλιαμ Νταφόε, γιατί έτσι επιβάλλει η μπούρδα-σενάριο και για να δικαιολογηθεί βέβαια η έστω σύντομη παρουσία του στην ταινία.
Με αυτό τον τρόπο η ταινία μας δικαιολογεί πως βρίσκει τόσα λεφτά, η τάχατες νυμφομανής ηρωίδα που στέλνει στο παιδί της, ενώ πριν το άφηνε μόνο του στο σπίτι για να πηγαίνει να τουρλώσει τα οπίσθια και να μαστιγωθεί άγρια με κόμπους «καλλιτεχνικά» δεμένους και «πανέξυπνα» επιλεγμένους αναφορικά με τη θέση, ώστε να προκαλούν τον οργασμό.
Και βέβαια πως μια μέρα από «σατανική» σύμπτωση πέφτει που πάνω; μα στον Ζερόμ βέβαια! (τον πρώην άντρα της). Στο Ζερόμ που της πήρε το παιδί γιατί το άφηνε μόνο του για να πάει να μαστιγωθεί και να ξανααποκτήσει την χαμένη σεξουαλικότητα που νόμιζε πως είχε (για να την χρησιμοποιήσει για τον έρωτα του Ζερόμ που νόμιζε ότι του έχει και της έχει;) το έδωσε σε ανάδοχη οικογένεια γιατί είχε πολλή δουλειά. Τι μας λες ρε Τρίερ;
Η ταινία βρίθει από αφελείς, ασυνάρτητες , σαπουνοπερικές καταστάσεις που ειλικρινά ο Φώσκολος και ο Παπακαλιάτης φαντάζουν κολοσσοί μπροστά στο εν συγχύσει Λαρς φον Τρίερ. Στη συνέχεια επικαλείται μέσω της ηρωίδας του επανάσταση εναντίον της υποκρισίας της ανδροκρατικής κοινωνίας και του καπιταλισμού ακόμα, ως έκφραση και προέκταση της ανδροκρατικής κοινωνίας και σε μια γελοία σκηνή που η ηρωίδα πήγε σε ομάδα ψυχοθεραπείας (γιατί δέχτηκε να πάει άραγε; για να μην χάσει τη δουλειά της; ποια δουλειά της ρε Τρίερ; είχε και δουλειά με τόσες ώρες «νυμφομανιακής» παράκρουσης, γέννησε και παιδί με τον Ζερόμ, που εμφανίζεται άσχετα όπου γουστάρει το σενάριο ) με την ψυχοθεραπεύτρια και τους ασθενείς αληθινές καρικατούρες, να τους τα χώνει στο τέλος λέγοντάς τους εγώ είμαι νυμφομανής (που δεν είναι έτσι αυτοορίζεται και έτσι αυθαίρετα την ορίζει ο Τρίερ) και όχι εθισμένη στο σεξ και θα παραμείνω γιατί είμαι υπερήφανη για αυτό.
Δεν έχει νόημα να πούμε άλλα για όλα τα αφελή και εξοργιστικά σημεία της ταινίας μήπως θελήσετε να πάτε να τη δείτε. Αναφορικά με το τέλος που δεν θα αποκαλύψουμε, ο Τρίερ αποδεικνύεται ένας εξυπνάκιας σε όλο του το μεγαλείο, πολύ μικρού πνευματικού και φιλοσοφικού βεληνεκούς.
Αυτός ο ασυνάρτητος ιδεολογικά άνθρωπος, που ξέρει να κάνει τόσο καλά κινηματογράφο αποδεικνύεται επικίνδυνος επειδή κάποιοι δεν γράφουν αυτά που βλέπουν, αλλά αυτά που η ανάγκη τους να κρατήσουν μέσα τους ζωντανό τον μύθο του μεγαλοφυούς δημιουργού τους επιβάλλει. Τρίερ «στο πυρ το εξώτερον» λοιπόν.
Υ.Γ. Και μια παρατήρηση-σκέψη-άποψη για το θέμα της παρουσίασης της σεξουαλικής πράξης στην οθόνη ως «πραγματικό» «αληθινό» γεγονός και όχι ως αμιγώς «καλλιτεχνικό». Η «πορνογραφία» (η απεικόνιση της ερωτικής πράξης δείχνοντας την διείσδυση) γίνεται στοιχείο του καλλιτεχνικού γεγονότος, επιδιώκοντας να καταλύσει την υποκρισία της αλλοτριωμένης καπιταλιστικής κοινότητας και των μελών της. [Κάτι δηλαδή που ο Τρίερ θεωρεί στοιχείο της σύγχρονης καθημερινής ζωής, κάτι σαν είσοδο της πορνογραφίας στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου, αφού μέσω των αναρτημένων στο διαδίκτυο «ιδιωτικών» πορνογραφικών βίντεο αλλά και των άπειρων πορνογραφικών εικόνων που κατακλύζουν τη καθημερινή πραγματικότητα, γιατί να μην μπορεί να απεικονιστεί αυτή η πραγματικότητα χωρίς μοντάζ, αληθινά και στον κινηματογράφο;] Σύμφωνοι και μετά τι; Τι θα επακολουθήσει στην ιστορία της ανθρωπότητας και της τέχνης της; (τι μένει να δούμε όταν όλα έχουν ιδωθεί στην απεικόνιση της σεξουαλικής πράξης στον κινηματογράφο και όταν έτσι η «πορνογραφία» γίνεται συστατικό στοιχείο της καλλιτεχνικής ταινίας;). Οι «πρωτοπόροι» καλλιτέχνες και διανοούμενοι θα οδηγήσουν με αυτό τον τρόπο το σύστημα στην κατάρρευσή του και την αλλοτρίωση στην εξαφάνισή της ή εντέλει θα γαμήσουν περισσότερο και θα ζήσουν πλουσιότερα εκμεταλλευόμενοι ακριβώς αυτή την αλλοτρίωση (έστω και αν δεν είναι αυτή η στόχευσή τους εξαρχής);
Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος ο καπιταλιστικός με συμφεροντολόγους και ατομιστές διανοούμενους και καλλιτέχνες που αφού δεν μπόρεσαν να επηρεάσουν στο ελάχιστο το σύστημα κατά την εποχή που τάχατες αντιστέκονταν σε αυτό, έχοντας ουσιαστικά τη στήριξή του και αποδεχόμενοι χωρίς όρους και προϋποθέσεις την αλλοτρίωση την οποία επιφυλάσσει στους υπηκόους του, ικανοποιούν αυτοί τις επιθυμίες τους και χορταίνουν τις αισθήσεις τους, αφού δεν μπορούν να πράξουν και αλλιώς, εμείς προσπαθήσαμε αλλά ο κόσμος δεν θέλει. («γέμισε όλες τις τρύπες μου» λέει η ηρωίδα χτυπημένη άγρια από τον Ζερόμ και κατουρημένη από την κοπελίτσα που πήγε να την χρησιμοποιήσει βάσει σχεδίου του Νταφόε ως αντικαταστάτριά της και που έγινε ερωμένη της αλλά την πρόδωσε με τον Ζερόμ πεταμένη σε ένα σοκάκι στο τέλος της ταινίας).
Αντί το σενάριο να προσπαθεί να βρει τη σύγχρονη αλήθεια μέσω ενός διαλεκτικού προβληματισμού ώστε με την υλοποίησή του σε ένα πολυσύνθετο ριζοσπαστικό έργο τέχνης να προτείνει μια λύση εξόδου από την πολύπλευρη κρίση και παρακμή που το καπιταλιστικό σύστημα έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα, η ταινία και το όλο εγχείρημα υπηρετεί το προκατασκευασμένο και ψεύτικο για αυτό σενάριο του Τρίερ που απλά (όπως και στο Dogville και Manderlay) επιβεβαιώνει και ουσιαστικά επικροτεί αυτή την κρίση και παρακμή και τονίζοντας ουσιαστικά την χαρισματική ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα του δημιουργού.
Οι μάζες είναι αλλοτριωμένες και κοιτάξτε εγώ ο χαρισματικός, πόσο διαφορετικός, πόσο καλύτερος είμαι!
Η τέχνη ως εκπλήρωση των δικών μας ιδεολογικών και φιλοσοφικών προσεγγίσεων, επιθυμιών και βίτσιων. Ως απεικόνιση του δικού μας ιδεολογικού ελλείμματος και αδιεξόδου εντέλει. Και αφού έχουμε την οικονομική δυνατότητα που το κινηματογραφικό σύστημα παραγωγής μας εξασφαλίζει και την εξουσία που ένα μεγάλο μέρος των κριτικών ανά τον κόσμο μας δίνει εξυμνώντας και εξυψώνοντας τάχατες ως «προβοκατόρικη» την κάθε αντιδραστική μας μπούρδα, τι πρόβλημα μπορεί να έχουμε;
«Αντίχριστος»: παραλήρημα μισογυνισμού ή παρεξηγημένο αριστούργημα;
CAMERA STYLO 
Φαντάζομαι οτι είστε ο τύπος που όταν διαβάζετε την Αγία Γραφή αμέσως σκέφτεστε πώς μπορείτε να επιβεβαιώσετε το σενάριο οτι ο Θωμάς έχωσε το δάκτυλο στην σάρκα του Ιησού γιατί ήταν άπιστος περι της αναστάσεως(βλ. πινακα Καρατζιο), με ποιά επιστημονική παρέμβαση μπόρεσε πραγματι να συλλάβει η Παναγία απο τον κρίνο και ποιοί ήταν οι κανόνες της φυσικής που επέτρεψαν στον Ιησού να περπατήσει πάνω στα ύδατα (μα ποιός ήταν αυτός ο Ματθαίος που έγραφε τόσο απερίσκεπτα;;;!!!). Πριν μιλήσετε για το σενάριο μιας ταινίας για να κάνετε κριτική αυτής , πρέπει να έχετε καταλάβει τί πραγματεύεται η ταινία. Δικαίωμά σας η κριτική σας αλλά αν κάποιος «μας δουλεύει» και αμφισβητεί την νοημοσύνη μας είστε εσείς κι οχι ο Von Trier.
