[εντυπώσεις από την τελετή απονομής των βραβείων της Ε.Α.Κ. και κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις
η χτεσινή 5η τελετή απονομής ήταν μπορεί και η καλύτερη όλων από πλευράς αισθητικής και σε αυτό συνέβαλλε η Μίνα Ορφανού που προσέδωσε στην τελετή αμεσότητα, ειλικρίνεια, ανθρωπιά και ο Μάκης Παπαδημητρίου με το πνευματώδες χιούμορ του και τον απίστευτο αυθορμητισμό του. Τα σκηνικά, τα εφέ και η σκηνοθεσία της τελετής υπήρξαν υποδειγματικά, μπορεί να έπαιξε ρόλο του ότι ήταν η πρώτη τελετή της Ε.Α.Κ. που παρακολούθησα και είδα με τα μάτια μου και όχι μέσα από το βιζέρ της κάμερα. Η ιδέα να απονείμουν βραβεία διάσημα ζευγάρια που συμμετείχαν σε ταινίες του Παλιού και Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, του Εμπορικού και του Ποιοτικού Ελληνικού Κινηματογράφου ήταν πανέξυπνη, τα πρόσωπα του Ελληνικού Κινηματογράφου που μαζεύτηκαν σε μια βραδιά ήταν πολλά και σημαντικά. Ο λόγος του κ. Κατσούφη μας άρεσε λιτός, ευγενικός αλλά και σταράτος.
Αναφορικά για την πρώτη φορά που δεν μας δόθηκε η άδεια να καλύψουμε τηλεοπτικά την εκδήλωση (από τη Νόβα, αφού αρχικά η Ακαδημία, όπως και τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε αντίρρηση). Απόλυτα Κατανοητό να θέλει η Νόβα χορηγός της ΕΑΚ και συμπαραγωγός 117 ελληνικών ταινιών έως τώρα, να θέλει να έχει την αποκλειστικότητα, αλλά το Camera Stylo Online προσφέρει ανιδιοτελώς υπηρεσίες στο διαδίκτυο, κάτι που κατά τη γνώμη μας δεν έρχεται σε σύγκρουση με την τηλεοπτική κάλυψη της Nova που απευθύνεται ουσιαστικά σε άλλης εμβέλειας κοινό. Εκτός αυτού θα μπορούσε να επιτραπεί η λήψη πλάνων τα οποία όμως θα μπορούσαν να δημοσιοποιηθούν μετά την παρουσίαση της εκδήλωσης από τη Nova στους τηλεθεατές της, ένα είδος εμπάργκο δηλαδή. Επίσης θα ήθελα να υπενθυμίσω εδώ ότι το Camera Stylo Online στην εποχή των «φτωχών αγελάδων» για χρόνια πολλά ήταν το μόνο μέσο που κατέγραψε την ιστορία γέννησης της Ομίχλης και της Ακαδημίας από τα πρώτα βήματά τους έως σήμερα (απονομές, συνελεύσεις, εκδηλώσεις). Τα πάντα. Ο ρόλος μας είναι πάνω από όλα εκπαιδευτικός για τους πολίτες.
Και μερικές σύντομες παρατηρήσεις για τα βραβεία, που σε γενικές γραμμές ήταν αναμενόμενα και ικανοποίησαν το αίσθημα δικαιοσύνης.
Οι ψηφοφορίες που γίνονται από μέλη μιας ακαδημίας κυρίως κινηματογραφιστών και όχι από μια επιτροπή όπως αυτή ενός φεστιβάλ δεν μπορεί να αποδώσει για πολλούς λόγους (θα επανέρθουμε κάποια στιγμή αναλυτικότερα) απόλυτη δικαιοσύνη.
Τα παραδείγματα που θα αναφέρω δεν αποτελούν μια κριτική τοποθέτηση αφού την ταινία του Αβρανά δεν την έχω δει ακόμα, όπως και την ταινία Λούτον.
