To ένθετο Magazin της Γερμανικής εφημερίδας Zeit, αφηγείται την ιστορία της κρίσης που βιώνει η χώρα μας –και η Ευρώπη-, με αναλογίες κι εικονογράφηση που αναφέρονται στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά.
Ο Μαρκ Σίεριτζ γράφει και η Μίριαμ Μιλιάτζι κι ο Μαρτ κλάιν εικονογραφούν ένα αφιέρωμα του Γερμανικού περιοδικού στα γεγονότα και τους ήρωες που έφεραν την Ελλάδα και την Ευρώπη στο σημερινό σημείο.
Συνέχεια ανάγνωσης «Η ελληνική κρίση ως ένα «Game of Thrones»»
«Αθήνα, 30 Ιουλίου 2015
Ανοιχτή επιστολή του αναπληρωτή Συντονιστή του Τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής προς την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων
«Πράσσειν άλογα»
Κυρία Πρόεδρε,
Η συνήχηση του τίτλου γνωστής ομάδας δημιουργικού κουκλοθεάτρου απηχεί δυστυχώς αυθεντικά τον τραγέλαφο στον οποίο έχει περιέλθει το κανάλι της Βουλής- και φοβούμαι ολόκληρη η Βουλή- κατά τη σύντομη περίοδο της θητείας σας.
διαβάστε την απάντηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Γενικού Γραμματέα της Βουλής
Η δημοφιλής σε «εχθρούς και φίλους» μετωνυμία του σε «κανάλι της Ζωής», καταδεικνύει τη βίαιη μετάλλαξη του σταθμού σε μηχανισμό προσωπικής προβολής και προπαγάνδας. Η καταστρατήγηση κάθε έννοιας δεοντολογίας και αμεροληψίας, η αποδόμηση του ενημερωτικού τομέα, η συρρίκνωση της εσωτερικής παραγωγής και ο ακρωτηριασμός του πολιτιστικού – επιμορφωτικού προγράμματος, αλλοιώνουν βάναυσα τη φυσιογνωμία, το ύφος και το ήθος του καναλιού.
Η κατάλυση της υπηρεσιακής ιεραρχίας της Βουλής και του καναλιού, ο παροπλισμός των Γενικών Διευθυντών και του Επιστημονικού Συμβουλίου, η διάλυση του Διπλωματικού Γραφείου, η δημιουργία αυλής «εθελοντών», ο ολοκληρωτισμός και η κατάχρηση εξουσίας, η επίδειξη αλαζονείας και αμοραλισμού, η άγνοια διοίκησης και διαχείρισης, η επιλογή ακατάλληλων προσώπων σε νευραλγικές θέσεις, η άσκοπη εξουθένωση των υπαλλήλων δια της επιβολής του προσωπικού σας εκκεντρικού ωραρίου, η εμπέδωση κλίματος χαφιεδισμού και τρομοκράτησης, η καλλιέργεια φανατισμού και μισαλλοδοξίας, σκιαγραφούν την πρωτοφανή και ανυπόφορη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Κοινοβούλιο.
Αποκορύφωμα του νοσηρού αυτού κλίματος είναι ο συνεχιζόμενος εμπαιγμός δεκάδων συναδέλφων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου, που καλύπτουν διαχρονικά πάγιες και διαρκείς ανάγκες της Βουλής, οι οποίοι «χορταίνουν» από τις υποσχέσεις σας για μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, ενώ παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι και βρίσκονται πλέον σε απόγνωση.
Για όλους αυτούς τους λόγους αισθάνομαι την υποχρέωση να μιλήσω δημόσια για όσα κατ’ ιδίαν συζητούνται από τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων του καναλιού και της Βουλής, αλλά και να δηλώσω πως θα εργαστώ κατά το μέτρο των δυνάμεών μου για την ανάταξη της απεχθούς, επαχθούς, επονείδιστης, αθέμιτης και μη βιώσιμης αυτής κατάστασης. Συνέχεια ανάγνωσης «Ανοιχτή επιστολή του αναπληρωτή Συντονιστή του Τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής προς την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων | Ο Άρης Φατούρος κατηγορεί τη Ζωή Κωνσταντοπούλου για «χαφιεδισμό, αυλή εθελοντών και μηχανισμό προπαγάνδας».»
