All the houses that were built to fall apart… All the things paper-thin and paper frail
From a distance… You can’t see the rust or the weeds or the paint cracking. You see the place as someone once imagined it
“You will go to the Paper Towns.
And you will never come back.”
Σε σημείωμα του συγγραφέα, ο John Green γράφει για το πώς οι χάρτινες πόλεις (Paper towns) δεν αντιστοιχούσαν στις πραγματικές θέσεις ενός χάρτη , αλλά στην ουσία ήταν ονόματα ανύπαρκτων διαφορετικών θέσεων στους χάρτες για να μπερδεύονται οι καταπατητές, για την προστασία από παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Είναι η σκέψη της ίδιας της δημιουργίας ,κάτι που άλλοι άνθρωποι θέλουν να κάνουν πραγματικότητα. Όλο αυτό το κόνσεπτ ταιριάζει με την φευγαλέα φιγούρα της ταινίας Margo και της τυχοδιοκτωτικης της παρέας.
H επαναστάτρια του σχολείου (Cara delevigne) επιστρατεύει το ντροπαλό αγόρι (Νat wolff ) της διπλανής πόρτας για να την συνοδεύσει σε απροσάρμοστες αυθόρμητες εκρήξεις νεανικής τρέλας γύρω από τα προάστια του Oρλάντο.
Με γυμνό (αλλά όχι βαρετό) σενάριο , οι Χάρτινες Πόλεις είναι μία από αυτές τις ταινίες στις οποίες το ταξίδι είναι πιο σημαντικό από την άφιξη.
Αυτή η φιλόδοξη εφηβική ταινία κραδαίνει παλμό σε στυλ Ferris Bueller’s Day off.
Ο Scott Neustadter και Michael H. Weber προσαρμόζουν το βιβλίο με ακυμάτιστες κλιμακώσεις αλλά καταφέρνουν να απεικονίζουν πάντα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο την νεανική και ίσως και ενήλικη αναζήτηση και ανησυχία περί αισθήσεων και συναισθημάτων ;.
Όπως και οι περίφημες προηγούμενες προσαρμογές των βιβλίων του john Green (the spectacular now and Fault in our stars ) έτσι και αυτή απεικονίζει μια ζωτικότητα. Με ευαίσθητη χροιά απεικονίζει την εφηβική συμπεριφορά και οι χαρακτήρες όπως αρμόζει μιλούν ανοιχτά για τα τρωτά σημεία τους που τους καθιστά συμπαθητικούς στα μάτια μας.
Η πλοκή κυλάει απαλά και σε οδηγεί σε δρόμους ανοιχτούς που στο τέλος τους συναντάς μια αγάπη, μια απώλεια και ένα περίφημο χάος!
Γεωργία Ξανθάκου
Χάρτινες Πόλεις
Paper Towns
του Τζέικ Σράιερ
με τους Κάρα Ντελεβίν, Νατ Γουλφ, Χάλστον Σέιτζ, Κάρα Μπουόνο, Κέιτλιν Κάρβερ, Όστιν Έιμπραμς
Υπόθεση:
Μετά από μια ολονύχτια περιπέτεια στην πόλη τους, η Μάργκο ξαφνικά εξαφανίζεται – αφήνοντας πίσω της μυστηριώδη στοιχεία για να τα αποκρυπτογραφήσει ο Κουέντιν. Η έρευνα οδηγεί τον Κουέντιν και τους φίλους του σε μια συναρπαστική περιπέτεια, τόσο ξεκαρδιστική όσο και συγκινητική. Τελικά, για να βρει τη Μάργκο, ο Κουέντιν πρέπει να καταλάβει τι σημαίνει αληθινή φιλία – και αληθινή αγάπη.
Μετά την τεράστια επιτυχία της ταινίας «Το Λάθος Αστέρι», που συγκίνησε εκατομμύρια θεατών σε όλον τον κόσμο, έρχεται ακόμη μία τρυφερή ανθρώπινη ιστορία του μπεστ σέλερ συγγραφέα, Τζον Γκριν, με πρωταγωνίστρια την σούπερ σταρ του μόντελινγκ, Κάρα Ντελεβίν.