Σώπα ρε φίλε που θα ζητήσουμε την αδειά σου για να κάνουμε κριτική στον Τρίερ. Εσύ που κατάλαβες την ταινία γράψε τη δική σου κριτική και άσε τις εξυπνάδες και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε. εγώ γράφω διδάσκω, εκδίδω περιοδικά και κάνω ταινίες 30 χρόνια τώρα και πάνω από όλα έχω διεκδικήσει και έχω κερδίσει για τον εαυτό μου να έχω το θάρρος της γνώμης μου με επιχειρήματα και με ουσία και να το εκφράζω δημόσια και ότι έχω γράψει όπως πχ για το Manderlay και για πολλές άλλες ταινίες που όλοι εκθείαζαν και εγώ είδα κριτικά, δικαιώνεται στο πέρασμα του χρόνου. αλλά ακόμα και αν λαθέψω πάλι δημόσια θα έχω το θάρρος να το παραδεχτώ. Άσε λοιπόν τις λογοκρισίες και τους αυταρχισμούς στη σκέψη. ΕΔΩ σου δίνουμε το ΒΗΜΑ να γράψεις με επιχειρήματα την άποψή σου. αυτούς τους σκηνοθέτες που εσύ αγιοποιείς έλληνες και ξένους έχω γνωρίσει από πολύ κοντά τόσο κοντά που δεν μπορείς να φανταστείς. και τολμω όταν πρέπει να τους αποκαθηλώνω, όπως κάποτε τους αποθέωνα. ΤΟΛΜΑ και εσύ να εκφράσεις την όποια άποψή σου γραπτά και δημόσια και άσε τις σαχλαμάρες!! Γιάννης Καραμπίτσος δντης Camera Stylo Online
Την άποψή του λέει αλλά μάλλον σε ενοχλεί
καθένας έχει δικαίωμα να πει την άποψή του δεν του το απαγόρεψε κανείς, καλό όμως είναι οι απόψεις να αναφέρονται με επιχειρήματα στην ουσία του ζητήματος που είναι η ταινία και η κριτική της και όχι στο πως θα μειώσουμε κακοπροαίρετα τον κάθε άνθρωπο που έχει το θάρρος να εκφράσει μια διαφορετική άποψη από εκείνη που εκφράζει το κατεστημένο. Γ.Κ.
Δεν νομιζω οτι ζητησα να διδεται η αδεια μου για την δημοσιευση της οποιας κριτικης, αυτος θα ηταν πραγματικος φασισμος, αναλογος της ιδεας οτι ειναι υποχρετικα ανικανος κανεις να πει την αποψη του για μια κριτικη επειδη ο αρθρογραφος εχει εμπειρια. Επισης με επιχειρηματα- παραδειγματα σας ειπα τι σκεφτομαι για την κριτικη σας και γιατι την θεωρησα λανθασμενη και βασισμενη κυριως πανω σε επιφανειακο πουριτανισμο κι οχι αληθινη κριτικη σκεψη αλλα και παλι δεν καταλαβατε. Τελος, δανειζομενος το επιχειρημα σας θα σας απαντησω με το ιδιο ακριβως επιχειρημα που εσεις θεωρησατε δυνατο κι ακλονητο: ποιος ειστε εσεις να μιλησετε για τον Τριερ και πως τολματε να τον κρινετε αν θεωρησουμε δικαιο και σωστο να σκεφτεται πανω σε κατι μονο εκεινος που εχει την αναλογη εμπειρια στον χωρο του κινηματογραφου; Τα διπλωματα , τα παπλωματα και τις δημοσιευσεις να τα κανετε και καδρο αν θελετε, αλλα μην τα θεωρειτε απαραιτητως ως αδιασειστα στοιχεια της κριτικης σας ευφυιας.
δεν θεωρώ τίποτα ακλόνητο καταρχήν. όχι μόνο είμαι ανοιχτός σε κριτική το ίδιο και το camera stylo online αλλά σου έδωσα το βήμα να γράψεις κριτική και να εκφράσεις τις απόψεις σου. Δεν θα πρόσεξες μάλλον ότι το περιοδικό μας φιλοξενεί από χτες και την κριτική της Ιφιγένειας Καλαντζή ούτε θα μπήκες στον κόπο να διαβάσεις την κριτική μου ανάλυση για το Χορεύοντας στο Σκοτάδι https://camerastyloonline.wordpress.com/2014/03/03/nymphomaniac-ethismenoi-ston-trier-kritiki-ifigeneias-kalantzi/
https://camerastyloonline.wordpress.com/2011/05/21/damazontas-ta-aisthimata-kritiko-keimeno-yianni-karabitsou-gia-lars-von-trier/.
Πουριτανισμός; και επιφανειακός κιόλας; Ποιος είμαι λες; Θα πρεπε να ξέρεις αφού ασχολείσαι με τον κινηματογράφο. 30 χρόνια δράση σε όλα τα μετερίζια και όχι μόνο της κριτικής και της θεωρίας αλλά και της διδασκαλίας και της δημιουργίας. Και αυτή μου η δράση να μην υπήρχε πάλι θα είχα το θάρρος της γνώμης μου. Επιχειρήματα; ποια είναι τα επιχειρήματά σου για την ταινία; κανένα επιχείρημα παρά προσπάθεια μείωσης του αρθρογράφου. Φίλε ούτε διπλώματα ούτε παπλώματα. Δράση και γνωριμία με τους δημιουργούς από κοντά live. Ταβιάνι, Κουστορίτσα, Μπελόκιο, Άντερσον, Νικολαϊδης Παναγιωτόπουλος, Οικονομίδης, Γραμματικός, Γιάνναρης, Αβδελιώδης κλπ κλπ κλπ . Ο Τρίερ πως έχει δικαίωμα να «προβοκάρει»; έτσι και ο κάθε θεατής έχει δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του. Ποτέ φίλε μου δεν αισθάνθηκα κόμπλεξ να εκφράσω την άποψή μου για οποιονδήποτε. και για να στέκομαι στο χώρο, να συνεχίζω να εκφράζω την άποψή μου, να διδάσκω δεκάδες μαθητές κάθε χρονιά για 20 τουλάχιστον χρόνια έως τώρα κάτι θα αξίζει. Τέλος ο Λαρς φον Τρίερ αποδείχτηκε ένας αντιδραστικός, πολύ μικρός στο πνεύμα άνθρωπος, που αν συνεχίσει έτσι θα καταποντιστεί . και εγώ φίλε υπογράφω ότι λέω, όχι τώρα, ανέκαθεν. Η κριτική μου ικανότητα θα κριθεί όπως όλων άλλωστε από τον κόσμο και τον χρόνο.
Αξιότιμε κύριε Καραμπίτσο θα μιλήσω στη γλώσα σου.
Σώπα ρε Καραμπίτσο που θα σου ζητήσω και την άδεια για να σηνοθετήσω ταινία.
Τη βαφτίζεις πορνογραφία χωρίς καν να έχεις αντίληψη του όρου.
Με τον όρο πορνογραφία ή πορνό αναφερόμαστε εν γένει στην αναπαράσταση σεξουαλικών πράξεων, λεκτικά ή μέσω εικόνων, με υπερβολικό τονισμό των γενετήσιων στοιχείων και με κύριο σκοπό την σεξουαλική διέγερση του ατόμου.
Πηγή Βικιπαίδεια
Προφανώς θα είχες σεξουαλική διέγερση βλέποντας τη ταινία.
Ο σκοπός μου ήταν να διεγείρω το μυαλό και όχι το μόριο σου.
Πάλι καλά που κάτι κατάφερα να σου διεγείρω.
Την εκδίκηση δεν την είδες στη ταινία;
Την προδοσία;
Τη σχέση γονέα – παιδιού;
Το ξεγύμνωμα της ψυχής της ηρωίδας;
Το μόνο που σου έμεινε ήταν τα τουρλωμένα οπίσθια;
Τι μας λες ρε Καραμπίτσο
Δεν συνεχίζω γιατί πολύ ασχολήθηκα μαζί σου και έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω.
Σε αφήνω και σένα να κάνεις 31 τα χρόνια δράσης σε όλα τα μετερίζια και όχι μόνο της κριτικής (της ποιάς;) και της θεωρίας αλλά και της διδασκαλίας,,,,μπλα,,,μπλα,,,μπλα
Καραμπίτσος στη πυρά λέμε
αξιότιμε κύριε, που δεν βλέπω να υπογράφεις με το όνομά σου όμως, ενώ αυτός που αποκαλείς «ρε» ακόμα και όταν είναι σχεδόν μόνος του υποστηρίζοντας κάτι, γιατί την άποψή μου δεν τη συμμερίζονται παρά πολύ λίγοι συνάδελφοι, δεν διστάζει να εκφράζει την άποψή του και να την υπογράφει!το πρώτο λοιπόν που έχω να επισημάνω αφήστε την πνευματική τρομοκρατία και την λογοκρισία (όσοι την επιχειρείτε) , κρατήστε τη για τον εαυτό σας. άλλωστε έχω αποδείξει στην όντως πολυποίκιλη μακροχρόνια δράση και πρόσφορά μου ότι δεν πτοούμαι από εκφοβισμούς οποιουδήποτε είδους. το «μπλα μπλα» της δράσης μου που σχολιάζεις μακάρι να το είχες πράξει και εσύ φίλε μου, και ας σε ειρωνευόταν ένας τύπος ανώνυμος σήμερα στο ίντερνετ!
άλλωστε αγαπητέ πέρα από την όποια δράση μου που φέτος θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη εμβέλεια και στο δημιουργικό τομέα και σε πολλούς άλλους και που δύσκολα αν είσαι καλοπροαίρετος θα αποφύγεις τη συμμετοχή, μόνο και μόνο για την οπτικοακουστική καθημερινή καταγραφή των πολιτιστικών δρώμενων της Ελλάδας θα μείνω αντικειμενικά στην Ιστορία, όσοι καλοπροαίρετοι ή κακοπροαίρετοι και αν ασχοληθούν μαζί μου. Τα βίντεο αυτό θα βλέπονται και θα μελετώνται χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια μετά, αν συνεχίσει βέβαια να υπάρχει ανθρωπότητα. το κλείνω εδώ αυτό.
Πάμε εν συντομία στα υπόλοιπα.
[Ο ακριβής ορισμός της πορνογραφίας είναι στην πραγματικότητα αρκετά δύσκολος και δεν υπάρχει συνήθως καθολική συμφωνία ως προς το χαρακτηρισμό ενός έργου ως πορνογραφικού.
