e-mail επικοινωνίας:
Γιάννης Καραμπίτσος
διαθέσιμο προφίλ
Ο Γιάννης Καραμπίτσος είναι Σκηνοθέτης, Μοντέρ και Κριτικός Κινηματογράφου. Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 4-7-1963, έζησε στο Δήμο Ζωγράφου 31 χρόνια. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στην Σχολή Σταυράκου, από την οποία αποφοίτησε το 2002. Ως αιωνόβιος φοιτητής της Νομικής, συμμετείχε για πολλά χρόνια στον Πολιτιστικό Όμιλο Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Αθήνας (Π.Ο.Φ.Π.Α.) διατελώντας μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του και Πρόεδρός της. Μέλος του κινηματογραφικού και του θεατρικού τομέα (συμμετείχε στις ομάδες «Θεατροδίνη», «Άφαντοι» και «Δρυς»). Από το 1996 έως το 2001 υπήρξε εισηγητής των σεμιναρίων του κινηματογραφικού τομέα του Π.ΟΦ.ΠΑ, σεναρίου και σκηνοθεσίας, κοινωνιολογίας, ιστορίας και αισθητικής κινηματογράφου.
Έχει σκηνοθετήσει μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Δύσκολοι Έρωτες: Η Περιπέτεια ενός Φωτογράφου» (2002), –πτυχιακή– βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Ίταλο Καλβίνο και μια μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ με τίτλο «Η Πολυφωνική Παραδοσιακή Μουσική από τον Καύκασο στην Πίνδο» (2006) που χρηματοδοτήθηκε από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας.
Έως σήμερα, και από το 2008 είναι αρχισυντάκτης και διευθυντής του διαδικτυακού πολιτιστικού περιοδικού Camera Stylo Online και συντονιστής του χώρου ανάλυσης, μελέτης και διδασκαλίας της θεωρίας και της πρακτικής του κινηματογράφου, ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ.
Υπήρξε εκδότης των περιοδικών «Καθρέφτης του Κινηματογράφου» για 4 τεύχη (10-13) και «Camera Stylo» για όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του (6 τεύχη, σταμάτησε την έκδοσή του το 2002). Για 4 χρόνια αρθρογραφούσε στο περιοδικό Camera Professional (αρχισυντάκτης του για ένα χρόνο) , ενώ έχει συγγράψει κείμενα και άρθρα για τα περιοδικά Ως 3, Μανδραγόρας, Kino, Το Δόντι και για εφημερίδες. Από τον Οκτώβριο του 2006 είναι Πρόεδρος της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας Καλλιτεχνική Διάδραση που δραστηριοποιείται στην Αθήνα και στην επαρχία (κυρίως στην Πάτρα).
Επαγγελματική Εμπειρία στον τομέα της Κινηματογραφικής Εκπαίδευσης
Εισηγήθηκε τα σεμινάρια Σκηνοθεσίας, Μοντάζ (Θεωρία και Πρακτική) και Ιστορίας Κινηματογράφου για 4 χρόνια (2006-2009) στο Μικρό Πολυτεχνείο.
Στην Πάτρα για 4 χρόνια (2005-2009), την Ενότητα Σεμιναρίων, Θεωρίας και Πρακτικής Κινηματογράφου με τίτλο «ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ», που διοργάνωσε αρχικά το περιοδικό “ΤΟ ΔΟΝΤΙ” και στη συνέχεια η Καλλιτεχνική Διάδραση (αστική μη κερδοσκοπική εταιρία στην οποία ο Γιάννης Καραμπίτσος είναι Πρόεδρος και εκπρόσωπος) με την συνεργασία και την αιγίδα του Δήμου Πάτρας και της Κινηματογραφικής Λέσχης Πάτρας.
Την χρονιά 2015-2016 υπήρξε επιμορφωτής στο Δήμο Ζωγράφου συντονίζοντας το Σεμινάριο Θεωρίας και Πρακτικής Κινηματογράφου ενώ βρίσκεται στη διεργασία παραγωγής μιας ταινίας μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ και μιας μικρού μήκους. Το δίμηνο Μαρτίου–Απριλίου 2016 επιμελήθηκε το αφιέρωμα με ελεύθερη είσοδο του Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού και Αθλητισμού του Δήμου Ζωγράφου «Ραντεβού στο Σινεμά με τους μεγάλους δημιουργούς» στον κινηματογράφο Αλέκα με εισήγηση πριν την προβολή της ταινίας και συζήτηση με το κοινό και τους Έλληνες δημιουργούς μετά την προβολή. Το αφιέρωμα αφορούσε τον ιταλικό, γαλλικό, ισπανόφωνο και ελληνικό κινηματογράφο.