30.07.2015
Δημοσίευση: e-dromos.gr
Η συνομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη με τους Νόρμαν Λαμόντ και Ντέιβιντ Μαρς προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και πρωτοφανών επιθέσεων στον πρώην υπουργό Οικονομικών.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνομιλία μεταφρασμένη στα ελληνικά Συνέχεια ανάγνωσης «Ολόκληρη η συνομιλία Βαρουφάκη στα ελληνικά | με τους Νόρμαν Λαμόντ και Ντέιβιντ Μαρς»
Την παραίτησή τους από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ υπέβαλαν 17 μέλη, κάνοντας λόγο για μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε νεομνημονιακό κόμμα. Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή που έδωσαν στη δημοσιότητα.
Ολόκληρο το κείμενο:
Παραιτούμαστε, μετά το πέρας της σημερινής συνεδρίασης, από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για τους ακόλουθους λόγους:
Σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, εν μέσω χρεοκοπίας, παραμονές ενός νέου μνημονίου και με ανοιχτά όλα τα σενάρια, η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ καλείται, μέσα από μια κατεπείγουσα διαδικασία, να αποδεχτεί την επιλογή του Μαξίμου να κυβερνά εφαρμόζοντας την ταπεινωτική συμφωνία που υπέγραψε και παρατείνοντας το μνημονιακό καθεστώς. Συνέχεια ανάγνωσης «Δήλωση παραίτησης 17 μελών της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
«Η χώρα πέθανε. Να πάει στον αγύριστο. Μας έβγαλε τα συκώτια. Θεός ’σχωρέστη. Πάει, πέθανε. Ζήτω η νέα χώρα! Ζήτω». Το άπαιχτο στην Ελλάδα έργο του βραβευμένου δραματουργού Ανδρέα Φλουράκη, το οποίο -τι ειρωνεία!- πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από τρία χρόνια στο Royal Court του Λονδίνου εκπροσωπώντας μια «χώρα σε κρίση», ένα θεατρικό που μιλάει για τα «θέλω» μια χώρας που αργοπεθαίνει, ήρθε η ώρα να συναντηθεί και με το ελληνικό κοινό. Διαβάστε αναλυτικά για την παράσταση ΕΔΩ
Το ιστορικό Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, στις 30 και 31 του μήνα, θα το παρουσιάσει, με την αρωγή ενός πλήθους νέων Ελλήνων σπουδαστών ή αποφοίτων της σχολής του Θ. Τέχνης στο Φεστιβάλ Αθηνών (Πειραιώς 260), σε σκηνοθεσία της νέας διευθύντριάς του Μαριάννας Κάμπαρη και με πρωταγωνίστρια τη Ρένη Πιττακή. Η μεγάλη, ωστόσο, είδηση είναι ότι ανάμεσα στο πλήθος, που λειτουργεί ως ένας σύγχρονος Χορός, βρίσκονται και άνθρωποι από χώρες της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας, οι οποίοι βρέθηκαν ή επέλεξαν να ζουν και να εργάζονται στην Ελλάδα (ανάμεσά τους αποφάσισε να είναι και ο τέως διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας Olivier Descotes).
Ο Φλουράκης, με σπουδές σκηνοθεσίας κινηματογράφου στην Αθήνα και θεατρικής γραφής στην Αγγλία, το 2003 διακρίθηκε στο διαγωνισμό μονόπρακτων του Θεάτρου Τέχνης. Το 2006 το έργο του Αντιλόπες επιλέχθηκε ως ένα από τα δεκαέξι καλύτερα θεατρικά της Ευρώπης στο πρόγραμμα JANUS και βραβεύτηκε στο διεθνή Διαγωνισμό Μονοδράματος 2006-2008 των UNESCO-Ι.Τ.Ι.
Έργα του έχουν παρουσιαστεί ή αναγνωστεί, στο Royal Court Theatre, στο Gate Theatre, στο West Yorkshire Playhouse και Tristan Bates της Μ. Βρετανίας, όπως επίσης στα φεστιβάλ του Ελσίνκι, Comparative Drama Conference, GI60 στις ΗΠΑ και Oyun Yaz στην Κωνσταντινούπολη κ.ά.
