Βλέποντας την ταινία νιώθεις ότι ο ελληνικός τίτλος είναι μεν πιασάρικος αλλά όχι τόσο αντιπροσωπευτικός. Η ταινία καταφέρνει να αναπλάσει έναν ολόκληρο κόσμο, μια ολόκληρη εποχή αναφορικά με το θέμα της.
Borg McEnroe: Όλα για τη δόξα (Borg McEnroe) (2017) Σκηνοθεσία: Γιάνους Μετζ | αναλυτική παρουσίαση, trailer, η γνώμη των κριτικών
Είναι ίδια η εντύπωση σε όσους, όπως εγώ, ζούσαν τότε και παρακολουθούσαν αυτά που διηγείται η ταινία και στους νεότερους;; Αυτό δεν μπορεί να το υποστηρίξει κανένας με σιγουριά. Είναι ίδια η εντύπωση για εκείνους που γνώριζαν το αποτέλεσμα του αγώνα και για εκείνους που δεν το γνώριζαν; Σε αυτό το τελευταίο μπορώ να απαντήσω ότι εγώ ανήκοντας σε μια τρίτη κατηγορία μάλλον όπου ναι μεν είχα ζήσει τότε τα αληθινά περιστατικά , είχα δει στην τηλεόραση τον αγώνα, αλλά λόγω εμφάνισης ενδεχόμενα πρόωρων συμπτωμάτων Αλτσχάιμερ, δεν θυμόμουν με σιγουριά το αποτέλεσμα και έτσι παρακολούθησα την ταινία με μια πρωτόγνωρη αγωνία, ταινία που κατάφερε επίσης να με συναρπάσει και να με συγκινήσει. Έχω την εντύπωση ότι η ταινία παρακολουθείται με το ίδιο ενδιαφέρον που και εγώ την παρακολούθησα και από εκείνους τους θεατές που γνωρίζουν το αποτέλεσμα του αγώνα. Ο Δανός ντοκιμενταρίστας πριν σκηνοθετήσει την εν λόγω ταινία, το πρώτο που πετυχαίνει είναι να αναπλάσει με μυθοπλαστικά μέσα το γύρω γύρω και τον ίδιο τον μεγάλο αγώνα, τον πιο σημαντικό και συναρπαστικό ενδεχόμενα στην ιστορία του τένις. Δεν μπαίνει το ερώτημα και δίλημμα για μένα μυθοπλασία ή ντοκιμαντέρ, γιατί ο σκηνοθέτης κάνει μυθοπλασία σαν να έκανε ντοκιμαντέρ. Έχοντας μελετήσει με λεπτομέρεια αλλά και σε βάθος τον τρόπο του παιξίματος των δύο αυτών πάρα πολύ μεγάλων παικτών του τένις αλλά και της ψυχολογίας και συμπεριφοράς τους απέδωσε μια μυθοπλαστική ταινία τόσο συναρπαστική που νομίζεις ότι βλέπεις τους αληθινούς Borg και McEnroe παρόλο που ο Σάια ΛαΜπεφ δεν μοιάζει τόσο πολύ εμφανισιακά με τον ΜακΕνρό όσο τουλάχιστον μοιάζει ο Σβέριρ Γκούντνασον με τον Μποργκ. Στο τελευταίο κομμάτι που η διάρκειά του κρατάει πάνω από 30 λεπτά, του αγώνα των δύο υπερηρώων του τένις η ταινία και το ενδιαφέρον απογειώνονται. Η κινηματογράφηση του η δεξιοτεχνική εναλλαγή κοντινών και γενικών πλάνων και η μονταζική εναλλαγή ανάμεσα στο τώρα και το παρελθόν των ηρώων , όπως και η χρήση της μουσικής που προσφέρει και προσθέτει μια αίσθηση μεγαλείου από την αρχή έως το τέλος αποδίδουν την εικόνα την εντύπωση και το βίωμα μιας εξαντλητικής δοκιμασίας δύναμης, αντοχής και ψυχικού σθένους που είναι ένας τέτοιος αγώνας τένις. Πετυχαίνει λοιπόν να μεταδώσει μια αγάπη για τον αθλητισμό για το τένις και ενδεχόμενα δημιουργεί νέους οπαδούς για τους δύο μεγάλους παίχτες. Αυτό που είχαμε βιώσει σαν ανάμνηση η αλήθεια είναι πολύ ευχάριστη, καταφέρνει η ταινία και με το παραπάνω να το αναπλάσει και αναβιώσει. Η καλύτερη ταινία για το τένις που δεν έχει ευτυχήσει ιδιαιτέρως στο σινεμά και μία από τις καλύτερες ταινίες με αθλητικό θέμα.
