Ενδεικτικές Κριτικές
«Παντρολογήματα» ΘΥΜΕΛΗ
Μια από τις κορυφαίες μορφές της Ρωσικής Λογοτεχνίας του 19ου αιώνα, ο μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και δραματουργός Νικολάι Γκόγκολ (1809 – 1852), κατείχε τη μεγάλη τέχνη να ανθρωπολογεί, να κοινωνιολογεί, να αποτυπώνει με ακρίβεια και κριτική σκέψη τις δομές, τους θεσμούς, τις αξίες, παραδόσεις, αντιλήψεις, προκαταλήψεις της σκληρά ταξικής τσαρικής Ρωσίας, ως ψυχανατόμος του ρωσικού λαού. Συγγραφέας του ημιτελούς αριστουργηματικού μυθιστορήματος «Νεκρές ψυχές» (με θέμα την εκμετάλλευση των δουλοπάροικων από τους γαιοκτήμονες και πρωταγωνιστή έναν πανούργο απατεώνα που αγοράζει ή κλέβει λίστες με νεκρούς δουλοπάροικους, προκειμένου με αυτούς τους τίτλους «ιδιοκτησίας» να του δοθεί δάνειο για αγορά γης, όπου να δουλεύει – αντίστοιχος με τους νεκρούς δουλοπάροικους – αριθμός ζωντανών). Το 1833 ο Γκόγκολ αρχίζει να γράφει την κωμωδία «Παντρολογήματα», που την ολοκληρώνει το 1842 (μεσολάβησε η αριστουργηματική κωμωδία «Επιθεωρητής» (καυτηριάζει την απατεωνιά, την αρπακτικότητα, αλλά και τη γελοιότητα των ανώτερων κρατικών υπαλλήλων) και το εκπληκτικό διήγημα «Το παλτό» (με ήρωα έναν κατώτερο υπάλληλο, θύμα της κοινωνικής αδικίας και ανισότητας). Στα «Παντρολογήματα» διακωμωδεί, φαρσικά, τον αρχοντοχωριατισμό της μικροαστικής τάξης. Τα χωρίς έρωτα, κοινωνικοταξικής και προικοθηρικής αντίληψης προξενιά, αλλά και με φόβο για τα δεσμά του γάμου. Κεντρικό πρόσωπο της κωμωδίας είναι ο Ποτκαλιόσιν, ένας εργένης, μεσαίος κρατικός υπάλληλος, που φοβάται το γάμο, αλλά πείθεται από φίλο του και μια προξενήτρα να εμφανιστεί ως υποψήφιος γαμπρός σε μια μεγαλούτσικη, αλλά νόστιμη και με προίκα κοπέλα. Ο Ποτκαλιόσιν πάει στο σπίτι της υποψήφιας νύφης, όπου εμφανίζονται και άλλοι υποψήφιοι γαμπροί – ο καθένας με το δικό του γελοιωδέστατο σουσούμι – αλλά πανικόβλητος το σκάει. Ο φίλος τον εξαναγκάζει να επιστρέψει. Η νύφη, που παρότι πανικόβλητη πρέπει να διαλέξει σύζυγο, τελικά διαλέγει τον υπάλληλο. Η γκογκολική κωμωδία παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, υπηρετούμενη από μια εύρυθμη, χιουμοριστικά χυμώδη σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου (δική του και η απόδοση του έργου), με καλαίσθητο σκηνικό και όμορφα κοστούμια του Αγγελου Μέντη και φωτισμούς της Ελευθερίας Ντεκώ. Ο Χρήστος Λούλης απολαυστικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο (Ποτκαλιόσιν), αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την υποκριτική του ικανότητα και στην κωμωδία, με την αλήθεια και τη σοβαρότητα που ταιριάζει στην κωμωδία και το σκοπό της. Με τη γνωστή κωμικότητα και το σκηνικό της «νεύρο» έπλασε η Ναταλία Τσαλίκη την προξενήτρα. Χιουμοριστική ελαφράδα είχε η νύφη της Κατερίνας Λυπηρίδου. Ευφρόσυνες είναι και οι ερμηνείες των Γιάννη Μπέζου, Κώστα Μπερικόπουλου, Ολγας Ιωσηφίδου, Σύρμως Κέκε, Παναγιώτη Κατσώλη, Δημήτρη Δεγαΐτη, Τάσου Γιαννόπουλου.
ΘΥΜΕΛΗ http://www.rizospastis.gr/ 18.7.2014
Είδα: Τα «Παντρολογήματα» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου
3 Ιουλίου 2014 Στέλλα Xαραμή
Μια καλοπαιγμένη, ευχάριστη και εύρυθμη παράσταση που αναδεικνύεται μέσα από τις ερμηνείες των ηθοποιών.
Δεν συναντάμε συχνά στο ρεπερτόριο των καλοκαιρινών περιοδειών έργα που ανήκουν στο παγκόσμιο δραματολόγιο, που είναι κωμωδίες ηθών και όχι «ασφαλής» Αριστοφάνης, που καυτηριάζουν δυναμικά και κάτω από τα φαινόμενα – κάτω από τον καθαρά ψυχαγωγικό τους μανδύα δηλαδή. Γι’ αυτό και η παράσταση του Γιάννη Μπέζου παρουσιάζει ενδιαφέρον και μόνο ως πρόταση. Παίρνει αποστάσεις από τις συνήθεις περιοδεύουσες επιλογές και συγκρατεί όλα τα υπόλοιπα προσόντα που απαιτεί μια τέτοια συγκυρία: Λαϊκότητα, γέλιο και ονόματα στη «μαρκίζα».
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά στις σωστές τους δόσεις συμπυκνώνονται από το ανέβασμα των «Παντρολογημάτων», την κοινωνική σάτιρα του Γκόγκολ, την οποία ανεβάζει για δεύτερη φορά στην διαδρομή του ο Γιάννης Μπέζος. (Και κρατάει για τον εαυτό του τον δεύτερο ανδρικό ρόλο).
Τα «Παντρολογήματα» ενός νεαρού και επαγγελματικά καταξιωμένου Ρώσου είναι το άλλοθι του Γκόγκολ να σχολιάσει την ποιότητα του κοινωνικού ιστού της πατρίδας του. Ο νεαρός που θέλει και δεν θέλει να παντρευτεί είναι ένας υψηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος – «ό,τι καλύτερο διαθέτει η κρατική μηχανή» όπως αυτοδιαφημίζεται – που σκέφτεται το γάμο, όχι τόσο γιατί τον επιθυμεί αλλά γιατί θα συμπληρώσει το βιογραφικό του ως αξιότιμου πολίτη. Απευθύνεται σε μια προξενήτρα που του συστήνει νύφες όπως ένας μεσίτης παρεμβάλλεται σε αγοραπωλησία ακινήτων. Σύντομα βρίσκεται στη δίνη ενός ανελέητου νυφοπάζαρου με έπαθλο μια προικισμένη κόρη εμπόρου, την οποία διεκδικούν – χωρίς ίχνος αισθήματος να μεσολαβεί – κάμποσοι υποψήφιοι γαμπροί. Ο Γκόγκολ (και ευτυχώς και η εκδοχή του Μπέζου πάνω στο έργο) έχει μέσα σε αυτό το διασκεδαστικό πλαίσιο προλάβει να εκθέσει τον καιροσκοπισμό του Δημοσίου τομέα, την κοινωνική διαφθορά, την κοινωνική υποκρισία, τη θέση της γυναίκας στη ρώσικη κοινωνία που διατίθεται ως προϊόν σε ράφι, το πρόβλημα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων αφού πάνω τους ασελγεί το συμφέρον.