Ο 17χρονος Κουέντιν Τζέικομπσον είναι έξυπνος, αφοσιωμένος φίλος και ρομαντική ψυχή. Πιστεύει ότι σε όλους αντιστοιχεί ένα θαύμα – το δικό του ήρθε πριν οκτώ χρόνια, με τη μορφή της γειτόνισσάς Μάργκο Ροθ Σπίγκελμαν.
Η Μάργκο ήταν πάντα περιπετειώδης τύπος – ο Κουέντιν, καθόλου. Έτσι, καθώς η θαρραλέα και μυστηριώδης Μάργκο έγινε σιγά-σιγά ένα από τα πιο κουλ παιδιά του σχολείου, εκείνη και ο Κουέντιν απομακρύνθηκαν.
Ένα βράδυ, όμως, λίγες εβδομάδες πριν την αποφοίτησή τους, η Μάργκο εμφανίζεται στο παράθυρο του Κουέντιν για να τον οδηγήσει σε μια ολονύχτια μυστική αποστολή που ο Κουέντιν ερμηνεύει ως την αρχή μιας νέας φιλίας –ή μήπως κάτι παραπάνω;- ανάμεσα στον ίδιο και την αδελφή ψυχή του. Πιστεύει ότι η ζωή του θα αλλάξει. Και όντως αλλάζει.
Το επόμενο πρωί, η Μάργκο εξαφανίζεται, χωρίς να πει λέξη σε κανέναν. Ο Κουέντιν, όμως, αρχίζει να βρίσκει στοιχεία που προορίζονται για εκείνον, σημάδια για το πού έχει πάει και γιατί έφυγε. Λύνοντας το γρίφο που παρουσιάζουν τα στοιχεία, άλλη μια περιπέτεια ξεκινά. Παρέα με τους φίλους του, ο Κουέντιν ξεκινά ένα ταξίδι αναζήτησης της Μάργκο και, ξεδιπλώνοντας το μυστήριο, ανακαλύπτει το αληθινό νόημα της φιλίας και το πολύπλοκο αίνιγμα με το όνομα Μάργκο.
Τι είναι οι «Χάρτινες Πόλεις»;
Ο όρος ‘χάρτινες πόλεις’ δημιουργήθηκε όταν οι χαρτογράφοι Έρνεστ Γκ. Άλπερς και Ότο Λίντμπεργκ της General Drafting Company, στη διαδικασία δημιουργίας ενός χάρτη της πολιτείας της Νέας Υόρκης, εφηύραν την πόλη Agloe, τοποθετώντας την πλασματική αυτή πόλη στην διασταύρωση δύο χωματόδρομων. Ο λόγος; Για να προστατεύσουν τα πνευματικά τους δικαιώματα: αν η πόλη αυτή εμφανιζόταν σε οποιονδήποτε άλλο χάρτη, θα μπορούσαν να ξέρουν, και έπειτα να αποδείξουν, ότι ο χάρτης αυτός αντέγραφε την δική τους δουλειά.
Στο ομώνυμο μπεστ σέλερ βιβλίο του Τζον Γκριν, ο όρος αυτός αποκτά και μια δεύτερη σημασία – καταλήγει να συμβολίζει την επιφανειακή και ψεύτικη προσέγγιση της ζωής και των ανθρώπων, που απογοητεύει και αηδιάζει την Μάργκο.
Για τον συγγραφέα Τζον Γκριν, οι «Χάρτινες Πόλεις» έχουν να κάνουν με το βαθύτερο νόημα της φιλίας, με το να μαθαίνεις μεγαλώνοντας να εκτιμάς την πολυπλοκότητα των ανθρώπων πέρα από τις αρχικές εντυπώσεις. «Κάθε έφηβος ξέρει πώς αισθάνεται κανείς όταν τον βάζουν σε μια μόνο κατηγορία, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε πολυδιάστατοι. Άρα, αυτό είναι το πρώτο στοιχείο με το οποίο ταυτίζονται. Και για μένα είναι εξίσου σημαντικό το γεγονός ότι η ιστορία μιλά για το πώς οι αληθινές φιλίες μπορούν να σε στηρίξουν και να σε βοηθήσουν να προχωρήσεις. Η ρομαντική αγάπη δεν είναι το μόνο είδος πολύτιμης αγάπης».
