Οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί, μιλώντας την Παρασκευή στη Βουλή, υποστήριξαν ότι είχαν ραντεβού με την ιστορία. Πρέπει, όπως έλεγε και Θ.Μικρούτσικος, να είναι πολύ τσούλα αυτή η ιστορία, που βγαίνει ραντεβού με τόσο κόσμο.
Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, στη σχέση μαζί της είναι ότι σε καλεί σε ιστορικές συγκρίσεις. Και η συμφωνία, την οποία προσφέρει η κυβέρνηση στους δανειστές, παραπέμπει άμεσα στη Βάρκιζα. Συνέχεια ανάγνωσης «Βάρκιζα τέλος ή Βάρκιζα 2.0; του Άρη Χατζηστεφάνου»
11.07.2015
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Κοδέλας (Αργολίδας), Βασίλης Κυριακάκης (Φθιώτιδας), Ελένη Σωτηρίου (Αττικής) και Βασίλης Χατζηλάμπρου (Αχαΐας) εξηγούν με δήλωση που έδωσαν στη δημοσιότητα γιατί δεν συμμετείχαν στην ψηφοφορία στη Βουλή αργά το βράδυ της Παρασκευής. Οι τέσσερις βουλευτές εξηγούν γιατί δεν μπορούν λίγες μέρες μετά το ηχηρό «ΟΧΙ» του λαού στο δημοψήφισμα να εγκρίνουν ως βάση συζήτησης με τους δανειστές αυτό που ο λαός κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες εκβιασμού απέρριψε. Κάνουν λόγο για 3ο μνημόνιο που συντάσσεται κατ΄απαίτηση των τροϊκανών που δεν μπορεί να φορτωθεί σε μια κυβέρνηση που αναφέρεται στην Αριστερά. «Δεν μπορούμε ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξουμε αυτή την πορεία» τονίζουν, ενώ δηλώνουν ότι «ο αγώνας για μια πολιτική οικονομική και κοινωνική διέξοδο συνεχίζεται, χάρη στα μεγάλα αποθέματα ψυχής και γενναιότητας του λαού μας». Συνέχεια ανάγνωσης «Δήλωση 4 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ: Δεν εγκρίνουμε αυτό που ο λαός απέρριψε»
Αξίζει να δείτε σήμερα
Μονάκριβη [3/5]
Village Cinema HD/OTE TV 22:45
Maleficent [2/5]
Novacinema 4/Nova 23:10
Match Point [5/5]
STAR 23:15
Ακαδημία Πλάτωνος [2,5/5]
ΕΡΤ1 01:00 Συνέχεια ανάγνωσης «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ | Οι ταινίες της ημέρας | Σάββατο 11 Ιουλίου 2015»
Όπερα της βαλίτσας
Ζωρζ Μπιζέ
Kάρμεν
Σκηνοθεσία: Αγγέλα-Kλεοπάτρα Σαρόγλου
Κυριακή 12 Ιουλίου 2015
Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Ζωγράφου
Ώρα έναρξης: 21.00
Είσοδος ελεύθερη
Σκηνικά: Γιώργος Κολιός
Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Φωτισμοί: Σπύρος Τζώρας
Πιάνο: Γιάννης Τσανακαλιώτης
Δον Χοσέ:
Δημήτρης Σιγαλός
Εσκαμίγιο/Μοράλες:
Γιάννης Σελητσανιώτης
Θουνίγα/Ντανκάιρε:
Κώστας Μαυρογένης
Κάρμεν:
Ινές Ζήκου
Μικαέλα/Φρασκίτα:
Δέσποινα Σκαρλάτου
Μερσέδες:
Ελένη Δάβου
Η Όπερα της Βαλίτσας με τη θρυλική Κάρμεν του Μπιζέ, επισκέπτεται το Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Ζωγράφου, την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015. Πρόκειται για μια από τις πιο δημοφιλείς όπερες παγκοσμίως αφού καταφέρνει να συγκινεί διαχρονικά το κοινό με τη δύναμη, τη ζωντάνια και την απλότητά της. Η τραγική ιστορία της είναι πάντα επίκαιρη, αφού ο έρωτας, το πάθος, η ανάγκη για την ελευθερία είναι δομικά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης. Οι συγκλονιστικές μελωδίες του Μπιζέ, οι υπέροχες άριες και τα ντουέτα, σκιαγραφούν με μαγικό τρόπο τη δραματική ιστορία και τα συναισθήματα των χαρακτήρων.
