Στον αντίποδα της Αριστοτελικής Μίμησης, όπου το έργο τέχνης μιμείται τον φυσικό κόσμο ως μοντέλο της αλήθειας, της ομορφιάς και του καλού, ο Oscar Wilde αποφάνθηκε το 1889 στο δοκίμιό του «TheDecayOfLying – An Observation»,ότι: «Η ζωή μιμείται την τέχνη πολύ περισσότερο από ότι η τέχνη μιμείται τη ζωή»1. Το σίγουρο είναι ότι η Τέχνη μας διδάσκει πώς να δούμε τον κόσμο. Προσοχή λοιπόν στο πώς και τίδιδάσκει σε κάθε περίπτωση… Αλλά πόσο πραγματικά η τέχνη διαμορφώνει συνειδήσεις, επιδρά στο ανθρώπινο γούστο, λειτουργεί ως προπαγάνδα ή επηρεάζει και εντέλει αλλάζει σημαντικές συνθήκες και παραμέτρους της ζωής; Η ταινία Μια μικρή ταινία για ένα Φόνο (1988) του KrzysztofKieslowski είναι ένα εκλεκτό, υποβλητικό παράδειγμα έργου τέχνης που με τη δύναμη του ιδιαίτερου χειρισμού των εκφραστικών μέσων του κινηματογράφου κατάφερε να συνεισφέρει αποφασιστικά στη συζήτηση που είχε ήδη ξεσπάσει για τη θανατική ποινή, συμβάλλοντας στην οριστική κατάργηση της στην Πολωνία!
Σεμινάριο Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής στον Κινηματογράφο στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης από 11-29 Ιουλίου 2016 Συνέχεια ανάγνωσης ««Βιβλικές Εντολές και ηθικά διλήμματα από έναν Αγνωστικιστή: Μια μικρή ταινία για ένα Φόνο (1988), Krzysztof Kieslowski», του Νίκου Τερζή, PhD.»