Η ταινία πετυχαίνει όμως πολύ περισσότερα πράγματα σε έναν άλλο τομέα σε αυτόν που αναδεικνύει την προσωπικότητα και την ψυχολογία των δύο ηρώων. Ένα ψυχολογικό πορτρέτο του ανταγωνισμού και της φιλίας δύο χαρακτήρων που τους ένωναν πολύ περισσότερα από όσα τους χώριζαν εντέλει. Η αντιπαλότητα που έχει εμφανιστεί και τονιστεί μέχρι να φτάσουμε στη διεκδίκηση του Μποργκ στο Γουίμπλετον για 5η συνεχή φορά ενάντια στον ΜακΕνρό, με τη “βοήθεια” και των μίντια, του Πάγου εναντίον της Φωτιάς, του Ψύχραιμου εναντίον του Οργισμένου και Απρόβλεπτου , ανατρέπεται σε μεγάλο βαθμό στην ταινία. Ο Μποργκ εμφανίζεται στα παιδικά του χρόνια ( μάλιστα το ρόλο υποδύεται ο γιός του Μποργκ Λεό) σαν ένα ιδιαίτερα οργισμένο παιδί που δεν μπορεί να ελέγξει το θυμό και την οργή του κάτι που του δημιουργεί πολλά προβλήματα και στην επαφή του με τα άλλα παιδιά αλλά και με την οικογένειά του. Ο προπονητής του που τον υποδύεται ο για άλλη μια φορά υπέροχος Στέλαν Σκάρσγκαρντ είναι εκείνος που θα κατευθύνει τον Μποργκ να ελέγχει το θυμό και τα συναίσθημά του που θα τον οδηγήσει σε ένα δρόμο απώθησης των συναισθημάτων για να μην θολώνουν την επίτευξη του σκοπού.
Ο πολύ αυστηρός προπονητής και ο ίδιος ο Μποργκ που πάλευε να νικήσει το δαίμονα μέσα του (θυμός, οργή σε ανεξέλεγκτο βαθμό) για να υπηρετήσει το άθλημα που μέσα από αυτό αποκτούσε για αυτόν νόημα η ζωή και που τον βοηθούσε να αναζητήσει και να βρει την αγάπη και την αποδοχή των γύρω του κοντινών και λιγότερο κοντινών μέχρι να καταλάβει ότι θα μπορούσε να ζήσει και χωρίς το τένις κάποια στιγμή. Ο Μποργκ εδώ παρουσιάζεται στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια να είναι ένας χαρακτήρας παρά πολύ κοντά σε αυτό που ήταν ο ΜακΕνρό την εποχή που θα πραγματοποιόταν ο 5ος συνεχόμενος τελικός για τον Μποργκ. Οι δύο ήρωες παρουσιάζονται με πολύ περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά από ότι θα περίμενε κανένας και να καταλαβαίνονται πάρα πολύ μεταξύ τους. Ο προπονητής του θα τον εκπαιδεύσει να χρησιμοποιεί στο παιχνίδι του και στο θρυλικό σερβίς του με αποτελεσματικό τρόπο όλο αυτό τον θυμό και την οργή. Μέσα από την εξιστόρηση της ζωής και της πορείας των δύο ηρώων με άξονα πάντα τον αγώνα στο Γουίπλετον τον πρώτο μεγάλο τελικό που έπαιξαν μεταξύ τους αναδεικνύεται πως η έλλειψη αυτοελέγχου απειλεί κάθε στιγμή να εκτροχιάσει μια γόνιμη αθλητική σταδιοδρομία.
