Ο Γνωστός μας Άγνωστος κύριος Γκάτσος 22-23 Ιουλίου, 21:30 Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

Το Ελληνικό Φεστιβάλ τιμά τον ποιητή και στιχουργό Νίκο Γκάτσο, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του. Ο γνωστός μας άγνωστος κύριος Γκάτσος είναι μία παράσταση βασισμένη σε κείμενα δικά του ή αφιερωμένα σ’ αυτόν και αποδίδει με ευαισθησία, χιούμορ και πολύ νεύρο τη δυναμική του ποιητή και της εποχής του, ανατρέχοντας παράλληλα στην ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων της χώρας που τον γέννησε.

Advertisements

Θανάσης Σαράντος / Όνειρο στο κύμα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη 18-19-20 Ιουλίου, Πειραιώς 260 – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (ΧΩΡΟΣ Ε’)

18 Ιουλίου – 21:00

19 Ιουλίου – 21:00&23:00

20 Ιουλίου – 21:00&23:00

ΘΕΑΤΡΟ ΣΕ Α’ ΕΝΙΚΟ
Θεατρικοί Μονόλογοι

Θανάσης Σαράντος

Όνειρο στο κύμα
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Σκηνοθεσία-ερμηνεία Θανάσης Σαράντος

Σκηνικά-κοστούμια Εύα Μανιδάκη, μουσική-σχεδιασμός ήχων Λάμπρος Πηγούνης, σχεδιασμός φωτισμών Σάκης Μπιρμπίλης, κινηματογραφικές προβολές Θανάσης Σαράντος, φωτογραφία Γαβριήλ Τζάφκας-Νίκος Χαλδούτας– Βασίλης Μεντόγιαννης, επιμέλεια κίνησης Kαλλιόπη Σίμου, βοηθοί  σκηνοθέτη Μάρκος Τσούμας, βοηθός σκηνογράφου Eλίνα Λούκου, επεξεργασία εικόνας Arctic pictures, μοντάζ Aντώνης Γασπαρινάτος

Ομάδα Projector Πολεοδομία #5: Ταξίδι με Τρένο 18-20 Ιουλίου, 21:00 ΟΣΕ (Καρόλου 1-3)-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

Σκηνοθεσία

Ανέστης Αζάς 

σε συνεργασία με τον

Πρόδρομο Τσινικόρη

Σκηνογραφία – Εικαστική επιμέλεια

Ελένη Στρούλια

Μουσική

Παναγιώτης Μανουηλίδης

Δραματουργική Συνεργασία

Αντριάνα Αλεξίου

Διεύθυνση Φωτισμών

Δημήτρης Κασιμάτης

Η Oμάδα Projector συνδιαλέγεται με τον παρόντα χρόνο και ερευνά την ιστορία των σιδηροδρόμων σε μια παράσταση με υπόθεση εργασίας ένα ταξίδι με τρένο.

Σιλβί Γκιλέμ: τσουνάμι 6.000 μίλια μακριά, της Νίκης Ορφανού (εφ)

Ο Γουίλιαμ Φόρσαϊθ, ο Ματς Εκ και ο Πρζι Κίλιαν υπογράφουν τις τρεις χορογραφίες της Σιλβί Γκιλέμ, που παρουσιάζονται στο Ηρώδειο, 19 και 20 Ιουλίου. Η παράσταση έχει τίτλο 6.000 μίλια μακριά και παραπέμπει στον πρόσφατο σεισμό της Ιαπωνίας (αγαπημένης χώρας της καλλιτέχνη) και στο φονικό τσουνάμι που ακολούθησε…

Από τη Νίκη Ορφανού

Αν και ασυνήθιστο για μπα­λαρίνα, η γοητευτική Γαλ­λίδα χορεύτρια (που περιέ­γραψε κάποτε τον εαυτό της ως «ένα ψηλό σπα­ράγγι») δεν ασχολήθηκε με το χορό παρά όταν ήταν ήδη έντεκα χρονών, και μάλλον αρχικά από απλή περιέργεια. Γι’ αυτήν, ο χορός φαινόταν σαν μια καινούργια πρόκληση. «Ήθελα να δω πόσο μακριά μπορώ να πάω, αλλά και τι μπορεί να κάνει το σώμα μου». Στα 46 της χρόνια, η Σιλβί Γκιλέμ δοκιμάζει ακόμα αυτά τα όρια. Έχοντας από το 2000 ανταλλάξει τους κανόνες και τις τεχνικές του κλασικού ρεπερτορίου με την εικονοκλαστική δύ­ναμη του μυαλού και του σώματος της ψάχνει συνεχώς για νέες προκλήσεις. Κατά τ’ άλλα, ζει με σχετική ανωνυμία στο Νότινγκ Χιλ του Λονδίνου, ταξιδεύει συχνά και οραματίζεται έναν κήπο. Η ιδέα του ν’ αποσυρθεί δεν της είναι άγνωστη. «Το σκέφτομαι συχνά, και για αρκετά χρόνια», έχει ομολογήσει. «Με­ρικές φορές αναρωτιέμαι: γιατί τα κάνω όλα αυτά; Νιώθω κουρασμένη και κά­πως χαμένη… Αλλά μετά ξυπνάω, και η σκέψη μιας νέας πρόκλησης με συναρ­πάζει».