Εισπράττονται όλα τα παραπάνω κι ας μην έχει να προτείνει κάτι το καινούργιο η σκηνοθεσία. Τίποτα που να έγκειται στον όρο «ανανεωτική ματιά». Παρόλα αυτά, ο Γιάννης Μπέζος κάνει αυτό που ξέρει καλά• διαβάζει το έργο με συνέπεια και το αναδεικνύει μέσα από τις ερμηνείες των ηθοποιών. Έτσι και στα «Παντρολογήματα» έχουμε να κάνουμε με μια καλοπαιγμένη, εύρυθμη, ευφρόσυνη παράσταση που δεν υποδύεται κάτι άλλο από αυτό.
Ο θίασος εγκολπώνει (κι αυτό αποδεικνύεται ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο για την παράσταση) ηθοποιούς διαφορετικών σχολών και υφών που παραδόξως δεν προσκρούουν μεταξύ τους. Απεναντίας συλλειτουργούν σε ευχάριστη αρμονία. Υπό αυτές τις συνθήκες, βλέπουμε ένα Χρήστο Λούλη στο ρόλο του πολύφερνου γαμπρού Ποτκαλιόσιν να υπόσχεται ένα άλλο κύρος στην κωμωδία, ειδικά αν χαλαρώσει και απελευθερωθεί περισσότερο. Μια Κατερίνα Λυπηρίδου στο ρόλο της νύφης-εμπόρευμα Αγάφια να υποστηρίζει με όρεξη και μπρίο την αφέλεια και τον ανεδαφικό ρομαντισμό της ηρωίδας της. Μια Σύρμω Κεκέ να αφήνει το προσωπικό της στίγμα παρά τον σύντομο και σχεδόν αδιάφορο ρόλο της θείας Αρίνα. Έναν Κώστα Μπερικόπουλο ιδιαιτέρως απολαυστικό και απόλυτα προσηλωμένο στην απόδοση της ατάκας. Έναν Τάσο Γιαννόπουλο στον πλέον αβανταδόρικο ρόλο της παράστασης, ως πλοίαρχος Ζεβάκιν, ρόλο τον οποίο χειρίζεται με ευρηματικότητα. Όσο για τους επικεφαλής του θιάσου, τον Γιάννη Μπέζο και τη Ναταλία Τσαλίκη είναι φανερό πως βρίσκονται στο φυσικό τους χώρο, στήνοντας ένα χαριτωμένο δίπολο ως κακοπαντρεμένος Κατσκαριόφ και ως την επιτήδεια προξενήτρα Φιόκλα, αντίστοιχα.
Τα κοστούμια και τα σκηνικά του Αγγελου Μέντη καλόγουστα και λειτουργικά, προσέθεσαν έναν ευχάριστο και νοσταλγικό τόνο στην παράσταση. Ωραία και η μουσική συμβολή του Θοδωρή Οικονόμου.
Στέλλα Xαραμή
http://tospirto.net/
Είδαμε τα «Παντρολογήματα» του Γκόγκολ στο Ηρώδειο- Με το ζόρι παντρειά!
2 Αυγ 14| Γιώργος Σμυρνής
Άλλοι παρακαλάνε να παντρευτούν και άλλοι το παίζουν δύσκολοι, όσο καλή κι αν είναι η νύφη. Ο Χρήστος Λούλης ερμηνεύει τον πιο απρόθυμο από όλους τους γαμπρούς στα «Παντρολογήματα» του Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου. Η παράσταση πραγματοποιεί περιοδεία, ξεκινώντας από το Ηρώδειο (27& 28/6).