Θέλω μια χώρα. Τι είδους χώρα και με ποιες προϋποθέσεις, κύριε Φλουράκη;
Μια χώρα καθορίζεται από αυτούς που τη φτιάξανε, τη ζούνε και την οραματίζονται. Η χώρα του έργου είναι αποτέλεσμα μνήμης, ατομικών και συλλογικών βιωμάτων και μελλοντικών ελπίδων. Η επιθυμία μιας χώρας είναι νομίζω από τις μεγαλύτερες και πιο φιλόδοξες επιθυμίες που μπορεί κάποιοι να έχουν, ειδικά όταν τα βιώματα τους είναι από μια χώρα τόσο παλιά όσο η δική μας. Απαραίτητη προϋπόθεση νομίζω για μια νέα χώρα είναι να μην υπάρχει χωρίς τα «θέλω» αυτών που τη ζουν και αυτών που θα τη ζήσουν στο μέλλον.
Τι αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη συγγραφή του έργου; Η νεοελληνική κατάσταση, η νεοελληνική παθογένεια;
Νομίζω το γεγονός πως είμαι Νεοέλληνας, καταρχήν. Επιπλέον, το έργο γράφτηκε πριν από τρία χρόνια για να ακουστούν τα θέλω μιας χώρας σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, κυρίως τα «θέλω» των νέων της ανθρώπων αλλά και των μεγαλύτερων που την ξέρουν καλά και κινούνται από την γνώση των παγίδων του παρελθόντος. Θεματικοί πυρήνες είναι το ταξίδι, η αλλαγή, η ουτοπία, ο νόστος και η επιστροφή.
Το έργο είναι γραμμένο εδώ και 3 χρόνια. Δεν αισθανθήκατε την ανάγκη να το ξανακοιτάξετε, να το επικαιροποιήσετε; Τα «θέλω» της χώρας στο μεσοδιάστημα, ειδικά μετά τις πολύ πρόσφατες εξελίξεις, δεν άλλαξαν;
Κάθε εποχή νομίζω πως έχει τη δική της επιθυμία για μία χώρα, συνεπώς -αν δεν έχει μεσολαβήσει ένας πόλεμος ή ένα καθοριστικό γεγονός αλλαγής της πορείας του κόσμου- τρία χρόνια είναι λίγος χρόνος για να αλλάξουν δραστικά αυτά τα «θέλω». Το έργο γράφτηκε για μια συνθήκη που δεν αφορά την επικαιρότητα αλλά μάλλον ένα πολιτικό και κοινωνικό αίτημα της εποχής μας, την επιθυμία, το όραμα, τη λαχτάρα για μία καλύτερη χώρα.
Αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα;
Μπορεί να παραδειγματίζεται από τη χώρα μας αλλά θεωρώ πως δεν αφορά μόνο τους Έλληνες.
Τι χώρα είναι η Ελλάδα;
Για περίπλοκους και συχνά αντικρουόμενους λόγους η Ελλάδα είναι μια προνομιούχα χώρα που δεν κατόρθωσε στη μικρή της ζωή, ως νεότερη χώρα δηλαδή, να αυτοδυναμωθεί. Δύο αιώνες δεν είναι πολλοί και ίσως τώρα πλέον αρχίζει να ενηλικιώνεται. Αυτή είναι η πρόκληση της εποχής μας και είμαστε τυχεροί που τη βιώνουμε. Ζούμε στην εποχή της ενηλικίωσης της χώρας μας.
Στην παράσταση του έργου σας συμμετέχουν μετανάστες που είτε έχουν είτε περιμένουν -υποθέτω- την ελληνική ιθαγένεια. Έχει αλλάξει η στάση μας απέναντί τους ή παραμένουμε λαός ρατσιστών;
Δεν είμαστε λαός ρατσιστής, είμαστε ένας λαός που λόγω της ιδιάζουσας πολιτικής και κοινωνικής Ιστορίας του έχουμε αναπτύξει τη δική μας εκδοχή για τον «άλλον», που δεν μπαίνει εύκολα σε ταμπέλες κι ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα για ευκαιριακή προπαγάνδα.
Γράφετε ορμώμενος από την ελληνική πραγματικότητα. Το θέατρο πρέπει να έχει ρόλο αφυπνιστικό;
Το θέατρο σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει μόνο για να διασκεδάσει. Δεν βλέπουμε θέατρο μόνο για να ξεχαστούμε, ούτε για να περάσει η ώρα μας, σ’ αυτά είναι πολύ πιο αποτελεσματική η τηλεόραση. Μέσα στην ουσία της θεατρικής πράξης βρίσκεται η δύναμη τού θεάτρου να υπενθυμίζει, να κριτικάρει, να αναδεικνύει, να προκαλεί, να δίνει παρά να παίρνει. Η αφύπνιση είναι κι αυτή ένα από τα πολλά πράγματα που κάνει το θέατρο.
