Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει την Αντιγόνη του Σοφοκλή, την πρώτη συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, στις 15 και 16 Ιουλίου 2016 στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Για πρώτη φορά τα τρία κρατικά θέατρα μαζί…
Ο Στάθης Λιβαθινός επέλεξε το κορυφαίο έργο του Σοφοκλή με τη σκέψη να συνδυάσει την παρουσίασή του με την συνύπαρξη στη σκηνή τριών γενιών ηθοποιών. Η παράσταση θα παρουσιαστεί σε νέα μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη.
Η σύγκρουση μεταξύ των δύο γιων του Οιδίποδα, Πολυνείκη και Ετεοκλή, για τον θρόνο της Θήβας έχει τελειώσει. Τα δύο αδέλφια βρίσκονται νεκρά στο πεδίο της μάχης. Ο Κρέων, ο νέος βασιλιάς της Θήβας, έχει δώσει διαταγή να παραμείνει άταφος ο Πολυνείκης, που πολέμησε ενάντια στην πατρίδα του. Όμως η αδελφή του νεκρού, Αντιγόνη, αποφασίζει να τον τιμήσει με την πρέπουσα ταφή. Συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Κρέοντα, που, τηρώντας τους νόμους της πολιτείας, την καταδικάζει σε θάνατο. Ο βασιλιάς παραμένει αμετάπειστος ακόμη και μετά την παρέμβαση του γιου του, Αίμονα, και διατάζει να θαφτεί η Αντιγόνη ζωντανή σε μια σπηλιά. Ωστόσο, τα δεινά που έχει προβλέψει ο μάντης Τειρεσίας δεν θα αργήσουν να γίνουν πραγματικότητα. Η καθυστερημένη υπαναχώρηση του βασιλιά δεν θα προλάβει την καταστροφή. Η Αντιγόνη έχει απαγχονιστεί μέσα στη φυλακή της, ο Αίμονας έχει αυτοκτονήσει και η Ευρυδίκη, γυναίκα του Κρέοντα, ακολουθεί τον γιο της στο θάνατο.
[ Ανακοίνωση Camera Stylo Online: το camera stylo online αναζητά εθελοντή συνεργάτη για τη στήλη του θεάτρου αρχής γενομένης από την παράσταση της Αντιγόνης στην Επίδαυρο, όπου το περιοδικό μας θα μεταβεί για να την καλύψει (οπτικοακουστικά και με κριτική παρουσίαση) . Για την παράσταση της Επιδαύρου την Παρασκευή 15.7.2016 μεταφορικά και εισιτήριο είναι καλυμμένα. Όσοι ενδιαφέρονται για τη συγγραφή κριτικών ή θεωρητικών κειμένων (κατά προτίμηση φοιτητές ή απόφοιτοι από το Θεατρικών Σπουδών αλλά και ψαγμένοι θεατές του θεάτρου) μπορούν να επικοινωνήσουν με το περιοδικό μας στο camerastyloonline@gmail.com προσκομίζοντας εκτός από τα στοιχεία τους (ονοματεπώνυμο και κινητό τηλέφωνο) και ένα σύντομο ή αναλυτικό βιογραφικό ]
Η Αντιγόνη παρουσιάστηκε πιθανότατα στα Μεγάλα Διονύσια του 442 π.Χ και εκφράζει τους πνευματικούς προβληματισμούς που κυριαρχούσαν στην Αθήνα την περίοδο κατά την οποία ολοκληρωνόταν ο Παρθενωνας και ταυτόχρονα άρχιζε η σοφιστική. Στο έργο αυτό, ένα από τα αρτιότερα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, η θεματική της σύγκρουσης μεταξύ των νόμων της ηθικής και των νόμων της πολιτείας φτάνει στην κορύφωσή της, με τους δύο ήρωες να επαληθεύουν την τραγική τους υπόσταση, κρατώντας, μέχρι τέλους, τη θέση στην οποία τους έφερε η μοίρα.
Μετάφραση Δημήτρης Μαρωνίτης
Σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός
Σκηνικά – Κοστούμια Ελένη Μανωλοπούλου
Φωτισμοί Αλέκος Αναστασίου
Μουσική Χαράλαμπος Γωγιός
Κίνηση Πολίν Ουγκέ
Συνεργάτης Σκηνοθέτης – Βοηθός Λίλλυ Μελεμέ
Δραματολόγος παράστασης Εύα Σαραγά
Βοηθός σκηνογράφου/ενδυματολόγου Δάφνη Παπαϊωάννου
Διανομή:
Μπέτυ Αρβανίτη
Δήμητρα Βλαγκοπούλου
Κώστας Καστανάς
Αντώνης Κατσαρής (Θ.Ο.Κ)
Αναστασία – Ραφαέλα Κονίδη
Μαρία Κωνσταντά
Δημήτρης Λιγνάδης
Βασίλης Μαγουλιώτης
Νίκος Μπουσδούκος
Αστέρης Πελτέκης (Κ.Θ.Β.Ε)
Μαρία Σκούντζου
Ευτυχία Σπυριδάκη
Λυδία Τζανουδάκη
Στέλα Φυρογένη (Θ.Ο.Κ.)
Αντωνία Χαραλάμπους (Θ.Ο.Κ.)