Είδα την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου που μου άρεσε πάρα πολύ (μαζί με την Μικρά Αγγλία είναι οι ταινίες που μου άρεσαν περισσότερο από όσες ελληνικές είδα) οπότε σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσα να μιλήσω για αδικία ή για κάτι παρόμοιο. Απλά επισημαίνω ότι η μια ταινία εκφράζει έναν λαϊκότερο ενδεχόμενα κινηματογράφο , προσπάθεια συνδυασμού ενός ποιοτικού και εμπορικού ταυτόχρονα ελληνικού κινηματογράφου κάτι που σίγουρα επιθυμεί πολύ και η Nova για ευνόητους λόγους, ενώ η άλλη εκπροσωπεί έναν πιο δύσκολο δοκιμιακό κινηματογράφο, ενδεχόμενα πολύ λιγότερο εμπορικό. Επίσης ο Αλέξανδρος Αβρανάς για όσους θυμούνται ήταν ο τελευταίος βραβευθείς την εποχή των κρατικών βραβείων. και όπως τότε υπήρχε υποκειμενικότητα από τους εκπροσώπους των σωματείων αλλά και από τους κινηματογραφιστές που ψήφιζαν, έτσι και τώρα δεν υπάρχει υποκειμενικότητα, αν μάλιστα σκεφθούμε ότι ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος από τα ιδρυτικά μέλη της Ακαδημίας και της Ομίχλης, είναι δίκαια ιδιαίτερα δημοφιλής στα μέλη της Ε.Α.Κ., ενώ ο Αβρανάς που δεν ανήκει στην «στενή» οικογένεια της Ε.Α.Κ. δεν είναι;
Ξαναλέω δεν έχω δει την ταινία του Αβρανά, μπορεί να την δω και αν ήμουν μέλος της Ακαδημίας να ψήφιζα το ίδιο. Απλά θέτω το ζήτημα αν τα μέλη μιας οποιασδήποτε ομάδας κινηματογραφιστών μπορούν αντικειμενικά να ψηφίζουν με μια έννοια τους εαυτούς τους. Πόσο χώρο αυτό αφήνει σε συμμετοχή στις υποψηφιότητες και στα βραβεία ανεξάρτητων κινηματογραφιστών;
Αναφορικά με το Λούτον, μας ξένισε η μη συμμετοχή του σε καμιά από τις κατηγορίες και πιστεύουμε ότι έχει να κάνει με παρόμοιους «υποκειμενικούς» λόγους. Τονίζω για άλλη μια φορά δεν έχω δει τις 2 ταινίες, δεν εκφράζω μια ένσταση ή μια κριτική για αδικία στα αποτελέσματα-κάθε άλλο- αλλά μια ένσταση στην όλη διαδικασία. Δεν ξέρω αν υπάρχει λύση που να ξεπερνάει αυτές τις ενστάσεις, έκρινα όμως σκόπιμο να τις εκφράσω, καλοπροαίρετα σε κάθε περίπτωση για να μπορέσουν τα πράγματα να αποβούν ακόμα καλύτερα στο μέλλον.]
Γιάννης Καραμπίτσος
[Συμπλήρωμα Κειμένου: Το κείμενο αυτό γράφτηκε εξαρχής έχοντας τη συνείδηση μιας «επιπολαιότητας» , μιας επιφανειακότητας για τις απόψεις που έκφρασε σε ορισμένα σημεία του. Είχα σκοπό σύντομα να το συμπληρώσω. Με αφορμή την καλοπροαίρετη και εύστοχη κριτική που μου ασκήθηκε στο facebook από φίλο κινηματογραφιστή μέλος της Ακαδημίας, υλοποιώ τώρα αυτή την συμπλήρωση.