Με αφορμή την “Ειρήνη” του, προς κ.Πέτρο Φιλιππίδη & κ. Γιώργο Λούκο: “Αφήστε την Τέχνη και το Θέατρο να ανασάνουν”, της Μαργαρίτας Αποστολάκη

 

Μπράβο στο φεστιβάλ που μας αποδεικνύει για ακόμη μια φορά την κατάντια της Τέχνης του Θεάτρου στη χώρα μας. Νομίζω πως η συνάντηση του κυρίου Γιώργου Λούκου με τον κύριο Πέτρο Φιλιππίδη για την πραγμάτωση αυτής της παραγωγής, θα ήταν πολύ σημαντική. Εμείς όμως τι φταίμε αγαπητέ μας κύριε Λούκο; Ρωτώ. Τι σκεφτόσασταν εκείνη την ώρα λατρεμένε μου, όταν είπατε το ναι; Μήπως λειτουργήσατε με βάση την εμπορικότητα και όχι την Τέχνη; Μήπως θεωρήσατε τον χώρο της Επιδαύρου επιχείρηση και όχι Θέατρο; Όλοι μας γνωρίζουμε ότι το φεστιβάλ έχει ανάγκη από χρήματα, όπως και οι περισσότεροι μηχανισμοί στην χώρα μας, αλλά αυτός δεν είναι λόγος πολυαγαπημένε κύριε Λούκο να υποβιβάζουμε την Τέχνη σε τέτοιο βαθμό.

Και ο Σεφερλής «φέρνει λεφτά» και η Τζούλια και ο Ψάλτης και η Ντενίση και ο Λαζόπουλος και ο Φασουλής και οι Λιάγκας / Σκορδά και το ποδόσφαιρο και οι Παπαθανασίου / Ρέππας και ο Α. Ρήγας και ο Καπουτζίδης και οι Ρουβάς / Ψινάκης, τίποτε άλλο επίκαιρο έχουμε; Να μην σας κουράζω, και πολλοί πολλοί άλλοι.

Μήπως τους σκέφτεστε για το επόμενο ρεπερτόριο του φεστιβάλ; Ικανό σας έχω.

Εταιρεία Θεάτρου Pequod: Από την υπόθεση εργασίας στην εκτέλεση της ταυτότητας, της Στελίνας Αποστολοπούλου

“Υπόθεση εργασίας” της ομάδας Pequod
σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ξανθόπουλου

Από την υπόθεση εργασίας στην εκτέλεση της ταυτότητας

Το “τι” επιλέγω καλείται να ορίσει αυτό που είμαι, την ταυτότητα και την διαφορετικότητα της ύπαρξής μου . Η εργασία, εκτός από τρόπο επιβίωσης και παραγωγής, προδίδει τη δομή της σκέψης και την κατεύθυνση των επιλογών μου. Όχι ακριβώς σαν το “είμαι αυτό που κάνω” αλλά “είμαι αυτό που επιλέγω”. Το πρόβλημα ξεκινά όταν η επιλογή, σου επιβάλλεται και κατά μυστήριο πάντα τρόπο, παραμένει επιλογή(!!).Σκεφτείτε εκείνα τα έντομα που ομαδικά εργάζονται για την επιβίωσή τους, έρποντας το ένα πίσω από το άλλο χωρίς ποτέ να συναντιούνται, παρά μόνο για να συγκρουστούν το ένα πάνω στο άλλο. Αν λοιπόν από την μεριά του ανθρώπου, η εργασία ξεκίνησε από την ανάγκη του να στεγαστεί , να τραφεί και εν γένει να προστατευτεί, εκείνο που τον διαφοροποιεί, ίσως να είναι η δυνατότητά του να επιλέγει, ακόμα κι αν αυτό είναι η πίστη του και το νόημά της.

[VIDEO] ΣΚΗΝΟΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΦΑΣΟΥΛΗ 15 7 2011 ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΤΕΛΟΥΣ

 

• “Σκηνοβάτες” του Σταμάτη Φασουλή ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ 2011
• Εθνικό Θέατρο – Σταμάτης Φασουλής “Σκηνοβάτες” 15-16 Ιουλίου 2011, 21:00 ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2011
• Σταμάτης Φασουλής: Όλοι μου οι φόβοι έχουν βγει αληθινοί, συνέντευξη στο Νικόλα Ζώη (εφ)

Σε μια ετερόκλητη σκηνική σύνθεση που πηγαίνει στο βάθος του χρόνου και στις απαρχές της αρχαίας ελληνικής Γραμματείας για να φτάσει στη Pωμαϊκή περίοδο, η ιστορία του θεάτρου ζωντανεύει επί σκηνής. Αποσπάσματα από τραγωδίες και κωμωδίες Ελλήνων και Ρωμαίων ποιητών, ύμνοι και χορικά, μίμοι καθώς και στοιχεία της ρωμαϊκής αρένας  –εντυπωσιακές αθλοπαιδιές, μονομαχίες, ακροβατικά και θεαματικές επιδείξεις με φωτιές–  συνθέτουν ένα πολύχρωμο και γοητευτικό κολάζ!

Πειραματική Σκηνή ΘΟΚ Φώτης Νικολάου – “Λίγο Ακόμα”, 16-18 Ιουλίου 2011, 21:00 Πειραιώς 260-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (ΧΩΡΟΣ H’)

16-18 Ιουνίου

Ώρα έναρξης 21:00

Πειραματική Σκηνή Θ.Ο.Κ.

