Τόνι Έρντμαν μια από τις 3 καλύτερες ταινίες της χρονιάς που διανύουμε μια πικρή κωμωδία αλλά και τρυφερή, ειαίσθητη, ανθρώπινη, απολαυστική παρόλη την μεγάλη της διάρκεια ανήκει σε εκείνες που δεν θέλεις να τελειώσουν. Γυναικεία ματιά , σκηνοθεσία ώριμη, συναρπαστική, με πρωτότυπα σεναριακά ευρήματα, μια δημιουργία πλήρης, από αυτές που συνεισφέρουν στην αλλαγή της ζωής σου προς το καλύτερο, προς την δράση και την πράξη, στην μεταμόρφωσή μας στον βαθύτερο πνευματικό αληθινό εαυτό μας.
Ένας πατέρας που στήνει συνέχεια φάρσες και του αρέσει να μεταμφιέζεται, καθηγητής μουσικής, ένα μεγάλο παιδί που αρνείται να μεγαλώσει, αυθόρμητος, εκδηλωτικός, σπαρακτικά ειλικρινής και αυθεντικός, χιουμορίστας, εφευρετικός, επίμονος, ερωτεύσιμος, χωρισμένος αλλά άνετος μεγαλόψυχος, καλοσυνάτος, ανθρώπινος πεθαίνει ο σκύλος του και αυτό ενδυναμώνει τη θέλησή του να επισκεφθεί απροειδοποίητα την εργασιομανή και καριερίστρια κόρη του στο Βουκουρέστι για την οποία ανησυχεί ότι δεν ζει ουσιαστικά αλλά μόνο δουλεύει. Ότι δεν είναι ευτυχισμένη, ότι δεν είναι καν άνθρωπος. Αυτό που «ζει» η κόρη του είναι το σύγχρονο καπιταλιστικό μοντέλο ζωής με το κινητό και τον υπολογιστή να υποκαθιστούν τους φίλους και τους συντρόφους μας ουσιαστικά, την δουλειά, την καριέρα, την επιτυχία να γίνονται «νόημα ζωής». Μεταμφιέζεται για αυτήν σε Τόνι Έρντμαν αλλά και για να δώσει απαντήσεις, να αντλήσει δυνάμεις και για τη δικιά του ζωή. Η κόρη έχει στοιχεία από τον πατέρα της, έχει κρυμμένο μέσα της ένα δυναμικό τεράστιο, δημιουργικό, ερωτικό- σεξουαλικό, θαμμένο, που ασφυκτιά να βγει στην επιφάνεια και ο πατέρας ενεργεί ως καταλυτικό και όχι μόνο στοιχείο. Αλλά και ως ένα πρότυπο, ένα δείγμα μιας κάπως αδέξιας αλλά αληθινής έκφρασης ζωής, με φαντασία και πρωτοτυπία, με αγάπη, πάθος και θυσία, ενασχόληση με τον δίπλα σου, τον κοντινό σου άνθρωπο και όχι μόνο. Μια απογειωτική ταινία, όπου η σκηνή στο τέλος με το γυμνό πάρτι κορυφώνει μια σειρά σκηνών και σεκάνς πανέμορφων , ολοκληρωμένων, γεμάτες με ριζοσπαστικό περιεχόμενο και μοντέρνα μορφή. Πολλά υποσχόμενο σινεμά, ταινία που θα δεις και θα ξαναδείς.
Γιάννης Καραμπίτσος 27 Οκτωβρίου 2016
CAMERA STYLO 