με τους Κάρι Γκραντ, Ρόζαλιντ Ράσελ, Ραλφ Μπελαμί, Τζιν Λόκχαρτ, Πόρτερ Χολ, Κλιφ Έντουαρντς
Υπόθεση:
Ο Ουόλτερ Μπερνς, παθιασμένος εκδότης της εφημερίδας «Πρωινά Νέα», μαθαίνει ότι η πρώην σύζυγός του και μεγάλο αστέρι της δημοσιογραφίας, Χίλντι, ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί. Ο Ουόλτερ αγαπά ακόμα τη Χίλντι αλλά έβαζε πάντα πρώτα τη δουλειά, αφού δεν μπορούσε να αντισταθεί σε κανένα δημοσιογραφικό «λαβράκι» που προέκυπτε, με αποτέλεσμα να καταστρέψει ακόμα και το μήνα τους μέλιτος! Η Χίλντι τώρα πρόκειται να παντρευτεί έναν άντρα τελείως διαφορετικό: τον σοβαρό και μετρημένο Μπρους, άνθρωπο για σπίτι και οικογένεια και να ζήσει κι αυτή μια ήρεμη και προγραμματισμένη ζωή ως σύζυγος και μητέρα, μακριά από τους φρενήρεις ρυθμούς της δημοσιογραφίας και των σκληρό κόσμο των εφημερίδων. Υπολόγισε όμως… χωρίς τον ξενοδόχο! Μόλις ο Ουόλτερ μαθαίνει για τον επικείμενο γάμο της, σκαρφίζεται ό,τι πονηριά μπορεί να φανταστεί για την αποτρέψει από το να παντρευτεί, την ίδια στιγμή που «τρέχει» και μια μεγάλη είδηση: η εκτέλεση ενός καταδικασμένου εγκληματία. Ο Ουόλτερ σαμποτάρει κάθε κίνηση της Χίλντι και του καημένου Μπρους, ο οποίος περνάει διάφορες δοκιμασίες από τις τρέλες του Ουόλτερ, και παρασέρνει τη Χίλντι να ασχοληθεί με αυτή την τελευταία μεγάλη είδηση, να κάνει το τελευταίο της ρεπορτάζ, με ελπίδα να την ξανακερδίσει… Στο μεταξύ, οι πανέξυπνες ατάκες, τα γρήγορα επεισόδια και οι ξεκαρδιστικές ανατροπές δίνουν και παίρνουν…
Στον έρωτα, στον πόλεμο και στη… δημοσιογραφία, όλα επιτρέπονται!
Ένας ερωτευμένος εκδότης. Μια πανέξυπνη δημοσιογράφος. Και το «λαβράκι» που περίμεναν!
Ψηφίστηκε μια από τις καλύτερες ταινίες & τις 50 καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών!
«Ντελιριακά απολαυστική»
Film4
«Η πιο τρελή δημοσιογραφική κωμωδία της εποχής μας»
New York Times
«Έξοχο καστ»
Variety
Η ΤΑΙΝΙΑ
Κωμωδία screwball στις δόξες της! Δεν γίνεται καλύτερα! Όταν βάλεις μαζί, έναν μυθικό σκηνοθέτη, τον Χάουαρντ Χοκς, έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών, τον Κάρι Γκραντ, και ένα σατιρικό έργο για τον κόσμο των εφημερίδων, από τα καλύτερα που έγιναν ποτέ για το θέμα της δημοσιογραφίας, την «Πρώτη Σελίδα» των Χεκτ-Μακάρθουρ, και μαζί όλη την τρέλα, τις ευφυείς ατάκες, τους απίστευτα γρήγορους ρυθμούς εξέλιξης μιας κλασικής κωμωδίας screwball, τι παίρνεις; Μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών!