Λίγο ακόμα

Σκηνοθεσία / έρευνα-συρραφή κειμένων Θανάσης Γεωργίου, Φώτης Νικολάου, χορογραφία Φώτης Νικολάου, διασκευή-ενορχήστρωση-διδασκαλία τραγουδιών Νίκος Ευαγγέλου, σκηνικά-κοστούμια Κωνσταντίνα Ανδρέου, σχεδιασμός φωτισμών Γιώργος Λάζογλου

Παίζουν οι Θανάσης Δρακόπουλος, Μυρτώ Κουγιάλη, Κατερίνα Λούρα, Πάνος Μακρής, Λέα Μαλένη, Χρίστος Νικολάου, Νιόβη Χαραλάμπους

Χορευτές Αντώνης Αντωνίου, Ριαλένα Νικοδήμου, Αλεξία Περδικάκη, Φωτεινή Περδικάκη, Φώτης Νικολάου

Στο πιάνο ο Νίκος Ευαγγέλου

Δεκατρείς άνθρωποι συναντιούνται σε ένα δωμάτιο ευχών, γύρω από ένα τραπέζι τοποθετημένο ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Προσπαθούν να κερδίσουν λίγο χρόνο για τις επιθυμίες που δεν εκπληρώθηκαν ακόμα. Όλοι μαζί αλλά και ο καθένας χωριστά πλάθουν μία νέα γλώσσα για να αρθρώσουν το δικαίωμα στην εκπλήρωση των επιθυμιών τους.

Κλυταιμνήστρα έναντι ενστίκτων; Με αφορμή την παράσταση Κλυταιμνήστρα – Χώρος Ε’ σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου, της Στελίνας Αποστολοπούλου

Θαρρώ πως πρόκειται όχι απλά για ένα παρεξηγημένο σύμβολο, όπως πολλοί αρέσκονται να ονομάζουν απλουστευτικά τα πρόσωπα των αρχαίων δραμάτων, αλλά για το πεδίο όπου μαίνεται συνεχώς η πάλη μεταξύ “νόμιμης” βίας και δικαιοσύνης. Όπως δηλώνει και η σκηνοθέτης του έργου, Άντζελα Μπρούσκου, σε συνέντευξή της : η Κλυταιμνήστρα είναι ένα όργανο δικαιοσύνης που την απονέμει.

Μπαίνοντας στο χώρο της παράστασης και αφού άρχισα να ενσωματώνομαι και να χαλαρώνω θα ομολογούσα πως απέκτησα την αίσθηση μπαρόβιας πελάτισσας, που αναμένει να αγναντέψει εντός ολίγων πλην γαργαλιστικών λεπτών την ύπαρξη της φαμ φατάλ τραγουδίστριας του στεκιού. Δεν ξεγελάστηκα. Έχει όμως και συνέχεια..

Ανακάλυψα πως μπροστά μου δε βρισκόταν μονάχα η εν λόγω γοητευτική μορφή αλλά ένα πλάσμα ταλαιπωρημένο από το σκιώδες παρελθόν και τις , αν μη τι άλλο, εκκωφαντικές του τύψεις.

Υβόννη Μαλτέζου: ότι θέλει να πεθάνει το πετάω, συνέντευξη στην Κατερίνα Κόμητα (εφ)

Ήταν σχεδόν παιδί όταν πρωτανέβηκε στο σανίδι. Ύστερα ήταν τυχερή. Βρέθηκε στην ιδρυτική ομάδα του Ελεύθερου Θεάτρου. Η ζωή της ταυτίστηκε με την περιπέτεια του θεάτρου, στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε ελάχιστες ταινίες (κυρίως σε εργάτου Λάκη Παπαστάθη και της Κατερίνας Ευαγγελάκου). Φέτος ανέβηκε στην ταράτσα γιατί υποδύεται μια γυναίκα (την ποιήτρια και συγγραφέα Κοραλία Θεοτοκά) που επέλεξε να αυτοκτονήσει πηδώντας από την ταράτσα…

Από την Κατερίνα Κόμητα Φωτογραφία: Βίκυ Γεωργοπούλου

Ιδρυτικό μέλος του Ελεύθερου Θεάτρου, με σημαντικές πα­ραστάσεις στο ενεργητικό της και συμμετοχές σε αρκετές κι­νηματογραφικές ταινίες, η Υβόννη Μαλτέζου απολαμβά­νει φέτος τη συνεργασία της με μια παρέα νέων ανθρώπων, την ομάδα Χάπι Εντ. Σε λίγες μέρες, στην ταράτσα του Γαλλικού Ινστιτού­του, θα μετατραπεί σ’ ένα «αιωρούμενο σώμα, που ζει τις τελευταίες στιγμές της, λίγο πριν την αυτοκτονία».