Έχω και το έλαβα υπόψη μου, ότι ο Κυνόδοντας, το Άτενμπεργκ, ο Μαχαιροβγάλτης και το Αγόρι που Τρώει το φαγητό του Πουλιού έλαβαν πρώτα βραβεία χωρίς να ανήκουν οι σκηνοθέτες τους στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Σε ένα πρώτο επίπεδο αυτό αποδεικνύει όντως την διάθεση αντικειμενικότητας των μελών της Ε.Α.Κ. αναφορικά τουλάχιστον με τις «ταινίες κορυφής» και με εκείνες που αναμενόταν να λάβουν τα πρώτα βραβεία. Αποδεικνύει η πείρα των προηγούμενων χρόνων την ίδια διάθεση αντικειμενικότητας για ταινίες αληθινά ανεξάρτητες, σύγχρονες εκπροσώπους αυτού που αποκαλούσαμε «φτωχός ελληνικός κινηματογράφος» με κύριο εκπρόσωπο τον Σταύρο Τορνέ και πολύ σημαντικό εκπρόσωπο τον Σταύρο Τσιώλη;
Τι θέση θα είχε στα βραβεία της ΕΑΚ ο Μπαλαμός ή η Καρκαλού ή οι Ακατανίκητοι Εραστές και ακόμα παραπέρα οι ταινίες «εκτός κυκλώματος» νέων ταλαντούχων σκηνοθετών που τυχόν θα εκπροσωπούσαν έναν δοκιμιακό «κινηματογράφο του δημιουργού», ή ότι άλλο νέο προκύψει «φτωχό» και σημαντικό;
Και η σκέψη που απέφυγα να επισυνάψω στο κείμενο μου, μένοντας στην αληθινή ευχαρίστηση που μου προκάλεσε η προχτεσινή απονομή των Βραβείων της Ε.Α.Κ. είναι:
Η ΕΑΚ βράβευσε ταινίες που επιβεβαίωναν την νέα «ψαγμένη» κατεύθυνση του ελληνικού κινηματογράφου, τύπου Κυνόδοντα και Άτενμπεργκ (ανήκω σε αυτούς που οι δύο ταινίες μου άρεσαν και τις υποστήριξα, πέρα από επιμέρους ενστάσεις) και αποδείκνυαν την «άνοιξη του ελληνικού κινηματογράφου».
Ο Μαχαιροβγάλτης μιας διαφορετικής αισθητικής κατεύθυνσης και σχολής ενδεχόμενα, ταινία, λαϊκότερης εμβέλειας, κοινά αποδεκτή (κατά τη δική μου άποψη ο Μαχαιροβγάλτης είναι η πιο αδύνατη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη), και σε συγκυρία χρονική συμπίπτουσα με την τρίτη (;) χρονιά της δυναμικής εισόδου της Nova, την καθιέρωση του Γιάννη Οικονομίδη (την δίκαιη καθιέρωση του, προς αποφυγή παρεξηγήσεων) στον κινηματογραφικό χώρο και το μεγαλύτερο αγκαλιάσμα των κινηματογραφικών εταιριών παραγωγής και διανομής του έργου του, χωρίς να προσάπτω σε αυτό ειλικρινά κάτι αρνητικό.
Και όσο πλησιάζουμε προς το σήμερα, αλλάζει άραγε λίγο η κατεύθυνση και αρχίζει να κουράζει η εμμονή στην αισθητική του Κυνόδοντα που άσχετα από τα βραβεία, δεν έφερε και τα αναμενόμενα λεφτά στο ταμείο, όπως άλλωστε ούτε ο Μαχαιροβγάλτης;
Επίσης άλλο να εκπροσωπεί τη νέα «ψαγμένη» σχολή ένα μη μέλος της Ε.Α.Κ. αλλά σκηνοθέτης απόλυτα αποδεκτός από αυτή και εκπρόσωπος της «άνοιξης του ελληνικού κινηματογράφου» και άλλο ένας μεταγενέστερος, λίγο παρείσακτος και εντέλει λίγο υπερτιμημένος σκηνοθέτης που επιπλέον έχει κακό παρελθόν και κάνει κακιές παρέες;
Αυτά λεν τα γεγονότα, άσχετα από την αξία την αληθινή , όλων αυτών των ταινιών. Γράφουμε κάποια πράγματα, ένα μέρος της αλήθειας αποκαλύπτουμε για το καλό του ελληνικού κινηματογράφου, ένα μέρος όχι (είναι άραγε τελικά για το καλό του ελληνικού κινηματογράφου , του ότι ένα μέρος της αλήθειας δεν το αποκαλύπτουμε;).
Έτσι λοιπόν και αυτό το κείμενο το συμπληρωματικό θέλει συμπλήρωμα. Ένα άλλο κείμενο θα μιλήσει κάποια στιγμή για την πραγματική αξία των παραπάνω ταινιών και για το αν αληθινά ζούμε την άνοιξη του ελληνικού κινηματογράφου. Αυτό το κείμενο μπορεί να μην υπάρξει ποτέ. να μην χρειαστεί να γραφτεί. μπορεί έως τότε να έχει αποφανθεί ο χρόνος. Μέχρι τότε οφείλουμε να πούμε τα εξής.
