6 Σεπτεμβρίου 2015 – CAMERA STYLO ONLINE

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν και παραμένει το απόλυτο σύμβολο επανάστασης, ενώ η εικόνα του αποτέλεσε έμβλημα αντίστασης για τουλάχιστον τρεις γενιές ανθρώπων. Μια από τις πιο άγνωστες πτυχές της ζωής του είναι ότι η νύφη του είναι Ελληνίδα και ζει στην Αθήνα μαζί με τον άνδρα και τις δύο κόρες της, σύμφωνα με πληροφορίες που έχει δημοσιεύσει κατά το παρελθόν η εφημερίδα «Έθνος». Ο Ερνέστο Γκεβάρα, γιος του μεγάλου επαναστάτη, και η σύζυγός του Μαρία Ελενα έφεραν πριν δύο χρόνια στο κόσμο τη δεύτερη κόρη τους, και εγγονή του Τσε, η οποία αναμένεται να αποτελέσει και την καλύτερη συντροφιά για την 10χρονη Ελενα.

Η πρώτη κόρη της οικογένειας εδώ και μερικούς μήνες φοιτεί σε ελληνικό σχολείο, αλλά, ούτως ή άλλως γνώριζε από πριν άπταιστα ελληνικά.

Η απόβαση της οικογένειας Γκεβάρα στην Ελλάδα έγινε, όπως αναφέρει το «Εθνος» πριν δύο χρόνια, όταν όλοι είχαν έρθει για να επισκεφθούν τη γιαγιά και το μεγαλύτερο κατά δύο χρόνια αδελφό της Μαρίας-Έλενας, μητέρας των δύο κοριτσιών.

Οι επιπλοκές που παρουσιάστηκαν στη δεύτερη εγκυμοσύνη της τελευταίας την ανάγκασαν να παρατείνει την παραμονή της στη γενέτειρά της και να κρατήσει και κοντά της τη μικρή Έλενα, επειδή δεν ήθελε να την αποχωριστεί.

Στο μεταξύ, ο σύζυγός της, Ερνέστο Γκεβάρα, πηγαινοέρχεται όλο αυτό το διάστημα στην Κούβα, καθώς έχει αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις, οι οποίες, μάλιστα, δεν του επέτρεψαν να είναι παρών ούτε στη γέννηση της δεύτερης κόρης του.

Η Μαρία-Έλενα ασχολείται καλλιτεχνικά με τη σκηνοθεσία και έχει επαφές με γνωστούς Έλληνες σκηνοθέτες, με τους οποίους συνεργάζεται κυρίως σε ελληνοκουβανικά θέματα.

Ο σύζυγός της, Ερνέστο Γκεβάρα, είναι ο τέταρτος και μικρότερος γιος του Τσε, από τη δεύτερη γυναίκα του, Αλέιδα Μαρτς, με την οποία έκανε τέσσερα παιδιά. Ο μεγαλύτερος είναι ο Καμίλο, δικηγόρος στο επάγγελμα, όπως και ο Ερνέστο, η δεύτερη είναι η γιατρός Αλέιδα, που επίσης επισκέπτεται τη χώρα μας και η τρίτη η κτηνίατρος Σέλια.

Όλα τα αδέλφια ζουν και εργάζονται στην Κούβα και στηρίζουν το Κέντρο Μελετών «Τσε Γκεβάρα» στην Αβάνα. Πρόκειται για ένα κέντρο που σκοπό του έχει να εκδώσει όλο το έργο του Τσε.

http://www.newsnowgr.com/

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

‘ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΤΡΩΑΔΕΣ’

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : ΝΙΚΟΣ ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ : ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΕΙΜΑΔΑΣ

ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ : ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΚΙΝΗΣΗ : ΦΙΛΙΤΣΑ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΩΤΙΣΜΟΙ : ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΟΥΜΑΣ

Β.ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ : ΒΑΣΩ ΠΕΤΡΟΓΙΑΝΝΗ

ΔΙΑΝΟΜΗ

Ποσειδών : Λάμπρος Πανόπουλος

Αθηνά : Μαρία Κοντοθόδωρα

Εκάβη : Σωτηρία Τσέλιου-Παππά

Ταλθύβιος : Κυριάκος Σαββόγλου

Κασσάνδρα : Αγγελική Ρέρρα

Ανδρομάχη : Μαρία Κοντοθόδωρα

Μενέλαος : Γιώργος Λέπουρης

Ελένη : Φιλίτσα Θωμοπούλου

Αστυάναξ : Νεφέλη Μπέκιου

Αιχμάλωτες Τρωάδες

Σεμίνα Πανηγυροπούλου

Μαργαρίτα Πατέλου

Ειρήνη Δανιήλ

Πέγκυ Δέλγκα

Ελένη Χίου

Γιάννα Μπατσούλη

Βάσω Πετρογιάννη

Έλληνες Στρατιώτες

Θάνος Γκιόκας

Νίκος Καρακουλάκογλου

Νίκος Κουρουνάκος

Διάρκεια: 1,30

Διάλειμμα : οχι

Ευριπίδης

Ο Ευριπίδης ήταν αρχαίος Έλληνας ποιητής, ένας από τους τρεις κορυφαίους

τραγικούς, γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 480 και πέθανε το 406 π.Χ..

διαβάστε για το αναλυτικό πρόγραμμα των παραστάσεων και των εργαστηρίων και σεμιναρίων εδώ

Το μαντείο των Δελφών είχε δώσει αυτό το χρησμό για τον Ευριπίδη: «Σοφός Σοφοκλής, σοφώτερος δ’ Ευριπίδης: ανδρών δ’ απάντων Σωκράτης σοφότατος». Ο νεότερος από τους τρεις μεγάλους τραγικούς της αρχαιότητας, που αποτελεί την τελευταία μεγάλη αναλαμπή της τραγικής τέχνης στην αρχαία Ελλάδα. Ο Ευριπίδης, ο «από σκηνής φιλόσοφος», παρουσιάζει ένα έργο επιβλητικό και ακατάλυτο από τους αιώνες που το χαρακτηρίζει ο στοχασμός και η ψυχογραφική ικανότητα. Τη μέρα που οι Έλληνες νικούσαν τον περσικό στόλο στη Σαλαμίνα, στις 20 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ., ερχόταν στη ζωή ένα βρέφος που επρόκειτο να γράψει στην ιστορία του ελληνικού πολιτισμού και του ελληνικού πνεύματος μιαν άλλη λαμπρή σελίδα: ο Ευριπίδης. Την ίδια μέρα ο Αισχύλος, 45 χρονών τότε, είχε τραυματιστεί βαριά, πολεμώντας τους βαρβάρους, και ο Σοφοκλής, δεκαεξάχρονος έφηβος, ήταν αρχηγός του χορού, που πανηγύριζε τη μεγάλη νίκη.

Πέντε ανώνυμοι «Βίοι», οι κακεντρεχείς υπαινιγμοί του κωμωδοποιού Αριστοφάνη, ένα σημείωμα του λεξικού της Σούδας και λίγες άλλες σκόρπιες μαρτυρίες μας δίνουν τις πληροφορίες από τις οποίες μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη ζωή του μεγάλου φιλοσόφου της σκηνής. Για τον πατέρα του Μνήσαρχο ή Μνησαρχίδη και τη μητέρα του Κλειτώ, οι ειδήσεις είναι αντιφατικές.

Κατά τον Αριστοφάνη, ο πατέρας του ήταν «κάπηλος» ( μικρέμπορος) και η μητέρα του πουλούσε λάχανα. Ο ιστορικός όμως Φιλόχορος, του 3ου αι. πΧ. (που την μαρτυρία του παίρνουμε από τη Σούδα) μας λέει ότι οι γονείς του Ευριπίδη ήσαν εκ «των σφόδρα ευγενών». Οπωσδήποτε, κι αν δεν είχε την αριστοκρατική καταγωγή του Αισχύλου, ούτε ανήκε σε ανώτερη αστική τάξη, όπως ο Σοφοκλής, θεωρείται βέβαιο πως η οικογένειά του ήταν εύπορη αρκετά, πράγμα που εξηγεί και την καλή διαπαιδαγώγηση και μόρφωσή του, που δεν ήταν διαφορετική από τη μόρφωση των πλουσίων νέων της Αθήνας.

