Το έργο του Γιάννη Ρίτσου «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» παρουσιάζεται στον βιομηχανικό χώρο του Παλαιού Ελαιουργείου της Ελευσίνας, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αισχυλείων. Μόνο για μια παράσταση, την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Νάνας Παπαδάκη. Συνέχεια ανάγνωσης «Γιάννη Ρίτσου «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» στο Παλαιό Ελαιουργείο της Ελευσίνας»
Το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών και η Ιταλική Σχολή Αθηνών
σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
διοργανώνουν την παράσταση
Cantata Greca
Ο Moni Ovadia ερμηνεύει Γιάννη Ρίτσο
Τρίτη 3 Μαρτίου 2015, στις 21:00
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα 177 78
Ένα ρεσιτάλ σε μορφή ορατορίου στα ελληνικά και τα ιταλικά
με τα έργα «Δελφοί» και » Η Σονάτα του Σεληνόφωτος»
ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΑΤ ΑΠΑΝΕΜΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ-Ο ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕΛΟΠΟΙΕΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΡΙΤΣΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ »ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΑ ΣΤΑΣΗ»-
Η ΕΡΗ ΡΙΤΣΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΗΝ» ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ»-
O Ρίτσος συναντά τον Στρίντμπεργκ… στο Θέατρο Θησείον
“Το παράθυρο”
+
“Μικρή Κατήχηση για τις κατώτερες τάξεις”
για τρεις μόνο παραστάσεις : 30, 31 Μαρτίου & 1η Απριλίου 2012
Αναρχία και Σοσιαλισμός,
σε μία εποχή “Δημοκρατίας” που όλα διακυβεύονται.
Η Ελένη Αγγελοπούλου και ο Αλέξανδρος Αβρανάς
παρουσιάζουν -σε επανάληψη- τις παραστάσεις τους [1] Συνέχεια ανάγνωσης «O Ρίτσος συναντά τον Στρίντμπεργκ… στο Θέατρο Θησείον / “Το παράθυρο” + “Μικρή Κατήχηση για τις κατώτερες τάξεις” για τρεις μόνο παραστάσεις / 30, 31 Μαρτίου & 1η Απριλίου 2012»
PHOTO: Κ. Zouliatis
Με τη μελοποίηση του «Επιταφίου» εισήγαγε την ελληνική ποίηση στο «λαϊκό» τραγούδι. Σε ποίηση του Pίτσου, ακολούθησαν η «Ρωμιοσύνη», τα «Δεκαοχτώ Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας», οι «Γειτονιές του Κόσμου». Ο Μίκης Θεοδωράκης στη συνέντευξη που μας παραχώρησε περιγράφει τη σχέση του με τον ποιητή. Συνέντευξη στην
Αλεξάνδρα Βουδούρη
Έχοντας το πλεονέκτημα των στίχων του Γιάννη Ρίτσου, ο Μίκης Θεοδωράκης κατόρθωσε – χωρίς να ήταν πάντα επιδίωξή του– να γίνουν τα τραγούδια του εκφραστής των αγώνων του λαού και η «συνάντησή τους» τελικά να αποτυπώσει την ιστορική συγκυρία της ελληνικής περιπέτειας στο μέσο του 20ού αιώνα. Μισό αιώνα μετά ο Μίκης ωστόσο αμφιβάλλει εάν άλλα ποιητικά έργα του Ρίτσου, όπως το «Εμβατήριο του Ωκεανού» και «Το τραγούδι της αδελφής μου» είναι γνωστά στο ευρύτερο κοινό. Και φοβάται πως το πρότυπο του Πολίτη-Ποιητή που για εκείνον πρεσβεύει ο Γιάννης Ρίτσος, θεωρείται πλέον σήμερα ξεπερασμένο και «επικίνδυνο».
Η ΕΦ μίλησε με τον Μίκη Θεοδωράκη με αφορμή τη συναυλία της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο αφιερώματος για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του ποιητή.
