Αυτή η ιστορία με τα πλάνα, την ανάρτηση 2 λεπτών και 59 δευτερολέπτων που τάχατες και γραπτά μας είχε δοθεί σαν άδεια αλλά που σχεδόν ποτέ δεν ισχύει και δεν εφαρμόζεται στην πράξη και το φεστιβάλ Αθηνών κατέληξε αλλη μια ελληνική φαρσοκωμωδία. Ακολουθεί κείμενό μου που περιλαμβάνει μια ξεκάθαρη τοποθέτηση για το ζήτημα όπως κανένας δεν έχει κάνει στην Ελλάδα έως τώρα. Ίσως βοηθήσει τις επόμενες γενιές να βγάλουν άκρη με το θέμα της ελευθερίας του (πολιτιστικού) τύπου και ειδικότερα του διαδικτυακού που επαφίεται στο από ποιο πλευρό θα κοιμηθεί και θα ξυπνήσει ο κάθε αρμόδιος των δημόσιων και ιδιωτικών πολιτιστικών φορέων. Έως τώρα όπως και σε όλα τα θέματα που αφορούν ελευθερίες σχεδόν κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται ούτε από τους φορείς, ούτε από τους πολίτες , ούτε από τον τύπο στην χώρα μας. Έδωσα έναν αγώνα για λογαριασμό του camera stylo τα τελευταία 8 χρόνια εντελώς μόνος μου αφού δεν είχα από κανέναν την ελάχιστη βοήθεια ή στήριξη ούτε καν ηθική. Κερδίσαμε σαν camera stylo πολλές μάχες, χαράξαμε ένα δρόμο εκεί που μόνο χωράφια ακαλλιέργητα υπήρχαν. Σήμερα όμως το θέμα έχει μείνει στάσιμο, εμείς κουραστήκαμε και γεράσαμε, επίσης λιγάκι απογοητευτήκαμε. Συνέχεια ανάγνωσης «Ανάρτηση βίντεο διάρκειας 2 λεπτών και 59 δευτερολέπτων και Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Άλλη μια ελληνική φαρσοκωμωδία!!»
Ανάρτηση βίντεο διάρκειας 2 λεπτών και 59 δευτερολέπτων και Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Άλλη μια ελληνική φαρσοκωμωδία!!
CAMERA STYLO ONLINE 