Δήμητρα Γαλάνη & Vassilikos-Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου 15 & 16 Ιουλίου 2011, 21:30-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2011

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

15 & 16 Ιουλίου 2011

Ώρα έναρξης 21:30

Συναυλία με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Vassiliko

Ενορχηστρώσεις – Γιώργος Ζαχαρίου, Βασιλικός

Γιώργος Ζαχαρίου – Επιμέλεια ορχήστρας, πιάνο, keyboards, Θίο Γκουτσίδης – Κιθάρες, Λάμπης Κουντουρόγιαννης – Κιθάρες, Βασίλης Τριανταφυλλόπουλος – Πλήκτρα, Στέλιος Προβής – Μπάσο, Φωνητικά, Σεραφείμ Γιαννακόπουλος – Drums, Κρουστά

Κώστας Βάμβουκας – Επιμέλεια ήχου, Βασίλης Πουφτής – Επιμέλεια φωτισμού, Παναγιώτης Ηλιόπουλος – Ηχοληψία, Νίκος Καραδοσίδης – Stage manager

Mια απρόβλεπτη μουσική συνάντηση μας υπόσχονται η Δήμητρα Γαλάνη και ο Vassilikos, που εμφανίζονται στο Μικρό Θέατρο στις 15 & 16 Ιουλίου. Η δημοφιλής ερμηνεύτρια και ο τραγουδιστής του συγκροτήματος των Raining Pleasure, εμφανίζονται για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή «αναδομώντας» ο ένας το ρεπερτόριο του άλλου, σε μια συναυλία όπου οι «μουσικές συναντιούνται έξω από τη γλώσσα, πέρα από την εποχή», όπως οι ίδιοι αναφέρουν.

Ομάδα Χάπι Εντ Πολεοδομία #4: Η ταράτσα του Αυτόχειρα 15-17 Ιουλίου 2011, 21:00 Γαλλικό Ινστιτούτο-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

«Εγώ, το ον, το οργανικό, το εκουσίως κινούμενο, το σπονδυλωτό, το θηλαστικό, εγώ ο δίχειρ, ο άνθρωπος, το θήλυ, η Κοραλία, εγώ, δεν θα σωπάσω τώρα, όχι τώρα, δεν έχω ανάπαυση, όχι πια».

Οι στίχοι της ποιήτριας Κοραλίας Θεοτοκά προαναγγέλλουν την πτώση της από την ταράτσα της πολυκατοικίας όπου έζησε δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της Γιώργου Θεοτοκά. Η ποίηση και η ιστορία της εμπνέουν τη νέα, site specific παράσταση της Γεωργίας Μαυραγάνη.

Σταμάτης Φασουλής: Όλοι μου οι φόβοι έχουν βγει αληθινοί, συνέντευξη στο Νικόλα Ζώη (εφ)

Όχι, ο γνωστός σκηνοθέτης δεν αισθάνεται σαν μια σύγχρονη Κασσάνδρα. Η τελευταία απλώς εμφανίζεται στο έργο του Σκηνοβάτες, που ανεβαίνει στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Κι ο ίδιος μιλάει για την παράσταση, το χώρο που την υποδέχεται, αλλά και για όλα αυτά που έβλεπε να έρχονται καταπάνω μας.

Από τον Νικόλα Ζώη Φωτογραφία: Βίκυ Γεωργοπούλου

Για μισό λεπτό! Το γράμμα «η» στον τίτλο Σκηνοβά­τες δεν συνιστά λογοπαί­γνιο; «Βγάλαμε τη λέξη από τη «σκηνή» και το «βαίνω». Συμπεριλαμβά­νει όμως κι άλλες έννοιες. Και του «επιβάτη» και του «επιβήτορα», και του «βαίνω» δηλαδή, και του «βατώ»», εξηγεί ο Σταμάτης Φασου­λής. Και μάλλον αυτή η λέξη θα μπο­ρούσε να χαρακτηρίσει και τον ίδιο από τότε που ολοκλήρωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού και στελέχωσε τη βα­σική ομάδα του Ελεύθερου Θεάτρου και της Ελεύθερης Σκηνής, μέχρι σήμερα που έχει ανεβάσει όλα σχεδόν τα θεα­τρικά είδη, ενίοτε και με τη συχνότητα ενός ακάματου.

Άντζελα Μπρούσκου: Δεν είμαι συνήγορος της Κλυταιμνήστρας, συνέντευξη στον Νικόλα Ζώη (εφ)

Το θέατρο δεν είναι δικαστήριο με ενόρκους και εισαγγελείς. Η σκηνοθέτρια με την ερευνητική ματιά το γνωρίζει καλά αυτό, κι ας επιμένει να καταπιάνεται με θέματα βίας και δικαιοσύνης. Αυτή τη φορά επιλέγει ένα πρόσωπο του αρχαίου δράματος, ιδανικό για τα θεατρικά ενδιαφέροντα της, και του δίνει την ικανότητα να περιπλανηθεί στη μνήμη για να αναμετρηθεί με όσους την έπιασαν στο στόμα και στην πένα τους. Είπαμε όμως, όχι απαραίτητα για να την υποστηρίξει. Γιατί η Κλυταιμνήστρα, μυθικό πρόσωπο και σύμβολο για αιώνες, ξέρει πια να υπερασπίζεται τον εαυτό της.

Από τον Νικόλα Ζώη

Φωτογραφία: Βασίλης Μαθιουδάκης

Αν η φιλόδοξη ηρωίδα του αρχαίου δράματος είχε με κάποιο τρόπο τη δυνατότητα να εφεσιβάλει την υπόθεση της και να εγκαινιάσει, όπως ο γιος της, ένα ακόμα επίπεδο κοινωνικής ορ­γάνωσης, ένα σύγχρονο δικαστήριο θα είχε περισσότερα ζητήματα να λάβει υπόψη του.