Η υπόθεση της όπερας αφορά τα παράφορα αισθήματα του δεκανέα Δον Χοσέ για την τσιγγάνα Κάρμεν. Η δική της, πιο ελεύθερη άποψη για τον έρωτα, την οδηγεί τελικά στον θάνατο. Η σκηνοθέτρια της όπερας Αγγέλα Σαρόγλου έχει μεταφέρει τη δράση του έργου στην Ισπανία του σήμερα μέσα από την αισθητική του σινεμά του Πέδρο Αλμοδόβαρ.
Συμμετέχουν διακεκριμένοι πρωταγωνιστές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η διάρκεια της παράστασης είναι 80 λεπτά, χωρίς διάλειμμα με υπέρτιτλους στα ελληνικά.
Η Όπερα της Βαλίτσας ξεκίνησε το 2011 από την Εθνική Λυρική Σκηνή σαν μια καλλιτεχνική δράση που είχε κύριο σκοπό να συναντήσει και να γοητεύσει ένα νέο κοινό, μυώντας το στον μαγικό κόσμο της όπερας και του λυρικού ρεπερτορίου. Η παραγωγή της Όπερας της Βαλίτσας είναι ευέλικτη και ταξιδεύει σε απρόσμενους χώρους (πνευματικά κέντρα, μουσεία, βιβλιοθήκες, αρχαιολογικούς χώρους) με τη συνοδεία των εξαιρετικών Μονωδών της ΕΛΣ, με ένα πιάνο αντί για ορχήστρα και όλα της τα σκηνικά… μέσα σε μια βαλίτσα.
Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Ζωγράφου [Γεωργίου Ζωγράφου 17, είσοδος από Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, τηλ. 210-7481396, 210-7786984]
Η Κάρμεν σε μία ματιά
Ο συνθέτης / Ο Γάλλος συνθέτης Ζωρζ Μπιζέ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1838 και πέθανε στο Μπουγκιβάλ [Bougival], κοντά στο Παρίσι, το 1875. Πρώτος του δάσκαλος στη μουσική υπήρξε ο πατέρας του, καθηγητής τραγουδιού. Αργότερα, στο Ωδείο του Παρισιού, μαθήτευσε πλάι στον Ζακ Φρομαντάλ Αλεβύ [Jacques Fromental Halévy] συνθέτη της όπερας Η Εβραία, [La Juive] του οποίου την κόρη νυμφεύτηκε το 1869. Εκτός ωδείου μελέτησε με τον Σαρλ Γκουνό [Charles Gounod], που άσκησε βαθιά επιρροή στο έργο του. Το 1857, όταν ο Μπιζέ κέρδισε το περίφημο Μεγάλο Βραβείο της Ρώμης [Grand Prix de Rome] είχε ήδη συνθέσει την αξιόλογη Συμφωνία του σε ντο [Symphony in C], που όμως ακούστηκε για πρώτη φορά μόλις το 1935! Επιστρέφοντας από την βίλα των Μεδίκων [Villa Medici] στο Παρίσι έπρεπε κατ’ αρχάς να φροντίσει τα ισχνά του οικονομικά. Η όπερά του Αλιείς Μαργαριταριών [Les Pêcheurs de perles, 1863] δεν σημείωσε την αναμενόμενη επιτυχία. Μετά τον γαλλο-πρωσικό πόλεμο (1870) διορίστηκε διευθυντής χορωδίας στην παρισινή Όπερα [Opéra], προτίμησε όμως την θέση του υπεύθυνου για τη μουσική προετοιμασία των τραγουδιστών στην Κωμική Όπερα [Opéra Comique]. Το 1872 γνώρισε την πρώτη μεγάλη επιτυχία χάρη στην μουσική που συνέθεσε για θεατρικό έργο που βασίστηκε στο μυθιστόρημα Η Αρλεζιάννα [L’Arlésienne] του Αλφόνς Ντωντέ [Alphonse Daudet]. Τον Μάρτιο του 1875 έζησε την ταραχώδη πρεμιέρα της Κάρμεν, δεν χάρηκε όμως την τεράστια καταξίωση του έργου, αφού πέθανε μόλις λίγους μήνες μετά, σε ηλικία 37 ετών.