Ρεσιτάλ ερμηνείας από το πρωταγωνιστικό δίδυμο, Γκραντ-Ράσελ, που υποδύονται δύο ερωτευμένους «σε πόλεμο», που παράλληλα τους ενώνει το ίδιο πάθος: η δημοσιογραφία. Ο Γκραντ με το πηγαίο κωμικό του ταλέντο και τη φινέτσα του, δίνει μια φοβερή απεικόνιση της ύπουλης προσωπικότητας του τετραπέρατου εκδότη, που δεν διστάζει πουθενά για να ξανακερδίσει την αγαπημένη του, ενώ και η Ράσελ, δεν είναι ένα απλό κοριτσάκι που το κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά μια δυναμική δημοσιογράφος που τα λέει σταράτα! Το γέλιο ρέει άφθονο και αβίαστα, ενώ ο Χωκς στη σκηνοθεσία δένει το υλικό σε μια «σφιχτοδεμένη» ταινία με ξέφρενους ρυθμούς και έξοχο timing, ώστε όλα τα αστεία και τα κωμικά γεγονότα να πιάσουν τόπο!
Το σενάριο, βασισμένο στο πανέξυπνο θεατρικό έργο «Η πρώτη σελίδα», παρέχει εξάλλου όλη την πρώτη ύλη για μια ταινία με μερικούς από τους εξυπνότερους και καταιγιστικότερους διαλόγους που έγιναν ποτέ σε κωμωδία.
Ένα πραγματικό διαμάντι του κλασικού Χόλυγουντ, που έχει λατρευτεί και έχει δώσει το παράδειγμα για πολλές άλλες παρόμοιες δημοσιογραφικές ταινίες, όπου ο πόλεμος των ανταγωνιστών, γίνεται πόλεμος των φύλων, και το τρόπαιο είναι το «λαβράκι» αλλά και ο… έρωτας!
Η ταινία παίρνει και μια ιδιαίτερη ουσία και από το γεγονός ότι, αρχικά, στο θεατρικό, η ιστορία δεν ήταν ερωτική αλλά αφορούσε δύο άντρες συνεργάτες δημοσιογράφους, όπου ο εκδότης δεν ήθελε να χάσει τον καλύτερο δημοσιογράφο του και φίλο του. Η ιδέα να μετατρέψουν το πρωταγωνιστικό δίδυμο σε άντρα-γυναίκα με ερωτική ένταση μεταξύ τους, ήταν που κυριολεκτικά απογείωσε την ταινία, καθώς οι διαφορές των δύο φύλων δημιουργούν πολλές χαριτωμένες εκρήξεις και συγκρούσεις, δίνοντας και έναν πιο ρομαντικό τόνο στην υπέροχη αυτή κωμωδία. Και αυτό ήταν ιδέα του Χωκς, ο οποίος στη διάρκεια των οντισιόν για την ταινία, άκουσε την γραμματέα του να διαβάζει τις ατάκες του Χίλντι, στους ηθοποιούς που δοκιμάζονταν, του άρεσε πώς ακουγόταν αυτές οι ατάκες από το στόμα μιας γυναίκας και έδιναν ένα τελείως διαφορετικό «φως» στην ταινία. Αποφάσισε λοιπόν να ξαναγραφτεί το σενάριο, έτσι ώστε ο Χίλντι να είναι γυναίκα και σκέφτηκε να την κάνει πρώην σύζυγο του Ουόλτερ. Παρ’ όλα αυτά, δεν πείραξε κατά τα άλλα το έξοχο θεατρικό: οι περισσότεροι αυθεντικοί διάλογοι έχουν κρατηθεί στο σενάριο, εκτός από τον χαρακτήρα του μνηστήρα της Χίλντι, Μπρους, που προστέθηκε.
