Ο σπουδαίος Χιλιανός ντοκιμαντερίστας κοιτά το παρελθόν από ψηλά και μεταφέρει όσα μαγικά είδε στα γυρίσματα του νέου του ντοκιμαντέρ «Οροσειρά των Ονείρων».
|| συνέντευξη: Λήδα Γαλανού
Με επίκεντρο την ιστορία ενός επαναστατημένου αγοριού που προσπαθεί να επιβιώσει στις παραγκουπόλεις του σύγχρονου Λιβάνου, η Ναντίν Λαμπακί, η πιο καταξιωμένη σκηνοθέτρια του αραβικού κόσμου, ανατέμνει με οξύτητα στο βραβευμένο στις Κάννες και υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2019 Καπερναούμ τις ταξικές ανισότητες στη χώρα της. Την συναντήσαμε στον Σαν Σεμπαστιάν.
Το Καπερναούμ προβάλλεται στις αίθουσες από τις 14 Φεβρουαρίου 2019.
Στα χνάρια του σινεμά του Φαραντί, ο βραβευμένος Ιρανός σκηνοθέτης Ramtin Lavafi παραδίδει με την ταινία του Το γύρισμα της τύχης, που προβάλλεται από τις 7 Φεβρουαρίου 2019 στους κινηματογράφους, ένα καλοφτιαγμένο ψυχολογικό θρίλερ, με τα ηθικά διλήμματα δύο ζευγαριών της μεσοαστικής τάξης της Τεχεράνης στο επίκεντρό του. Συνομιλώντας με τον σκηνοθέτη. Συνέχεια ανάγνωσης «Το γύρισμα της τύχης | Ramtin Lavafi: «Δίνω ιδιαίτερη προσοχή στη μυστικοπάθεια και τα ψέματα» | Συνέντευξη στον Γιάννη Κοντό»
Συνέντευξη Βιμ Βέντερς για το Παρίσι, Τέξας (1984)
Το Παρίσι, Τέξας δίνει την αίσθηση ότι είναι μια πιο αφηγηματική ταινία σε σχέση με τις προηγούμενές σας.
Ναι, είναι αλήθεια. Πρόκειται για μια πολύ απλή ιστορία, που την αφηγούμαστε άμεσα. Ο Τράβις, ο ήρωάς μου, έχει έναν συγκεκριμένο, πολύ δυνατό και μοναδικό πόθο, που τον κινεί. Κι έτσι για μια φορά η ιστορία δεν χάνεται ποτέ. Συνέχεια ανάγνωσης «Συνέντευξη του Βιμ Βέντερς για το Παρίσι, Τέξας (1984): Η πρώτη μου ερωτική ταινία»
Ο σαραντάχρονος Γκιόρτσε Σταβρέσκι μας κέρδισε και με την ταινία του και με την φυσική του παρουσία. Επίσης με τη συγκρότηση και την παιδεία του. Πρόκειται για έναν σεμνό, ευαίσθητο , συνειδητοποιημένο και πολιτικοποιημένο δημιουργό που η άποψή του για τα πράγματα μας βρίσκει σύμφωνο σε όλα.
