17.08.2014
Η ελληνική πολιτεία αλλά και το κόμμα στο οποίο έταξε εαυτόν τον καταδίκασαν. Όμως, 60 χρόνια μετά την εκτέλεση, η εμβληματική μορφή του Νίκου Πλουμπίδη παραμένει ζωντανή στη συλλογική μνήμη και στην ιστορία που τον δικαίωσε.
Πέντε χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, στις 14 Αυγούστου 1954, ο Νίκος Πλουμπίδης έπεφτε νεκρός από τα πυρά του στρατιωτικού εκτελεστικού αποσπάσματος. Η εκτέλεσή του, αν και δεν ήταν η τελευταία -όπως γενικά θεωρείται- στη μεγάλη σειρά των θανατικών καταδικών που οργάνωσε το αυταρχικό εμφυλιοπολεμικό και μετεμφυλιοπολεμικό κράτος, ήταν μάλλον απρόσμενη. Ανέτρεπε πάγιες κυβερνητικές πρακτικές που επιστρατεύονταν συμπληρωματικά στη «μάχη κατά του κομμουνισμού» μέσα από την κατασκευή, συντήρηση και προβολή των πάσης φύσεως εσωκομματικών κομμουνιστικών συγκρούσεων. Ειδικά μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, η ελληνική πολιτεία είχε κάθε λόγο να κρατήσει ενεργή, να ενισχύσει και να προβάλει την αντιπαράθεση της εξόριστης κομμουνιστικής ηγεσίας με τον βασικό εκπρόσωπο του παράνομου κομματικού μηχανισμού στην Ελλάδα, τον Νίκο Πλουμπίδη. Με αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη εκτέλεση φαίνεται και πολιτικά ασύμφορη. Συνέχεια ανάγνωσης «Ο πολιτικός Πλουμπίδης – 60 χρόνια από την εκτέλεση | ΑΦΙΕΡΩΜΑ | της Ιωάννας Παπαθανασίου, ιστορικού»
