Η Παράμετρος της Ταινίας που σχεδόν κανένας κριτικός δεν επισήμανε εκτός από τον υπογράφοντα, για το λόγο αυτό θα επισυνάψω και την κριτική μου του 2016 για την ταινία Είμαι ο Ντάνιελ Μπλέικ, είμαστε οι Ντάνιελ Μπλέικ, μαζί με το κείμενο που διάβασε η ηρωίδα της ταινίας στην κηδεία του Ντάνιελ Μπλέηκ.
«Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» στο web tv της ΕΡΤ μέχρι τις 20.6.2020 || Δείτε ή Ξαναδείτε την επίκαιρη αριστουργηματική βραβευμένη στις Κάνες ταινία του Κεν Λόουτς
Η Ταινία του Κεν Λόουτς και η όλη στάση του ως τρόπος ζωής αλλά και κατά την απονομή των βραβείων BAFTA 2017, η επαναστατική στάση του και η Αντίστασή του στο “σύστημα” η έμπρακτη και καθημερινή, όχι μόνο μέσα από τις ταινίες του αλλά και τον συνεπή τρόπο ζωής του, είναι κάτι που δεν επισημαίνεται στις κριτικές και στις αναφορές στον Κέν Λόουτς , γιατί απλά φέρνει σε αμηχανία όλους εμάς που δεν επιδεικνύουμε ίδια στάση ούτε στο καλλιτεχνικό μας έργο αν υπάρχει , ούτε στον τρόπο ζωής μας.
Έτσι λοιπόν και η Παράμετρος της Ταινίας «Ρε φίλε δεν γουστάρω τα κομπιούτερ και το διαδίκτυο και είναι δικαίωμά μου αυτό» δεν έγινε τόσο εμφανής ενώ λέγεται ρητά μέσα στην ταινία, εκφωνείται με “οργισμένο” τρόπο.
Ο Κεν Λόουτς, έχει ενστάσεις για την Τεχνολογία, όχι μόνο για την Γραφειοκρατία, έχει ενστάσεις για τα κομπιούτερ και το διαδίκτυο. Και ο Ντάνιελ Μπλέηκ. Το να υποχρεώνονται οι πολίτες να τα κάνουν όλα με υπολογιστές και μέσω του διαδικτύου είναι απλά Φασισμός. Δεν θα αναλύσω τώρα όλο αυτό το θέμα. Θα πω μόνο πέρα ότι κάποιοι άνθρωποι θέλουν να ζουν μια αναλογική και όχι ψηφιακή ζωή, να ζουν με την αληθινή φύση και την πραγματικότητα και όχι με μια εικονική, το διαδίκτυο όπως έχει αποκαλυφθεί και επιβεβαιωθεί τελευταία παίζει το ρόλο του Μεγάλου Αδελφού, της Επιτήρησης των Ανθρώπων. Ο Έντγκαρ Σνόουντεν δήλωσε ότι έχει αρχίσει ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος και αυτός γίνεται μέσω διαδικτύου. Είπε μάλιστα ότι το Διαδίκτυο είναι ο μεγάλος Αδελφός. Η πλευρά αυτή της επιτήρησης, δεν απασχολεί εμφανώς, σε πρώτο επίπεδο τον Ντάνιελ Μπλέηκ, ενδεχόμενα να απασχολεί τον Κεν Λόουτς. Η πλευρά του να “εκφράζεσαι με το μολύβι” τον απασχολεί σε κάθε περίπτωση όμως. Και είναι απορίας άξιο πως όχι μόνο οι κριτικοί αλλά και οι περισσότεροι θεατές της ταινίας δεν το επισημαίνουν. Η εξήγηση που δίνουμε είναι για τον ίδιο λόγο που αισθάνονται αμήχανοι για την επαναστατικότητα και τον αντιστασιακό τρόπο ζωής του Κεν Λόουτς αλλά και του Ντάνιελ Μπλέηκ.
Είμαι ο Ντάνιελ Μπλέικ, είμαστε οι Ντάνιελ Μπλέικ του Γιάννη Καραμπίτσου
Πολύ κουβέντα και κριτική δηλητηριώδης πολλές φορές για την ταινία του Κεν Λόουτς Εγώ Ο Ντάνιελ Μπλέικ. Ευτυχώς βέβαια όχι από όλους. «Διδακτική» ταινία, «στρατευμένη» αποκαλείται από κάποιους λες και το είναι στρατευμένη μια ταινία στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία είναι βρισιά. Απλοϊκή από άλλους. Σκάνδαλο η βράβευσή της στο Φεστιβάλ Κανών αναφωνούν κάποιοι άλλοι. Τι συμβαίνει λοιπόν;;
Διαβάζουμε σε μια κριτική «άνθρωποι σαν τον Ντάνιελ Μπλέικ» και εδώ βρίσκεται μάλλον η ουσία του ζητήματος. Ο παραλογισμός του συστήματος αφορά μόνο τον Ντάνιελ Μπλέικ; Δεν αφορά όλους εμάς που προερχόμαστε από την εργατική τάξη, αλλά και εκείνους που ενώ ανήκαν στην μεσαία φτωχοποιήθηκαν που οδηγούνται στην απόγνωση όπως πολύ καθαρά, βιωματικά, «ντοκιμαντερίστικα» δείχνει η ταινία ώστε να οργιζόμαστε μαζί με τον ήρωα για το υποχρεωτικό, εξαναγκαστικό διαδίκτυο, για την επιβολή με κάθε μέσο της υπακοής, το συνεχές σπάσιμο των νεύρων μαζί με την καθημερινή πίεση του να μην έχεις να φας και τα μέσα για να ζήσεις, να δουλέψεις αξιοπρεπώς και να δημιουργήσεις εξαιτίας της αναλγησίας και του καφκικού χαρακτήρα του συστήματος;; Γιατί αυτή η