Επιμελήθηκε καλλιτεχνικά το εικοσαήμερο αφιέρωμα με ελεύθερη είσοδο σε 7 δήμους του Νομού Αχαΐας (στην Πάτρα 5 ημέρες) «Η Θέση της Γυναίκας μέσα από τον Κινηματογράφο» που οργάνωσε η Νομαρχιακή Επιτροπή Ισότητας (Ν.Ε.Ι.) των Φύλων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας, το Τ.Ε.Ε- τμήμα Δυτικής Ελλάδας, το Προπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών για Θέματα Φύλου & Ισότητας του ΤΕΙ Πάτρας & η Καλλιτεχνική Διάδραση σε συνεργασία με 30 γυναικείες οργανώσεις και 7 δήμους του Νομού Αχαΐας.
Γενικότερη Καλλιτεχνική Εμπειρία
Για 2 χρόνια (2012-2013) συμμετείχε ανιδιοτελώς ως συνεργάτης κινηματογραφιστής στο 2ο Πειραματικό Λύκειο Αθήνας. Στο διάστημα αυτό πραγματοποιήθηκαν 4 ταινίες που απέσπασαν βραβεία σε μαθητικά φεστιβάλ. Για 2 χρόνια βοήθησε την προσπάθεια 3 εκπαιδευτικών στο 8ο Γυμνάσιο στα Μανιάτικα να δημιουργήσουν κινηματογραφική ομάδα θεωρίας και πρακτικής κινηματογράφου και την χρονιά 2016 την προσπάθεια 3 δασκάλων της πρώτης δημοτικού στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Δήμου Ζωγράφου να πραγματοποιήσουν την πρώτη φιλόδοξη ταινία τους μικρού μήκους που προβλήθηκε στην κατάμεστη από γονείς και μαθητές Αλέκα..
Επιμελήθηκε καλλιτεχνικά –μεταξύ άλλων– την ενότητες εκδηλώσεων που διοργανώθηκαν από την Καλλιτεχνική Διάδραση στην Πάτρα «Από το Βιβλίο στην Κινηματογραφική ταινία» (13 εβδομάδες στο βιβλιοπωλέιο Πολύεδρο), «Από το Θεατρικό Έργο στην Κινηματογραφική Ταινία» (20 εβδομάδες στο Θέατρο Λιθογραφείο και στην αίθουσα της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας «Ρεφενέ»), το αφιέρωμα σε 4 πατρινούς σκηνοθέτες και το αφιέρωμα στους Έλληνες μεγάλους δημιουργούς, όλες με ελεύθερη είσοδο που τις παρακολούθησαν χιλιάδες πολίτες.
Υπήρξε εισηγητής της ενότητας εισηγήσεων και προβολών με τίτλο «Στιγμές από την ιστορία του κινηματογράφου» για 6 χρόνια (2002-2008) στην Ε.Τ.Ε.ΚΤ. με ελεύθερη είσοδο για τους πολίτες.
Συμμετείχε σαν ερασιτέχνης ηθοποιός σε παραστάσεις και ομάδες του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθήνας και δήμων για μια δεκαετία από το 1996 έως το 2006 . Για πολλά χρόνια υπήρξε μαθητής του θεατρικού εργαστηρίου του Δήμου Ζωγράφου στο οποίο επανέκαμψε από το 2013 έως το 2015 με συντονίστρια την Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη.
Από το καλοκαίρι του 2007 συντονίζει τις Λέσχες Ανάγνωσης «Φιοντόρ Ντοστογέφσκι» σε Αθήνα και Πάτρα.
Το 2016 για 10 συναντήσεις επιμελήθηκε τις προβολές και συζητήσεις με το κοινό και Έλληνες δημιουργούς και με ελεύθερη είσοδο στη Λέσχη «Δρόμοι Φιλίας και Πολιτισμού».
Αντρέας Παγουλάτος (1948-2010)
(Ο φίλος και συνεργάτης Αντρέας, υπήρξε σύμβουλος του έντυπου CameraStylo και του διαδικτυακού CameraStylo Online για τα θέματα του κινηματογράφου, μας άφησε πρόωρα πριν λίγo καιρό, ενώ είχε ακόμα πολλά να προσφέρει).
Ο ποιητής, θεωρητικός του κινηματογράφου και δοκιμιογράφος, Αντρέας Παγουλάτος γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 1970 έως το 1988, στο Παρίσι, συμμετείχε ενεργά στη γέννηση και την εξέλιξη του ποιητικού γλωσσοκεντρικού κινήματος. Τα βιβλία ποίησής του, «Επίμαχα» (1973), «Κορμί κείμενο» (1975) και ποιήματά του, που δημοσιεύτηκαν σε γνωστά περιοδικά («Change», «Perimetres», «N.R.S.», «Change International», «Les Temps Modernes», κ.ά.), θεωρούνται από τα πρώτα γλωσσοκεντρικά κείμενα. Το 1973 ιδρύει το περιοδικό «Χνάρι» (πρώτη περίοδος 1973-1976) και ακολουθούν τα «Χνάρια», το 1985, που συνδιευθύνει μαζί με το ζωγράφο Γιώργο Λαζόγκα. Υπήρξε για πολλά χρόνια υπεύθυνος του τομέα ποίησης στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα.
Διηύθυνε μαζί με το Νάνο Βαλαωρίτη το περιοδικό «Συντέλεια» (εκδ. Εξάντας), ενώ σήμερα συνδιεθύνουν τη «Νέα Συντέλεια» (εκδ. Αγκυρα). Δημοσίευσε δοκίμιά του σε περιοδικά και εφημερίδες και σε ειδικές εκδόσεις των Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (στο πλαίσιο, ιδιαίτερα, των εκδηλώσεων «Κινηματογράφος και πραγματικότητα», τις οποίες εγκαινίασε μαζί με τον Β. Σπηλιόπουλο πριν από 18 χρόνια). Εργάστηκε στις βασικές ομάδες των εκπομπών: «Χρώματα» (Ε.Τ.1), «Ψηφιδωτό» (Ε.Τ.2), «Νέες εικόνες», «Η τέχνη της φωτογραφίας», ως ερευνητής – σεναριογράφος.
Πάνω στην (ή με) την ποίησή του έγιναν ταινίες (Καπλανίδης, Πλαϊτάκης κ.α.) και βιντεο-ποιήματα (Σαντοριναίος). Παρουσίασε στο Centre Georges Pompidou ποιητικά του δρώμενα καθώς και μια επιλογή ελληνικών ντοκιμαντέρ («Ελληνικός Πολιτιστικός Μήνας», 1981). Διοργάνωσε στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Κύπρο, ποιητικές και άλλες εκδηλώσεις, και εκπροσώπησε την ελληνική ποίηση στο εξωτερικό, στις συναντήσεις «Διεθνές Φεστιβάλ Καινούργιας Ποίησης» (Παρίσι, 1983), «Διεθνείς Συναντήσεις Ποίησης» (Cogolin, 1985), «Polyphonix» (Παρίσι, 1986) και «Φωνές της Μεσογείου» (Lodeve, 2005). Ποίησή του μελοποίησαν οι συνθέτες Θωμάς Σλιώμης, Χάρης Ξανθουδάκης, Πάρις Παρασχόπουλος, Ηλίας Βαμβακούσης. Έχει εκδώσει, εν όλω, τις ποιητικές συλλογές: «Όργια και εμπόδια» (Εξάντας), «Προς, Στοιχειώσεις, Πόροι» (Μαραθιά), «Επίμαχα, Κορμί κείμενο» (β έκδοση, Μαραθιά) και «Πέραμα» (Μανδραγόρας).