Ο όρος πορνογραφική ταινία αναφέρεται σε ταινίες που απεικονίζουν λεπτομερειακά διείσδυση και άλλες σεξουαλικές πράξεις, συνήθως με σκοπό τη διέγερση του θεατή] από το ίδιο λήμμα αγαπητέ φίλε! για πρόσεξε τα συνήθως που χρησιμοποιεί, λίγο άκομψα, ο τύπος.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1
Εννοείς λοιπόν και δεν έχω πρόβλημα αγαπητέ φίλε να δεχτώ ότι μπορεί να κάνω λάθος, ότι ο Τριερ δεν αποσκοπεί στην διέγερση του θεατή [παρεμπιπτόντως εμένα πως με διέγειρε αφού δεν αποσκοπεί στη διέγερση; δεν με διέγειρε φίλε μου ούτε με την έννοια που λες ούτε με την πνευματική έννοια, αν εσένα σου είπε αυτά που λες μεγειά σου και χαρά σου και όπως συνηθίζω να λέω εδώ είναι το βήμα κάνε τα κείμενο, άρθρο γράψε εσύ κριτική και άσε τις δικές μου που τις ειρωνεύεσαι κιόλας, έχω τολμήσει και έχω γράψει κείμενα που όλα συζητιούνται κι διαβάζονται σήμερα στο διαδίκτυο αυτός είναι ο ρόλος του κριτικού και όχι να γίνεται κολαούζος των σκηνοθετών]
Και ποιος θα κρίνει ακόμα και αυτό, αν αποσκοπούν άμεσα ή έμμεσα στη διέγερση του θεατή; η «Αυτοκρατορία των Αισθήσεων», μερικές ταινίες του Οζόν και πολλές άλλες που χρησιμοποιούν καταγραφή της σεξουαλικής διείσδυσης; και πέρα από αυτό ακόμα και αν δεν αποσκοπούν ή έχουν πρόθεση να μην αποσκοπούν στη διέγερση του θεατή το αποτέλεσμα στον θεατή όταν πρόκειται για καταγραφή μπλα μπλα μπλα ποιο είναι; ή σε ένα μεγάλο μέρος των θεατών στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία;
άρα το αν αποσκοπεί ή όχι εμένα δεν μου λέει κάτι πολύ σημαντικό.
και πως ονομάζεις αγαπητέ φίλε , τη καταγραφή της διείσδυσης στην ερωτική πράξη στον κινηματογράφο; επίσης ο όρος πορνογραφία έχει μόνο αρνητική έννοια; έχει αποκτήσει αρνητική έννοια σε ένα μεγάλο βαθμό αλλά έχει μόνο αρνητική έννοια; ετυμολογικά πορνογράφος σημαίνει αυτός που γράφει για τις πόρνες. Πόρνες θεωρούνται αυτές που παίρνουν χρήματα, μάλλον για τη σεξουαλική πράξη. Στην ταινία του Κιμ κι Ντουκ επιστρέφει τα χρήματα «Το Κορίτσι με το Αγγελικό Πρόσωπο». Και στην ταινία του Τριερ δεν παίρνει άμεσα χρήματα, αλλά κερδίζει έμμεσα χρήματα ή ότι άλλο από αυτό το μπλα, μπλα, μπλα; ή πέρα από την ταινία του Τριερ μόνο οι «επίσημες» πόρνες κερδίζουν χρήματα από την σεξουαλική πράξη;
δεν το απαντώ εσύ απάντα το.
εγώ δε το ονομάζω μπλα μπλα μπλα αλλά πορνογραφία με την έννοια της οπτικοακουστικής καταγραφής της διείσδυσης στην ερωτική πράξη και αν αποσκοπεί όπως λες εσύ και άλλοι στη διέγερση ή όχι το ονομάζω πορνογραφία ή καλλιτεχνική πορνογραφία ή καλλιτεχνική ταινία που κάνει χρήση της πορνογραφίας.
Ετυμολογικά (και όχι μόνο), λάθος όρος (και ενδεχόμενα αντιδραστικός και φαλλοκρατικός) είναι, γιατί οι «ηρωίδες» των «τσοντών» είναι πόρνες οι περισσότερες με την έννοια της πόρνης, «γυναίκα που εκδίδεται για χρήματα»;
άρα η πορνογραφία γράφει για τις πόρνες ή για τις γυναίκες που φέρονται σαν πόρνες;
άκου λοιπόν φίλε τι βγήκε από την κουβέντα μας:
Δεν ονομάστηκε ουσιαστικά πορνογραφία γιατί κατέγραφε πόρνες αλλά τη πράξη (σεξουαλική) των πορνών με την έννοια «της μαμάς και της πουτάνας». Και η μαμά την κάνει αλλά με τακτ, όχι τόσο φανερά, πρόστυχα, δεν την επιδεικνύει . [Έτσι τουλάχιστον πιστεύεται ή πλασάρεται από τους αστούς, μεσοαστούς και μικροαστούς αυτού του κόσμου].
Προφανώς με αυτή την έννοια της πόρνης ονομάστηκε πορνογραφία και όχι με την έννοια της εκδιδόμενης για χρήματα πόρνης.