Σήμερα φτάνουμε στον Γιώργο Τσεμπερόπουλο, στην Χρυσή Τομή που πάντα αναζητούν οι κινηματογραφόφιλοι Ποιότητα και Απόλαυση, αλλά και οι Εταιρίες Ποιότητα και Εμπορικότητα.. Δεν είναι κανένας κομήτης, αλλά ένας σκηνοθέτης με προσφορά και με το έργο του αλλά και τη δράση του στο χώρο, εκφραστής αυτού που ο Μπόρντγουελ αποκαλεί χολιγουντιανός αφηγηματικός κινηματογράφος και άλλοι παλιότερα αποκαλούσαν κλασικός αφηγηματικός κινηματογράφος. Άλλωστε στη ίδια τάση και κατεύθυνση κινείται και ο Παντελής Βούλγαρης. Αν ο Βούλγαρης συμμετείχε το Βραβείο Σκηνοθεσίας θα έπαιρνε εκείνος και τώρα το πήρε ο διάδοχος στην τάση αυτή Γιώργος Τσεμπερόπουλος.
Αυτός ο κινηματογράφος μπορεί να φέρει ικανοποιητικά εισιτήρια, μπορεί και τηλεθεατές στη Nova. Μπορεί σταδιακά να αλλάξει την αρνητική γνώμη ειδικά πολλών Ελλήνων και κυρίως νέων, για τον ελληνικό κινηματογράφο.
Ή μήπως όχι; Ή μήπως αλλού βρίσκεται το ζήτημα;
τέλος, εννοείται ότι η μεγαλύτερη συμμετοχή στην Ε.Α.Κ. εξασφαλίζει μεγαλύτερη αντικειμενικότητα. Θεσμός που εκφράζει άλλωστε τη θέληση των περισσότερων ενεργών κινηματογραφιστών και που ουσιαστικά καθιερώθηκε, εμάς θα βρει αντίπαλους; όχι βέβαια.
Είμαστε με την Ε.Α.Κ. και τα βραβεία της γιατί με αυτήν είναι σχεδόν όλη η κινηματογραφική κοινότητα.
Όμως δεν συμπαθούμε τις Ακαδημίες αρχής γενομένης από αυτήν που απονείμει τα Όσκαρ. Δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στον Κινηματογράφο και στην εξέλιξή του ως Τέχνη.
Και τα Φεστιβάλ; Ναι, κάποτε, ναι. Σήμερα; έτσι και έτσι.
Οι επιτροπές; Ναι, κάποτε, ναι (πάντα με ενδοιασμούς). Σήμερα; έτσι και έτσι.
Άρα; Μεγάλη κουβέντα, μια άλλη στιγμή θα την κάνουμε, αν δεν μας ξεπεράσουν οι συνθήκες της αμείλικτης πραγματικότητας.
Το κείμενο αυτό, χαλαρούς προβληματισμούς θέτει και ερωτήματα. μπορεί και να λαθεύει. δεν βαριέσαι, λίγοι σήμερα εκφράζονται. δεν θα απολογηθούμε, γιατί ανήκουμε σε αυτούς τους λίγους. ας εκφραστούν όλο και περισσότεροι και ας αναδείξουν τα λάθη και τις «επιπολαιότητες» στα οποία σίγουρα εμείς που εκφραζόμαστε έχουμε υποπέσει. Η συλλογική ενασχόληση με τα πράγματα εξασφαλίζει, όσο το δυνατόν αντικειμενικότερες απόψεις και τοποθετήσεις και έχει αναμφισβήτητα περισσότερες ελπίδες να βρει τη λύση των προβλημάτων και να αλλάξει την κατάσταση των πραγμάτων.
είμαστε κατά της Nova; Πως μπορεί να είμαστε κατά του σχεδόν μοναδικού φορέα που δίνει αυτή τη στιγμή χρήματα στον Ελληνικό Κινηματογράφο; Θέλουμε όμως ο Κινηματογράφος να παραμείνει και να εξελιχθεί ως Τέχνη; Ναι, θέλουμε. Αντίθεση ή Αντίφαση; Σύνθεση των Αντιθέσεων έλεγε ο Μαρξ ή και των Αντιφάσεων; και πότε διαβάσαμε τον πρωτότυπο Μαρξ για να ξέρουμε τι έλεγε; Πάντα λοιπόν πίστευα στη σύνθεση και των αντιφάσεων και ίσως τελικά να είμαι περισσότερο Χεγκελιανός, όπως τουλάχιστον και αυτόν τον καταλαβαίνω. Δηλαδή Είμαστε και δεν είμαστε υπέρ της Νόβα. Εσείς;] Γ.Κ.