Ο βιογράφος του Αύλος Γέλλιος δίνει την πληροφορία, ότι την πρώτη τραγωδία του την έγραψε σε ηλικία 18 ετών. Τίποτε όμως περισσότερο δεν ξέρουμε γι’ αυτό το έργο του και μόλις το 445 ξέρουμε θετικά πως ο Ευριπίδης έλαβε μέρος στους δραματικούς αγώνες με μια τετραλογία, που το ένα έργο της είχε τον τίτλο «Πελιάδες». Ήρθε τότε τρίτος, μα δεν απογοητεύτηκε. Αντίθετα, με περισσότερη επιμονή συνέχισε το γράψιμο και το 442 έλαβε το πρώτο βραβείο. Σε όλη τη ζωή του, μολονότι δεν έπαυε να γράφει, μόνο τέσσερις φορές βραβεύτηκε. Το αθηναϊκό κοινό, ασυνήθιστο σε θεατρικούς νεωτερισμούς, επιφυλακτικό στην αποδοχή των ιδεών του, δεν τον θεωρούσε άξιο για βράβευση. Όχι λίγο συντελούσε σε αυτό και η σφοδρή πολεμική του Αριστοφάνη, που δεν έχανε ευκαιρία να τον διακωμωδήσει και να τον ειρωνευτεί. Μόνο μετά το θάνατό του, βρήκε ο Ευριπίδης τη θέση που του ταίριαζε και έγινε ο πιο αγαπητός δραματικός ποιητής των Αθηναίων και των άλλων Ελλήνων.

Πικραμένος από τους συμπολίτες του και προπαντός, από τις ειρωνείες των συγχρόνων κωμικών, έφυγε από την Αθήνα, γέρος πια, με σκοπό να εγκατασταθεί στη Θεσσαλική Μαγνησία, όπου πήγε το 408. Αμέσως όμως τον κάλεσε στην Πέλλα ο φιλόμουσος βασιλιάς της Μακεδονίας Αρχέλαος, που στην αυλή του είχαν συγκεντρωθεί ονομαστοί συγγραφείς και καλλιτέχνες, ο ποιητής Αγάθων, ο ζωγράφος Ζεύξις, ο μουσικός Τιμόθεος και πιθανόν ο ιστορικός Θουκυδίδης. Εκεί ο Ευριπίδης, για να τιμήσει τον προστάτη του βασιλιά, έγραψε τον «Αρχέλαο», που αποτελούσε εγκώμιο στον Ηρακλείδη Αρχέλαο, πρόγονο του φιλότεχνου ηγεμόνα.

Τον ίδιο χρόνο έγραψε και τις «Βάκχες», έργο που το προόριζε να παιχτεί στο θέατρο της Πέλλας.

Ξαφνικά τον βρήκε ο θάνατος το 407 ή κατ’ άλλους το 406. Μια παράδοση λέγει πως τον ξέσκισαν τα σκυλιά κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και η ανεπιβεβαίωτη αυτή πληροφορία θέλει ίσως να συμβολίσει το σπαραγμό της ψυχής του από τους μοχθηρούς και ειρωνικούς αντιπάλους του.

Ο Ευριπίδης νυμφευμένος δυο φορές, πρώτα με τη Μελιτώ και ύστερα με τη Χοιρίνη – γυναίκες ανάξιες του μεγάλου ποιητή – άφησε τρεις γιους: το Μνησαρχίδη, που έγινε έμπορος, το Μνησίλοχο, που έγινε ηθοποιός και το συνονόματό του Ευριπίδη, που πήρε την ποιητική φλέβα του πατέρα του κι έγινε δραματικός ποιητής.

«Τρωάδες» του Ευριπίδη

Ο μακροχρόνιος Πελοποννησιακός πόλεμος όχι μόνο θανάτωσε πλήθη ανθρώπων και χτύπησε την αρχαία Ελλάδα με αφάνταστες υλικές καταστροφές, αλλά το πιο χειρότερο, την έριξε και σε χάος ηθικών αλλοιώσεων.

Οι Αθηναίοι τιμώρησαν τη Μήλο με το να σφάξουν τους άνδρες και να Εξανδραποδίσουν τις γυναίκες, γιατί ήθελε να διατηρήσει την ουδετερότητά της

μέσα στην κοσμοχαλασιά του Πελοποννησιακού πολέμου και δεν ήθελε να υποταχθεί στους Αθηναίους, που δεν είχαν καμιά όρεξη να επιτρέψουν να υπάρχουν νησιά ανεξάρτητα και αυτόνομα, μια και κυριαρχούσαν αυτοί στη θάλασσα ενώ τον ίδιο χειμώνα οι Αθηναίοι ετοιμάζονται να εκστρατεύσουν στη Σικελία.