Η χώρα μετά από εκβιασμούς, δημοψηφίσματα, «ναι» και «όχι», που αλλοιώθηκαν, νέα μνημόνια, νέους αλληλλοσπαραγμούς, εντός κι εκτός παρατάξεων, εντός κι εκτός Βουλής, έχει μπει σε μεγαλύτερες περιπέτειες ή έχει διαφύγει τον… κίνδυνο;
Ο λόγος περί κινδύνου και σωτηρίας, ήττας και νίκης και ούτω καθεξής, νομίζω πως κάνει τον ιστορικό του μέλλοντος να χαμογελά. Είναι πολύ δύσκολο, ζώντας στο τώρα, βιώνοντας την κατάσταση επικαιρικά να πούμε αν η χώρα θα πάει καλύτερα ή χειρότερα. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε για λόγους ρητορικούς ή πολιτικούς, όμως πάντοτε διαπιστώνουμε πως μας λείπουν πολλά από τα δεδομένα που θα καθορίσουν τελικά την κατάσταση. Το μέλλον, σε μεγάλο βαθμό, καθορίζεται κι από παράγοντες απρόβλεπτους ή εν υπνώσει.
Συνεχίζουμε να έχουμε κυβέρνηση Αριστεράς ή αυτοαναιρέθηκε;
Ακριβώς επειδή είναι κυβέρνηση Αριστεράς έπαθε αυτά που έπαθε. Αλλά είναι νωρίς ακόμα να πούμε αν αυτοαναιρείται ή όχι.
Οι φωτογραφίες είναι της Εύης Φυλακτού
– http://www.e-dromos.gr/
Η NEW STAR ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ANDREI TARKOVSKI
«ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ»
NOSTALGHIA
Ιταλία, 1983, 125΄
…αυτή η νοσταλγία του χαμένου Παραδείσου, η νοσταλγία «του πριν», η νοσταλγία της μήτρας, η νοσταλγία της αρχέγονης μυθικής ρίζας της φιλοσοφικής σκέψης… η νοσταλγία του Θεού που τον ενταφίασε οριστικά ο Νίτσε, η νοσταλγία του κομμένου αφαλού που συνεχίζει να στάζει αίμα, όλες αυτές οι νοσταλγίες που συνιστούν τη Νοσταλγία
Β. Ραφαηλίδης
«… η ταινία αποπνέει μια μυστικιστική ομορφιά… αντικατοπτρίζει την ένταση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου…»
Chris Dashiell – CineScene Συνέχεια ανάγνωσης «ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ (NOSTALGIA, 1983) του Αντρέι Ταρκόφσκι | αναλυτική παρουσίαση, trailer. κριτικές, που παίζεται»
Οικογενειακές Ανισορροπίες
Infinitely Polar Bear
της Μάγια Φορμπς
με τους Μαρκ Ράφαλο, Ζόε Σαλντάνα, Ίμοτζεν Γολοντάρσκι, Άσλεϊ Αουφντερχάιντε, Μπεθ Ντίξον, Κιρ Ντουλέα
Η πολυβραβευμένη ταινία του Βινσέντε Μινέλι «Η Ωραία και το Κτήνος» (1952) θα προβληθεί την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015 στις 21:00 στον κήπο του Βυζαντινού Μουσείου στο πλαίσιο του 5ου Athens Open Air Film Festival που συνεργάζεται για τέταρτη συνεχή χρονιά με το Μουσείο με ελεύθερη είσοδο.
Πρόκειται για ένα δράμα παραγωγής του 1952 με πρωταγωνιστές τους Κερκ Ντάγκλας, Λάνα Τέρνερ, Μπάρι Σάλιβαν, Ντικ Πάουελ, Γκλόρια Γκράχαμ και Γουόλτερ Πίτζεον. Συνέχεια ανάγνωσης «Βινσέντε Μινέλι «Η Ωραία και το Κτήνος» (1952) την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015 στον κήπο του Βυζαντινού Μουσείου στο πλαίσιο του 5ου Athens Open Air Film Festival»
Αξίζει να δείτε σήμερα
Νεανικά Μπερδέματα [3/5]
OTE Cinema 2/OTE TV 22:00
Ο Θείος Μπούνμι Θυμάται τις Προηγούμενες Ζωές του [2,5/5]
ΒΟΥΛΗ 00:00 Συνέχεια ανάγνωσης «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ |Οι ταινίες της ημέρας | Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015»