Το έργο / Γαλλική κωμική όπερα σε τέσσερις πράξεις, η Κάρμεν βασίζεται σε ποιητικό κείμενο των Ανρί Μεγιάκ και Λυντοβίκ Αλεβύ, που στηρίζεται στην σχετική νουβέλα του Προσπέρ Μεριμέ (1845). Ο όρος κωμική όπερα -opéra comique- δεν υπαινίσσεται κωμικά στοιχεία, αλλά αφορά χαρακτηριστικά δομής και αισθητικής, ένα από τα οποία είναι οι διάλογοι πρόζας. Το 1875, με αφορμή την παρουσίαση της Κάρμεν στην Βιέννη, ο Ερνέστ Γκιρώ [Ernest Guiraud] τους αντικατέστησε με μελοποιημένους διαλόγους (recitativi). Επίσης, προσέθεσε σκηνές χορού δανειζόμενος μουσική από την σουίτα Η Αρλεζιάννα και από την όπερα του Μπιζέ Η ωραία κόρη του Περθ [La jolie fille de Perth].
Πρεμιέρες / Η Κάρμεν δόθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, στην Αίθουσα Φαβάρ [Salle Favart] από τον θίασο της Κωμικής Όπερας [Opéra Comique], στις 3 Μαρτίου 1875. Τον κεντρικό ρόλο ερμήνευσε η Σελεστίν Γκαλλί-Μαριέ [Célestine Galli-Marié]. Για την καταξίωση της όπερας, σημαντική υπήρξε η παράσταση που δόθηκε στην Βιέννη τον Οκτώβριο του 1875. Στο ρεπερτόριο της Εθνικής Λυρική Σκηνής η Κάρμεν μπήκε την καλλιτεχνική περίοδο 1941/2 με την Κίτσα Δαμασιώτη στον κεντρικό ρόλο, τους Αντώνη Δελένδα και Νίκο Γλυνό ως Ντον Ζοσέ, την Φανή Αϊδαλή ως Μικαέλα και τον Σπύρο Καλογερά ως Εσκαμίγιο. Την παράσταση διηύθυνε ο Αντίοχος Ευαγγελάτος.
Σύνοψη
Α’ Πράξη / Στη Σεβίλλη, σε ένα καφέ στην πλατεία, οι (στρατιώτες) αστυνομικοί ασχολούνται με τους περαστικούς περιμένοντας την Κάρμεν που εργάζεται εκεί. Καταφθάνοντας η Κάρμεν σχεδόν απειλεί τους θαυμαστές της, τραγουδώντας για την ασταθή φύση του έρωτα. Αντιδρώντας στο επίμονο φλερτ του Θουνίγα καταφεύγει στον Ντον Ζοσέ και προκλητικά τον φιλά και του πετά ένα λουλούδι. Εκείνος, αν και δείχνει να ενοχλείται, το κρατά. Η Κάρμεν και η Μερσέδες επιστρέφουν στη δουλειά. Έρχεται η Μικαέλα, που μεταφέρει στον Ντον Ζοσέ ένα φιλί από την μητέρα του μαζί με ένα γράμμα, στο οποίο εκείνη του προτείνει την Μικαέλα ως την κατάλληλη σύζυγο. Πάνω στην ώρα ακούγονται φωνές και η Κάρμεν με τον Θουνίγα βγαίνουν εκ νέου, αυτήν τη φορά σε έντονη αντιδικία. Η Κάρμεν έχει στην κατοχή της μια τσάντα με ύποπτο περιεχόμενο, αλλά αρνείται να δώσει εξηγήσεις. Ο Θουνίγα αναθέτει στον Ντον Ζοσέ να την οδηγήσει στη φυλακή. Μόλις μένουν μόνοι, η Κάρμεν ασκεί όλη της την γοητεία στον αξιωματικό και ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωσή της του υπόσχεται τον έρωτά της. Ο Ντον Ζοσέ την βοηθά να ξεφύγει.
