Με μεγάλη χαρά εγκαινιάζουμε σήμερα μία νέα στήλη στην οποία θα παρουσιάζουμε θεατρικά έργα – κυρίως νέα ή λιγότερο γνωστά. Το πρώτο έργο που θα μας απασχολήσει έχει τον τίτλο Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα και αυτή την περίοδο παρουσιάζεται στον αυτοδιαχειριζόμενο Χώρο 2510.
Το κείμενο είναι ανέκδοτο και είχαμε την ευκαιρία να το μελετήσουμε μετά από ευγενική παραχώρηση του συγγραφέα του Ανδρέα Ζαφείρη. Στης σελίδες του βλέπουμε να παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά προσεκτικά επιλεγμένα στιγμιότυπα από τη ζωή και την κινηματογραφική και ποιητική δημιουργία της Κατερίνας Γώγου που φωτίζουν την πορεία της και μας φέρνουν σε επαφή με την τέχνη της.
Στα στιγμιότυπα αυτά οι ηθοποιοί που εμφανίζονται είναι συνήθως δύο ή σπανιότερα τρεις. Μόνο σε μία περίπτωση, στην αρχή του έργου, υπάρχει τέταρτο πρόσωπο αλλά για ελάχιστο δραματικό χρόνο. Επίσης καθόλη τη διάρκεια του έργου δεν εμφανίζονται ποτέ δύο ανδρικοί ρόλοι ταυτόχρονα επί σκηνής. Αντίθετα βλέπουμε συχνά να συνυπάρχουν δύο γυναικείοι. Πρόκειται λοιπόν για ένα έργο εξαρχής προορισμένο για να παιχτεί από τρεις ηθοποιούς, έναν άντρα και δύο γυναίκες. Από αυτούς μόνο η ηθοποιός που υποδύεται την Κατερίνα Γώγου έχει σταθερό ρόλο. Οι άλλοι δύο, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την τεχνική του θεάτρου εν θεάτρω, επωμίζονται την ερμηνεία όλων των υπόλοιπων δραματικών προσώπων.
Μάλιστα στο συγκεκριμένο έργο η τεχνική του εγκιβωτισμού εξελίσσεται ακόμη περισσότερο γιατί οι ηθοποιοί δεν υποδύονται μόνο δραμματικά πρόσωπα αλλά και άλλους ηθοποιούς που με τη σειρά τους υποδύονται ρόλους από γνωστές κινηματογραφικές ταινίες. Έτσι εκτός από πρόσωπα του συγγενικού περιβάλλοντος της Κατερίνας Γώγου (τον άντρα της Παύλο, την κόρη της Μυρτώ, τον πατέρα της Επαμεινώνδα και την τελευταία του σύζυγο Ανδριανή) βλέπουμε να εμφανίζονται στη σκηνή ως ρόλοι πολλοί γνωστοί ηθοποιοί του ελληνικού κινηματογράφου, παλιού και νεότερου, όπως η Μαίρη Αρώνη, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, η Μάρω Κοντού αλλά και ο Μίμης Χρυσομάλλης ή ο Αντώνης Αντωνίου. Όλοι αυτοί έρχονται για να ζωντανέψουν μπροστά μας στιγμιότυπα από πολύ γνωστές ταινίες της Κατερίνας Γώγου μαζί φυσικά με την ίδια που τη βλέπουμε σε μερικούς από τους πιο γνωστούς ρόλους της.
Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί ο σκηνοθέτης Ντίνος Κατσουρίδης ο οποίος δεν εμφανίζεται στη σκηνή μέσα από κάποια ταινία του αλλά για να συζητήσει ως δραματικό πρόσωπο με τη Γώγου την πιθανότητα να πρωταγωνιστήσει η τελευταία στην ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; Τέλος σημαντικό ρόλο στο έργο παίζει και μία επιστήθια φίλη της Κατερίνας Γώγου η οποία της συμπαραστέκεται σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής της. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη φίλη δεν κατονομάζεται, παρά μόνο στο τέλος του έργου. Οπότε, ποιητική αδεία, παίρνει το όνομα Μαρία, όπως η πρωταγωνίστρια από το ποίημα της Γώγου «Θα ρθει καιρός», απόσπασμα του οποίου υπάρχει στο κείμενο. Ο κατάλογος των δραματικών προσώπων συμπληρώνεται από ορισμένους δεύτερους ρόλους οι οποίοι, κατά σειρά εμφάνισης, είναι ένας αστυνομικός από το τμήμα ηθών, ένας χειριστής κλακέτας, ένας δημοσιογράφος και ένας ψυχίατρος.
Στο έργο, έντονα φορτισμένες συναισθηματικά σκηνές από την προσωπική ζωή της Γώγου εναλλάσσονται με, κατά κανόνα κωμικά, στιγμιότυπα από την κινηματογραφική της πορεία, τα οποία είτε τα παρακολουθούμε στη σκηνή ατόφια, όπως το θυμόμαστε στις παλιές ελληνικές ταινίες, είτε βλέπουμε τους ηθοποιούς να τα προβάρουν και να τα σχολιάζουν. Βεβαίως, όσο η πλοκή εξελίσσεται, οι κωμικές ανάπαυλες μειώνεται, έως ότου εκλείψουν και το κείμενο αποκτά πολύ μεγαλύτερη εσωτερικότητα. Σταδιακά η προσοχή μας δικαίως εστιάζεται όλο και περισσότερο στην πρωταγωνίστρια και τις απόψεις της για τη ζωή και την τέχνη, όπως φαίνονται μέσα από χαρακτηριστικά αποσπάσματα ποιημάτων και συνεντεύξεων. Εξάλλου οι χρονολογίες που συνοδεύουν τα περισσότερα κομμάτια του κειμένου μας βοηθούν να παρακολουθήσουμε ευκολότερα όχι μόνο την πορεία της ζωής και της καλλιτεχνικής σταδιοδρομίας της Γώγου, αλλά και τα ιστορικά γεγονότα που τη σημάδεψαν.