Πόρνη λοιπόν ως πρώτο συστατικό του όρου πορνογραφία είναι εκείνη που επιδεικνύει την σεξουαλική πράξη, που αποκαλύπτει τα σεξουαλικά της όργανα σε κοινή θέα κατά την πράξη της διείσδυσης.
Αυτό κάνει η «τσόντα» αυτό κάνει και η καλλιτεχνική ταινία που χρησιμοποιεί πορνογραφία. Γράφω για τις πόρνες, γράφω ουσιαστικά για τις πράξεις τις σεξουαλικές των πορνών γιατί αυτές τις αποκαλύπτουν σε κοινή θέα. (υποτίθεται) . Αυτό κάνει και η ηρωίδα του Τριερ.
Να άλλαζε ο όρος ανάλογα αν αποσκοπεί ή όχι στη διέγερση η καταγραφή; να αποκτούσε εντέλει θετική περισσότερο έννοια; σωστό είναι το σκεπτικό και αν και με ειρωνεύτηκες ως κριτικό και θεωρητικό, δες πόσο ασχολήθηκα και εξαιτίας σου θα ασχοληθώ πολύ περισσότερο στο μέλλον.
Έως τότε όμως θα χρησιμοποιώ τον όρο πορνογραφία στον κινηματογράφο χωρίς να λαμβάνω υπόψη, σε ένα μεγάλο βαθμό, αν αποσκοπεί στη διέγερση του θεατή. Ο άνθρωπος παλεύει να γίνει κοινωνικό και πνευματικό ον αλλά ταυτόχρονα είναι και θα παραμείνει ζώο. Και σαν ζώο θα διεγείρεται πάντα όταν το βλέμμα του θα έρχεται σε επαφή με τα εκτεθειμένα σεξουαλικά όργανα του άλλου φύλου ή του ίδιου ανάλογα με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του. Όσο περισσότερο καταφέρνει να είναι κοινωνικό και πνευματικό όν τόση λιγότερη η διέγερση σε καλλιτεχικές ταινίες με πορνογραφικό περιεχόμενο. Ανδροκρατική η κοινωνία, έμφαση δίνει στα σεξουαλικά όργανα της γυναίκας.
αν ο Τριερ με την ταινία του αυτά ήθελε προβοκατόρικα να σχολιάσει, καμιά αντίρρηση αλλά για μένα δεν τα κατάφερε και έχω δικαίωμα να εκφράσω την άποψή μου.
Μια ενυπόγραφη κριτική έκανα, όπως αυτός μια ενυπόγραφη ταινία. Τη λέξη Πορνογραφία τη χρησιμοποιώ με «επιστημονικό», ετυμολογικό τρόπο και όχι με ηθικοδιδακτικό ή ότι άλλο. Αυτή τη λέξη διαθέτει η γλώσσα μας προς το παρόν και αυτή χρησιμοποιώ.
Ενστάσεις, δεκτές αλλά ας αφήσουμε αγαπητοί φίλοι, τις ειρωνείες και τις προσβολές επί του προσωπικού. δεν πτοούμαι.
ο χρόνος κρίνει, έτσι απλά. μπορεί να κάνω λάθος ή να έχω δίκιο. τα υπόλοιπα, οι πνευματικοί εκφοβισμοί δεν χρειάζονται.
Πάρε το μολύβι, αγαπητέ ανώνυμε φίλε, πάρε τη κάμερα, πάρε το σκαφτήρι ή ότι άλλο και δημιούργησε. ΠΡΑΞΕ.
Προφανώς προβοκατόρικα «έριξα στην πυρά» έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες τις σύγχρονης εποχής και πρώην αγαπημένο δημιουργό δικό μου. αν με τον ίδιο τρόπο «ρίχνεις στην πυρά» και μένα κανένα ζήτημα. ελπίζω να μην κυριολεκτείς.
Γιάννης Καραμπίτσος
Κύριε Καραμπίτσο ειλικρινά ευχαριστώ για την απάντηση.
Να τα πιάσουμε από την αρχή.
Φιλικά σε αποκάλεσα ρε όπως ακριβώς το ίδιο κάνεις και εσύ.
Στην κριτική σου γράφεις… Δε μας χέζεις ρε Τρίερ; και λίγο παρακάτω Τι μας λες ρε Τρίερ; ακολούθως …ποια δουλειά της ρε Τρίερ;
Με αποκορύφωμα απάντηση στο σχόλιο του petros + lykos στις 20 Φεβρουαρίου που ξεκινάς με τη φράση Σώπα ρε φίλε
Αυτός που αποκαλώ «ρε» το έχει διαπράξει επανειλημμένως οπότε είναι τουλάχιστον αφελές να διαμαρτύρεται για την προσφώνηση.
Άφησε λοιπόν κατά μέρος τα περί δήθεν εκφοβισμούς και πνευματικής τρομοκρατίας εκτός και αν δεχθείς ότι συμμετέχεις και εσύ σε αυτό το παιχνιδάκι.