Αθήνα, 15.04.2014
Πραγματοποιήθηκε χθες, Δευτέρα 14 Απριλίου, η 5η Τελετή Απονομής των Βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Οικοδέσποινα της βραδιάς ήταν η εντυπωσιακή Μίνα Ορφανού, ενώ στο δεύτερο μισό της εκδήλωσης, τη συντρόφευσε «απρόοπτα» ο χαρισματικός Μάκης Παπαδημητρίου.
Ο πρόεδρος της ΕΑΚ, κ. Βασίλης Κατσούφης, καλωσόρισε τους προσκεκλημένους, επισημαίνοντας πως το ελληνικό σινεμά παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει, υπάρχει, αντέχει και συνεχώς ανανεώνεται, σε αντίθεση με την πολιτεία που με την αδιάφορη στάση της καταπνίγει τη δημιουργικότητα σε ένα καλλιτεχνικό είδος που τόσα πολλά έχει προσφέρει στην παγκόσμια εικόνα τής χώρας τα τελευταία χρόνια.
Η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, τίμησε φέτος για τη συνολική προσφορά του στην 7η Τέχνη, τον colorist της Cinemagic, Γιώργο Στάμου, ο οποίος παρέλαβε το βραβείο από τον σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο και τον δ/ντη φωτογραφίας Άρη Σταύρου.
Στο πνεύμα της αμφίδρομης πολιτιστικής επικοινωνίας με το εξωτερικό, η Κατερίνα Κασκανιώτη, γενική διευθύντρια περιεχομένου και πλατφόρμας Nova, απένειμε το τιμητικό βραβείο Nova στον Κώστα Γαβρά, έναν από τους σημαντικότερους και πιο αναγνωρισμένους Έλληνες τής διασποράς.
Φέτος, τα Βραβεία της ΕΑΚ απένειμαν αξέχαστα «ζευγάρια» από σύγχρονες και παλαιότερες ελληνικές ταινίες: Όμηρος Πουλάκης και Προμηθέας Αλειφερόπουλος (Tungsten, του Γιώργου Γεωργόπουλου), Βίκυ Χάρις και Βαλέρια Χριστοδουλίδου (Θα σε Δω στην Κόλαση Αγάπη μου, του Νίκου Νικολαΐδη), Γιάννης Κοκκιασμένος και Μίνα Ορφανού (Στρέλα, του Πάνου Κούτρα), Δανάη Σκιάδη και Κατερίνα Τσάβαλου (Hardcore, του Ντένη Ηλιάδη), Γιάννης Στάνκογλου και Βίκυ Παπαδοπούλου (Το Τανγκό των Χριστουγέννων, του Νίκου Κουτελιδάκη), Κώστας Καζανάς και Πέγκυ Τρικαλιώτη (Τέλος Εποχής, του Αντώνη Κόκκινου), Ιεροκλής Μιχαηλίδης (Πολίτικη Κουζίνα, του Τάσου Μπουλμέτη), Μάκης Παπαδημητρίου και Βάσω Καβαλιεράτου (Χάρισμα, της Χριστίνα Ιωακειμίδη), Καίτη Παπανίκα και Άλκης Κούρκουλος (Άντε Γεια, του Γιώργου Τσεμπερόπουλου), Στέλιος Μάινας και Γεράσιμος Σκιαδαρέσης (Βαλκανιζατέρ, του Σωτήρη Γκορίτσα), Θέμις Μπαζάκα και Δημήτρης Καταλειφός (Πέτρινα Χρόνια, του Παντελή Βούλγαρη), Γιώργος Γεροντηδάκης και Μαρκέλλα Παππά (Peppermint, του Κώστα Καπάκα), Σταμάτης Γαρδέλης (Τα Τσακάλια, του Γιάννη Δαλιανίδη), Μάριος Καραμάνης και Ισμήνη Καρυωτάκη (Καρκαλού, του Σταύρου Τορνέ), Γιάννης Βόγλης και AnneLonnberg (Κορίτσια στον Ήλιο, του Βασίλη Γεωργιάδη), Εύα Κοταμανίδου και Ειρήνη Στρατηγοπούλου (Θίασος, του Θόδωρου Αγγελόπουλου). Το Βραβείο Λουκία Ρικάκη, απένειμε ο Τάσος Μπουλμέτης, ενώ αυτό της σκηνοθεσίας η Αγάπη Κεφαλογιάννη και η Ρενέ Μασσαρά, διευθύντρια προγράμματος και υπεύθυνη παραγωγών της Nova, αντίστοιχα.