Γιώργος Σμυρνής
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Χώρος: Σε περιοδεία
Συγγραφέας: Νικολάι Γκόγκολ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μπέζος
Παίζουν: Γιάννης Μπέζος, Ναταλία Τσαλίκη, Χρήστος Λούλης, Τάσος Γιαννόπουλος, Κώστας Μπερικόπουλος, Δημήτρης Δεγαΐτης, Κατερίνα Λυπηρίδου, Σύρμω Κεκέ, Παναγιώτης Κατσώλης, Όλγα Ιωσηφίδου
Rating: *
Στην κωμωδία του Νικολάι Γκόγκολ, ο Ποντκολυόσιν (Χρήστος Λούλης) είναι ένας αναποφάσιστος και άτολμος εργένης σκέφτεται να παντρευτεί. Σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής προσλαμβάνει μια προξενήτρα. Ένας επιστήθιος φίλος του, ο Κοτσκυάροβ, υπερθεματίζει ως προς την καταλληλότητα της νύφης. Η συνάντηση στο σπίτι της μέλλουσας συζύγου όπου καταφθάνουν και άλλοι απίθανοι υποψήφιοι καταλήγει σε φιάσκο. Ένα όργιο ψέματος, συναλλαγής και αρχοντοχωριατισμού μας δίνει μία εικόνα της κοινωνικής ζωής στη Ρωσία των αρχών του 19ου αιώνα. Κοινωνικές αιχμές και αναφορές στη θέση του άντρα και της γυναίκας, πάντα μέσα από την ιδιαίτερα και διεισδυτική ματιά του συγγραφέα, έχουν ιδιαίτερη θέση στο έργο.
Η κωμωδία του Γκόγκολ έχει έξυπνα ευρήματα, όπως η συνάντηση των τεσσάρων υποψήφιων γαμπρών στο ίδιο μέρος- το σπίτι της νύφης. Με τους τρεις να έχουν πολλά κουσούρια, το αποτέλεσμα είναι σπαρταριστοί διάλογοι και καταστάσεις. Επίσης, έχει σύνθετους χαρακτήρες, με περίπλοκα κίνητρα. Χαρακτήρες που δεν ξέρεις ποτέ τι θα επιλέξουν να κάνουν. Κι αυτή η περιπλοκότητά τους κάνει απρόβλεπτη την πλοκή σε ένα μάλλον απλό έργο, που αφηγείται την πορεία ενός προξενιού. Ειδικά, ο Κοτσκυάροβ (τον ερμηνεύει ο Γιάννης Μπέζος) έχει ενδιαφέρον, για τους λόγους, που επιμένει να παντρέψει το φίλο. Ίσως να υπάρχει και μία υπερβολή σε αυτούς, αλλά κωμωδία χωρίς υπερβολή δεν υπάρχει.
Η παράσταση του Μπέζου προσπαθεί με απλότητα και σχετικά αβίαστο τρόπο να βγάλει το χιούμορ του Γκόγκολ και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει. Βέβαια, το απαιτητικό έργο του Γκόγκολ, με το ιδιαίτερο χιούμορ, τα νοήματα και την τρέλα που υπάρχει στους χαρακτήρες και στις στιχομυθίες, ίσως να χρειάζονταν περισσότερο βάθος και πιο ακραίες και γκροτέσκο κωμικές ερμηνείες.
Οι καλύτερες σκηνές, κατά τη γνώμη μου, της παράστασης ήταν εκεί που εμφανίζονται οι 3 πολύ αστείοι υποψήφιοι γαμπροί, τους οποίους ερμηνεύουν ο σχεδόν κουφός Τάσος Γιαννόπουλος, ο γεμάτος ιδιοτροπίες και ψιλομύτης Κώστας Μπερικόπουλος κι ο «πολλά βαρύς» Δημήτρης Δεγαΐτης. Κι επίσης, ο πολύ αξιόλογα ερμηνευμένος μονόλογος του Χρήστου Λούλη προς το φινάλε του έργου, με την μεγάλη αλλαγή διαθέσεων (από το ένα άκρο πηγαίνει στο άλλο), που πυροδοτεί και μια μεγάλη ανατροπή δεδομένων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Είναι μία ευχάριστη και αρκετά απρόβλεπτη κωμωδία του Νικολάι Γκόγκολ. Παρά την απλή της υπόθεση σου τραβάει το ενδιαφέρον, με τις ανατροπές της και την ιδιαίτερη ματιά του συγγραφέα στην κοινωνία και τους ανθρώπους. Η σκηνοθεσία θα μπορούσε να αναδείξει περισσότερο τις αρετές του έργου. Από τις ερμηνείες άλλες ξεχωρίζουν, ενώ άλλες είναι απλά ικανοποιητικές.