Β’ Πράξη / Σε ένα μπαρ όπου η Κάρμεν και η Μερσέδες εργάζονται τα βράδια. Φθάνει ο διάσημος ταυρομάχος Εσκαμίγιο. Η Κάρμεν μοιάζει να μην ενδιαφέρεται, τον αφήνει όμως να ελπίζει. Φθάνει ο Ντον Ζοσέ και η Κάρμεν γεμάτη χαρά χορεύει γι’ αυτόν. Όταν εκείνος της εξηγεί πως θα πρέπει να φύγει σε υπηρεσία, η Κάρμεν εξαγριώνεται και μένει ασυγκίνητη τόσο στην θέα του λουλουδιού της πρώτης τους γνωριμίας όσο και στην πρόταση γάμου που της κάνει. Αν την αγαπά, του εξηγεί, θα πρέπει να φύγει μαζί της για μια νέα αρχή κάπου αλλού. Επιστρέφει ο φρούραρχος, ελπίζοντας να βρει την Κάρμεν μόνη. Γεμάτος ερωτική ζήλια ο Ντον Ζοσέ του επιτίθεται: τώρα πια δεν του μένει άλλη επιλογή παρά να ακολουθήσει την Κάρμεν.
Γ’ Πράξη / Σε μια εγκαταλειμμένη περιοχή όπου η Κάρμεν και ο Ντον Ζοσέ έχουν καταφύγει. Καταφθάνει καταρρακωμένη η Μικαέλα για να πληροφορήσει τον Ντον Ζοσέ ότι η μητέρα του πεθαίνει. Κρύβεται όταν αισθάνεται ότι και κάποιος την ακολουθεί. Είναι ο Εσκαμίγιο, ο οποίος έχει έρθει να διεκδικήσει πια την Κάρμεν. Έξαλλος ο Ντον Ζοσέ τον προκαλεί σε μονομαχία. Την κρίσιμη στιγμή τους διακόπτει η Κάρμεν και ο Εσκαμίγιο προσκαλεί όλους στην επόμενή του ταυρομαχία. Εμφανίζεται η Μικαέλα, που πληροφορεί τον Ντον Ζοσέ ότι η μητέρα του πεθαίνει. Εκείνος, αφού απειλήσει την Κάρμεν ακολουθεί την κοπέλα, ενώ η Κάρμεν υπνωτισμένη ακολουθεί τη φωνή του Εσκαμίγιο.
Δ’ Πράξη / Στο καμαρίνι του Εσκαμίγιο η Κάρμεν τον ετοιμάζει για την αρένα. Ο Εσκαμίγιο την αποχαιρετά θερμά και μπαίνει στην αρένα. Η Κάρμεν μένει μόνη και παρακολουθεί την ταυρομαχία από το μόνιτορ, όταν εισβάλλει ο Ντον Ζοσέ και την παρακαλεί πιεστικά να τον ακολουθήσει. Εκείνη του λέει ξεκάθαρα πως δεν τον αγαπά και πως προτιμά να πεθάνει παρά να χάσει την ελευθερία της. Ακούγοντας τις ζητωκραυγές μέσα από την αρένα σπεύδει να μοιραστεί τον θρίαμβο του Εσκαμίγιο, όμως ο Ντον Ζοσέ την εμποδίζει. Όταν εκείνη του επιστρέφει το δαχτυλίδι που της είχε δώσει κάποτε ως τεκμήριο του έρωτά του, εκείνος τη σκοτώνει, την ίδια στιγμή που ο ταύρος μέσα στην αρένα χτύπα θανάσιμα τον Εσκαμίγιο.
Σημείωμα σκηνοθέτριας / Η Κάρμεν είναι σήμερα τόσο ταυτόσημη με την Ισπανία, που σχεδόν κανείς δεν θυμάται ότι ο συνθέτης της δεν είχε ποτέ επισκεφθεί την Ιβηρική χερσόνησο πριν γράψει το έργο που θα του έδινε μια θέση στο Πάνθεον των μεγάλων λυρικών συνθετών. Στην συντετμημένη εκδοχή του έργου που ετοιμάσαμε για την «Όπερα της Βαλίτσας» θελήσαμε να αφηγηθούμε την ιστορία από μια σκοπιά που θα βρίσκει μια νέα σχέση με την Ισπανία και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της. Από το έργο κρατήσαμε μόνο τον δραματουργικό πυρήνα όπου σκιαγραφείται με μουσικοθεατρική μαεστρία η δυναμική που αναπτύσσεται στις σχέσεις των κεντρικών προσώπων, αφήνοντας έξω από τη διασκευή μας το μεγάλο θέαμα και τις γραφικές σκηνές πλήθους. Καθώς κάθε συντετμημένη εκδοχή είναι ένα νέο, ουσιαστικά, έργο, θελήσαμε να τοποθετήσουμε τη δική μας Κάρμεν στην Ισπανία της δεκαετίας του ’90, στη Σεβίλλη, όπου είναι πάντα ορατή η ιστορική διαστρωμάτωση κι όπου το παρελθόν και το παρόν συνομιλούν στην καθημερινότητα.