Είναι γεγονός ότι η ταινία, όχι μόνο γιατί είναι σκανδιναβικής παραγωγής και σκηνοθεσίας, αλλά γιατί ο Μποργκ το Παγόβουνο υπήρξε ένας πολύ μεγάλος και ελκυστικός μύθος για το κοινό αντίστοιχος με αυτόν ενός ροκ σταρ, ένα ξανθό σεξουαλικό σύμβολο, σε μια εποχή που όλα αυτά σήμαιναν κάτι, είχαν αξία, δεν δίνει τον ίδιο χρόνο και την ίδια σημασία στην παρουσίαση του χαρακτήρα του ΜακΕνρό τον οποίο παρουσιάζει σαν ένα καταλυτικό χαρακτήρα στην παρουσίαση του μύθου Μπιόν Μποργκ, τουλάχιστον έτσι μοιάζει. Όμως η προσωπικότητα του Σάια ΛαΜπεφ ενός ηθοποιού και καλλιτέχνη έντονου με έναν παρεμφερή τρόπο με αυτόν του ΜακΕνρό και οι πολύ αδρές πινελιές με τις οποίες τον σχεδίασε ο Γιάνους Μετζ δημιουργεί έναν πολύ αξιομνημόνευτο χαρακτήρα και οικείο, ενδεχόμενα περισσότερο οικείο από ότι θα μπορούσε ποτέ ο αληθινός ΜακΕνρό να γίνει. Ο μυθοπλαστικός Μακ Ενρό εξελίσσεται, ωριμάζει σαν χαρακτήρας, διδάσκεται από το μεγάλο αντίπαλό του να ελέγχει στοιχειωδώς την οργή και το θυμό του, να κερδίζει γιατί το αξίζει τις εντυπώσεις και το θερμό χειροκρότημα του κόσμου. Αναγνωρίζει την αξία και σέβεται το μεγάλο αντίπαλό του και για αυτό είναι πλέον έτοιμος και να τον νικήσει. Είναι ο Μακ Ενρό η μετεξέλιξη που εμπεριέχοντας τη δυναμική ενός Μποργκ μπορεί να την ενσωματώσει και ξεπεράσει;; Αποκάλυψη η υποκριτική από τον Σβέριρ Γκούντνασον που καταφέρνει να μας περάσει το διπλό εαυτό του Μποργκ. Στην πραγματικότητα Μποργκ και Μακ Ενρό πρόκειται είναι δύο χαρακτήρες αλληλοσυμπληρούμενοι, συγκοινωνούντα δοχεία. Η σκηνή της απρόσμενης συνάντησής τους στο τέλος στο αεροδρόμιο όμορφη, συγκινητική.
Σεμινάριο Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου (Ι), Φθινόπωρο 2018- Εισαγωγή στην Τέχνη του Κινηματογράφου
Σεμινάριο Δημιουργίας Ντοκιμαντέρ Φθινόπωρο 2018
Σεμινάριο Ιστορίας Κινηματογράφου 2018 σε 11 Μαθήματα από 6 Οκτωβρίου 2018
ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ «ΤΟ ΜΟΝΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ» – Φθινόπωρο 2018
Ετοιμάζονται: Σεμινάριο Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου για Αρχαρίους και Προχωρημένους, Σεμινάριο Δημιουργίας Ντοκιμαντέρ, Σεμινάριο Ιστορίας Κινηματογράφου, Σεμινάριο Σεναρίου, Σεμινάριο Δημιουργίας Ταινίας με Κινητό ή Τάμπλετ
CAMERA STYLO 