Γιώργος Σμυρνής
Πηγή:www.monopoli.gr
Παντρολογήματα
Συγγραφέας : Νικολάι Γκόγκολ
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Μετάφραση : Γιάννης Μπέζος
Σκηνοθεσία : Γιάννης Μπέζος
Αναδημοσίευση από εφ. Μακεδονία,
3/8/2014
«ΠΑΝΤΡΟΛΟΓΗΜΑΤΑ» Το προξενιό πέτυχε… Της Κατερίνας Διακουμοπούλου
Τα «Παντρολογήματα» του Νικολάι Γκόγκολ σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου επιστρέφουν στη Μακεδονία, με παραστάσεις από 6 έως 9 Αυγούστου στο αρχαίο θέατρο Δίου, στο αμφιθέατρο Σίβηρης και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
Αυτή η ρωσική κωμωδία των μισών του 19ου αιώνα είναι στον οριζόντιο άξονά της σατιρική και στον κάθετο άξονά της είναι τραγική. Όπως το γέλιο και το δάκρυ του κλόουν. Στα «Παντρολογήματα», ο Ποτκαλιόσιν αποφασίζει να εγκαταλείψει την εργένικη ζωή και προσλαμβάνει την προξενήτρα Φιόλκα για να του εξασφαλίσει την κατάλληλη νύφη, την Αγάφια, η οποία όμως πολιορκείται και από άλλους μνηστήρες, ανταγωνιστές, οι οποίοι «εξολοθρεύονται» από τα τεχνάσματα του Κατσκαριόφ, επιστήθιου φίλου του Ποτκαλιόσιν. Και ενώ λοιπόν όλα βαίνουν κατ’ ευχήν, ο γαμπρός εγκαταλείπει τη νύφη πριν το μυστήριο. Δηλαδή, στην πραγματικότητα το έργο αυτό είναι το προσχέδιο μιας μεγάλης άγραφης τραγωδίας για μια εγκαταλειμμένη νύφη και έναν καταδιωκόμενο δειλό.
Ο ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Οι δυτικοί ψυχολόγοι, οι οικογενειακοί σύμβουλοι και οι κοινωνιολόγοι ταλανίζονται από το εξής κρίσιμο και αναπάντητο ερώτημα: ο θεσμός του γάμου είναι καλύτερος ή χειρότερος απ’ ό,τι στο παρελθόν; Απ’ τη μια σημειώνονται υψηλά ποσοστά διαζυγίων και απ’ την άλλη ελάχιστοι ανθεκτικοί γάμοι έδωσαν την ευκαιρία αυτοπραγμάτωσης στους συζύγους. Ας το πω και αλλιώς: οι υψηλές ατομικές προσδοκίες καταστρέφουν τους γάμους, όταν όμως οι σύζυγοι «προσαρμόσουν» τις επιδιώξεις τους, μπορεί εις βάθος χρόνου να δημιουργήσουν ένα ασφαλές πεδίο αυτοέκφρασης. Εν ολίγοις: ή όλα ή τίποτα… Αντιθέτως, στο παρελθόν οι γάμοι ήταν θεσμικοί (επιβίωση, προστασία, αναπαραγωγή κ.ά.) ή αργότερα συντροφικοί (ικανοποίηση προσωπικών αναγκών στο αστικό περιβάλλον). Σήμερα οι «ανάγκες» του γάμου είναι περίπλοκες και σύνθετες, όταν όμως επιτευχθούν οι ζυμώσεις, οι γάμοι είναι «ποιοτικότεροι» απ’ ό,τι το παρελθόν. Ο Ποτκαλιόσιν είναι η περίπτωση ενός σύγχρονου επίδοξου γαμπρού που προτάσσει μια απροσδιόριστη αγχώδη διαταραχή φόβου, προκαλεί στον εαυτό του κρίσεις πανικού και αποφεύγει έναν γάμο (θεσμικό ή συντροφικό), με τη «φοβοαποφυγή» από το παράθυρο της ντροπής.
