ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ του Μισέλ Βιναβέρ σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου | του Μάριου Δενδή

Χαρακτήρες πνιγμένοι μέσα στα χαρτιά μιας καθημερινότητας που δεν τους ταιριάζει, στη δίνη των απαιτήσεων και των φιλοδοξιών τρίτων, σε μια βεβιασμένη αναζήτηση μιας εξίσου βεβιασμένης θαλπωρής. Το έργο του Μισέλ Βιναβέρ, Αναζήτηση Εργασίας, παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου. 

Οι ήρωες προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια ζωή όπου τα καθημερινά προβλήματά τους καταλαμβάνουν κάθε μερίδα του ψυχισμού τους. Αγωνίζονται για να επιβιώσουν μόνο που τίποτα δεν ακολουθεί την επιθυμητή κατεύθυνση. Μια καθόλα συνηθισμένη οικογένεια, με τον πατέρα προς αναζήτηση εργασίας, τη μητέρα προς αναζήτηση στηρίγματος και την κόρη προς αναζήτηση εαυτού. Πόσο προφητικό μπορεί να είναι ένα έργο που γράφτηκε πριν μισό περίπου αιώνα;

Τα τριάντα θραύσματα αναφέρονται στις τριάντα σκηνές καθημερινής τρέλας των προσώπων. Και παρόλο που τα φαγοπότια έχουν προ πολλού τελειώσει, όλοι επιχειρούν να επαναφέρουν μια ομαλότητα στον καπιταλιστικό χείμαρρο που τους στερεί να έχουν σώας τας φρένας. Πιο σύγχρονη από ποτέ, η παράσταση καταδεικνύει τον εγκλεισμό του σύγχρονου ανθρώπου σε έναν τρόπο και μοντέλο ύπαρξης που τον αφήνει ξεκρέμαστο από κάθε του προσωπική του αξία.

Όταν πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο δάκρυ και το γάβγισμα, το γυμνό και το ντυμένο, τον απατεώνα και τον σαδιστή, η απάντησή σου ενδέχεται να σου στοιχίσει την πολυπόθητη δουλειά. Όταν πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στην έκτρωση της κόρης σου και την συμπάθεια από το έτερόν σου ήμισυ ενδέχεται να θυσιάσεις την όποια γαλήνη της οικογένειάς σου. Όταν μάχεσαι διαρκώς μα μένεις στάσιμος, ο κύκλος της ζωής που έχεις συνηθίσει θα επαναληφθεί ανελέητα μπροστά στα μάτια σου.

Οι ανθρώπινες αξίες παύουν να υφίστανται στον σύγχρονο κόσμο που αναζητά μανιωδώς την απολεσθείσα του νεότητα, την πλήρη αφοσίωση στον οποιονδήποτε ανώτερο και την αναλγησία στον οποιονδήποτε κατώτερο. Υπάρχει η ανάγκη εύρεσης μιας νέας ζωής ή η με κάποιον τρόπο ανασύσταση της ήδη υπάρχουσας. Τα πάντα εκτυλίσσονται με έναν φρενήρη ρυθμό ο οποίος απαγορεύει την οποιαδήποτε σκέψη εκ του ασφαλούς. Είτε ενεργείς αυτοστιγμεί είτε περιμένεις τον χαμένο κάπου στο σπίτι φάκελο που σου υπόσχεται τη νέα, καλοπληρωμένη θέση στην αξιόλογη πολυεθνική.

Η ζωή μετατρέπεται σε μια αδιόρατη και αδιάσπαστη μάζα όπου η δουλειά σε ακολουθεί παντού. Χωρίς αυτήν δεν μπορείς να επιβιώσεις αλλά με αυτήν ξεχνάς να ζεις. Η προσωπικότητα θυσιάζεται για την παραγωγικότητα, η οικογένεια για την αποδοτικότητα και η αξιοπρέπεια για έναν μισθό. Ποια ζωτικότητα είναι δυνατόν να απομείνει όταν υπάρχει η συνεχής απαίτηση λήψης αποφάσεων ενώ τις παρακολουθείς να εξελίσσονται ερήμην σου; Οι επιπτώσεις θα φανούν αργότερα πάντως αρκετά σύντομα ώστε να σε επηρεάσουν.

Το σύστημα αποζητά την αφομοίωσή σου ενώ εσύ αποζητάς την επιβίωσή σου. Αγωνιάς, καταστρέφεσαι και καταστρέφεις με σκοπό να δημιουργήσεις εκ νέου. Η λεπτή γραμμή ανάμεσα στην δημιουργία και την αυτοκαταστροφή σε καταδιώκει για τα καλά.