Εταιρεία Θεάτρου Pequod Υπόθεση Εργασίας 14-17 Ιουλίου 2011, 21:00 Πειραιώς 260, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (ΧΩΡΟΣ H’)

14-17 Ιουνίου 2011

Ώρα έναρξης 9:00

Ομάδα Pequod

Υπόθεση Εργασίας

Σκηνοθεσία Δημήτρης Ξανθόπουλος, δραματουργική επεξεργασία Pequod– Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, σκηνικά-κοστούμια Μαγιού Τρικεριώτη, επιμέλεια κίνησης Ζωή Χατζηαντωνίου, φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας, μουσική επιμέλεια Pequod

Παίζουν οι Γιώργος Aγγελόπουλος, Δημήτρης Γεωργαλάς, Γιάννης Κλίνης, Μιχάλης Μαθιουδάκης, Αγγελική Μαρίνου, Νικολίτσα Ντρίζη, Αγγελική Παπαθεμελή, Κώστας Παπακωνσταντίνου, Φιντέλ Ταλαμπούκας

Η εταιρεία θεάτρου Pequod παρουσιάζει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών την Υπόθεση Εργασίας, μία παράσταση που εξετάζει ένα από τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας. Χωρίς δοσμένο κείμενο, αλλά αντλώντας υλικό από άρθρα, αληθινές εμπειρίες εργαζoμένων και κοινές σκέψεις και προβληματισμούς, τα μέλη της ομάδας δημιουργούν μία παράσταση πάνω στο διαχρονικό ερώτημα «εργάζομαι άρα υπάρχω»;

Sylvie Guillem (Συλβί Γκιλλέμ)- “6000 μίλια μακριά”, 19-20 Ιουλίου 2011, 21:00 Ηρώδειο-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

Η αυλαία του Φεστιβάλ Αθηνών κλείνει με την αγαπημένη του ελληνικού κοινού Συλβί Γκιλλέμ. Διεθνώς αναγνωρισμένη ως μία από τις σπουδαιότερες χορεύτριες στο κόσμο, η σούπερ – σταρ Συλβί Γκιλλέμ αψηφά τις συμβάσεις και στρέφεται τα τελευταία χρόνια στο σύγχρονο χορό. Αυτή τη φορά ανεβαίνει στη σκηνή του Ηρωδείου για δυο βραδιές (19 & 20 Ιουλίου) υπό τον τίτλο 6.000 μίλια μακριά, με έργα τριών από τους σημαντικότερους σύγχρονους χορογράφους, των Ματς Εκ, Ουίλλιαμ Φόρσαϊθ και Γίρζι Κίλιαν.

vasistas spectacle : Αργυρώ Χιώτη-Αριάν Λαμπέντ-Νάιμα Καρμπαχάλ, γίναμε θέαμα συνέντευξη στην Έλενα Χρηστοπούλου (εφ)

Τα μέσα έξω φέρνει η ομάδα Vasistas με τη νέα της παράσταση Spectacle, μια ιδιόμορφη απόπειρα εξερεύνησης της σύγκρουσης μεταξύ της κοινωνικής συμπεριφοράς και των ενστίκτων. Μέσα σ’ ένα κύκλωμα. Σ’ ένα μουσείο.

Από την Έλενα Χρηστοπούλου Φωτογραφία: Βασίλης Μαθιουδάκης

Η Αργυρώ Χιώτη από την Ελλάδα, η Αριάν Λαμπέντ από τη Γαλλία (και την Ελλάδα) -βραβείο ερμηνείας στη Βενετία για το Attenberg, υπεν­θυμίζω- και η Νάιμα Καρμπαχάλ, από το Με­ξικό, αποτελούν τη βάση της θεατρικής ομάδας Vasistas. Εναλλάσσοντας ρό­λους και γλώσσες, χωρίς να χάνονται ούτε στιγμή στη μετάφραση, παρου­σιάζουν μια παράσταση που αναφέρε­ται στο θέαμα και στη διαδικασία με την οποία απορροφάμε την κοινωνική γνώση, και την τοποθετούν στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, μπροστά από την αναδρομική έκθεση του Από­στολου Γεωργίου.

Τι σημαίνει Vasistas?

Α.Χ. Στα ελληνικά σημαίνει φεγγίτης. Αλλά είναι και γαλλική λέξη. Όταν οι Γερ­μανοί ήταν στη Γαλλία επί Κατοχής έδει­χναν τους φεγγίτες και ρωτούσαν: Was ist das? (Τι είναι αυτό;) Και οι Γάλλοι το κράτησαν ως «vasistas» (με τον τόνο στη λήγουσα), για να περιγράφουν το μικρό αυτό παράθυρο. Με μας ταιριάζει λόγω των διαφορετικών εθνικοτήτων μας το οποίο μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε διαφορετικές γλώσσες. Κάτι που με τη σειρά του επηρεάζει το πώς χρησιμο­ποιούμε τις λέξεις επί σκηνής το πώς τις αλλάζουμε και τις απομακρύνουμε από την αρχική τους έννοια.