Ποιοι ήταν οι λόγοι που ως έφηβος ξεχωρίσατε τον Γιάννη Ρίτσο από τους υπόλοιπους ποιητές της γενιάς του, σε βαθμό μάλιστα που, όπως έχετε και ο ίδιος πει, τον θεωρούσατε «θεό» σας;
Η ποίηση του Γιάννη Ρίτσου ήταν κάτι το εντελώς καινούργιο για μας, γιατί ξεχώριζε από ό,τι είχαμε γνωρίσει και αγαπήσει έως τότε. Και αμφιβάλλω κι αν σήμερα ακόμα ποιητικά έργα όπως η «Εαρινή Συμφωνία», το «Εμβατήριο του Ωκεανού» και «Το τραγούδι της αδελφής μου» είναι γνωστά στο ευρύτερο κοινό. Κατά τη γνώμη μου σε σχέση και σε σύγκριση με τη θεωρούμενη ως πρωτοπορία «Σχολή του ’30» με επικεφαλής τον Γιώργο Σεφέρη, βρισκόταν ένα βήμα πιο μπροστά –από την άποψη της εκφραστικής δύναμης και του πρωτότυπου λυρικού λόγου, που έφθανε ως τα σύνορα του σουρεαλισμού, χωρίς όμως τις υπερβολές του και την ηθελη- μένη προβολή του ακατανόητου. Αντίθετα, ο βαθύτατος ποιητικός λυρισμός που χαρακτηρίζει και τα τρία αυτά αριστουργήματα κυριαρχείται από έναν άκρατο ανθρωπισμό, στα όρια μιας συναισθηματικής, τραυματισμένης αγωνίας. Συνέχεια ανάγνωσης «ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ (Συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Βουδούρη στην εφημερίδα του Φεστιβάλ Αθηνών).»
Η σονάτα του σεληνόφωτος (1956)
Roula Pateraki © Takis Diamantopoulos
Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Ρούλα Πατεράκη
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Επιμέλεια κίνησης: Μπέτυ Δραμισιώτη
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Βοηθός σκηνοθέτη: Σύλβια Λιούλιου
Πιανίστας: Διονύσης Μαλλούχος
Όταν έρχεται ο Ξένος (1958)
Akyllas Karazissis © Takis Diamantopoulos
Σκηνοθεσία: Βίκτωρ Αρδίττης
Σκηνικά-κοστούμια: Αντώνης Δαγκλίδης
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνογράφου: Στέλιος Διαμαντάς
Με τους:
Ακύλλα Καραζήση, τον Βίκτωρα Αρδίττη και τη φωνή της Χρύσας Προκοπάκη.
Φαίδρα (1978)
Karyofyllia Karabeti © Takis Diamantopoulos
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Δημήτρης Λιγνάδης
Σκηνογράφος: Εύα Νάθενα
Βοηθός σκηνοθέτη: Νικόλας Στραβοπόδης
Επιμέλεια κίνησης: Λία Τσολάκη
Ερμηνεία: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Συμμετέχει ο Άρης Χ. Παπαδημητρίου Συνέχεια ανάγνωσης «Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο. Πειραιώς 260, Χώρος Η / 1 – 5 Ιουνίου 2009»
δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη
Το όνομα του αξέχαστου συντρόφου Νίκου Αντωνάκου, θα δοθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, με ομόφωνη απόφαση του ΔΣ. Σ’ αυτή την αίθουσα άφησε την τελευταία του πνοή ο Νίκος, στη διάρκεια εκδήλωσης της ΕΕΣ για τον Γιάννη Ρίτσο. Με απόφαση της ΕΕΣ, το διήμερο αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή, θα επαναληφθεί στην αίθουσα «Νίκος Αντωνάκος», στις 25 και 26/5, 8 μμ (Τοσίτσα 11, Εξάρχεια).
Την πρώτη μέρα των εκδηλώσεων θα αποκαλυφθεί πλακέτα με το όνομα του Ν. Αντωνάκου, ενώ την ομιλία του για τον Ρίτσο που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, με τίτλο «Γιάννης Ρίτσος: Τρία κόκκινα γράμματα», θα διαβάσει ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος. Συνέχεια ανάγνωσης «Αίθουσα στη μνήμη του Νίκου Αντωνάκου. Tο διήμερο αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου, θα επαναληφθεί στην αίθουσα «Νίκος Αντωνάκος», στις 25 και 26/5, 8 μμ (Τοσίτσα 11, Εξάρχεια).»