Πώς αντιμετωπίζει ο Ευριπίδης το μεγάλο έγκλημα των συμπατριωτών του κατά των κατοίκων της Μήλου και την εκστρατεία, την αλαζονική, την άδικη αλλά και επικίνδυνη, που ετοιμάζουν για τη Σικελία, καταλαβαίνουμε από το ότι την άνοιξη του 415 ελέγχει την πολιτική του δήμου με τη διδασκαλία των «Τρωάδων», όπου μια σειρά από παθητικές εικόνες φρίκης δείχνει το φοβερό δράμα των γυναικών των Τρώων, όταν πάρθηκε το Ίλιο από τους Αχαιούς.

Όταν μιλάμε για μια κατάκτηση ή για μια άλωση, φέρνουμε στο νου μας την έξαψη της μάχης, τη χαρά των νικητών. Ποιος συλλογίζεται τον πόνο του νικημένου; Οι κραυγές της νίκης δεν αφήνουν να ακουστεί το κλάμα των νικημένων.

Ο Ευριπίδης όμως παρουσιάζει άλλη εικόνα. Από το πλήθος των αιχμαλωτισμένων Τρωάδων, που πνίγονται στους στεναγμούς, ξεχωρίζει και φέρνει πιο κοντά στο θεατή τον πόνο της χαροκαμένης Εκάβης, την έκσταση της Κασσάνδρας, που η άστοργη φιλία του Φοίβου της είχε χαρίσει το πικρό προνόμιο να βλέπει στα σκοτεινά βάθη του μέλλοντος όλες τις συμφορές που οδεύανε προς την πατρίδα και το πατρικό της σπίτι. Την Ανδρομάχη, που οι θεατές της τραγωδίας την είχαν συμπαθήσει στα Μ. Παναθήναια, όταν είχαν ακούσει την τόσο συγκινητική με τον Έκτορα συνάντησή της, μας την παρουσιάζει με όλο τον πόνο της γυναίκας που έχασε τον άνδρα της και της μάνας που της άρπαξαν το παιδί για να το σκοτώσουν, σε μια σκηνή από τις πιο συγκλονιστικές των δραμάτων του Ευριπίδη. Τη μεγάλη νίκη των παλληκαριών, που πήδησαν μια νύχτα από την κοιλιά του Δούρειου ίππου και που οι Αθηναίοι την είχαν για δόξα και των δικών τους προγόνων, ακατάληπτη από το χρόνο, ο Ευριπίδης την απογυμνώνει από τη λάμψη που της είχαν δώσει ο θρύλος και το έπος, και την παρουσιάζει μπρος στους κατάπληκτους Αθηναίους, που είχαν κυριεύσει ένα νησί και από τώρα μελετούσαν άλλη κατάκτηση, σαν μια ιστορία ληστείας, γεμάτη από ωμότητες, άγριες σφαγές και εμπρησμούς. Ο ποιητής βροντοφώναξε την καταδικαστική του γνώμη στην κόγχη του Διονυσιακού θεάτρου κατά τα Μ. Διονύσια του 415 π.Χ. προς τους Αθηναίους και τους έδειξε ότι μέρα με την ημέρα ξεστράτιζαν από το δρόμο της ιστορικής τους αποστολής που ήταν να ελευθερώνουν κι όχι να υποδουλώνουν, να προστατεύουν και όχι να καταστρέφουν.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ξεκίνησε τις δραστηριότητές του το 1989 με την προτροπή και καθοδήγηση του καταξιωμένου ηθοποιού και σκηνοθέτη ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΑΓΚΛΟΥ .

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ δημιούργησε τον πρώτο πυρήνα του ΔΗ.ΘΕ.ΜΑΡΑΘΩΝΑ όπου δίδαξε, σκηνοθέτησε και έβαλε το θεμέλιο λίθο για την σύσταση του ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ ως νομικό πρόσωπο και μέχρι σήμερα είναι συμπαραστάτης σε κάθε θεατρική απόπειρα της ομάδας.

Το πρώτο έργο που ανέβασε η ομάδα ενηλίκων ήταν ‘Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ’ του ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗ σε σκηνοθεσία ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΑΓΚΛΟΥ.

Προς τιμή του το θερινό θέατρο του Δημοτικού θεάτρου φέρει την επωνυμία ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΓΚΛΟΣ.