οργή δεν αφορά όλους μας εντέλει, ενώ θα έπρεπε;; γιατί κάποιοι ζούμε παρασιτικά στις παρυφές του συστήματος με τα μέσα που μας παρέχουν δικοί μας άνθρωποι που στην ουσία δεν ζουν, που στερούνται τη θέρμανση και το φαγητό πολλές φορές για να μπορούμε εμείς να γράφουμε και να λέμε δεν είναι η καλύτερη ταινία του Κεν Λόουτς , ή η ταινία αφορά «ανθρώπους σαν τον Ντάνιελ Μπλέικ» και να μην ντρεπόμαστε που το λέμε ότι δεν είμαστε άνθρωποι σαν τον Ντάνιελ Μπλέικ;;; Και γιατί δεν είμαστε άνθρωποι σαν τον Ντάνιελ Μπλέικ;; Μήπως γιατί είμαστε υπάκουοι, συμβιβασμένοι, κολαούζοι του συστήματος, δολοφόνοι των γονιών μας και των παιδιών μας;;; Λαμόγια;; Γιατί έχουμε κρατήσει για τον εαυτό μας την πολυτέλεια να είμαστε θεατές του Ντάνιελ Μπλέικ;; Γιατί τα αρπάζουμε από το σύστημα με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο για να μπορούμε να θεωρητικοποιούμε, να γράφουμε όμορφα «ευαίσθητα» λογάκια που μοιάζουν έως και «πολιτικοποιημένα» για την ταινία χύνοντας ταυτόχρονα και το δηλητήριό μας βάζοντας τα 2,5 ή 3 αστεράκια μας και έχοντας ήσυχη τη συνείδησή μας να προστρέχουμε εκ νέου στο «σύστημα», στους κρατικούς φορείς και στα ιδρύματα να εξαγοράσουμε τις υπηρεσίες μας;; Γιατί εντέλει όντας «στρατευμένοι» με τον εαυτούλη μας και το «σύστημα» μας ενοχλούν οι στρατευμένοι και αγωνιζόμενοι για μια καλύτερη κοινωνία για ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας;; Γιατί νομίζουμε ότι είμαστε βολεμένοι και εξασφαλισμένοι;; [μακάρι για εμάς να είχε ίδια εντύπωση και το σύστημα του οποίου θα είμαστε τα νέα θύματα]. Για αυτό δεν είμαστε σαν τον Ντάνιελ Μπλέικ;; Γιατί δεν μας ενδιαφέρει η γυναίκα της διπλανής πόρτας που επειδή δεν έχει να θρέψει τα παιδιά της ψάχνοντας απεγνωσμένα για δουλειά, το κράτος την «γράφει» και γίνεται πόρνη για να μπορέσει να επιβιώσει αυτή και τα παιδιά της;; Γιατί δεν αντιδρούμε στον καθημερινό φασισμό, έχοντας αναδείξει τα κινητά και τον υπολογιστή μας, το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα, την κατανάλωση σε σύντροφο, σε θεό, στο άπαν;; Γιατί δεν επαναστατούμε;; γιατί δεν αγανακτούμε και δεν οργιζόμαστε;; γιατί δεν είμαστε αλληλέγγυοι του διπλανού μας, του βαθύτερου πνευματικού αληθινού εαυτού μας, των αδικημένων, των χρεοκοπημένων, των έναν στους δύο καταθλιπτικών και υποψήφιων αυτόχειρων συνανθρωπών μας;;; της εργατικής τάξης που μας ζει και μας θρέφει;;; γιατί θέλουμε να ζούμε με κάθε τίμημα;; χωρίς αξιοπρέπεια και με σκυφτό το κεφάλι;;; Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ. Η τελευταία μας ελπίδα για αξιοπρέπεια, για ανθρωπιά , για αληθινή ύπαρξη, μια κραυγή ενάντια σε ένα σύστημα που ειδικεύεται πλέον στην εξολόθρευση των ανθρώπων της εργατικής και όχι μόνο τάξης αφού τους καταστήσει πρώτα «άχρηστους». Κεν Λόουτς ευτυχώς που υπάρχεις γιατί αλλιώς η Ντροπή μας θα έκανε την γη να ανοίξει και να μας καταπιεί! Είμαι ο Ντάνιελ Μπλέικ και είμαι περήφανος που αντιδρώ σαν και σένα !! Είμαστε οι Ντάνιελ Μπλέικ και είμαστε πολίτες!!
Δεν είμαι πελάτης,
αγοραστής ή χρήστης υπηρεσιών.
Δεν είμαι φυγόπονος,
απατεώνας, ζητιάνος ή κλέφτης.
Δεν είμαι ένας αριθμός κοινωνικής ασφάλισης
ή μια κουκκίδα στην οθόνη υπολογιστή.
Έχω πληρώσει τα χρέη μου μέχρι
δεκάρας και είμαι περήφανος γι’ αυτό.
Δεν περπατώ σκυφτός
αλλά κοιτάω τον διπλανό μου στα μάτια
και τον βοηθώ, αν μπορώ.
Ούτε ζητώ, ούτε δέχομαι ελεημοσύνη.
Με λένε Ντάνιελ Μπλέικ.
Είμαι άνθρωπος, όχι σκυλί.
Απαιτώ να μου φέρονται με σεβασμό.
Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ, είμαι ένας πολίτης.
Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Ευχαριστώ.
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016 Γιάννης Καραμπίτσος [4/5]
CAMERA STYLO 
[…] Είμαι ο Πολίτης Ντάνιελ Μπλέηκ και δηλώνω δυσλεκτικός … […]