Θέλετε να μου περιγράψετε λίγο τι συμβαίνει στην παράσταση; Πώς προσεγγίζετε αυτό που αποκαλείτε «μηχανισμούς εκπαίδευσης στην κα­θημερινότητα»;

Α.Χ. Δημιουργούμε ως βάση ένα κύ­κλωμα, ένα χώρο που ορίζεται από μας κι έχει τις εισόδους τα όρια, τους κανόνες του. Ο μηχανισμός είναι, κατά κάποιον τρόπο, ένα πείραμα για τους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο δίκτυο. Μια σειρά μαθημάτων συμπεριφοράς, κίνη­σης και άλλων πολλών πραγμάτων για όσους κυκλοφορούν εκεί μέσα.

Άντζελα Μπρούσκου – Φιλαρέτη Κομνηνού Κλυταιμνήστρα – Χώρος Ε’- 13-15 Ιουλίου 2011, 21:00 Πειραιώς 260-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (ΧΩΡΟΣ Ε’)

13-15 Ιουλίου 2011

Ώρα έναρξης 21:00

ΘΕΑΤΡΟ ΣΕ Α’ ΕΝΙΚΟ
Θεατρικοί Μονόλογοι

Άντζελα Μπρούσκου – Φιλαρέτη Κομνηνού

Κλυταιμνήστρα – Χώρος Ε’

Σκηνοθεσία-δραματουργία Αντζελα Μπρούσκου, έρευνα-συνεργασία Παρθενόπη Μπουζούρη, οπτικοακουστικό υλικό Minimaximum+Natryx Improvision, μουσικοί Θάλεια Ιωαννίδου, Δέσποινα Τσάφου, Τζελίνα Πάλλα, Αναστασία Χρυσανθακοπούλου, Ειρηνη Χριστοφάκη, Αλκηστη Στεφανίδου, βίντεο Χριστίνα Κατσάρη, φωτισμοί Νίκος Βλασσόπουλος, σκηνικά Γκάυ Στεφάνου

Ερμηνεύει η Φιλαρέτη Κομνηνού

Μετά την Ηλέκτρα (2006) και τον Αγαμέμνονα (2008), η Άντζελα Μπρούσκου επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών και ξανασχολείται με το αρχαίο δράμα. Η ανατρεπτική καλλιτέχνης σκηνοθετεί μία δραστήρια ηθοποιό με σημαντικές ερμηνείες στο αρχαίο και σύγχρονο θέατρο, τη Φιλαρέτη Κομνηνού.

Όπερα Θεάτρου Μπολσόι, Τσαϊκόφσκι Ευγένιος Ονιέγκιν 12 & 14 Ιουλίου 2011, 21:00 Μέγαρο Μουσικής-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

(Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη)

12 & 14 Ιουλίου 2011

Ώρα έναρξης: 21.00

Όπερα Θεάτρου Μπολσόι

Μουσική διεύθυνση Βασίλι Σινάισκι

Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893)

Ευγένιος Ονιέγκιν (1879)

Όπερα σε 3 πράξεις

Σκηνοθεσία – Σκηνικά Ντμίτρι Τσερνιάκοφ, κοστούμια Μαρία Ντανιλόβα, φωτισμοί Γκλεμπ Φιλστίνσκι, διευθυντής χορωδίας Βαλέρι Μπορίσοφ

ΜΑΝΤΑΜ ΛΑΡΙΝΑ Μάκβαλ Κασρασβίλι, ΤΑΤΙΑΝΑ Εκατερίνα Σερμπατσένκο, ΟΛΓΑ Μαργκαρίτα Μαμσίροβα, ΦΙΛΙΠΕΒΝΑ Ιρίνα Ουνταλόβα, ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΟΝΙΕΓΚΙΝ Audun Iversen, ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΛΕΝΣΚΙ Αλεξέι Ντολγκόφ, ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΓΚΡΕΜΙΝ Μιχαΐλ Καζάκοφ, ΖΑΡΕΤΣΚΙ Βαλέρι Γκιλμάνοφ

Συμμετέχει η Ορχήστρα και η Χορωδία του Θεάτρου Μπολσόι

Στα ρωσικά με ελληνικούς υπέρτιτλους

Υπέρτιτλοι: Αύρα Ξεπαπαδάκου

Μάκβαλ Κασρασβίλι

Η Όπερα του Θεάτρου Μπολσόι επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με τον Ευγένιο Ονιέγκιν, σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης Ντμίτρι Τσερνιάκοφ και μουσική διεύθυνση του αρχιμουσικού Βασίλι Σινάισκι.

Vasistas Spectacle 11-13 Ιουλίου 2011, 21:00 Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Φεστιβάλ Αθηνών 2011

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

11 – 13 Ιουλίου 2011

Ώρα έναρξης 21:00

Ομάδα Vasistas

Spectacle

Σκηνοθεσία Αργυρώ Χιώτη, σύλληψη-δραματουργία-μουσική ομάδα Vasistas, φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας, σκηνικός χώρος Εύα Μανιδάκη, κοστούμια Παύλος Θανόπουλος, βοηθός σκηνοθέτη Λήδα Δάλλα

Ερμηνεύουν οι Naima Carbajal, Ariane Labed, Πέτρος Σταθακόπουλος, Ευθύμης Θέου, Αργυρώ Χιώτη

Η ομάδα Vasistas θέτει προβληματισμούς για τη λειτουργία της καθημερινότητάς μας, με ένα θέαμα που καταλαμβάνει τους χώρους του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, στο Ωδείο Αθηνών. Παράλληλα με την έκθεση του ζωγράφου Απόστολου Γεωργίου, οι ηθοποιοί περιδιαβαίνουν ένα αόρατο δίκτυο, που είναι άγνωστο αν έχει έξοδο κινδύνου.