Συνεχίζοντας θα συμφωνήσω μαζί σου στη φράση για τον ακριβή ορισμό της πορνογραφίας (εξάλλου εγώ σου ανέφερα τη πηγή, λες να μην είχα διαβάσει το κείμενο;)
Σεβαστή και τεκμηριωμένη η άποψη σου περί ερμηνείας της λέξης «πορνογραφία» και χαίρομαι ιδιαίτερα που εξαιτίας μου θα ασχοληθείς περισσότερο με το θέμα.
Αν μου επιτρέπεις μία διαφωνία.
Γράφεις…Και σαν ζώο θα διεγείρεται πάντα όταν το βλέμμα του θα έρχεται σε επαφή με τα εκτεθειμένα σεξουαλικά όργανα του άλλου φύλου ή του ίδιου ανάλογα με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του.
Στο έργο του Τρίερ υπήρχαν αρκετές σκηνές που το βλέμμα του θεατή όχι μόνο ερχόταν σε επαφή με εκτεθειμένα σεξουαλικά όργανα αλλά έβλεπε λεπτομερειακά τη διείσδυση.
Εγώ προσωπικά αλλά και πολλοί γνωστοί μου που συζήτησα μετά δεν διεγερθήκαμε.
Αντιθέτως η σκηνή με τους δύο μαύρους ήταν η πιο αντιερωτική και αντισεξουαλική «πορνογραφική» σκηνή που έχω δει.
Χαίρομαι που ο καθένας μας κατάλαβε την ερμηνεία του άλλου της λέξης πορνογραφία και συνεχίζουμε.
Δεν διάβασα πουθενά στη κριτική σου να αναφέρεσαι σε θέματα εκδίκησης, προδοσίας, φιλίας, θρησκείας, εκτρώσεων, σχέσης γονέα παιδιού κλπ, που κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας.
Το να κάνεις κριτική στη «μισή» ταινία είναι μισή κριτική.
Πριν 3 μέρες είδα και τα δύο μέρη μαζί στη μη λογοκριμένη version (325 λεπτά).
Μετά έκανα μια αναζήτηση στο google ώστε να διαβάσω τις κριτικές (ποτέ δεν διαβάζω κριτική πριν δω μια ταινία, πάντα μετά) και διάβασα και τη δική σου.
Αφορμή για το προηγούμενο σχόλιο μου ήταν όχι η κριτική σου στη ταινία αλλά οι πρωτοφανείς προσωπικοί χαρακτηρισμοί σε ένα άνθρωπο που προφανώς δεν γνωρίζεις προσωπικά.
Αντιγράφω από την κριτική σου
…..στον αντιδραστικό, μισογύνη, μισάνθρωπο, σαδιστή, επιφανειακό, αντιδιαλεκτικό αυτόν άνθρωπο
…..στο εν συγχύσει και έχοντάς τον εντελώς χαμένα Λαρς φον Τρίερ.
……ο Τρίερ αποδεικνύεται ένας εξυπνάκιας τύπος σε όλου το μεγαλείο, πολύ μικρού βεληνεκούς αληθινά όμως. Κρίμα που αυτός ο ασυνάρτητος ο επικίνδυνος τελικά άνθρωπος,….
Αλήθεια αν ήσουν γευσιγνώστης, πήγαινες σε ένα φημισμένο ρεστωράν και το φαγητό που σου σέρβιραν κατά τη γνώμη σου δεν ήταν καλό, την άλλη μέρα στη στήλη σου θα έγραφες για τον σεφ παρόμοιους χαρακτηρισμούς;
Η τόλμη σου να γράψεις για τη ταινία εν θερμώ προφανώς και ήταν άστοχη όπως οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί δεν αποτελούν μέρος κριτικής καμίας ταινίας.
Έχοντας περάσει πάνω από 8 μήνες από την κριτική σου και τις απαντήσεις σου σε προηγούμενα σχόλια διακρίνω μια άμβλυνση στα λόγια σου και πιστεύω ότι αν είχες τη δυνατότητα να γράψεις σήμερα τη κριτική σου θα διαβάζαμε άλλο κείμενο.
Ειλικρινά σε ευχαριστώ που μου έδωσες τη δυνατότητα αυτού του διαλόγου.
Η επικοινωνία είναι εποικοδομητική και όταν βασίζεται σε διαφωνία.
ΥΓ Ασφαλώς και προβοκατόρικο ήταν το «στη πυρά». Αν για μιά διαφωνία σε μιά κριτική ταινίας φτάναμε σε τέτοια σημεία θα μας έκανε ταινία μέχρι και ο…Τρίερ
Βασίλης Ρηγόπουλος
αγαπητέ Βασίλη για το ρε κανένα θέμα κατανοητό γιατί έγινε η χρήση του. από τη στιγμή που αναλυτικά και με επιχειρήματα διευρύνεις έναν διάλογο άκυρα σχετικά με εσένα τα λεγόμενά μου για προσπάθεια πνευματικής τρομοκρατίας ή λογοκρισίας. συμφωνώ για τη μη διέγερση και στο ότι η σκηνή με τους μαύρους ήταν από τις πιο αντιερωτικές που και εγώ έχω δει. δεν διαφωνούμε σε αυτό, ούτε τώρα ούτε πριν διαφωνούσα σε αυτό. Γράφω επίσης ότι η διέγερση μειώνεται όταν αυξάνεται η καλλιέργεια του θεατή και επίσης σε παραπέμπω και σε κείμενο για το γυμνό στο θέατρο από σημειολογική σκοπιά του δημήτρη τσατσούλη /// http://wp.me/pd1LV-5pK
[«Εξάλλου, θεωρώ δεδομένο πως ένας λόγος πάνω στο θεατρικό γυμνό δεν αγνοεί τη βασική αρχή ότι η πρόσληψη του εξαρτάται και προσδιορίζεται από το σύνολο των κοινωνικών κανόνων, νοοτροπιών, αντιλήψεων και προκαταλήψεων αλλά και αισθητικών αξιών μιας δεδομένης κοινωνικοιστορικής στιγμής.» (Δημήτρης Τσατσούλης).]