Ο Χωκς δυσκολεύτηκε αρκετά στην επιλογή του καστ για την ταινία. Αν και η σκέψη του για τον Γκραντ του ήρθε αστραπιαία, η επιλογή της γυναίκας για τον ρόλο της Χίλντι, είχε πολύ μεγαλύτερη δυσκολία. Στην αρχή είχε σκεφτεί την διάσημη κομεντιέν της εποχής εκείνης, Κάρολ Λόμπαρντ, αλλά τελικά δεν προέκυψε συνεργασία, λόγω του υψηλού κασέ της ηθοποιού. Ο ρόλος προτάθηκε στη συνέχεια σε σταρ όπως Κάθριν Χέμπορν, Κλοντέτ Κολμπέρ, Μάργκαρετ Σάλιβαν, Τζίντζερ Ρότζερς, Αϊριν Νταν και Τζιν Άρθουρ αλλά τον απέρριψαν. Τότε ο Χωκς σκέφτηκε την σπιρτόζα Ρόζαλιντ Ράσελ, η οποία αρχικά τόσο είχε ενοχληθεί που δεν ήταν η πρώτη του επιλογή, που πήγε στην οντισιόν όπως να’ ναι, είχε ακόμα και βρεγμένο μαλλί. Ο Χωκς αναγνώρισε το τσαγανό της και πράγματι η Ράσελ έφερε έναν έξτρα αέρα δυναμικότητας στην ταινία: θεωρώντας ότι ο χαρακτήρας της δεν είχε τόσες πολλές καλές ατάκες όσο του Γκραντ, είχε προσλάβει κι έναν δικό της σεναριογράφο για να «ανάψει» λίγο παραπάνω τον δικό της διάλογο. Παράλληλα, με τον Χωκς να ενθαρρύνει τον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών στα γυρίσματα, η Ράσελ μπόρεσε να περάσει και δικές της λεπτομέρειες διαλόγου στην ταινία. Αυτό είχε γίνει τόσο αισθητό, που ο Γκραντ την πείραζε κάθε μέρα στα γυρίσματα στα πλατό, λέγοντας: «Τι καινούργιο έχεις πάλι ετοιμάσει σήμερα;»
Η ταινία έχει ένα ακόμα χαρακτηριστικό που την κάνει πιο άμεση, ρεαλιστική και φυσική. Το σύνηθες στις ταινίες είναι να περιμένει ο ένας ηθοποιός να τελειώσει ο άλλος την ατάκα του για να πει τη δική του. Αυτό δεν συμβαίνει εδώ! Βάζοντας τους ηθοποιούς να μην περιμένουν αλλά να επικαλύπτουν μερικώς ο ένας τα λόγια του άλλου, όπως θα συνέβαινε σε έναν πραγματικό διάλογο, η ταινία βγάζει μια αυθεντική ατμόσφαιρα μιας δημοσιογραφικής και ερωτικής υπόθεσης που «βράζει» και που όλα γίνονται γρήγορα και έντονα. Όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Χωκς: «Πρόσεξα ότι όταν οι άνθρωποι μιλάνε, μιλάνε ο ένας πάνω στα λόγια του άλλου, ειδικά οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να μιλάνε γρήγορα και αυτοί που βρίσκονται σε διαφωνία ή προσπαθούν να περιγράψουν κάτι. Έτσι, γράψαμε τον διάλογο με έναν τρόπο που κατέστησε το ξεκίνημα και το τέλος των προτάσεων μη απαραίτητο. Οι διάλογοι υπήρχαν εκεί για να υπερκαλύπτονται.»
Για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα, ο Χωκς χρησιμοποίησε και ένα εξεζητημένο τρόπο μίξης του ήχου, καθώς ακόμα δεν υπήρχαν τα κατάλληλα τεχνολογικά εφόδια που θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο, που τον ανάγκαζε να γυρίσει κάποιες σκηνές μέχρι και 35 φορές!
Το συνολικό αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι μια από τις καλύτερες κλασικές κωμωδίες του κινηματογράφου. Έξοχες ερμηνείες, σφιχτό μοντάζ, σατιρικό σενάριο, ρομαντική ιστορία, διάσημοι συντελεστές, σε μια ταινία που έχει ψηφιστεί από το Αμερικανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο ως μια από τις καλύτερες κωμωδίες που έγιναν ποτέ ενώ έχει επιλεχτεί και ως πολιτιστική κληρονομιά προς διατήρηση, από το αμερικανικό Εθνικό Κινηματογραφικό Αρχείο.