Η εμπειρία της φοβερά επιτυχημένης κινηματογραφικής μεταφοράς του «Το Λάθος Αστέρι» έπεισε τον Γκριν να δώσει την έγκρισή του για την μεταφορά του «Χάρτινες Πόλεις» στην ίδια ομάδα παραγωγών και σεναριογράφων, οι οποίοι τον ενέπλεξαν ενεργά σε όλα τα στάδια της παραγωγής.
Για την ευθύνη της σκηνοθεσίας, οι παραγωγοί στράφηκαν στον Τζέικ Σράιερ, του οποίου η δουλειά στην δραματική ταινία «Robot & Frank» το 2012 είχε κερδίσει κολακευτικότατα σχόλια: «η ταινία αυτή ήταν τόσα πολλά μαζί: μια φοβερά συγκινητική ιστορία για κάποιον που πάσχει από Αλτσχάιμερ, μια κωμωδία για δύο αταίριαστους φίλους και μια ταινία για ένα απίθανο κόλπο», λέει ο παραγωγός Άιζακ Κλάουσνερ. «Όπως με τα βιβλία του Τζον Γκριν, η ταινία είχε μια ανοιχτή καρδιά, γενναιόδωρη προς τους θεατές. Έτσι, ο Τζέικ ήταν ο πρώτος στον οποίο στείλαμε το σενάριο και ο ενθουσιασμός του μας εντυπωσίασε. Πήγε μάλιστα μόνος του σε όλες τις τοποθεσίες που ενέπνευσαν τον Τζον στη συγγραφή του βιβλίου και μας έστειλε φωτογραφίες για να τις χρησιμοποιήσουμε στον σχεδιασμό της ταινίας».
Ο ίδιος ο Σράιερ βρήκε το μυστήριο της ταινίας «βαθιά ελκυστικό», αλλά θαύμασε και την αποτύπωση της εφηβικής εμπειρίας. «Έχει ένα ενδιαφέρον μήνυμα για τον τρόπο με τον οποίο προβάλλουμε εικόνες σε άλλους ανθρώπους και πόσο δύσκολο είναι να σταθούμε αντάξιοι των εικόνων αυτών».
«Όλα μοιάζουν πιο άσχημα όταν τα κοιτάς από κοντά»
Ο κεντρικός ρόλος των «Χάρτινων Πόλεων», ο νεαρός Κουέντιν, βρήκε τον ηθοποιό που του ταίριαζε ήδη από τα γυρίσματα του «Το Λάθος Αστέρι»: ο ανερχόμενος Νατ Γουλφ, ο οποίος σε εκείνη την ταινία υποδύθηκε τον καλύτερο φίλο του κεντρικού χαρακτήρα, Ογκάστους, διάβασε μετά από παρότρυνση του παραγωγού το βιβλίο και, έξι μήνες αργότερα, έλαβε την πρόταση για να πρωταγωνιστήσει. Όπως ο ίδιος λέει, δεν δίστασε στιγμή να την αποδεχθεί, έχοντας ταυτιστεί με το ταξίδι του ήρωα: «Είναι ένα αγόρι που είναι έξυπνο και συγκεντρωμένο, πάντα παίζει σύμφωνα με τους κανόνες και κάνει σχέδια. Αλλά πέρα από τους δύο καλύτερούς του φίλους, αποφεύγει τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσα από τη φιλία του με τη Μάργκο και χάρη στο ταξίδι που κάνει για να την βρει, μαθαίνει να παίρνει ρίσκα και να ανοίγεται».
Για τον Γκριν, η επιλογή του Γουλφ ήταν αυτονόητη: «Είναι ένα σπάνιο, σπάνιο άτομο: ταυτόχρονα ταλαντούχος ως ηθοποιός αλλά και ευγενικός και γενναιόδωρος». Στα γυρίσματα της ταινίας, οι δυο τους ανέπτυξαν μια στενή φιλία, που βοήθησε τον Γουλφ να ανταποκριθεί καλύτερα στις καθημερινές προκλήσεις του ρόλου: «Ο Τζον αστειεύεται ότι το μόνο που κάνει στα γυρίσματα είναι να τρώει τα φαγητά που προορίζονται για το συνεργείο και τους ηθοποιούς. Στην πραγματικότητα, όμως, το χιούμορ του και τα λόγια στήριξης προς τους ηθοποιούς μάς βοηθούν τρομερά. Λατρεύει την διαδικασία που μετατρέπει τις ιστορίες του σε κινηματογραφικές ταινίες. Αντί να αγχώνεται για το πώς οι ιστορίες του αναγκαστικά αλλάζουν στην πορεία, αυτός μας στηρίζει πάντα και μας εμπιστεύεται».