Χρησιμοποίησα απλά τη λέξη πορνογραφία για να περιγράψω μια κατάσταση. το δεύτερο σκέλος του ορισμού (ότι πορνογραφία είναι απεικόνιση της σεξουαλικής πράξης που αποσκοπεί στην διέγερση του θεατή) στο οποίο η αλήθεια στο παρελθόν δεν έδινα τόση σημασία και παρέβλεπα θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον και να δίνει άλλο νόημα στην ουσία του ορισμού. Με μια διαφορετική από τη δική μου εννοιοδότηση του ορισμού , η ταινία του Τρίερ δεν είναι πορνογραφική ή αλλιώς δεν έχει πορνογραφικά στοιχεία. Πάμε παρακάτω , έχει καλώς.
Και αυτά τα στοιχεία που έχει η ταινία του «αληθινού σεξ» πως θα τα ονομάζουμε από δω και πέρα; Πρότεινε ένα ορισμό σε αντικατάσταση της πορνογραφίας και πάμε παρακάτω.
Τα κείμενά μου δεν είναι όλα προβοκατόρικα όπως αυτό. δεν σε κατηγορώ που δεν κατάλαβες το προβοκατόρικο ύφος, απάντηση στο προβοκατόρικο ύφος της ταινίας του Τρίερ γιατί υποθέτω ότι δεν έχεις διαβάσει τα υπόλοιπα κείμενά μου.
Διάβασε ας πούμε την κριτική μου για το Χορεύοντας στο Σκοτάδι.
https://camerastyloonline.wordpress.com/2011/05/21/damazontas-ta-aisthimata-kritiko-keimeno-yianni-karabitsou-gia-lars-von-trier/
Λες για κάποια πράγματα που δεν αναφέρω και που εσύ διάβασες στην ταινία και ότι εγώ ασχολήθηκα με τη μισή ταινία. Εδώ οφείλω να πω ότι δεν είδα τίποτα σοβαρό, τίποτα αληθινά σημαντικό αναφορικά με αυτά που επισημαίνεις. αν έπρεπε να βάλω σε αυτό που λες βαθμολογία με άριστα το 10 θα έλεγα πολύ ειλικρινά ότι και το 0 πολύ είναι. Πήγα καλοπροαίρετα να δω την ταινία και ειλικρινά στην αρχή του πρώτου μέρους λέω άντε πάλι τριικό σε βλέπω φανταζόμουν τη στιγμή που θα έγραφα ευνοϊκή κριτική και που θα ανέτρεπα τον ίδιο τον εαυτό μου και λίγο μετά «αέρας κοπανιστός». ένοιωσα την ανάγκη όπως έκανε ο δάσκαλός μου ο Ραφαηλίδης πολλές φορές να προβοκάρω να υπερβάλλω στο ύφος και στα λεγόμενα, είναι μια μέθοδος αυτή, για να προκαλέσω διάλογο και μάλλον το πέτυχα. και τώρα ο διάλογος αρχίζει να γίνεται διάλογος αληθινός και αρχίζει έστω στοιχειωδώς να αναζητά την ουσία. δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε σε όλα, αγαπητέ Βασίλη, αλλά να ξέρουμε τουλάχιστον σε τι διαφωνούμε!
Ευχαριστώ για την καλοπροαίρετη διάθεση, αλλά δεν υπάρχει καμιά άμβλυνση, άμβλυνση ίσως στο έντονα προβοκατόρικο ύφος, όχι στην ουσία όμως. Εξοργίζομαι αληθινά πολύ όταν κάποιος «πουλάει φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες» και ο Τρίερ-σεβαστή η αντίθετη γνώμη σου και όποιου άλλου αναγνώστη- αυτό ακριβώς κάνει, σύμφωνα με τη δική μου γνώμη.Μπορεί να αποδειχτεί και λάθος η άποψή μου μελλοντικά, αλλά όχι για να το παινευτώ, έως σήμερα τις περισσότερες φορές ο χρόνος δικαιώνει τις απόψεις μου και ειλικρινά φίλε Βασίλη καθόλου δεν το μετάνιωσα που έγραψα εν θερμώ και ανεπηρέαστος. Ίσα Ίσα άγια έκανα! Να είσαι καλά και ευχαρίστως να συνεχίσουμε το διάλογο πάνω σε αυτό ή και σε άλλα θέματα.
Γαμιέται ο παωκ και η Τουρκία.
Αυτά.