«Γιατί πηγαίνουν οι άνθρωποι στον κινηματογράφο; Τι τους οδηγεί σε μια σκοτεινή αίθουσα όπου παρατηρούν επί δύο ώρες το παιχνίδι των σκιών πάνω σε ένα άσπρο πανί; Η αναζήτηση της διασκέδασης; Η ανάγκη για κάποιο «παραισθησιογόνο;»…..
Σε όλον τον κόσμο υπάρχουν έργα διασκεδαστικά και οργανισμοί εκμετάλλευσης του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και κάθε άλλου θεάματος.
Δεν πρέπει όμως να ξεκινήσουμε από κει, παρά από τις ουσιαστικές αρχές που διέπουν τον κινηματογράφο και έχουν σχέση με την ανάγκη του ανθρώπου να δαμάσει και να γνωρίσει τον κόσμο.
Νομίζω ότι ο λόγος που πάει κάποιος στο κινηματογράφο είναι ο χρόνος –χρόνος χαμένος, σπαταλημένος ή προσδοκώμενος. Πηγαίνει κανείς στον κινηματογράφο για ζωντανή εμπειρία, διότι ο κινηματογράφος, αντίθετα από τις άλλες τέχνες, διευρύνει και πυκνώνει την εμπειρία αλλά και την επεκτείνει σημαντικά. Αυτή είναι και η δύναμη του κινηματογράφου. Οι «σταρ», η πλοκή του έργου και η διασκέδαση δεν έχουν καμία σχέση μαζί του».*
* Από το βιβλίο “Σμιλεύοντας το χρόνο” των εκδ. Νεφέλη
Εργαστήρι Κινηματογράφου Δήμου Ζωγράφου 2017 (δεν απευθύνεται μόνο σε δημότες ζωγράφου, πρώτη συνάντηση γνωριμίας στις 8 Γενάρη 2017 στις 11.00 στη Βίλα Βουγά)
CAMERA STYLO 