«Ο κόκκινος ψαλμός» («Meg ker a nep»)
Σκηνοθεσία Μίκλος Γιαντσό
Ουγγαρία, 1971
Το ποτάμι έχει βαφτεί κόκκινο από το αίμα των εξεγερμένων αγροτών, η κόκκινη σημαία που ανεμίζει στα χέρια τους, μεταδίδει με σαφήνεια την επιτακτικότητα του αιτήματος για έναν άλλον κόσμο και η κόκκινη κορδέλα που λες και φύτρωσε σ’ εκείνο το σημείο της παλάμης που μάτωνε από τη σφαίρα, θυμίζει ότι οι πληγές θα κλείνουν πάντα κι ο αγώνας θα συνεχίζεται. Έχουν εξεγερθεί χορεύοντας, πάντα ενωμένοι, με τα χέρια τους ο ένας πάνω στους ώμους του άλλου, εκφέροντας θρησκευτικούς στίχους στις λεκτικές τους αντιπαραθέσεις με τους φορείς της εξουσίας, βαπτίζοντας συμβολικά τους στρατιώτες που ανανήφουν ιδεολογικά, τραγουδώντας για την εργατική τάξη και την επανάσταση. Είναι ο κόκκινος ψαλμός τους, η ωδή τους στο σοσιαλιστικό όραμα μέσα από την παραδοσιακή θρησκευτικότητά τους.