Άρθρο της Lily Rothman
5 Μαρτίου, 2018
Μετά από τον θάνατο του Joseph Stalin στις 5 Μαρτίου του 1953, φάνηκε πως ενώ η ξαφνική πτώση του Σοβιετικού δικτάτορα ήταν σοκαριστική -πέθανε από εγκεφαλικό το οποίο κρατήθηκε μυστικό για δύο μέρες από όλους εκτός από τον πολύ στενό του κύκλο— το σύστημα που αυτός προσωποποιούσε πιθανότατα θα συνέχιζε να λειτουργεί ομαλά. “Κατά τα φαινόμενα, ο (Georgi) Malenkov ανέλαβε την εξουσία τόσο απρόσκοπτα όσο ένας νέος πρόεδρος Αμερικάνικης εταιρίας μεταφέρεται στο γραφείο του Παλιού προέδρου” ανέφερε η εφημερίδα TIME την επόμενη εβδομάδα. Συνέχεια ανάγνωσης «Ο Armando Iannucci για το Θάνατο του Στάλιν και πώς να κάνεις μία αστεία ταινία η οποία σχετίζεται με ένα αληθινό ιστορικό τραύμα»
— Μέση σ’ ένα Απαγορευμένο δάσος -στη Ζώνη- υπάρχει μια κάμαρη που πραγματοποιεί όλες τις Επιθυμίες… Βλέποντας τον Στάλκερ στις Κάννες -δυστυχώς μόνο μία φορά- κατά την διάρκεια των συχνών διακοπών του ηλεκτρικού σκεφτόμουν αυτούς τους στίχους: «Κοντά στο γιασεμί υπάρχει μια πέτρα κάτω από αυτήν την πέτρα υπάρχει ένας κρυμμένος θησαυρός…» Συνέχεια ανάγνωσης «Συζήτηση με τον Αντρέι Ταρκοφσκι για τον «Στάλκερ»»
Είστε φαν; Δείτε το βίντεο. Τον αντιπαθείτε βαθιά; Δείτε το βίντεο. Συνέχεια ανάγνωσης «Λαρς φον Τρίερ «αγχωμένος, πιωμένος και σε κατάθλιψη» μιλά ειλικρινά για το σινεμά και το μέλλον του (βίντεο)»
«Αγαπάω τους ανθρώπους που δεν έχουν εξουσία»
11.03.2018
Συντάκτης: Βένα Γεωργακοπούλου Συνέχεια ανάγνωσης «Συνέντευξη της Ανιές Βαρντά για την νέα της ταινία «Πρόσωπα και Ιστορίες»»
DEDE της Mariam Khatchvani
Α’ ΠΡΟΒΟΛΗ στο Αλκυονίς από 21/12
«Μια αυστηρή, αδίστακτη και ποιητική ιστορία από τα βουνά του Καυκάσου…»
Αξίζει να δείτε σήμερα
Άμεση Δράση [2,5/5]
STAR 02:15 Συνέχεια ανάγνωσης «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ | Οι ταινίες της ημέρας | Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017»
Αξίζει να δείτε σήμερα
Τα Μυαλά που Κουβαλάς [4,5/5]
Novacinema2HD/Nova 13:35
Φωνάζει ο Κλέφτης [2,5/5]
ALPHA 14:00
Ξενοδοχείο για Τέρατα [3/5]
MEGA 15:00
Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους [2,5/5]
Village Cinema HD 18:50
Η Επεισοδιακή Επιστροφή της Ταμάρα Ντρου [2,5/5]
COSMOTE CINEMA 2HD 20:00
Σπίτι με Θέα [2,5/5]
ΕΡΤ3 22:00
Braveheart [3/5]
STAR 22:50
Ολική Επαναφορά [3,5/5]
ALPHA 23:00 Συνέχεια ανάγνωσης «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ | Οι ταινίες της ημέρας | Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017»
Η καριέρα της άρχιζε τον Σεπτέμβριο του 1983. Είναι η ηρωίδα του φιλμ του Μωρίς Πιαλά A nos amours : μια άγνωστη 16 χρόνων με μια ακαθόριστη γοητεία.
Με την έξοδο του φιλμ στις οθόνες, οι κριτικές είναι επαινετικές, και της παίρνουν από παντού συνεντεύξεις, από την Franse Soir ως τα Cahiers du Cinema. Συνέχεια ανάγνωσης «ΔΙΧΩΣ ΣΤΕΓΗ, ΔΙΧΩΣ ΝΟΜΟ (1985): Η Σαντρίν Μπονέρ Μιλάει για την περιπετειώδη συνεργασία της με την Ανιές Βαρντά»
… Η Ανιές Βαρντά, σε τριάντα χρόνια σινεμά, κατάφερε να αποφύγει τις ετικέτες, τα ρεύματα και τις ομάδες….