Γιάννης Χαρίσης (Κ.Θ.Β.Ε)
Μουσικοί επί σκηνής
Κλαρινέτο: Αλέξανδρος Μιχαηλίδης/ Κώστας Τζέκος
Κόρνο: Μάνος Βεντούρας
Τρομπόνι: Γιάννης Καΐκης / Σπύρος Βέργης
Πρόγραμμα Περιοδείας
15, 16 Ιουλίου, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
7 Ιουλίου, Αρχαίο Θέατρο Δελφών
25 Ιουλίου, Κηποθέατρο Παπάγου
31 Ιουλίου, Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης
3 Αυγούστου, Αρχαίο Θέατρο Δίου
6 Αυγούστου, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, Καβάλα
18 Αυγούστου, Αρχαίο Θέατρο Ήλιδας
20, 21 Αυγούστου, Ρωμαϊκό Ωδείο, Πάτρα
25 Αυγούστου, Θέατρο Άλσους «Δημήτρης Κιντής», Ηλιούπολη
29, 30 Αυγούστου, Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη
2 Σεπτεμβρίου, Παλαιό Ελαιουργείο, Ελευσίνα
5 Σεπτεμβρίου, Θέατρο Αττικού Άλσους
10 Σεπτεμβρίου, Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», Βύρωνας
16, 17, 18 Σεπτεμβρίου, Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ’, Λευκωσία
21, 22 Σεπτεμβρίου, Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, Λεμεσός
24, 25 Σεπτεμβρίου, Αρχαίο Ωδείο Πάφου
28 Σεπτεμβρίου, Αρχαίο Θέατρο Σαλαμίνας
30 Σεπτεμβρίου, Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας
Πρώτη παράσταση: 07/07/2016
Τελευταία παράσταση: 28/09/2016
CAMERA STYLO 
επιτέλους (!) μια γενικά σοβαρή δουλειά στην επίδαυρο και μάλιστα μετά το αυθαίρετο αλαλούμ στον κατά κιμούλη πλούτο, που μετά βίας με συγκράτησε, να μην εγκαταλείψω το θέατρο στη μέση της παράστασης
ξεχωρίζω το έξοχο ώριμο παίξιμο του κ. λιγνάδη, που ερμήνευσε την τραγικότητα του ρόλου του, ώστε να μην είναι ο στεγνός και μονόχορδος δυνάστης αλλά το τραγικό θύμα της μοίρας του με την προσύλωσή του στον ανθρώπινο νόμο. όμως ο ογκόλιθος αυτός κατάπιε την καθ’ όλα μικρή αντιγόνη, με αποτέλεσμα να αντιστραφεί ο τίτλος και να δούμε τελικά την τραγωδία <> αντί της <>…
ο χορός είναι για να συνοδεύει, να σχολιάζει και να αξιολογεί διακριτικά τα δρώμενα κατά κάποιο τρόπο ώς κοινή γνώμη και λογική. οι κατά τα άλλα καλοί ηλικιωμένοι ηθοποιοί γιατί έπρεπε να καταφύγουν σε γραφικότητες και μανιερισμούς, προκειμένου να κλέψουν την παράσταση;
προσωπικά με ξένισαν τα παρλιακά παιδαρέλια στο χορό με τα <>. ήταν άραγε για να εκτονωθεί ως ένα σημείο η τραγική ένταση; όμως αυτό επιδιώκεται από τον ίδιο το σοφοκλή με τα περίφημα χορικά και στάσιμά του. προφανώς ο σκηνοθέτης θεώρησε ανεπαρκή τον σοφοκλή στο σημείο αυτό.
το παιδακίστικο ύφος της αντιγόνης, κατά τη γνώμη μου αποδείχτηκε ανεπαρκές, όταν χρειάστηκε να <> και να αποδώσει τις τραγικές κορυφώσεις του κειμένου και τις λεπτές αποχρώσεις του ρόλου, στον οποίο πρέπει να σκιαγραφηθεί το αναπόφευκτο πεπρωμένο, η κατάρα και η ύβρης και όχι μόνο το δαγκωτό παιδικό πείσμα. δεν είναι το πνεύμα <> αλλά <>…
έτσι με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη η κ. κονίδου -παρά το ταλέντο της- δεν έπεισε για τις δυνατότητες τραγωδού που ίσως διαθέτει
προσωπικά θαύμασα τον τειρεσία της κ. αρβανίτη για την εσωτερικότητα και τη θεατρική οικονομία με την οποία αποδόθηκε
κατά τα άλλα κούνιες τραμπάλες και λοιπές παιδικές χαρές τσιγκολελέτα τρά λα λα με άφησαν μάλλον ενοχλημένο. αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να μας μασάνε την τροφή οι σκηνοθέτες, να καταφεύγουν σε φτηνά τερτίπια προκειμένου να μας εξηγήσουν τι ήθελε να πει ο ποιητής, με αποτέλεσμα να προβληματιζόμαστε για το τί ήθελε να πεί ο σκηνοθέτης
γιατί λοιπόν να μην μας επιτρέπουν να συγκεντρωνόμαστε στα κείμενα των αρχαίων και να καταλήγουμε μόνοι μας στη διαχρονικότητα του τραγικού λόγου. άραγε δεν μας θεωρούν ικανούς;
συμπέρασμα και συνάμα παράκληση: κ. λιβαθινέ, μην <> την αρχαία τραγωδία για να προβάλετε την ξεχωριστή σκηνοθετική σας ιδιοφυΐα σε βάρος του σοφοκλή και μελετήστε τα χειροκροτήματα, αν είναι για το κείμενο ή για σας τον ίδιο
με πολλήν εκτίμηση
νικόλας καλησπέρης