Ο ιταλός κινηματογραφιστής Ερμάνο Όλμι πέθανε σε ηλικία 86 ετών.
Άρρωστος εδώ και πολλά χρόνια, ο αυτοδίδακτος αυτός κινηματογραφιστής, πρωτοπόρος στο είδος του ντοκιμαντέρ, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο του Αζιάγκο, (βόρεια Ιταλία), όπου είχε εισαχθεί την Παρασκευή λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του.
Σεμινάριο ιστορίας, θεωρίας και κριτικής κινηματογράφου το Σάββατο 12 Μαΐου 2018 στις 16.00 : Μάης 68 στον κινηματογράφο-Ερμάνο Όλμι και άλλοι ιταλοί και όχι μόνο σημαντικοί δημιουργοί- Εμίλ Λοτεάνου και δημιουργοί από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες- Τζέισον Μπόρν: οι ταινίες, τα βιβλία, η πραγματικότητα-
Τσαρλς Μάνσον, Πολάνσκι, Σάρον Τέιτ, Δεκαετία του 60 κ.α.
«Ο θάνατος του Ερμάνο Όλμι στερεί την ιταλική κουλτούρα από έναν γίγαντα, έναν πολύ μεγάλο μετρ του ιταλικού κινηματογράφου», ανακοίνωσε ο υπουργός Πολιτισμού Ντάριο Φραντσεσκίνι.
«Ήταν ένας διανοούμενος που εξερεύνησε σε βάθος τα μυστήρια του ανθρώπου και αφηγήθηκε, με την ποίηση που χαρακτηρίζει τα έργα του, τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, την αξιοπρέπεια της εργασίας, την πνευματικότητα»
Γεννημένος στις 24 Ιουλίου 1931 στο Μπέργκαμο, γύρισε γύρω στις 40 ταινίες μικρού μήκους και γύρω στις 20 μεγάλου μήκους.
Η γνωστότερη είναι «Το δένδρο με τα τσόκαρα» (L’ albero degli zoccoli), μια σχεδόν ντοκιμαντερίστικη περιγραφή της ζωής τεσσάρων οικογενειών φτωχών χωρικών στα τέλη του 19ου αιώνα. βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα του φεστιβάλ των Καννών το 1978
το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ (ΠΕΜΠΤΗ εως ΚΥΡΙΑΚΗ 21.00)
ΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΕΝΟΙ(ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 21.00)
Η ΘΕΣΗ (ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 22.30)
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ 16.00)
STUDIO new star art cinema:
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΑΝΑ ΤΑΙΝΙΑ..5.00 ΕΥΡΩ
—————————————————————————————————————
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ το αριστούργημα του ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ
«Βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών (1978)»
«Ο Όλμι αφηγείται τους φόβους και τις ελπίδες όσων πέρασαν από την Ιστορία χωρίς να αφήσουν ίχνη»
«Η ομορφιά της ταινίας είναι η αλήθεια της»
«Μια μοναδική ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου»
«Μια ταινία που συγκινεί με την ποιητική ομορφιά των πλάνων της»
«Ένα αριστούργημα ποίησης σ’ένα κόσμο που δεν υπάρχει πια»
————————————————————————————————————–
«ΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΕΝΟΙ
του
ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ
ΒΡΑΒΕΙΟ OCIC ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ, 1963
. Μετά το «Il Posto», ο Όλμι καταγράφει ξανά, με ρεαλισμό και τρυφερότητα, την Ιταλία της δεκαετίας του ’60. Με τους «Αρραβωνιασμένους» ο Όλμι, αποκτά μια πιο τρυφερή και ποιητική διάθεση. Τα τοπία στα οποία πλανάται ο Τζοβάνι(πρωταγωνιστής), είναι βασικό κομμάτι της ταινίας, με εκπληκτικές εικόνες της αγροτικής Σικελίας (η θάλασσα, οι αγροί, οι λόφοι από αλάτι στις αλυκές), αλλά και της βιομηχανικής, που αναπτύσσεται (οι νυχτερινές εικόνες της δουλειάς στο εργοστάσιο, με τους σπινθήρες της οξυγονοκόλλησης να ξεπηδούν σαν πυροτεχνήματα). Ο Όλμι επιμένει, επίσης, στη χρήση ηθοποιών που δεν είναι εντελώς επαγγελματίες κι αυτό δίνει στην ταινία μια αίσθηση «αληθοφάνειας».
