Το Free Cinema είναι ένα ιδιαίτερο βρετανικό κινηματογραφικό φαινόμενο, αισθητικά επηρεασμένο από τη Γαλλική Nouvelle Vague με σαφείς επιδράσεις από την ιδεολογία και την πρακτική του Ιταλικού Νεορεαλισμού, το οποίο πυροδοτήθηκε αρχικά από τα κείμενα του πολυγραφότατου αριστερών πεποιθήσεων δημοσιογράφου Lindsay Anderson που εμφανίζονταν με κανονικότητα κυρίως στα κινηματογραφικά περιοδικά Sight and Sound, Sequence και στο αριστερό εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό New Statesman. Συγκεκριμένα το 1956, ο Lindsay Anderson επινόησε τον όρο Free Cinema για να αναγγείλει ένα νέο βρετανικό κινηματογραφικό κίνημα εμπνευσμένο από το Look Back in Anger (Οργισμένα νιάτα, 1956), θεατρικό έργο του John Osborne και την ομώνυμη ταινία του Tony Richardson που επακολούθησε το 1959.
Συνιδρυτές του κινηματογραφικού αυτού ρεύματος υπήρξαν οι σκηνοθέτες Karel Reisz, Tony Richardson, Loretta Mazzetti, ο ηχολήπτης και μοντέρ John Fletcher και ο δ. φωτογραφίας Walter Lassally, o οποίος γύρισε ταινίες του Κακογιάννη από το (1956-67) και πλέον ζει στα Χανιά της Κρήτης όπου και γύρισε την ταινία Zorba the Greek (1963) για την οποία και τιμήθηκε με το Oscar Φωτογραφίας! Θέλοντας να ξεκόψουν από τη βρετανική μεταπολεμική παράδοση ενός ελιτίστικου και πολιτιστικά μικροαστικού συντηρητικού κινηματογράφου που εξαρτιόταν αποκλειστικά από την κλασική λογοτεχνία, παρήγαγαν ασπρόμαυρες ταινίες κοινωνικού ρεαλισμού, χαμηλού προϋπολογισμού, γυρισμένες στις υποβαθμισμένες βιομηχανικές περιοχές με σχετικά άγνωστους ηθοποιούς1. Με φρεσκάδα τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη φόρμα προσέλκυσαν με ιδιαίτερη επιτυχία ένα διεθνές κοινό.
Σεμινάριο Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής Κινηματογράφου στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης
