Πέθανε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ: ο μονόλιθος του νέου κύματος, ο «πάπας του γαλλικού σινεμά», ο πιο επιδραστικός σκηνοθέτης του 20ου αιώνα έφυγε από τη ζωή στα 91 του χρόνια.

Μείναμε μόνοι με το κορίτσι και το όπλο: πέθανε ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ

Τέλος εποχής: ο μονόλιθος του νέου κύματος, ο «πάπας του γαλλικού σινεμά», ο πιο επιδραστικός σκηνοθέτης του 20ου αιώνα έφυγε από τη ζωή στα 91 του χρόνια.

Εδώ ταιριάζει πραγματικά μία έκφραση που χρησιμοποιούμε συχνά και τόσο σπάταλα: τέλος εποχής. Ο παγκόσμιος κινηματογράφος έχασε μία εμβληματική φιγούρα, έναν ανεπανάληπτο σκηνοθέτη, έναν πρωτοπόρο δημιουργό που επηρέασε όσο κανένας άλλος το ρου της ιστορίας. Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ έφυγε από τη ζωή στα 91 του χρόνια, μία είδηση που έγινε γνωστή πριν από λίγο από την εφημερίδα Liberation.

Γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1930 στο Παρίσι και μεγάλωσε βλέποντας, γράφοντας (στα «Cahiers du Cinéma»), και, ευτυχώς, κάνοντας σινεμά. Από το 1959 που κράτησε την κάμερα μέσα από ένα καρότσι του σούπερ μάρκετ και μαζί του κράτησε και το κοινό «Με Κομμένη Την Ανάσα» (Breathless) ο Γκοντάρ προκάλεσε, αμφισβήτησε και μεγάλωσε τα όρια της μεγάλης οθόνης.

Πατέρας της Nouvelle Vague, μαζί με τους Φρανσουά Τριφό, Κλοντ Σαμπρόλ, Ζακ Ριβέτ, ο Γκοντάρ επαναστατοποίησε το σινεμά, αψηφώντας κανόνες και απελευθερώνοντας την κινηματογράφηση. Δεν τον ενδιάφερε ο κανόνας ότι ο κινηματογράφος «πρέπει να δίνει περισσότερο βάση στη τέχνη παρά στη καινοτομία». Τον ενδιέφερε το πείραμα – μία ριζοσπαστική του προσέγγιση στους κινηματογραφικούς κώδικες, με άξονες την πολιτική και τη φιλοσοφία (μαρξιστικός σοσιαλισμός / υπαρξιακή φιλοσοφία). Κινηματογραφικές επιρροές του, στάθηκαν, ανάμεσα σε άλλα, το κλασικό Χόλιγουντ, ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, αλλά και ο ιταλικός νεορεαλισμός. Μέσα στις δεκαετίες, ταινίες του όπως «Η Περιφρόνηση», κι «Ο Τρελός Πιερό» έχουν βρεθεί στις υψηλότερες θέσεις σε λίστες για τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (Sight and Sound). To «Με Κομμένη την Ανάσα» έχει βρεθεί στην δεκάδα, κι ο ίδιος ο Γκοντάρ έχει ψηφιστεί τρίτος καλύτερος σκηνοθέτης στην ιστορία του σινεμά.

Τα Όσκαρ του έδωσαν ένα τιμητικό βραβείο το 2010, αλλά εκείνος τα αγνόησε και δεν παραβρέθηκε στην απονομή. Το ίδιο συνέβη και με τη βράβευσή του στο Φεστιβάλ Καννών το 2015, όπου μοιράστηκε το Βραβείο της Επιτροπής.

Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ δεν έλεγε να σταματήσει τους πειραματισμούς που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς δημιουργούς όλων των εποχών. Εμοιαζε αποφασισμένος να συνεχίσει να προκαλεί τα όρια της 7ης Τέχνης, ακολουθώντας την ίδια πορεία που έκαναν τις τελευταίες του ταινίες, «Αποχαιρετισμός στη Γλώσσα» και «Το Βιβλίο των Εικόνων», δύο από τις πιο τολμηρές μιας ήδη αντισυμβατικής και εμβληματικής καριέρας.

Τα τελευταία νέα, ένα μόλις χρόνο πριν, τον ήθελαν απομονωμένο στο σπίτι του στο Ρολ της Ελβετίας (κοντά στη λίμνη της Γενεύης, εκεί που δεν άνοξε την πόρτα στην Ανιές Βαρντά στο «Πρόσωπα & Ιστορίες») να επιμένει στη συντροφιά του πούρου του και των πιστών συνεργατών του Φαμπρίς Αρανιό και Ζαν-Πιερ Μπαταγιά, και να «ιδιοκατασκευάζει» (ναι, με τον τρόπο που το κάνει τελευταία) ακόμα μία ταινία. Ηταν άραγε αυτή ή κάποια άλλη;

Μπορεί να μάθουμε, μπορεί να μην μάθουμε ποτέ. Ενα είναι σίγουρο: το σινεμά άλλαξε για πάντα εξαιτίας του Ζαν-Λικ Γκοντάρ και το σινεμά δε θα είναι ποτέ το ίδιο χωρίς τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ.

https://flix.gr/

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΕ ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑ 2022-2023 επίσης διαδικτυακά. Πατήστε για λεπτομέρειες