«Πέραμα»
Το ποίημα Πέραμα άρχισε να γράφεται, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ο ποιητής Αντρέας Παγουλάτος ζούσε στο Παρίσι, όπου, από τα μέσα των χρόνων του ’70, συμμετείχε ενεργά στη γέννηση και την πάρα πέρα εξέλιξη του γλωσσοκεντρικού ποιητικού κινήματος, που πήρε, αργότερα, διεθνείς διαστάσεις κι εξαπλώθηκε σε πολλές χώρες του κόσμου (ευρωπαϊκές χώρες, ΗΠΑ, Βραζιλία, Αργεντινή, Κίνα κ.ά.). Από τις πρώτες επεξεργασίες του υλικού, επιχείρησε να περάσει στο Πέραμα, τις εμπειρίες και τα βιώματα του από το συγκεκριμένο πολύ σημαντικό ιστορικά, αλλά και για τον ίδιο, «τόπο»-«πόλη-πέρασμα», όπως και τη μυθική διάσταση του που την έβγαζε, βαθμιαία, χάρη σε μια σύνθετη γλώσσα που αντλούσε από διαφορετικά στρώματα και πηγές (στοιχεία, λέξεις και «τρόποι» από την αρχαία ελληνική γλώσσα, από το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι κ.ά.), γιατί πιστεύει ότι η πρωτοποριακή, διαπολιτισμικού χαρακτήρα, αναζήτηση μορφών συνδέεται υπόγεια με το αρχαϊκό και τα ζωντανά στοιχεία μιας λαϊκής μεσογειακής παράδοσης.
Το Πέραμα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μανδραγόρας, τον Νοέμβριο 2006 και απέσπασε πολύ επαινετικές κριτικές σε περιοδικά και εφημερίδες. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η «ιδιαίτερη χωροταξική δομή των στίχων που υποδηλώνει το χάος» αλλά και το «προφητικό» κατά τον ποιητή, ποίημα με τις φωτιές. Μεσολαβεί, πριν από τέσσερα περίπου χρόνια η συνάντησή του με το νέο τραγουδοποιό Ηλία Βαμβακούση, ο δημιουργικός διάλογος τους πάνω στο ποίημα και η μελοποίησή του, που πραγματοποιείται βαθμιαία. Το έργο (ή μέρη του), παρουσιάστηκε σε διάφορες μουσικές σκηνές, αίθουσες και θέατρα (Σκιά του φεγγαριού, Ξύλινα, Θέατρο Κομοτηνής) και διάφορους άλλους χώρους (Σκιρώνειο Μουσείο Κηφισιάς, Μικρό Πολυτεχνείο). Σημαντικές ήταν για τους συντελεστές του έργου οι δύο συναυλίες που πραγματοποίησαν με πολλή επιτυχία σε γνωστό θέατρο του Μπάρι, οι οποίες διοργανώθηκαν από το Πανεπιστήμιο της πόλης αυτής, με τη φροντίδα της δοκιμιογράφου, μεταφράστριας, καθηγήτριας της Νεοελληνικής Φιλολογίας Μαρίας Περλορέντζου και του συγγραφέα, τωρινού πρύτανη του τμήματος ξένων γλωσσών Bruno Pompili. Η Μαρία Περλορέντζου ολοκλήρωσε την επεξεργασία της μετάφρασής της, και το ποίημα πρόκειται να κυκλοφορήσει σε δίγλωσση έκδοση (ελληνικά και ιταλικά), μαζί μ’ ένα CD, που θα περιέχει όλο τον κύκλο των τραγουδιών και των απαγγελιών (δώδεκα μέρη). Ορισμένα τραγούδια και απαγγελίες με ειδικά γραμμένες μουσικές από το Πέραμα κυκλοφόρησαν στα δύο CD, που συνοδεύουν το δεύτερο και το τρίτο τεύχος του περιοδικού Νέα Συντέλεια. Πρόσφατα έγιναν τέσσερις συναυλίες, δύο στο μεγάλο αμφιθέατρο της «Σχολής Καλών Τεχνών», στο πολιτιστικό κέντρο «Nosotros» και στη μουσική σκηνή «Αφανείς» με τη συμμετοχή και του μουσικού συγκροτήματος «Πλανήτες εν πλω», που σχηματίστηκε ειδικά για την ερμηνεία του έργου. Τον Μάιο 2007, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυσή του, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών οργάνωσε συναυλία όπου παρουσιάστηκε το Πέραμα στην ολοκληρωμένη του μορφή. Τον Ιούνιο 2007, το Πέραμα ερμηνεύτηκε από τον ποιητή και τον τραγουδοποιό, σε απλή μορφή (κιθάρα – φωνή, απαγγελίες στα ελληνικά και γαλλικά) στο Πανεπιστήμιο Sorbonne – Paris IV, στο Παρίσι, σε μια εκδήλωση διοργανωμένη από την καθηγήτρια Βάσια Καρκαγιάννη.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ
Είμαι πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Πέρα από τις φιλολογικές μου σπουδές, από πολύ νωρίς είχα εκδηλώσει ένα βαθύτερο ενδιαφέρον για τις Τέχνες του θεάματος και συγκεκριμένα κυρίως για τον Κινηματογράφο αλλά και το Θέατρο.