ΧΑΟΥΑΡΝΧ ΧΟΚΣ
Ο Χάουαρντ Ουίντσεστερ Χοκς γεννήθηκε στις 30 Μαΐου 1896, στο Γκόσεν της Ιντιάνας. Δέκα χρόνια αργότερα, η οικογένεια του μετακόμισε στην Καλιφόρνια, όπου ο Χοκς παρακολούθησε τα μαθήματα ενός δημοτικού σχολείου της Πασαντένα. Τέλειωσε το λύκειο της Ακαδημίας Φίλιπς Έξετερ στη Μασαχουσέτη και το 1917 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κόρνελ ως πτυχιούχος μηχανικός. Στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών του, ενώ ακόμη φοιτούσε στο πανεπιστήμιο, εργαζόταν στο κοντινό Famous Players-Lasky Studio (το οποίο αργότερα έγινε γνωστό ως Paramount Studio), όπου το 1917 σκηνοθέτησε αρκετές σκηνές της ταινίας του Μάρσαλ Νίλαν The Little Princess. Στη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου υπηρέτησε στην Αεροπορία και αργότερα εργάστηκε για να ζήσει σχεδιάζοντας και οδηγώντας αεροπλάνα και αγωνιστικά αυτοκίνητα. (Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1936, ένα από τα αυτοκίνητα που είχε σχεδιάσει νίκησε στο ράλι της Ινδιανάπολης.)
Το 1922 επέστρεψε στον κινηματογράφο και άρχισε να σκηνοθετεί δίπρακτες κωμωδίες ως ανεξάρτητος παραγωγός. Στη συνέχεια εργάστηκε για την Paramount και τη Metro (προμηθεύοντας πρωτότυπο υλικό για σενάρια και παίζοντας σε αρκετές ταινίες) και μετά πήγε στη Fox, όπου έγραψε αρκετές ιστορίες και σενάρια, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται αυτά για τις ταινίες: Quick sands (1923) του Τζακ Κονγουέι, Tiger Love (1924) του Τζορτζ Μέλφορντ, The Dressmaker from Paris (1925) του Πολ Μπερντ και Honesty – The Best Policy (1926) του Τσέστερ Μπένετ.
Τη δεκαετία του ’30, ο Χοκς δούλεψε στο σενάριο αρκετών από τις ταινίες που σκηνοθέτησε ο Βίκτορ Φλέμινγκ, ένας από τους συντρόφους του στις πτήσεις, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται οι: Red Dust (Μια γυναίκα πειρασμός, 1932), Captains Courageous (Δαίμονες των κυμάτων, 1937), Test Pilot (Φλεγόμενοι ουρανοί, 1938), και Gone with the Wind (Όσα παίρνει ο άνεμος, 1939). Την ίδια περίοδο ο Χοκς ήταν ένας από τους σεναριογράφους του Sutter’s Gold (Ο πόθος του χρυσού, 1936), του Τζέιμς Κρουζ και του Gunga Din (Γκάνγκα Λ/ζτν,1939) του Τζορτζ Στίβενς.
Ο Ουίλιαμ Χοκς ήταν ο παραγωγός, μεταξύ άλλων, του The Tall Men (Ρωμαλέοι άντρες, 1955) του Ραούλ Ουόλς, μιας ταινίας που το στόρι της θυμίζει κάπως αυτό της ταινίας του αδελφού του Το Κόκκινο Ποτάμι.
Ο Χοκς, που πέθανε το 1977, τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς του στον αμερικανικό κινηματογράφο μ’ ένα βραβείο Όσκαρ, το 1974.