Premiere: Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το ΔΙΧΩΣ ΣΤΕΓΗ, ΔΙΧΩΣ ΝΟΜΟ;
ΑΝΙΕΣ ΒΑΡΝΤΑ: Άνθρωποι που ζουν έξω τον χειμώνα! Είναι κάτι που πάντα μου έκανε τρομερή εντύπωση. Το βρίσκω σκανδαλώδες και μυστηριώδες μαζί. Τον περασμένο Νοέμβρη (1984) μου ήρθε η επιθυμία να κάνω μια ταινία γι’ αυτούς. Ξέρετε μ’ αρέσει πολύ να δουλεύω σε επείγουσες καταστάσεις, δηλαδή να επιχειρώ ένα σχέδιο την στιγμή που η επιθυμία μου να το κάνω είναι δυνατότερη.
Συνέχεια ανάγνωσης «ΔΙΧΩΣ ΣΤΕΓΗ, ΔΙΧΩΣ ΝΟΜΟ (1985) Συνέντευξη με την Ανιές Βαρντά»
Τον Τζιμ Τζάρμους τον συνάντησα στο γραφείο τύπου του παλιού Palais des Festivals. Η συζήτηση πού ακολούθησε έγινε πριν από τη βράβευση της ταινίας του Stranger than Paradise.
Είσαι ευχαριστημένος από την υποδοχή της ταινίας σου από το κοινό και από την κριτική γενικότερα;
— Για μένα, η παρουσίαση του φιλμ εδώ στις Κάννες έχει το χαρακτήρα της «παγκόσμιας πρεμιέρας». Από κει και πέρα είμαι οπωσδήποτε πάρα πολύ ευχαριστημένος και όλοι όσοι δουλέψαμε γι’ αυτή την ταινία είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι.
Σεμινάριο Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου 2017 ανοιχτό μάθημα παρουσίαση μην το χάσετε
Συνέχεια ανάγνωσης «Συνέντευξη του Τζιμ Τζάρμους για το Stranger than Paradise στον Ιορδάνη Καμπά»
Για μένα, η διαφορά ανάμεσα στα μεγάλα χολιγουντιανά φιλμ και τα ευρωπαϊκά είναι ότι στα πρώτα, ακόμη και στα καλύτερα, λείπει η πνευματικότητα. Είναι ελαφρά έργα, για διασκέδαση, που δεν ενδιαφέρονται και τόσο για τα προβλήματα που θίγουν.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΛΕΝ
ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΟΥ
«Σημασία έχει να προσφέρεις»
Σόνια Θεοδωρίδου
25.06.2016
Πόσοι σπουδαίοι και διεθνώς καταξιωμένοι καλλιτέχνες, δημιουργοί ή επιστήμονες, αποφασίζουν να επιστρέψουν πίσω, στις ρίζες της τέχνης ή της επιστήμης τους, θέλοντας να προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν, να δώσουν κάτι πίσω από το ό,τι έχουν λάβει;
Η διάσημη Ελληνίδα σοπράνο, Σόνια Θεοδωρίδου, ανήκει σε αυτή τη σπάνια κατηγορία.
Μια μεγάλη γιορτή της μουσικής, ένα μουσικό φεστιβάλ που επιδιώκει να ζωντανέψει την πόλη και να φέρει τους κατοίκους της κοντά στη μουσική συνεχίζεται και φέτος στον Δήμο Ζωγράφου. Το MUSIC NOW! διοργανώθηκε στον Δήμο Ζωγράφου για πρώτη φορά το περασμένο καλοκαίρι, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, παρουσιάζοντας σημαντικούς καλλιτέχνες από την εγχώρια μουσική σκηνή, αλλά και από το εξωτερικό, με ελεύθερη είσοδο και προαιρετική στήριξη των δομών αλληλεγγύης του δήμου. Το φεστιβάλ αγκάλιασαν με ενθουσιασμό περίπου 20.000 θεατές, όλων των ηλικιών –ιδιαίτερα οι φοιτητές που ζουν στην περιοχή. Η έκφραση της αλληλεγγύης τους και της προσφοράς τους ξεπέρασε κάθε προσδοκία με αποτέλεσμα να ενισχυθούν σημαντικά κοινωνικές δομές του δήμου και πολλές οικογένειες που το είχαν ανάγκη.