“Γυμνά Χέρια” ένα ντοκιμαντέρ για τον μεγάλο Έλληνα μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο 11 Ιουλίου 2011, 21:00, Πειραιώς 260, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος διηύθυνε τις ορχήστρες του χωρίς μπαγκέτα, με γυμνά χέρια.

Το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Σκεύα –σε πρώτη προβολή στο Φεστιβάλ Αθηνών− διατρέχει τα χρόνια που έζησε ο καλλιτέχνης στις Ηνωμένες Πολιτείες (1938-1960), ως μουσικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της Μιννεάπολης και της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης. Ένας άνδρας (Λευτέρης Βογιατζής) μελετά το αρχείο των επιστολών του Μητρόπουλου καθώς και οπτικοακουστικό υλικό με τον ίδιο, προσπαθώντας να ανακαλύψει στοιχεία για τη ζωή και την προσωπικότητα του κορυφαίου Έλληνα μαέστρου.

Ουαζντί Μουαουάντ: συνέντευξη στο Νικόλα Ζώη (εφ) “η τέχνη είναι σαν το νερό, ο καθένας πίνει”

Ο λιβανικής καταγωγής σκηνοθέτης ξέρει τι θα πει διεθνής απήχηση. Στο τελευταίο του σκηνοθετικό πόνημα παίρνει τις ηρωίδες το Σοφοκλή και ανεβάζει μια παράσταση με τον απλό αλλά και φιλόδοξο τίτλο Γυναίκες. Κι όμως, πολλοί είναι εκείνοι που μεταθέτουν την προσοχή και προτιμούν ν’ ασχολούνται με το γεγονός ότι στις τάξεις του γαλλοκαναδικού θιάσου του βρίσκεται κι ένας αποφυλακισμένος.

Από τον Νικόλα Ζώη Φωτογραφίες: Jean-Louis Fernandez

Γεννημένος το 1968 στο Λίβανο, ο καταξιωμένος πλέον συγγραφέας, σκη­νοθέτης και ηθοποιός Ουαζντί Μουαουάντ εγκατέ­λειψε οικογενειακώς το 1977 τη γενέτειρα του για ν’ αποφύγει τα δεινά ενός εμφυλίου πολέμου που έμελλε να διαρ­κέσει πολλά χρόνια.

Συνέντευξη Χρήστου Στέργιογλου στην Κατερίνα Κόμητα (εφ) για το “Παρτάλι”: “Και αν εκείνος που διαφωνείς τελικά έχει δίκιο;

Θεσσαλονίκη. Ένα αινιγματικό, γοητευτικό πλάσμα, με παλιομοδίτικα φορέματα, περιφέρεται στα στενά του Βαρδαρίου. Παρτάλι, τον φωνάζουν. Ποιος είναι; Τι ψάχνει; Ένας μονόλογος στηριγμένος στο Παρτάλι, το γνωστό μυ­θιστόρημα του Θόδωρου Γρηγοριάδη, μας εισάγει σε ένα παιχνίδι μεταμφιέσεων και εξομολογήσεων.

Από την Κατερίνα Κόμητα Φωτογραφία: Βίκυ Γεωργοπούλου

Παρότι εγνωσμένης αξίας ρολίστας κι ίνας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ο Χρήστος Στέργιογλου έχει κάτι από τον αέρα θεατρίνου πα­λαιάς κοπής. Έχοντας στο ενεργητικό του σημαντικές συνεργασίες, τόσο στο θέατρο όσο και στο σινεμά, πέρυσι πρω­ταγωνίστησε στον Κυνόδοντα του Γιώρ­γου Λάνθιμου και με την ερμηνεία του συνέβαλε στη θεαματική πορεία του έρ­γου που έφτασε να είναι υποψήφιο για Όοκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας Φέτος, επανέρχεται στο Ελληνικό Φεστι­βάλ ως Παρτάλι (όπως λέγεται αλλιώς το κουρελιασμένο ρούχο), σ’ ένα μονό­λογο που βασίστηκε στο ομώνυμο έργο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του σκηνοθέτη, ψυ­χίατρου και δραματοθεραπευτή Στέλιου Κρασανάκη.

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας κάποια πράγματα για το έργο…

Το Παρτάλι είναι ο μονόλογος ενός ανθρώπου, ο οποίος μεγάλωσε στα χρό­νια του πολέμου και της Κατοχής. Η μη­τέρα του, από φόβο μήπως τον πάρουν στρατιώτη και σκοτωθεί, τον ανάγκαζε να ντύνεται μόνο με φουστάνια, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος αυτός να φο­ράει αποκλειστικά ρούχα του αντίθε­του φύλου.

Tρίτη ημέρα παράστασης του Bridge Project Ριχάρδος ο Γ’, την Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι λόγω της μεγάλης ζήτησης εισιτηρίων προστίθεται και τρίτη ημέρα παράστασης του Bridge Project Ριχάρδος ο  Γ’, την Κυριακή 31 Ιουλίου 2011.

Η προπώληση των εισιτηρίων για την παράσταση της Κυριακής (31/7) θα ξεκινήσει την Τρίτη 12 Ιουλίου.