Τη σκηνοθεσία της βραδιάς υπέγραψε το Χρίστος Γεωργίου και τα κείμενα η Ζέτα Αλτσιτσιάδη. Την ενδυματολογική επιμέλεια ανέλαβε ο Βασίλης Μπαρμπαρίγος, τους φωτισμούς ο Βασίλης Κλωτσοτήρας, τη μουσική ο συνθέτης Δημήτρης Φριτζαλάς, το μοντάζ η Αλίκη Παναγή, ενώ οι διαδραστικές βίντεο – προβολές, δημιουργήθηκαν από την ομάδα VirtualCortex.
Σημείωση: Η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση της Τελετής Απονομής των Βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, θα γίνει την Κυριακή του Πάσχα, 20 Απριλίου, στις 17:55 από τα κανάλια Novacinema 1 και Novacinema 1 HD, ενώ θα προβληθεί και από το κανάλι Novalife, τη Δευτέρα του Πάσχα, 21 Απριλίου, στις 21:15.
ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΙ 2014
Το Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, απονεμήθηκε στους Κατερίνα Χελιώτη και Γιάννη Ιακωβίδη, για την ταινία Μικρά Αγγλία
Το Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Τεκμηρίωσης, απονεμήθηκε στον Παναγιώτη Ευαγγελίδη, για την ταινία Λάμπουν στο Σκοτάδι.
Το Βραβείο Σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στον Γιώργο Τσεμπερόπουλο για την ταινία Ο Εχθρός μου.
Το Βραβείο Σεναρίου, απονεμήθηκε στον Γιάννη Τσίρο, για την ταινία Ο Εχθρός μου.
Το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη απονεμήθηκε στην Ελίνα Ψύκου για την ταινία Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά.
Το Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους, απονεμήθηκε στην Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη για την ταινία Washingtonia.
Το Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου, απονεμήθηκε στον Θέμη Πάνου για την ταινία MissViolence.
Το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου απονεμήθηκε στην Κόρα Καρβούνη για την ταινία September.
Το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου, απονεμήθηκε στον Νίκο Γεωργάκη για την ταινία Να Κάθεσαι και να Κοιτάς.
Το Βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου απονεμήθηκε στη Ρένα Πιττακή για την ταινία MissViolence.
Το Βραβείο Φωτογραφίας, απονεμήθηκε στον Σίμο Σαρκετζή, για την ταινία Μικρά Αγγλία.
Το Βραβείο Μοντάζ απονεμήθηκε στον Γιώργο Μαυροψαρίδη για την ταινία Ο Εχθρός μου.
Το Βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής απονεμήθηκε στον Αλέξανδρο Βούλγαρη για την ταινία Οι Αισθηματίες.
Το Βραβείο Σκηνογραφίας απονεμήθηκε στον Αντώνη Δαγκλίδη, για την ταινία Μικρά Αγγλία.
Το Βραβείο Ενδυματολογίας, απονεμήθηκε στη Γιούλα Ζωιοπούλου για την ταινία Μικρά Αγγλία.
Το Βραβείο Ήχου, απονεμήθηκε στους Στέφανο Ευθυμίου, Κώστα Βαρυμποπιώτη και Τάκη Γιαννόπουλο, για την ταινία Μικρά Αγγλία.
Το Βραβείο Μακιγιάζ απονεμήθηκε στην Εύη Ζαφειροπούλου, για την ταινία Μικρά Αγγλία.
Το Βραβείο Ειδικών Εφφέ και Κινηματογραφικής Καινοτομίας, απονεμήθηκε στον Άγγελο Σπάρταλη, για την ταινία Από τη Γη στη Σελήνη.
Το Βραβείο Λουκία Ρικάκη, απονεμήθηκε στον Παναγιώτη Ευαγγελίδη, για την ταινία Λάμπουν στο σκοτάδι.
Η ταινία Μικρά Αγγλία, που απέσπασε το βραβείο καλύτερης μεγάλου μήκους ταινίας, αποτελεί την πρόταση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου προς το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας των Βραβείων Όσκαρ.
CAMERA STYLO 