Γράφει ο Μπρούνο Μπλάζι/ Bruno Blasi
ΤΣΙΧΛΕΣ και κόκα-κόλα , αστυνομικά μυθιστορήματα του Ρέιμοντ Τσάντλερ/ Raymond Chandler και φλίπερ, τζούκ-μποξ και μουσική ροκ. Πρόκειται φυσικά για τον αμερικάνικο κινηματογράφο. Αυτά είναι τα πράγματα που θυμάται από τα παιδικά του χρόνια ο Βιμ Βέντερς/ Wim Wenders που γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ τον Αύγουστο του 1945, τρεις μήνες μετά την καταστροφή της χιτλερικής Γερμανίας. «Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 50, μέχρι το 1960 κυριαρχούσε η αμερικάνικη κουλτούρα».
12.04.2016
Δημοσίευση: Φύλλο 307 – 9/4/2016
Ικαριώτης και Κομμουνιστής, ο 65χρονος Λεωνίδας Βαρδαρός, σκηνοθέτης με πολιτικά ντοκιμαντέρ για τους τόπους εξορίας στο ενεργητικό του, εντυπωσίασε με το νέο του ντοκιμαντέρ Ludlow: οι Έλληνες στους πολέμους του άνθρακα, στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης, αποσπώντας επάξια το Βραβείο Aνθρώπινες Αξίες, στην ενότητα Καταγραφή της μνήμης. Πρόκειται για το ρόλο των Ελλήνων μεταναστών στη Σφαγή του Λάντλοου, αλλά και στον Πόλεμο των 10 ημερών που ακολούθησε. Συνέχεια ανάγνωσης «Λεωνίδας Βαρδαρός – Πέρα από τη Σφαγή του Λάντλοου | ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Ιφιγένεια Καλαντζή»
18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης –
Εικόνες του 21ου Αιώνα
11-20 Μαρτίου 2016
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΓΙΟΝ ΜΠΑΝΓΚ ΚΑΡΛΣΕΝ
Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε την Τρίτη 15 Μαρτίου 2016, στο πλαίσιο του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ο Δανός σκηνοθέτης Γιον Μπανγκ Κάρλσεν, στο έργο του οποίου πραγματοποιεί αφιέρωμα η φετινή διοργάνωση. Συνέχεια ανάγνωσης «ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΓΙΟΝ ΜΠΑΝΓΚ ΚΑΡΛΣΕΝ | 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα , 11-20 Μαρτίου 2016»
Γεννήθηκε το 1957 στην Οριμάτιλα της Φινλανδίας. Δεν έχει κάνει σπουδές κινηματογράφου. Άρχισε να κινηματογραφεί το 1983. Μέχρι τότε είχε δουλέψει ως ταχυδρόμος, λαντζιέρης και κριτικός κινηματογράφου. Η ενασχόλησή του με το σινεμά καλύπτει τους τομείς του σεναρίου, της σκηνοθεσίας, της παραγωγής και του μοντάζ.
Αναδημοσίευση από το Διμηνιαίο Περιοδικό
για τον Κινηματογράφο και το Θέατρο
Camera–Stylo
Τεύχος 8ο Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2003
Πρόσωπα του κινηματογράφου και του θεάτρου
Συνέντευξη Μηνά Χατζησάββα στον Γιάννη Καραμπίτσο
Ο Μηνάς Χατζησάββας είναι αναμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους έλληνες ηθοποιούς με παράλληλη παρουσία σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση. Φέτος συμμετείχε σε δυο ταινίες που διαγωνίστηκαν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και σε άλλη μία του Παναγιωτάτου που βγαίνει αυτές τις μέρες στις αίθουσες και κατάφερε να είναι υποψήφιος για το βραβείο β’ ανδρικού ρόλου και για τις δυο ταινίες το πήρε όμως για τη συμμετοχή του στο Lilys Story του Ροβήρου Μανθούλη. Τον συναντήσαμε στη Πάτρα όπου βρίσκεται με αφορμή τη συμμετοχή του στο Βυσσινόκηπο» που ανεβάζει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας.
