Ο αγωνιστής δήμαρχος Κορτζίδης και το Λούνα Παρκ | από το Γιάννη Καραμπίτσο

Διάβασα στο διαδίκτυο την είδηση στο πλαίσιο της καθημερινής μου ενημέρωσης. Δεν συνδύασα αμέσως στο μυαλό μου ότι ο δήμαρχος τον οποίο αφορούσε η είδηση ήταν ο Χρήστος Κορτζίδης. Τον έχω γνωρίσει και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τους αγώνες του για τους πολίτες του δήμου του και γενικότερα της κοινότητας με την ευρεία έννοια ή την έμπρακτη αριστεροσύνη του. Με το που διάβασα την είδηση όταν συνέβη το περιστατικό, το πρώτο που σκέφθηκα και ειλικρινά με θύμωσε, ήταν η αναμφισβήτητη για μένα ευθύνη του δήμου για το περιστατικό.

Μετά άρχισα να παρακολουθώ όσα γράφτηκαν , είδα τη συνέντευξη τύπου του δήμαρχου, άκουσα «στο κόκκινο» συνέντευξή του, σχόλια φίλων ότι οι αληθινά αριστεροί δεν μπορεί παρά να δουν ότι το σύστημα πολεμά τον αγωνιστή δήμαρχο και όποιος κριτικάρει τον δήμαρχο χωρίς να λαμβάνει υπόψη αυτό δεν είναι καλοπροαίρετος, δεν ξέρω μην είναι και πράκτορας .

Οφείλω να πω ότι πολλά σημεία διαφωτίστηκαν από όσα άκουσα (συνέντευξη «στο κόκκινο»), είδα (συνέντευξη τύπου) και διάβασα σε άρθρα αριστερών φίλων, η οργή μου καταλάγιασε σε ένα βαθμό, τα ελαφρυντικά του δημάρχου για την υπόθεση αυξήθηκαν  και έγινα λιγότερο απόλυτος και αυστηρός.

Μια ατυχία παραλίγο να πω και εγώ και μάλιστα σε λάθος χρονική συγκυρία, λίγο πριν τις εκλογές, δημοτικές και ευρωεκλογές και εκτός από κακό στον ίδιο τον αγωνιστή δήμαρχο κινδυνεύει  να κάνει κακό και στον ΣΥΡΙΖΑ, πόσο μάλλον που αυτή η ατυχία ακολούθησε εκείνη της Σουλεϊμάν.

Συμπαθώ τον ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που δεν εκφράζει, απόλυτα τουλάχιστον, τις ιδεολογικές μου απόψεις και πεποιθήσεις.  Θα ήθελα να αποδείξει στην πράξη ότι είναι αριστερός και να βοηθήσει τον τόπο που παραπαίει, όχι μόνο οικονομικά.

Συγνώμη ζητώ εκ των προτέρων από φίλους και συντρόφους με την ευρεία έννοια , που μπορεί να στενοχωρήσω με το κείμενο αλλά ως υπέρμαχος της διαλεκτικής και του μαρξισμού δεν πιστεύω στις ατυχίες.

Οι Οικονομικοπολιτικοκοινωνικές συνθήκες και δομές, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι καπιταλιστικές ευθύνονται και δημιουργούν τις κρίσεις οικονομικές, κοινωνικές, ηθικές.

Και όποιος φορέας, έτσι απλά, συντάσσεται ή ανέχεται τις καπιταλιστικές, ανήθικες δομές, με τη θέλησή του ή από αμέλεια έστω και σε ένα θέμα, δεν τις καταπολεμά και δεν τις εξαφανίζει, ενώ μπορεί, όσο μπορεί στο πλαίσιο της εξουσίας του και οι δήμοι έχουν εξουσία, όση έχουν, όποιο και να είναι το αντίτιμο και η δικαιολογία (οι δήμοι δεν έχουν λεφτά , το γενικότερο σύστημα δεν έχει κάνει αυτά που πρέπει ως υποδομές ή δεν έχει κάνει ελέγχους ) θα έρθει το κακό, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο στην πραγματικότητα και μάλιστα σε τέτοιο χρονικό σημείο που θα μοιάζει συμβολικό και διδακτικό. Και είναι διδακτικό. Και η περίπτωση του Λούνα Παρκ ανήκει σε εκείνες που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ενθυμούμενοι τον πρόσφατα αποβιώσαντα  Μάρκες Χρονικό ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου .  Όσο και αν αναζήτησα κάποια άλλη αλήθεια, που θα ήταν βολικότερη ειδικά αυτή την προεκλογική περίοδο, δεν την βρήκα.

