Στα πλαίσια του δεύτερου Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου, Το Γαλλικό Θέατρο à la Grecque, από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, παρουσιάζεται το Burn Baby Burn της Καρίν Λακρουά, ένα έργο για τη προς πάσα κατεύθυνση φυγή, την απαραίτητη ενηλικίωση και την εξιλέωση που αργεί να έρθει.
Βρισκόμαστε παντού και πουθενά, στο παρελθόν, παρόν και μέλλον, σε μια εγκαταλελειμμένη τρώγλη, με μία τρομαγμένη κοπέλα που αποζητά κατανόηση, μια κοπέλα έτοιμη για όλα και ένα αγόρι που ανατρέπει τις ισορροπίες και καλεί τις δύο πρωταγωνίστριες να πάρουν την όποια ζωή τους στα χέρια τους.
Το σκηνικό επίτηδες ακλόνητο. Έρημος, ζέστη, βραδύτητα, ένα σαπισμένο βενζινάδικο, ένα όπλο στην παράγκα, ψέμματα, όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν, λίγα ναρκωτικά που προσπαθούν να κινηθούν από πόλη σε πόλη, δίψα, παραίτηση, καταστροφή. Η Βάσια Ατταριάν σκηνοθετεί την αναγκαία συνύπαρξη των δύο αυτών εφήβων που έχουν βρει η μία στην άλλη ένα προσωρινό στήριγμα, ένα μισοκτισμένο καταφύγιο, μια αφορμή να παραμείνουν ακριβώς εκεί που βρίσκονται και μια αφορμή να ξεφύγουν ακριβώς από εκεί που τελείωσαν όλα.
Η Μυρτώ Μακρίδη, η Ιωάννα Ραμπαούνη και ο Προμηθέας Neratini-Δοκιμάκης, παίζουν σε ένα έργο που εντάσσει όλες τις εγγεγραμμένες ιδέες του συλλογικού μας ασυνείδητου σε μια ροή που θυμίζει κινηματογραφική ταινία. Η Chinawoman συναντά τους αδερφούς Κοέν, ο Ταραντίνο τον Τιτανικό, ο Βιμ Βέντερς τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ, οι Lebanon Hanover τον Αντονιόνι με μια οπτική που ταλαντεύεται ανάμεσα στον Σάμιουελ Μπέκετ και τον Γουές Άντερσον. Η φωνή του Βασίλη Μαυρογεωργίου από τα ηχεία μας υπενθυμίζει διαρκώς πως παρακολουθούμε ένα θέαμα και το υπόγειο του Ιδρύματος επιτρέπει στις φωνές των ηθοποιών να αποκτήσουν την ηχώ που τους είναι τόσο απαραίτητη.
Ο χώρος μοιάζει να μη έχει σημασία, το ίδιο και ο χρόνος, τα πρόσωπα, οι προσωπικές τους ιστορίες. Ανάγονται αυθωρεί και παραχρήμα σε μια αντικειμενικότατη σφαίρα ύπαρξης όπου όλοι μας κατανοούμε, συμπονούμε και δικαιολογούμε πράξεις, εξελίξεις και ροή. Η ζωή των τριών αυτών ανθρώπων τη στιγμή που την παρακολουθούμε μοιάζει σαν ένα κυνήγι θησαυρού στο οποίο όλοι μας έχουμε παίξει και χάσει. Η ψευδαίσθηση ελευθερίας που είναι άμεση απόρροια του νεαρού της ηλικίας έρχεται να περιπλέξει τις σχέσεις και καταστάσεις που δημιουργούνται υπό το φως και τους ήχους μιας ελαττωματικής κούρσας σε ένα άχρηστο και παρατημένο λούνα παρκ, μιας ξέφερνης κούρσας προς το θάνατο.
Υποκειμενικότητα στην ιστορία δεν υπάρχει. Μια σύγχρονη εκδοχή των Θέλμα και Λουίζ όπου οι δύο πρωταγωνίστριες θα κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν, θα κάνουν τα πάντα για να κάνουν τα πάντα, θα πληγωθούν και θα πληγώσουν, θα κερδίσουν και θα χάσουν, θα παραμείνουν και θα φύγουν, θα τα παρατήσουν και θα τα ξεκινήσουν ξανά όλα από την αρχή, θα σταματήσουν να ζουν και θα ξαναβρούν το νόημα της ζωής. Η νεότητα χαρίζει ελπίδα, η νεότητα χαρίζει αφέλεια, η νεότητα χαρίζει απλόχερα την εμπειρία του βίου.
Όταν κρατάς μια ζωή στα χέρια σου μπορείς έχοντας σώας τας φρένας να την καταστρέψεις και να την αναγεννήσεις.
CAMERA STYLO 