Συνέχεια ανάγνωσης «Συνέντευξη του Μηνά Χατζησάββα στον Γιάννη Καραμπίτσο»
Συζητώντας με τον νέο υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού μία μόλις ημέρα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, είναι φυσικό η κουβέντα να μην υπεισέλθει στα «ενδότερα» του χαρτοφυλακίου του. Όταν όμως ο συνομιλητής εκτός της πολιτικής του ιδιότητας, φέρει το αποτύπωμα του στοχαστή, καταλαβαίνεις στη διάρκεια της συζήτησης ότι μερικά στερεότυπα οφείλουν να επανεξεταστούν.
Αντιστρέφοντας τη φράση «ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» με τη σκέψη «να δούμε τον πολιτισμό ως συνθήκη ζωής στην Ελλάδα», ο Αριστείδης Μπαλτάς μοιράζεται με την «Αυγή» τις πρώτες σκέψεις του για το υπουργείο Πολιτισμού, για το φορτίο της αρχαίας κληρονομιάς και την, τρόπον τινά, «πολιτισμική αναγέννηση» που εν πολλοίς συντελείται στις μέρες μας στο πεδίο της σύγχρονης δημιουργίας, για τον γόνιμο μεταξύ τους διάλογο αλλά και τη σχέση παιδείας και πολιτισμού ως συνθήκη που μπορεί να επαναφέρει τις έννοιες της εγγραμματοσύνης, της πνευματικότητας, της ψυχαγωγίας, ως αγωγής ψυχής, στη ζωή μας.
Καταθέτει τις σκέψεις του για την ημέρα ή την εβδομάδα πολιτισμού στα σχολεία, τον δημόσιο χώρο και το δημόσιο συμφέρον. Ορίζοντας τον πολιτισμό ως συνθήκη ζωής, ο νέος υπουργός δεν διστάζει να μιλήσει για τα λάθη του. Και για τη διαστρέβλωση των λεγομένων του επίσης. Και η αριστεία όμως δεν έλειψε από τη συζήτησή μας.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
«Η χώρα πέθανε. Να πάει στον αγύριστο. Μας έβγαλε τα συκώτια. Θεός ’σχωρέστη. Πάει, πέθανε. Ζήτω η νέα χώρα! Ζήτω». Το άπαιχτο στην Ελλάδα έργο του βραβευμένου δραματουργού Ανδρέα Φλουράκη, το οποίο -τι ειρωνεία!- πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από τρία χρόνια στο Royal Court του Λονδίνου εκπροσωπώντας μια «χώρα σε κρίση», ένα θεατρικό που μιλάει για τα «θέλω» μια χώρας που αργοπεθαίνει, ήρθε η ώρα να συναντηθεί και με το ελληνικό κοινό. Διαβάστε αναλυτικά για την παράσταση ΕΔΩ
Το ιστορικό Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, στις 30 και 31 του μήνα, θα το παρουσιάσει, με την αρωγή ενός πλήθους νέων Ελλήνων σπουδαστών ή αποφοίτων της σχολής του Θ. Τέχνης στο Φεστιβάλ Αθηνών (Πειραιώς 260), σε σκηνοθεσία της νέας διευθύντριάς του Μαριάννας Κάμπαρη και με πρωταγωνίστρια τη Ρένη Πιττακή. Η μεγάλη, ωστόσο, είδηση είναι ότι ανάμεσα στο πλήθος, που λειτουργεί ως ένας σύγχρονος Χορός, βρίσκονται και άνθρωποι από χώρες της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας, οι οποίοι βρέθηκαν ή επέλεξαν να ζουν και να εργάζονται στην Ελλάδα (ανάμεσά τους αποφάσισε να είναι και ο τέως διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας Olivier Descotes).