Ευτυχώς ο μεταφραστής και σκηνοθέτης (Γιάννης Μπέζος) απέφυγε τα γελοία νεοελληνικά κλισέ για τον γάμο και υπογράμμισε τη δειλία του «υπερ-προστατευόμενου» Ποτκαλιόσιν να προχωρήσει στη ζωή του. Επίσης, σε σχέση με το κείμενο, ξεχώρισα την επιλογή του Γιάννη Μπέζου να μην ορίσει το ακριβές αίτιο της εμμονής του Κατσκαριόφ να παντρέψει τον φίλο του: μισεί τον γάμο και θέλει να παρασύρει στον όλεθρο τους γύρω του; Θέλει να εκδικηθεί την προξενήτρα για την κακή του τύχη; Ξέρει κάτι που δεν ξέρουν όλοι οι άλλοι;
Ο σκηνοθέτης έχτισε μια πνευματώδη παράσταση με συμπαγή ρέουσα γλώσσα, με έξυπνα σουρεαλιστικά στοιχεία («τι θα γίνει με το μαλλί;», η γκόθικ θεία κ.ά.), με διασκεδαστικά εφέ ρεαλισμού («Δεν θα πληρωθείς!» κ.ά.), με άριστη ροή και πάνω απ’ όλα με την επιλογή μιας εκλεκτής ομάδας ηθοποιών.
ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
Ο Χρήστος Λούλης, του οποίου το αδιαμφισβήτητο ταλέντο κάθε φορά αποκαλύπτει νέες υποκριτικές αρετές, στην παρούσα περίπτωση κατάφερε να εμφυσήσει μια ανάλαφρη υπαρξιακή αγωνία στον άγονο τύπο του Πoτκαλιόσιν. Ο Γιάννης Μπέζος (Κατσκαριόφ) εμφανώς αποφεύγει να κυριαρχήσει, επιλέγοντας να δώσει «γενναιόδωρα» χώρο στον Χρήστο Λούλη. Η Ναταλία Τσαλίκη (Φιόλκα) για ακόμα μία φορά καταφέρνει να «χαλιναγωγεί» το σύνολο πριν εξοκείλει στη φάρσα. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί (Παναγιώτης Κατσώλης, Κατερίνα Λυπηρίδου, Σύρμω Κεκέ, Όλγα Ιωσηφίδου, Δημήτρης Δεγαΐτης, Κώστας Μπερικόπουλος, Τάσος Γιαννόπουλος) φέρουν εις πέρας με συνέπεια τους ρόλους τους και ξεχωρίζει εξ αυτών ο καταπληκτικός Κώστας Μπερικόπουλος.
ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ωραία κοστούμια (Άγγελος Μέντης: σκηνικά και κοστούμια) που ανασυντάσσουν το όλον και προσδιορίζουν τους απροσδιόριστους τύπους αυτής της κωμωδίας. Το εύχρηστο σκηνικό-κλουβί αποτυπώνει τη σκηνοθετική ανάγνωση. Η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου είναι ευανάγνωστη, με ισορροπημένη υφολογική μετάβαση από το ξέφρενο εξωστρεφές στο υπαρξιακό εσωστρεφές. Οι φωτισμοί της μοναδικής Ελευθερίας Ντεκώ συμβάλλουν θετικά (όπως πάντα…).
http://theatrikicritiki.blogspot.gr/
ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
29 ΝΙΚΑΙΑ ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ
31 ΛΑΥΡΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ & ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
1 ΒΥΡΩΝΑΣ ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ
2 ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ ΘΕΑΤΡΟ ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ
3 ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΣΟΥΣ
4 ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
CAMERA STYLO 