ΚΑΡΙ ΓΚΡΑΝΤ
Ο Κάρι Γκραντ γεννήθηκε στο Μπρίστολ της Αγγλίας στις 18 Ιανουαρίου 1904. Σε νεαρή ηλικία μπήκε σε θεατρικό θίασο που περιόδευε και η θεατρική του καριέρα συνεχίστηκε και στην Αμερική στο Μπρόντγουεϊ. Η απήχηση που είχε έκανε το Χόλυγουντ να ενδιαφερθεί και να τον φέρει στον κινηματογράφο. Αρχικά, έγινε διάσημος κυρίως από δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους πλάι στην εκρηκτική Μέι Γουέστ, στις ταινίες She done him wrong και I’m no angel, που είχαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Σύντομα, ο Κάρι Γκραντ καθιερώθηκε σε ρόλους ευχάριστων, άνετων, φινετσάτων τύπων, που ταίριαζαν πολύ με τις ρομαντικές κομεντί που άνθιζαν τη δεκαετία του ’30 και του ’40. Μερικές από τις πιο κλασικές ταινίες εκείνης της εποχής είναι Η γυναίκα με τη λεοπάρδαλη, Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου, Αρσενικό και παλιά δαντέλα, Διαζύγιο με προθεσμία και The Philadelphia Story, με τις οποίες είχε ανακηρυχθεί σε βασιλιά της ρομαντικής κομεντί, παίζοντας αυτάρεσκους και έξυπνους χαρακτήρες, συνήθως του ωραίου εργένη, που του πήγαιναν γάντι.
Ο Γκραντ ήταν ένας από τους αγαπημένους ηθοποιούς του Άλφρεντ Χίτσκοκ και έπαιξε σε αρκετές ταινίες του τη δεκαετία του ’40 και του ’50, όπως: Υποψίες, Νοτόριους, Το κυνήγι του κλέφτη και Στη σκιά των 4 γιγάντων.
Όμως και ο σπουδαίος Χάουαρντ Χωκς έτρεφε απέραντη εκτίμηση στον ηθοποιό Κάρι Γραντ. Είχε δηλώσει γι’ αυτόν: «Είναι με τόση διαφορά ο καλύτερος, που δεν υπάρχει κανένας που να συγκρίνεται μαζί του».
Ο Γκραντ είχε επίσης και έργο πέρα από τη μεγάλη οθόνη. Κατάφερε να είναι ο πρώτος ηθοποιός που έγινε «ανεξάρτητος» από τα σκληρά χολυγουντιανά στούντιο, που είχαν σχεδόν απόλυτο έλεγχο στο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει ένας ηθοποιός. Με τη μεγάλη δύναμη που του έδωσε η απήχησή του, κατάφερε να κάμψει το σύστημα των στούντιο και να αποκτήσει το δικαίωμα επιλογής των συνεργατών του αλλά και των κερδών του, ανοίγοντας το δρόμο και για άλλους συναδέλφους.
Επίσης, τη δύσκολη δεκαετία του ’50, ήταν ένας από αυτούς που καταδίκασε δημόσια το Μακαρθισμό το 1953, βλέποντας πόσο υπέφεραν οι συνάδελφοί του, και υποστήριξε ηχηρά τον φίλο του, Τσάρλι Τσάπλιν, όταν αυτός βρέθηκε στη μαύρη λίστα.
Τη δεκαετία του ’60, ο Κάρι Γκραντ γύρισε λίγες ταινίες, ανάμεσά τους τα Ραντεβού στο Παρίσι, Ο γερόλυκος φωνάζει και Περπάτα… μην τρέχεις… , που ήταν και η τελευταία του ταινία. Μετά αποσύρθηκε μέχρι και τον θάνατό του, το 1986, έχοντας γυρίσει πάνω από 70 ταινίες και μερικές από τις πιο κλασικές στην ιστορία του χολυγουντιανού σινεμά.
Πολυαγαπημένος ηθοποιός του κοινού, ο Κάρι Γκραντ είχε λάβει 2 υποψηφιότητες για Όσκαρ και κέρδισε ένα τιμητικό Όσκαρ για τη συνολική του παρουσία στο σινεμά το 1970.
Το 2004 το περιοδικό Premiere τον ανακήρυξε τον «Μεγαλύτερο κινηματογραφικό σταρ όλων των εποχών» ενώ και το περιοδικό Empire τον έχει στη λίστα με τους «100 μεγαλύτερους κινηματογραφικούς σταρ όλων των εποχών».