Ο Φλουράκης, με σπουδές σκηνοθεσίας κινηματογράφου στην Αθήνα και θεατρικής γραφής στην Αγγλία, το 2003 διακρίθηκε στο διαγωνισμό μονόπρακτων του Θεάτρου Τέχνης. Το 2006 το έργο του Αντιλόπες επιλέχθηκε ως ένα από τα δεκαέξι καλύτερα θεατρικά της Ευρώπης στο πρόγραμμα JANUS και βραβεύτηκε στο διεθνή Διαγωνισμό Μονοδράματος 2006-2008 των UNESCO-Ι.Τ.Ι.
Έργα του έχουν παρουσιαστεί ή αναγνωστεί, στο Royal Court Theatre, στο Gate Theatre, στο West Yorkshire Playhouse και Tristan Bates της Μ. Βρετανίας, όπως επίσης στα φεστιβάλ του Ελσίνκι, Comparative Drama Conference, GI60 στις ΗΠΑ και Oyun Yaz στην Κωνσταντινούπολη κ.ά.
Θέλω μια χώρα. Τι είδους χώρα και με ποιες προϋποθέσεις, κύριε Φλουράκη;
Μια χώρα καθορίζεται από αυτούς που τη φτιάξανε, τη ζούνε και την οραματίζονται. Η χώρα του έργου είναι αποτέλεσμα μνήμης, ατομικών και συλλογικών βιωμάτων και μελλοντικών ελπίδων. Η επιθυμία μιας χώρας είναι νομίζω από τις μεγαλύτερες και πιο φιλόδοξες επιθυμίες που μπορεί κάποιοι να έχουν, ειδικά όταν τα βιώματα τους είναι από μια χώρα τόσο παλιά όσο η δική μας. Απαραίτητη προϋπόθεση νομίζω για μια νέα χώρα είναι να μην υπάρχει χωρίς τα «θέλω» αυτών που τη ζουν και αυτών που θα τη ζήσουν στο μέλλον.
Τι αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη συγγραφή του έργου; Η νεοελληνική κατάσταση, η νεοελληνική παθογένεια;
Νομίζω το γεγονός πως είμαι Νεοέλληνας, καταρχήν. Επιπλέον, το έργο γράφτηκε πριν από τρία χρόνια για να ακουστούν τα θέλω μιας χώρας σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, κυρίως τα «θέλω» των νέων της ανθρώπων αλλά και των μεγαλύτερων που την ξέρουν καλά και κινούνται από την γνώση των παγίδων του παρελθόντος. Θεματικοί πυρήνες είναι το ταξίδι, η αλλαγή, η ουτοπία, ο νόστος και η επιστροφή.
Το έργο είναι γραμμένο εδώ και 3 χρόνια. Δεν αισθανθήκατε την ανάγκη να το ξανακοιτάξετε, να το επικαιροποιήσετε; Τα «θέλω» της χώρας στο μεσοδιάστημα, ειδικά μετά τις πολύ πρόσφατες εξελίξεις, δεν άλλαξαν;
Κάθε εποχή νομίζω πως έχει τη δική της επιθυμία για μία χώρα, συνεπώς -αν δεν έχει μεσολαβήσει ένας πόλεμος ή ένα καθοριστικό γεγονός αλλαγής της πορείας του κόσμου- τρία χρόνια είναι λίγος χρόνος για να αλλάξουν δραστικά αυτά τα «θέλω». Το έργο γράφτηκε για μια συνθήκη που δεν αφορά την επικαιρότητα αλλά μάλλον ένα πολιτικό και κοινωνικό αίτημα της εποχής μας, την επιθυμία, το όραμα, τη λαχτάρα για μία καλύτερη χώρα.
Αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα;
Μπορεί να παραδειγματίζεται από τη χώρα μας αλλά θεωρώ πως δεν αφορά μόνο τους Έλληνες.
Τι χώρα είναι η Ελλάδα;
Για περίπλοκους και συχνά αντικρουόμενους λόγους η Ελλάδα είναι μια προνομιούχα χώρα που δεν κατόρθωσε στη μικρή της ζωή, ως νεότερη χώρα δηλαδή, να αυτοδυναμωθεί. Δύο αιώνες δεν είναι πολλοί και ίσως τώρα πλέον αρχίζει να ενηλικιώνεται. Αυτή είναι η πρόκληση της εποχής μας και είμαστε τυχεροί που τη βιώνουμε. Ζούμε στην εποχή της ενηλικίωσης της χώρας μας.
Στην παράσταση του έργου σας συμμετέχουν μετανάστες που είτε έχουν είτε περιμένουν -υποθέτω- την ελληνική ιθαγένεια. Έχει αλλάξει η στάση μας απέναντί τους ή παραμένουμε λαός ρατσιστών;
Δεν είμαστε λαός ρατσιστής, είμαστε ένας λαός που λόγω της ιδιάζουσας πολιτικής και κοινωνικής Ιστορίας του έχουμε αναπτύξει τη δική μας εκδοχή για τον «άλλον», που δεν μπαίνει εύκολα σε ταμπέλες κι ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα για ευκαιριακή προπαγάνδα.
Γράφετε ορμώμενος από την ελληνική πραγματικότητα. Το θέατρο πρέπει να έχει ρόλο αφυπνιστικό;
Το θέατρο σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει μόνο για να διασκεδάσει. Δεν βλέπουμε θέατρο μόνο για να ξεχαστούμε, ούτε για να περάσει η ώρα μας, σ’ αυτά είναι πολύ πιο αποτελεσματική η τηλεόραση. Μέσα στην ουσία της θεατρικής πράξης βρίσκεται η δύναμη τού θεάτρου να υπενθυμίζει, να κριτικάρει, να αναδεικνύει, να προκαλεί, να δίνει παρά να παίρνει. Η αφύπνιση είναι κι αυτή ένα από τα πολλά πράγματα που κάνει το θέατρο.
Η χώρα μετά από εκβιασμούς, δημοψηφίσματα, «ναι» και «όχι», που αλλοιώθηκαν, νέα μνημόνια, νέους αλληλλοσπαραγμούς, εντός κι εκτός παρατάξεων, εντός κι εκτός Βουλής, έχει μπει σε μεγαλύτερες περιπέτειες ή έχει διαφύγει τον… κίνδυνο;
Ο λόγος περί κινδύνου και σωτηρίας, ήττας και νίκης και ούτω καθεξής, νομίζω πως κάνει τον ιστορικό του μέλλοντος να χαμογελά. Είναι πολύ δύσκολο, ζώντας στο τώρα, βιώνοντας την κατάσταση επικαιρικά να πούμε αν η χώρα θα πάει καλύτερα ή χειρότερα. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε για λόγους ρητορικούς ή πολιτικούς, όμως πάντοτε διαπιστώνουμε πως μας λείπουν πολλά από τα δεδομένα που θα καθορίσουν τελικά την κατάσταση. Το μέλλον, σε μεγάλο βαθμό, καθορίζεται κι από παράγοντες απρόβλεπτους ή εν υπνώσει.
Συνεχίζουμε να έχουμε κυβέρνηση Αριστεράς ή αυτοαναιρέθηκε;
Ακριβώς επειδή είναι κυβέρνηση Αριστεράς έπαθε αυτά που έπαθε. Αλλά είναι νωρίς ακόμα να πούμε αν αυτοαναιρείται ή όχι.
Οι φωτογραφίες είναι της Εύης Φυλακτού
– http://www.e-dromos.gr/