Βέβαια, ο κρίσιμος ρόλος της ταινίας ήταν εκείνος της περίφημης Μάργκο, ενός χαρακτήρα που βασίστηκε σε ένα εξίσου περιπετειώδες και δυναμικό αγόρι από τα νεανικά χρόνια του Τζον Γκριν. Η Μάργκο, με την παντελή έλλειψη σχεδίων για το μέλλον και την τολμηρή της προσέγγιση για τη ζωή, ωθεί τον Κουέντιν να πάρει περισσότερα ρίσκα, βγάζοντάς τον από την ασφαλή του ζώνη. Ή μήπως αυτή η περιγραφή ταιριάζει στην Μάργκο που ο Κουέντιν έχει φτιάξει στο μυαλό του; «Υπάρχει πάντα μια απόσταση ανάμεσα στο πώς φανταζόμαστε κάτι και τον τρόπο με τον οποίο τελικά το βιώνουμε», εξηγεί ο Γκριν. «Νομίζω ότι ο Κουέντιν δεν βλέπει την πραγματική φύση της Μάργκο. Εκείνη είναι κάτι σαν καθρέφτης: όταν την κοιτούν, όλοι βλέπουν μια απεικόνιση του εαυτού τους και για εκείνη αυτό είναι εξοργιστικό. Όλοι την βλέπουν ως ιδανική και κανείς δεν προχωρά βαθύτερα και πέρα από την εικόνα».
Και ποια μπορεί να καταλάβει καλύτερα αυτήν την διαμάχη του είναι και του φαίνεσθαι από ένα μοντέλο, και μάλιστα το πιο διάσημο μοντέλο των τελευταίων ετών; Η Βρετανίδα Κάρα Ντελεβίν έχει απασχολήσει τα media τόσο με την ιλιγγιώδη επαγγελματική άνοδό της αλλά και με την ιδιαίτερη και παιχνιδιάρα προσωπικότητά της και εδώ αναλαμβάνει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο στο σινεμά.
«Η επιλογή της Μάργκο ήταν κρίσιμη και δύσκολη», παραδέχεται ο Σράιερ. «Έπρεπε να βρούμε ένα κορίτσι που θέλουν αλλά δεν μπορούν να έχουν όλα τα αγόρια, αλλά ταυτόχρονα ένα κορίτσι πολύ εκφραστικό, με μια αδάμαστη φύση όπως και μια ευάλωτη πλευρά. Ένα κορίτσι, δηλαδή, το οποίο, αν ερχόταν στο παράθυρό σου μες στη νύχτα, θα το ακολουθούσες χωρίς αντίρρηση. Ήμασταν τόσο τυχεροί που βρήκαμε την Κάρα – έχει μια απίστευτη ζεστασιά και καλοσύνη, καθώς και μια φοβερά σωστή εικόνα για την Μάργκο. Κατάλαβε ότι η Μάργκο δημιούργησε μια τόσο δυνατή εικόνα τού ποια είναι, που έπρεπε να φύγει από την πόλη για να της ξεφύγει».
Η 22χρονη Ντελεβίν είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα και δυναμικές social media παρουσίες στον κόσμο, αφού εκτός από την τεράστια καριέρα της στο μόντελινγκ (κυρίως ως εκπρόσωπος του οίκου Burberry), έχει αρχίσει πια να δραστηριοποιείται και στον χώρο που είναι το πραγματικό της πάθος: αυτόν της τέχνης. «Το μόντελινγκ δεν έκανε κάτι για την ψυχή μου, δεν είναι το πάθος μου, δεν κάνει την καρδιά μου να χτυπά», σχολιάζει η ίδια. «Η ηθοποιία είναι κάτι που ήθελα να κάνω πάντα, να αφιερώσω τη ζωή μου σε αυτό.» Έχει ήδη δουλέψει σε αρκετές ταινίες («Άννα Καρένινα» του Τζο Ράιτ, «The Face of an Angel» του Μάικλ Ουιντερμπότομ, «Pan» του Τζο Ράιτ, «Tulip Fever» του Τζάστιν Τσάντγουικ), ενώ αυτήν την εποχή παίρνει μέρος στα γυρίσματα του μπλοκμπάστερ «Suicide Squad».