Αυτήν την ανησυχία μου για την έρευνα πάνω στη εκφραστική δύναμη της εικόνας μέσα από τις παραστάσεις ή τις ταινίες αρχικά προσπάθησα να την ικανοποιήσω αποτελώντας μέλος της κινηματογραφικής ομάδας του Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α). Μεταξύ 1998-2003, μέσα από διάφορα σεμινάρια που παρακολούθησα εκεί καθώς και συζητήσεις, συνεργαζόμενη για ένα διάστημα και με το έντυπο περιοδικό CameraStylo, το ενδιαφέρον μου προεκτάθηκε και συνειδητοποίησα τη έντονη επιθυμία μου να μελετήσω εις βάθος τη σημειολογική δύναμη της Έβδομης Τέχνης και της εικόνας γενικότερα.
Έτσι, πηγαίνοντας στο Παρίσι, προσπάθησα να κάνω ένα συνδυασμό μεταξύ των αρχικών σπουδών μου και της Θεωρίας του Κινηματογράφου. Πιο συγκεκριμένα, στο Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (E.H.E.S.S) μελέτησα την προσαρμογή της Aρχαίας Eλληνικής Tραγωδίας στον Κινηματογράφο, έχοντας ως κεντρικό σημείο αναφοράς τις ταινίες Ηλέκτρα και Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη.
Οι μεταπτυχιακές μου σπουδές (Master II) εντάσσονται στα πλαίσια της Θεωρίας του Κινηματογράφου και ιδιαίτερα της Ιστορίας και της Σημειολογίας της Εικόνας, του Κειμένου και του Ήχου. Για την έρευνα του φαινόμενου της προσαρμογής – διασκευής και απόδοσης αντίστοιχα της αρχαίας τραγωδίας από τα κινηματογραφικά μέσα ανέτρεξα στη βοήθεια μεθόδων όπως τη σημειολογική, την αισθητική, την κοινωνιο-γλωσσολογική και τη φιλοσοφική. Οι παραπάνω ταινίες του Μιχάλη Κακογιάννη μελετήθηκαν σεκάνς προς σεκάνς, πλάνο προς πλάνο ως προς τον τρόπο σκηνοθεσίας, την αισθητική του μοντάζ, τη σημειολογική δύναμη του ήχου και της μουσικής, εφαρμόζοντας μια νέα κοινωνιο-γνωστική μέθοδο που ανακαλύφτηκε τα τελευταία χρόνια στο Πανεπιστήμιο του San Diego, τη νοητική αφομοίωση-intégration conceptuelle. Επίσης, η σύγκριση των παραπάνω ταινιών με την Έβδομη Σφραγίδα (1957) του Ingmar Bergman, το Ξημερώνει «Le jour se lève» (1939) του Marcel Carné και την εξπρεσιονιστική ταινία Από την αυγή μέχρι τα μεσάνυχτα (1920) του Karl Heinz Martin αποδείχτηκε αποκαλυπτική των διαφόρων δυνατοτήτων που έχει η χρήση του φωτός και η αντίθεσή του με το σκοτάδι, ως προς την αύξηση της δραματικής έντασης και τη δημιουργία ποικίλλων σημειολογικών αναφορών.
Έπειτα από την επιστροφή μου από το Παρίσι, ήμουν βοηθός παραγωγής στο ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Γιατζουζάκη για την ΕΤ1 «11+1 Σκηνοθέτες», έχω συνεργαστεί με την εταιρία διανομής ταινιών New Star, εκμεταλλευόμενη και την άριστη γνώση μου των γαλλικών καθώς επίσης έχω κάνει εισηγήσεις πάνω στην Αισθητική του Μοντάζ στο Κινηματογραφικό Εργαστήρι του Δήμου Περιστερίου, ενώ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων παρουσίασα κάποια παραδείγματα της κινηματογραφικής προσέγγισης της Τραγωδίας, στα πλαίσια του 1ου Φεστιβάλ Aρχαίου Δράματος.