Η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο OCIC (Organisation Catholique Internationale du Cinema), στο Φεστιβάλ Καννών 1963
Λίγα λόγια για την ταινία
Ένας εργάτης από το Μιλάνο παίρνει μετάθεση, για ενάμιση χρόνο, σε ένα εργοστάσιο στη Σικελία, αφήνοντας πίσω την αρραβωνιαστικιά του, με την οποία η σχέση τους είναι ήδη τεταμένη. Αυτός ο χωρισμός, όμως, που θα μπορούσε να είναι καταστροφικός, αποδεικνύεται ότι φέρνει αναπάντεχες εξελίξεις.
————————————————————————————————————–
«Η ΘΕΣΗ»
« IL POSTO»
του
Πατριάρχη της ιταλικής Νουβέλ Βαγκ
Μια εξαιρετική ταινία του νεορεαλιστικού ρεύματος που σατιρίζει με οξυδέρκεια αλλά και λεπτή ευαισθησία το “οικονομικό θαύμα” της Ιταλίας που ακολούθησε τη μεταπολεμική ανάκαμψη. Ο Ερμάνο Ολμι σκιαγραφεί με διεισδυτική ματιά και οικονομία μέσων τις συνθήκες ζωής και τα φαινόμενα του “εκμοντερνισμού”, επικεντρώνοντας την προσοχή του στο γραφειοκρατικό σύμπαν των μεγάλων απρόσωπων εταιριών. Ο Ολμι βλέπει τον κόσμο με τους άλλους, όχι έξω από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος. Αυτό το συντροφικό και απλό βλέμμα, αναδεικνύει την αντίφαση ανάμεσα στη φλογερή αν και συνεσταλμένη ανησυχία του νεαρού ήρωα και τη νεκρική συμβατικότητα του εργασιακού του περιβάλλοντος.
Η ταινία αποτυπώνει τον ηρωισμό του κάθε ανθρώπου που πρέπει να διασχίσει μια γκρίζα εργασιακή καθημερινότητα χωρίς να γίνει κι ο ίδιος γκρίζος. Ο Όλμι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται ως επίγονος του νεορεαλισμού μόνο και μόνο γιατί ενδιαφέρεται για τον τρόπο λειτουργίας του κοινωνικού μηχανισμού. Ο νεορεαλισμός παίρνει τους ήρωές του από το δρόμο και της καθημερινότητα, αλλά απογυμνώνει και γενικεύει τα προβλήματά τους. Ο Όλμι, ωστόσο, ποτέ δεν ασχολήθηκε με το θέμα της ανεργίας, της στέγης, της ανάγκης για επιβίωση με κάθε τρόπο. Αντίθετα με τους νεορεαλιστές, ενδιαφέρεται για τα άτομα που ήδη ανήκουν στη μεγάλη συμβιβασμένη μάζα, κι όχι για τους εξεγερμένους και τους αποδιωγμένους. Ενδιαφέρεται για το «μηχανισμό» αυτόν καθ’εαυτόν, κι όχι για ένα εξάρτημά του.
-
Βραβευμένη στο Φεστιβάλ Βενετίας 1961
«Αναβίωση του ιταλικού νεορεαλισμού από τον Ερμάνο Όλμι»
«Αποτύπωση των κοινωνικών αλλαγών στην Ιταλία του 1961»
«Η είσοδος ενός 19χρονου νεαρού στον απρόσωπο κόσμο ενός μεγάλου οργανισμού»
«Τρυφερό… Μελαγχολικό… Αληθινό»
«Ένας έρωτας και μια ζωή που μαραίνονται πριν ανθίσουν»
«Το μικροαστικό όνειρο της σίγουρης θέσης έχει το τίμημά του»
CAMERA STYLO 