«Είναι λίγο περίεργο το να προσπαθείς να καταλάβεις τι ακριβώς είναι ‘χάρισμα’ αλλά η Κάρα είναι το πιο χαρισματικό άτομο που έχω γνωρίσει», λέει ο Γκριν. «Όπως και η Μάργκο, έχει συνηθίσει -και βαρεθεί- να την κατατάσσουν σε κατηγορίες, βάσει πρώτων εντυπώσεων, εξωτερικής εμφάνισης και λίγων πληροφοριών».
Για την Ντελεβίν, η Μάργκο δεν είναι απλώς ένας χαρακτήρας αλλά ένα κομμάτι του παρελθόντος της. «Στην πρώτη μου οντισιόν, τους είπα ότι παλιά ήμουν κι εγώ σαν την Μάργκο. Ίσως γι’ αυτό μου έδωσαν και το ρόλο: μπορούσα να έχω πρόσβαση σε κάτι πολύ βαθύ. Ήμουν ενθουσιασμένη με το βιβλίο και τον χαρακτήρα, αλλά δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να τον κερδίσω. Την μέρα που μου είπαν ότι ήταν δικός μου, ήμουν σε ένα ξενοδοχείο και άρχισα να ουρλιάζω, να πετάω πράγματα στον αέρα και να χοροπηδάω. Με πήραν τηλέφωνο από τη ρεσεψιόν να δουν αν είμαι καλά!».
«Η Μάργκο είναι ένα ελεύθερο πνεύμα», συνεχίζει. «Δεν προτίθεται να μπει σε ένα κλουβί από τους γονείς ή οποιονδήποτε άλλο. Δημιουργεί εκρήξεις χωρίς να συνειδητοποιεί τη ζημιά που κάνει. Σαν ζώο, επιβιώνει ενστικτωδώς, ορμάει στον στόχο της και ελπίζει για το καλύτερο. Ταυτίζομαι μαζί της – δεν ήμουν τόσο ώριμη στην ηλικία της, αλλά κι εγώ δεν σκέφτομαι τόσο το μέλλον και ζω το παρόν. Ταυτίζομαι επίσης με τον τρόπο που διασκεδάζει και σπέρνει το χάος! Είναι ηγέτης και επαναστάτρια, μια κοπέλα που δεν ξέρει ποια είναι και δεν θα αφήσει κανέναν να την εμποδίσει να μάθει. Είναι ατρόμητη, σαν και μένα. Δεν σκέφτομαι, απλά κάνω».
Όλοι οι βασικοί συντελεστές συμφωνούν ότι η καρδιά της ιστορίας βρίσκεται στις παλιές και νέες φιλίες που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της περιπέτειας, του μυστηρίου και των εμποδίων που συναντούν οι χαρακτήρες, εμπόδια που στις περισσότερες περιπτώσεις προκύπτουν από την αλλαγή που φέρνει το πέρασμα των χρόνων και η εξέλιξη της ζωής.
Όλοι οι χαρακτήρες είναι αναγνωρίσιμοι και προσγειωμένοι, χάρη στην μοναδική φωνή του Τζον Γκριν και την ικανότητά του να χτίζει νεανικούς ήρωες, μακριά από τα «πλαστικά» τηλεοπτικά στερεότυπα και πολύ κοντά στις εμπειρίες και αναμνήσεις που έχουμε όλοι μας. «Η ταινία μιλά για μια καθοριστική στιγμή στη ζωή όλων μας», λέει ο Σράιερ. «Όταν αποφοιτάς από το σχολείο, ξέρεις ότι αφήνεις πίσω σου ό, τι ήξερες μέχρι τότε, ότι θα ενηλικιωθείς και θα μάθεις ποιος είσαι μακριά από αρκετούς σου φίλους. Οι “Χάρτινες Πόλεις” αποθεώνουν τη φιλία. Μιλούν για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας, για το πώς μειώνουμε τους ανθρώπους με το να τους βλέπουμε με ρομαντικό, απλοϊκό τρόπο».
*Το ομώνυμο μπεστ σέλερ βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.
CAMERA STYLO 