Κεντρική αισθητική αναφορά της παράστασης είναι ο κινηματογράφος του Αλμοδόβαρ, μέσα από τον οποίον ξαναμάθαμε να βλέπουμε την Ισπανία και εξοικειωθήκαμε μαζί της περισσότερο μάλλον απ’ ότι ο Μπιζέ στην εποχή του. Στην παράστασή μας βλέπουμε δύο κόσμους που έρχονται σε επαφή και τελικά συγκρούονται: η συντηρητική, καθολική Ισπανία της επαρχίας και ιδίως του Νότου από τη μία και η απελευθερωμένη Ισπανία των μεγάλων πόλεων της μετά-Φράνκο εποχής, όπως την βλέπουμε αποτυπωμένη στις ταινίες του Αλμοδόβαρ. Αφαιρέσαμε συνειδητά από την αφήγηση το τσιγγάνικο στοιχείο, που δημιουργούσε διαφορετικές συνδηλώσεις στην εποχή του και διαφορετικές στη δική μας, ειδικά όταν καλείται να λειτουργήσει ως αιτιολόγηση της παραβατικότητας της Κάρμεν και των συντρόφων της. Επιλέξαμε -όχι για να είμαστε politically correct, αλλά πιο πιστοί στο πνεύμα του έργου, υπερβαίνοντας έναν ξεπερασμένο ψευδο-εξωτισμό- να δείξουμε την Κάρμεν ως μια σύγχρονη γυναίκα, που προσπαθεί να επιβιώσει δουλεύοντας μέρα-νύχτα. Γνωρίζει τόσο τον κόσμο της ημέρας, όσο κι εκείνον της νύχτας κι αυτό την κάνει έναν άνθρωπο με εμπειρία από τη ζωή, πολύ μεγαλύτερη από εκείνην του μεγαλωμένου σε ένα ασφαλές μικροαστικό περιβάλλον Ντον Ζοσέ. Η Κάρμεν, που δεν αναζητά την οικογένεια και τα παιδιά, γνωρίζει ποιο είναι το κόστος, όταν ακολουθείς τις επιθυμίες σου, αλλά δε θα φανταζόταν ποτέ ότι θα πλήρωνε ένα τόσο ακριβό τίμημα…
Ναι. Και όχι μόνο. μπορεί να κινδυνέψουν άνθρωποι που παν να κάνουν τη δουλειά τους όντας αριστεροί ή σε προοδευτική κατεύθυνση ή και εθελοντές (όχι επαγγελματίες). Το σίγουρο είναι ότι ανεξάρτητα από αυτό καταπιέζονται ψυχολογικά και όχι μόνο άνθρωποι με μεράκι συνέπεια και αφοσίωση σε ριζοσπαστικά ιδανικά που έχουν πάει να καλύψουν γεγονότα και εκδηλώσεις που έχει ανάγκη να επικοινωνήσει η κοινωνία των πολιτών. και εν τέλει είναι η δημοσιογραφία και η ελευθερία του τύπου αναγκαία συστατικά μιας δημοκρατίας; και αν ναι ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να αποτρέψει η κοινότητα των πολιτών καταχρήσεις από τους εκπροσώπους του τύπου του δικαιώματος της ελευθερίας του τύπου και έκφρασης;
Η Βουλή έδωσε την έγκρισή της στην κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Συγκεκριμένα, υπέρ ψήφισαν 251 και κατά 32. «Παρών» ψήφισαν οκτώ. Από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ «παρών»- «παρούσα» ψήφισαν η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων , Δημήτρης Στρατούλης, η Αγλαΐα Κυρίτση, ο Θανάσης Σκούμας, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Στάθης Λεουτσάκος, ο Παναγιώτης Σταθάς, ο Κώστας Λαπαβίτσας. Όχι ψήφισε η Ιωάννα Γαϊτάνη, η Ελένη Ψαρέα. Απουσίασαν ο Γιάνης Βαρουφάκης, η Ελένη Αυλωνίτου, η Ραχήλ Μακρή, η Ελένη Σωτηρίου, ο Δημήτρης Κοδέλας, ο Βασίλης Κυριακάκης κι o Βασίλης Χατζηλάμπρου από το ΣΥΡΙΖΑ.