Από το 1989 μέχρι το 2003 έχουν παρουσιαστεί στο κοινό τα εξής έργα:

Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ του Ιάκωβου Καμπανέλη σε σκηνοθεσία Βασίλη Τσάγκλου

-ΟΙΚΟΣ ΕΥΓΗΡΙΑΣ του Μανώλη Κορρέ σε σκηνοθεσία Βασίλη Τσάγκλου

-ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ του Max Mills σε σκηνοθεσία Βασίλη Τσάγκλου

-ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ του Δημήτρη Κεχαϊδη σε σκηνοθεσία Βασίλη Τσάγκλου

–ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ δρώμενο σε σκηνοθεσία Πηνελόπης Αβούρη

-ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ‘του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Ρόρης Αναστασίου

–ΣΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ θεατρικό δρώμενο βασισμένο πάνω στο ποίημα του Άγγελου Σικελιανού σε σκηνοθεσία Ελένης Ερήμου

-ΒΡΑΔΙΑ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ βασισμένη στην ποίηση του Νίκου Καββαδία Σε σκηνοθεσία Περικλή Καρακωσταντόγλου

Το 2003 Ο Νίκος Γκεσούλης, ένας νέος ταλαντούχος ηθοποιός , ανέλαβε την ομάδα και συνέβαλε ουσιαστικά στην εξέλιξη του ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ μαζί με τα μέλη της ομάδας και με τους συνεργάτες του .

ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΠΑΙΧΤΗΚΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΝΙΚΟΥ ΓΚΕΣΟΥΛΗ :

-Η ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ του Ευριπίδη (2004)

–Η ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ του Ευγένιου Τριβιζά (2005)

-ΤΑ ΧΑΡΤΙΝΑ ΠΟΥΛΙΑ σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη, μουσική του Γιώργου Τσαγκάρη (2005)

(ΟΙ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΕΣ ήταν ένα έργο που έγραψε η θεατρική ομάδα σε ένα σεμινάριο θεατρικής γραφής με εισηγητή τον Στρατή Πανούριο)(2006)

-Ο ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕΤΣΟΥΑΝ του Μπέρτολ Μπρεχτ (2006)

-ΚΑΥΓΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΚΙΟΤΖΑ του Κάρλο Γκολτόνι (2007)

-ΛΟΓΟΣ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ μονόπρακτα του Κοκτώ και Η ΕΒΡΑΙΑ του Μπέρτολτ Μπρεχτ (2007)

-Η ΛΕΞΗ ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΗΧΟΥΣΕ ΠΟΛΥ ΦΑΛΤΣΑ του Ματεϊ Βισνιεκ (2008)

-LA ΝΟΝΑ του Roberto Cossa (2009)

–ΗΡΑΚΛΕΙΔΑΙ του ΕΥΡΙΠΙΔΗ (2010)

-ΛΕΠΡΕΝΤΗΣ του ΧΟΥΡΜΟΥΖΗ (2011)

-ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ του ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ σε σκηνοθεσία Νίκου Γκεσούλη –Ναταλία Στυλιανού(2011)

-ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ του Ματεϊ Βισνιεκ (2012)

‘ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΠΛΟΥΤΟΣ’ κατά Χουρμούζη (2013)

‘’ΓΕΡΜΑ (Στείρα Γη)’’ του ΛΟΡΚΑ (2014)

–ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ συμμετείχε στις εκδηλώσεις του δήμου ΜΑΡΑΘΩΝΑ για τον εορτασμό των 2500 χρόνων από την μάχη του ΜΑΡΑΘΩΝΑ με το έργο ‘ΗΡΑΚΛΕΙΔΑΙ’ του Ευριπίδη

-Συμμετέχει στην τελετή Αφής της φλόγας του Κλασσικού Μαραθωνίου Δρόμου ( έχει αναλάβει εξ’ ολοκλήρου το τελετουργικό της αφής) που γίνεται κάθε χρόνο στον ιερό χώρο του Τύμβου του Μαραθώνα.

Ημέρα: 6 Σεπτεμβρίου 2015

Κραυγές γυναικών: σειρά 11 θεατρικών μονολόγων στο Θέατρο Τζένη Καρέζη από τις 25 Σεπτεμβρίου έως τις 5 Οκτωβρίου 2015

Κι όμως οι εγγονές του Τσε Γκεβάρα είναι Ελληνίδες και ζουν στην Αθήνα!

Ο Αλέξης Τσίπρας και η φανέλα του Μπερμπάτοφ

Θεατές και χορευτές στον βυθό του Σουνίου για πρώτη φορά παγκοσμίως

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ | Οι ταινίες της ημέρας | Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

29οι ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΙ ΑΓΩΝEΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΘΙΑΣΩΝ | « Τρωάδες » – Ευριπίδης από το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα |Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015 | ελεύθερη είσοδος