Στο περιοδικό CameraStyloOnline γράφω άρθρα για τον Κινηματογράφο ή για θέματα πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
Γενικά παρουσιάζω μια δραστηριότητα που είναι αποκύημα του πάθους μου για το Σινεμά και του ζήλου μου να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στη έρευνα των μυστηρίων της εικόνας.
NIKH ΠΡΑΣΣΑ
Σπούδασα Φιλοσοφία από αγάπη στο αντικείμενο και έρωτα για την έρευνα. Δεν αποκαταστάθηκα ουδέποτε επαγγελματικά στον χώρο γιατί με ενθουσίαζε περισσότερο ο χώρος της τέχνης! Αν και από μικρή έβλεπα αρκετές θεατρικές παραστάσεις, εκείνο που πάντα με συνάρπαζε ήταν ο κινηματογράφος – ο Μπέργκμαν και η 7η σφραγίδα του επηρέασε καταλυτικά τον τρόπο που σκέψης μου αλλά και το πως απολάμβανα ορισμένα πράγματα. Πιθανόν ο Σουηδός σκηνοθέτης με οδήγησε στις πόρτες της Φιλοσοφικής σχολής Αθηνών! Εκεί μεταξύ άλλων εντρύφησα στην Ιστορία της Τέχνης (Β. Βλάχος) και στην Φιλοσοφία της Αισθητικής!
Με αρκετές συμμετοχές σε παραστάσεις είτε του δήμου όπου μεγάλωσα, είτε σχολικών και πανεπιστημιακών ομάδων, αποφάσισα να σπουδάσω το αντικείμενο θέατρο από αγάπη για την σκηνή! Πέρασα λοιπόν 2 χρόνια στο φιλόξενο θεατρικό εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και δοκίμασα να αναπτύξω περισσότερο τις δυνατότητές μου με παρακολούθηση σεμιναρίων στο Θέατρο των Αλλαγών (Κατερίνα Ευαγγελάτου και Εστέρ Γκονζάλες).
Η ούτως ή άλλως μη κατασταλλαγμένη φύση μου με οδήγησε να πάρω κατά καιρούς μαθήματα ζωγραφικής, γλυπτικής, κατασκευής μουσικών οργάνων, χορού ενώ τελικά κατέληξα να ασχοληθώ για αρκετά χρόνια με σπουδές πιάνου στο ωδείο Β. Δέλλιου.
Εργάστηκα στο Ωδείο Μουσικοί Ορίζοντες του Κ. Γαιτάνου, όπου δοκίμασα για λίγο να ασχοληθώ ενεργά, ως βοηθός σκηνοθέτη με το στήσιμο της μελοδραματικής παράστασης Κάρμεν που παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ της Τήνου.
Εργάζομαι πλέον στον εκδοτικό οίκο Δρεπανιά, όπου μεταξύ άλλων συμμετείχα στην παρουσίαση της βραδιάς του βιβλίου «Ποτέ χωρίς την αδελφή μου» των αδελφών Τζόουνς.
Ο λόγος που βρίσκομαι στο Camera Stylo είναι επειδή στηρίζει τις τέχνες, ασκώντας καλοπροαίρετα κριτική, ισορροπώντας ανάμεσα στην ανάγκη διόρθωσης των όποιων κακώς κείμενων και τον σεβασμό στην προσπάθεια των καλλιτεχνών!
[Η Νίκη Πρασσά, υπήρξε συνεργάτης του περιοδικού για περίπου ένα χρόνο, πολύτιμη , με μεγάλη προσφορά. Στό σύντομο αυτό χρονικό διάστημα έγραψε πολλά κείμενα, κριτικές για θέατρο και όχι μόνο και πήρε
συνεντεύξεις πολλών αξιόλογων ανθρώπων της τέχνης. Ευχαριστούμε για την σημαντική συνδρομή της στην καθιέρωση του περιοδικού και της ευχόμαστε το καλύτερο για την μελλοντική καριέρα της. (Γιάννης Καραμπίτσος, διευθυντής και αρχισυντάκτης του CameraStylo Online) ]
CAMERA STYLO 