Ο αριστερός είναι αριστερός στα πάντα του. Καταρχήν σε περιεχόμενο και ύφος. Είναι ηγέτης, αγωνιστής, προσωπικότητα καλλιεργημένη και ολοκληρωμένη, πάνω από όλα υπεύθυνος, είναι υποχρεωμένος να μην είναι εγωιστής. Και επειδή άνθρωπος είναι, αν του τύχει το κακό, ένα όπλο έχει την ειλικρίνεια και την ανάληψη της ευθύνης χωρίς δικαιολογίες.

Ο πατέρας μου δεν είναι αριστερός, ούτε και δεξιός. Ένας απλός, πολύ καλός, κεντρώος, άνθρωπος. Μου δίδαξε την αξία και την αναγκαιότητα της αλήθειας. Την είχα μέσα μου για να είμαι ειλικρινής από τότε σχεδόν  που γεννήθηκα αυτή την αναγκαιότητα για την αλήθεια..

Ο δήμαρχος Κορτζίδης είναι έμπρακτα αριστερός. Του «έτυχε» το κακό και δύο πράγματα είναι αναμφισβήτητα για μένα τουλάχιστον.

1. Ως μαρξιστής δεν αξιολόγησε, δεν έλαβε υπόψη, ως όφειλε, τις οικονομικοπολιτικοκοινωνικές συνθήκες και δομές του δήμου που ανέλαβε την τύχη του , τουλάχιστον αναφορικά με την λειτουργία του λούνα παρκ.

Όταν η αιτία υπάρχει και δρα θα φέρει κάποια στιγμή και το αποτέλεσμα. Και ήρθε σαν μήνυμα, σαν προμήνυμα, πριν τις εκλογές.

2. Τι κάνει ο αριστερός όταν έρθει αυτή η στιγμή; λέει την αλήθεια στους πολίτες, (έφταιξα) την απόλυτη μία και μοναδική αλήθεια, την αντικειμενική αλήθεια, γιατί ως μαρξιστής την ξέρει ή οφείλει να την ξέρει, σηκώνει με θάρρος και μεγαλοψυχία την ευθύνη του και τίθεται στην υπηρεσία των πολιτών τώρα που έστω με βαρύ τίμημα, έστω κάπως αργά, ήρθε αντιμέτωπος με την ΑΙΤΙΑ του κακού, για να προσπαθήσει να το αντιμετωπίσει μαζί τους .

Αν δεν εντοπίσεις την αιτία ενός προβλήματος ή μεταθέσεις την ευθύνη για τη λύση του σε κάποιον πάνω από σένα, υπάρχει περίπτωση να λύσεις το ζήτημα;

Και αν αυτό ισχύσει είσαι αληθινά αριστερός; Αν οι πολίτες φανούν το ίδιο μεγαλόψυχοι, σε συγχωρέσουν λαμβάνοντας υπόψη την προηγούμενη δράση σου για το καλό της κοινότητας, και ενδεχόμενα σε ξαναψηφίσουν, τότε και τα ζητήματα έχουν περισσότερες ελπίδες να λυθούν και η Αριστερά θα ωφεληθεί μακροπρόθεσμα και εσύ ο αγωνιστής δήμαρχος θα έχεις ξεπεράσει μια σοβαρή κρίση και αναβαπτισμένος από την εμπιστοσύνη του λαού θα συνεχίσεις τους αγώνες για την αλλαγή της κοινωνίας.  Αν δεν σε ξαναψηφίσουν με την σιγουριά, ότι έπραξες αυτό που η συνείδηση σου επιβάλλει, θα συνεχίσεις όπως έχεις μάθει τόσα χρόνια τους αγώνες έως ότου οι πολίτες σε επιβραβεύσουν πάλι.

Αν αυτό για κάποιο λόγο δεν συμβαίνει προτιμώ την αριστεροσύνη του πατέρα μου με την αφοσίωση στην Αλήθεια, παρόλο που αριστερός δεν είναι. Αριστερά και Αλήθεια πάνε χέρι, χέρι. Και η Αλήθεια είναι σκληρή και πικρή πολλές φορές. Ο αριστερός οφείλει και τότε να αντιμετωπίζει την κατάσταση πραγμάτων ως Αριστερός.

Υ.Γ. και το κείμενο αυτό αποφεύγει να αναζητήσει την αλήθεια σε βάθος. Γιατί η ερώτηση που πρέπει να τεθεί είναι: Δικαιούται ένας αριστερός να βλέπει δίπλα του τα πράγματα και τις αιτίες τους και να μην τα λαμβάνει υπόψη; Και αν τα βλέπει και δεν τα λαμβάνει υπόψη τότε, το φταίξιμό του είναι απλά αμέλεια; Ένας δεξιός ξέρει γιατί αμελεί, ένας αριστερός όμως γιατί μπορεί να αμελεί;  

επιγραμματικά, ειλικρινά και αριστερά από το Γιάννη Καραμπίτσο