Το 1965 o Ίνγκμαρ Μπέργκμαν άρχισε να υποφέρει από ιλίγγους, καθώς μολύνθηκε ο λαβύρινθος στο έσω αυτί του, με αποτέλεσμα να νιώθει μόνιμη ναυτία ακόμη και στον ύπνο του.
[Προβολή Σαββάτο και Κυριακή με ελεύθερη είσοδο και συζήτηση στο Σχολείο του Σινεμά (Τσαμαδού 26-28, Εξάρχεια) και σεμινάριο – έκπληξη κινηματογράφου θεωρίας και πρακτικής. Πληροφορίες 2130 159 816, 6944143564 schoolofcinemagr@gmail.com ) ]
Επί εβδομάδες ο Μπέργκμαν ήταν κατάκοιτος με το κεφάλι δεμένο προσπαθώντας να ελέγξει τον ίλιγγο κοιτώντας ένα σημάδι που είχε ζωγραφίσει ο γιατρός του στο ταβάνι. Κάθε φορά όμως που κοίταζε αλλού, το δωμάτιο στριφογύριζε σαν σβούρα. Επικεντρώνοντας την προσοχή του στο σημάδι άρχισε να φαντάζεται δύο πρόσωπα που ενώνονταν. Μέρες μετά, καθώς ανάρρωνε, κοίταξε το παράθυρο και είδε μία νοσοκόμα και έναν ασθενή καθισμένους να παρατηρούν τις παλάμες τους. Οι εικόνες αυτές η σχέση νοσοκόμας και ασθενή και τα δύο πρόσωπα που ενώνονταν γέννησαν το αριστούργημα του Μπέργκμαν Περσόνα.
Πηγή:
Το σενάριο. Ουσία, δομή, ύφος και βασικές αρχές του Robert McKee | εκδόσεις Πατάκη
CAMERA STYLO 