Έτσι από τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια την περίοδο του εμφυλίου και την ταραχώδη σχέση της Γώγου με τον πατέρα της, που την καθόρισε προσωπικά και καλλιτεχνικά, περνάμε στις ανάλαφρες ταινίες της Φίνος Φιλμ. Παρακολουθούμε την ολοένα αυξανόμενη δυσφορία της καλλιτέχνιδας για τους τυποποιημένους ρόλους που της έδιναν. Βλέπουμε σημαντικές στιγμές της προσωπικής της ζωής, όπως ο σύντομος γάμος της και η γέννηση της κόρης της. Γινόμαστε μάρτυρες της πολύ σημαντικής απόφασης που πήρε, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, να αλλάξει καλλιτεχνική πορεία, να απαρνηθεί τις εμπορικές ταινίες και να αφιερωθεί στον νέο ελληνικό κινηματογράφο. Βλέπουμε τις πρώτες απόπειρες και τις μεγάλες επιτυχίες της στο χώρο της ποίησης, την έντονα πολιτικοποιημένη στάση της την περίοδο της μεταπολίτευσης αλλά και τα τεράστια υπαρξιακά αδιέξοδα από τα οποία προσπαθούσε μέχρι τέλους να ξεφύγει.
Το κείμενο μας χαρίζει στιγμές από τη ζωή και την καλλιτεχνική σταδιοδρομία της Κατερίνας Γώγου οι οποίες λειτουργούν όπως οι ψηφίδες σε ένα πολύ ενδιαφέρον ψηφιδωτό: καθεμία μόνη της χάνεται αλλά όλες μαζί μας δείχνουν τη μεγάλη εικόνα και αυτή η εικόνα είναι εξαιρετικά γοητευτική. Εν τέλει, το μεγαλύτερο προτέρημα του έργου Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα, που συνιστά παράλληλα απόδειξη της επιτυχίας του, είναι το γεγονός ότι μας παρακινεί να γνωρίσουμε καλύτερα την ίδια την Κατερίνα Γώγου και την εποχή της.
Το ταξίδι είναι δύσβατο. Αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την εικόνα της ατίθασης και ανέμελης νέας, χωρίς να την ξεχάσουμε (γιατί κι αυτή είναι μέρος του όλου) σύντομα θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις αντοχές μας. Γιατί χρειάζονται μεγάλες αντοχές για να κοιτάξεις κατάματα τον άφατο πόνο που αποκρυσταλλώνεται στο βλέμμα της, όταν κοιτάζει το φακό και στη φωνή της, όταν απαγγέλει τα ποιήματά της, την τελευταία περίοδο της ζωής της. «Ακούω Κατερίνα και τρομάζω» έλεγε. Εμείς όμως δεν πρέπει να τρομάξουμε. Γιατί στο έργο της Κατερίνας Γώγου δεν αποκαθίσταται μόνο το μαύρο. Υπάρχουν και άλλα χρώματα. Υπάρχουν και στιγμές αισιοδοξίας. Υπάρχουν όνειρα που ζητούν να εκπληρωθούν ακόμη και την ώρα της πιο μεγάλης απελπισίας. Αυτά πρέπει να είναι λοιπόν τα φώτα της δικής μας πορείας. Μόνο έτσι θα βρούμε ξανά το μονοπάτι της ευτυχίας που θα οδηγήσει στη Δικαίωση και της δική της παρουσίας.
03/11/2021
Ελίνα Καρδιακού (σύντομο Βιογραφικό)
Ασχολούμαι με το θέατρο από πέντε χρονών. Στα δώδεκα, μετά από την παράσταση Διόνυσος στην οποία έπαιζα την Ήρα, αποφάσισα ότι ήθελα να κάνω αυτή τη δημιουργική διέξοδο επάγγελμα. Έτσι μπήκα στο προπτυχιακό και μετά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από το θέατρο με ενδιαφέρουν πολύ η γραφή και οι γλώσσες. Μιλάω άπταιστα δύο (ισπανικά και αγγλικά) και καταλαβαίνω άλλες δύο (ιταλικά και πορτογαλικά Βραζιλίας). Με το διαδικτυακό περιοδικό CameraStylo άρχισα να συνεργάζομαι τον Οκτώβρη του 2021.
Το «Κρυφό Σχολειό του Σινεμά» ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ιδρύεται σήμερα 11 Οκτωβρίου του 2021
ONLINE || 1. ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2. ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ 3. ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 4. ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΜΟΝΤΑΖ (Εκμάθηση Adobe Premiere).
Πληροφορίες- δηλώσεις ενδιαφέροντος- Εγγραφές στο e-mail schoolofcinemagr@gmail.com και στο τηλέφωνο 6944143564.
CAMERA STYLO 