Ομάδα Nova Melancholia Πολεοδομία #3:10-12 Ιουλίου 2011, 21:00 Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

Πρώτος Στοχασμός: Περί όσων μπορούν να τεθούν εν αμφιβόλω

Μια περφόρμανς από την Nova Melancholia για τη δύναμη του στοχασμού: πηγή αμφιβολίας και κρίσης των βεβαιοτήτων, αίτιο μελαγχολικής απόσπασης από την ύλη των πραγμάτων.

Κείμενο: Ρενέ Ντεκάρτ (1641)

Μετάφραση: Ε. Βανταράκης

Σκηνοθεσία: Βασίλης Νούλας

Σκηνοθετική συνεργασία: Μανώλης Τσίπος

Φεστιβάλ Αθηνών: Ματαίωση δεύτερης ημέρας «Γυναίκες»

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η δεύτερη παράσταση Γυναίκες σε σκηνοθεσία του Ουαζντί Μουαουάντ, που είχε προγραμματιστεί για την Κυριακή 10 Ιουλίου 2011, ματαιώνεται.

Η μεγάλη διάρκεια της παράστασης θέτει ζητήματα υλοποίησης της παραγωγής, υποχρεώνοντάς μας να κρατήσουμε μόνο την παράσταση του Σαββάτου 9 Ιουλίου 2011.

[video] O Wajdi Mouawad 6 7 2011 απαντά σε ερωτήσεις για τον Bertrand Cantat ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

• «Γυναίκες» του Ουαζντί Μουαουάντ: αντιδράσεις γυναικείων οργανώσεων & της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων για τη συμμετοχή του Βertrand Cantat
• Wajdi Mouawad / Γυναίκες, 9-10 Ιουλίου 2011, 21:00, Ηρώδειο, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

Ο Μπερτράν Καντά καταδικάστηκε, εξέτισε την ποινή και αφέθηκε ελεύθερος. «Δεν κυκλοφορεί όμως απλώς ελεύθερος, όπως έχει κάθε δικαίωμα που δεν αμφισβητείται, αλλά επιζητεί και το χειροκρότημα του κοινού» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΓΓ Ισότητας των Φύλων, σημειώνοντας:
«Το Ελληνικό Φεστιβάλ δεν ακολούθησε το παράδειγμα του Κεμπέκ και της Βαρκελώνης. Δεν έδωσε την απαραίτητη σημασία στην πρόκληση που αποτελεί η παρουσία του Μπερτράν Καντά στη σκηνή του Ηρωδείου και μάλιστα στο θεατρικό έργο ‘Γυναίκες’, το οποίο -κατά τραγική ειρωνεία- περιλαμβάνει και την Αντιγόνη, σύμβολο αντίστασης απέναντι στην ανδρική εξουσία.

«Γυναίκες» του Ουαζντί Μουαουάντ: αντιδράσεις γυναικείων οργανώσεων & της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων για τη συμμετοχή του Βertrand Cantat

Την έντονη αντίδραση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων έχει προκαλέσει η παρουσίαση, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, της παράστασης «Γυναίκες» με πρωταγωνιστή τον Μπερτράν Καντά, δηλαδή τον άνθρωπο που ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου τη γυναίκα του, επίσης ηθοποιό, Μαρί Τρεντινιάν, το 2003.
Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Ουαζντί Μουαουάντ, πρόκειται να ανέβει στο Ηρώδειο στις 9-10 Ιουλίου. Το έργο βασίζεται στις τραγωδίες του Σοφοκλή Αντιγόνη, Ηλέκτρα και Τραχίνιαι.

William Shakespeare, Ριχάρδος ο Γ’, The Bridge Project σκην: Σαμ Μέντες, 29-30 Ιουλίου 2011, 21:00, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

O Σαμ Μέντες, στο πλαίσιο του Bridge Project, επιστρέφει στο θέατρο για να σκηνοθετήσει τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Old Vic, Κέβιν Σπέισι, στον Ριχάρδο Γ΄. Οι δύο καλλιτέχνες συναντώνται εκ νέου στο διατλαντικό αυτό εγχείρημα για πρώτη φορά μετά την ταινία American Beauty, που χάρισε και στους δύο τα βραβεία BAFTA και Όσκαρ. 

Ο θίασος επανδρώνεται και πάλι με κορυφαίους Αμερικανούς και Βρετανούς ηθοποιούς και ξεκινά μια διεθνή περιοδεία προτού καταλήξει στη σκηνή του BAM στη Νέα Υόρκη.

«Ναμπούκο» Τζουζέπε Βέρντι-26, 27, 28 & 29 Ιουλίου 2011-Ηρώδειο από την Εθνική Λυρική Σκηνή-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ 2011

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Η Εθνική Λυρική Σκηνή, παρουσιάζει την δημοφιλή όπερα Ναμπούκο του Τζουζέπε Βέρντι για τέσσερις παραστάσεις στις, 26, 27, 28 και 29 Ιουλίου 2011 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Ώρα έναρξης 21:00.

Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, σκηνικά-κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ, φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ, κινησιολογία Θεμιστοκλή Παυλή, διεύθυνση χορωδίας Νίκου Βασιλείου.

Τους εκλεκτούς και καταξιωμένους σολίστ από την Ελλάδα και το εξωτερικό πλαισιώνουν η Ορχήστρα και η Χορωδία της Ε.Λ.Σ., υπό την έμπειρη μπαγκέτα του αρχιμουσικού Ηλία Βουδούρη.