VIDEO ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ «ΡΕΦΕΝΕ» «Ο ΜΠΙΝΤΕΡΜΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ»

Ο ΜΠΙΝΤΕΡΜΑΝ, ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΩΡΙΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ (Του ιστορικού Βασ. Κ. Λάζαρη)

Το σχήμα «Ρεφενέ», γνωστό για την πολύχρονη καλλιτεχνική δράση του, έχει ανεβάσει εφέτος στο θέατρο «Αγορά» την δημιουργία του Μαξ Φρις « Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές», σε σκηνοθεσία του Γιάννη Γεωργακάκη. Η μετάφραση του κειμένου είναι του Νάσου Βαγενά, η μουσική επιμέλεια του Χρίστου Γιαννόπουλου, η χορογραφία της Ελένης Κουτροκόη και οι φωτισμοί του Δημοσθένη Χριστόπουλου.
Το συγκεκριμένο θεατρικό του Φρις αποτελεί μια μαύρη κωμωδία, που γράφτηκε το 1958 και αναφέρεται στο βασικό θέμα της φθοράς του κεφαλαιοκρατικού κοινωνικού συστήματος και της άμεσης απειλής της επιβολής του φασιστικού πολιτικού καθεστώτος. Πραγματεύεται δηλαδή ένα ζήτημα, που αφορά και την δικιά μας εποχή και που προβάλλεται στη θεατρική σκηνή μέσα από την συμπεριφορά φοβισμένων ή ανίκανων ή παγερών προσώπων, τα οποία ερμηνεύουν με επιτυχία, με τη σειρά της εμφάνισης τους, ο Θόδωρος Στεφανίδης, η Κατερίνα Λειβαδά, η Έφη Ηλιοπούλου, η Ελένη Κουτροκόη, η Κατερίνα Ταπίνη, η Πέπη Γαλανοπούλου, ο Παναγιώτης Γεωργαντόπουλος, η Καλλιόπη Ζερβού, ο Χρήστος Αβραντινής, ο Παναγιώτης Γεωργόπουλος, η Ελένη Μούγιου και ο Χρήστος Κατσίγιαννης.
Την πρωτεύουσα θέση στην εν λόγω θεατρική δημιουργία του Φρις την κατέχει ο Θεόφιλος Μπίντερμαν, ο πολύ γνωστός για τον ενδοτισμό του μέσος αστός, που μιμείται εντούτοις τον μεγαλοαστό στην αναλγησία του και μέσα στις τραγικές του πλάνες πιστεύει, πως μετέχει και αυτός, κατά πολύ άμεσο μάλιστα τρόπο, στην πολιτική εξουσία. Έτσι, πρέπει να θεωρείται αρκετά φυσική η άποψη, που καθορίζει την συμπεριφορά του και σύμφωνα με την οποία το σπίτι του διπλανού του, που πυρπολήθηκε ήδη, αποτελεί γι αυτόν ένα αδιάφορο περιστατικό, γιατί είναι το σπίτι ενός κομμουνιστή ή ενός σοσιαλδημοκράτη ή ενός εβραίου. Δεν νοιώθει δηλαδή ο Μπίντερμαν τον ίσκιο του φασισμού, που απλώνεται πάνω και από τους δικούς του σχεδιασμούς για την προσωπική του ζωή παρά μόνο, όταν είναι πολύ αργά, για να αντιδράσει.
Ο Μπίντερμαν τρομοκρατείται πάντως στο τέλος και ο τρόμος του τον οδηγεί στην πανικόβλητη αποδοχή των εμπρηστών ως αδήριτης αναγκαιότητας του καιρού του, λογαριάζοντας, ότι θα καταστρέψουν εκείνοι έναν κόσμο, που είναι εντελώς φθαρμένος και που τον έχει εξαιτίας της δειλίας του και ο ίδιος αποκηρύξει, είναι όμοιος με όσους ψάχνουν στις δικές μας ημέρες τις αιτίες της χρεωκοπίας του συστήματος (που καταδυναστεύει τους πραγματικούς δημιουργούς του πλούτου) μέσα στην ύπαρξη των κοινοβουλίων και όχι μέσα στις κυρίαρχες εκφράσεις του κατεστημένου – με όλους εκείνους, που ονειρεύονται τελικά δυναμικές απολυτρώσεις από τις αιματηρές επελάσεις δρεπανηφόρων αρμάτων.
Οι εμπρηστές ωστόσο με τα μαύρα πουκάμισα και με τις γυμνές γοργόνες στα κορμιά τους έχουν καταφθάσει, σφυρίζοντας τον παληό σκοπό της Λιλής Μαρλέν, ξεκινημένοι από την άβυσσο αδυσώπητων πραγματικοτήτων και έχουν έλθει όχι για να γκρεμίσουν το καθεστώς, αλλά για να το περιχαρακώσουν, καταστρέφοντας τα περιττά συστατικά του, όπως ο κλαδούχος τα άχρηστα παρακλάδια του δέντρου. Αυτή η αλήθεια ίσως να μη γίνεται καταφανής στο έργο του Φρις, την διδάσκει ωστόσο η Ιστορία, η περίπτωση για παράδειγμα του χιτλερισμού, που δεν δίστασε να εξοντώσει τα σταχτόχρωμα τάγματα εφόδου του Ραιμ τη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών», όταν του το απαίτησαν ως όρο οι άκαμπτοι κεφαλαιοκράτες, για να τον στηρίξουν παραπέρα.
Γύρω από τον Μπίντερμαν υπάρχουν βέβαια οι δυνάμεις καταστολής, που είναι Μπίντερμαν κι αυτοί και οι οποίοι υποτίθεται, ότι θα αντιμετωπίσουν με αποτελεσματικότητα κάθε απόπειρα βίαιης αμφισβήτησης της παραπαίουσας δημοκρατίας του. Πρόκειται για τους πυροσβέστες, εντελώς όμως ανίκανους, ίσως και απρόθυμους να εκτελέσουν το έργο τους και τους οποίους το σχήμα του «Ρεφενέ» πολύ εύστοχα προσδιόρισε με ένα τετραμελή θλιβερό Χορό, παρωδία του θηβαϊκού χορού της σοφόκλειας «Αντιγόνης» (κατά τον Φρις), τον οποίο απαρτίζουν οι εκπρόσωποι του γνωστού στα ελληνικά πολιτικά χρονικά δικομματισμού (Κορυφαίος), ο αργυρώνητος κυβερνητικός συνδικαλιστής με την ψευδοεπαναστατική ντουντούκα του, ο «παπαγάλος» δημοσιογράφος και το γλοιώδες «λαμόγιο» των ημερών μας.
Συμπληρώματα του κόσμου, που μέσα σ’ αυτόν κινείται ο Μπίντερμαν αποτελούν η σύζυγος του, που θα τον ακολουθήσει στη σκληρή του μοίρα, η καταναγκαστικά πρόθυμη υπηρέτρια τους, η χαμένη στη σιωπηλή ωδύνη της χήρα, το άβουλο όργανο της τάξης και ο βολικός για το σύστημα διδάκτορας της χειραγωγημένης φιλοσοφίας. Όλοι αυτοί ζουν και εκφράζονται, όπως όλοι μας, μέσα στον αθάνατο χρόνο, που ρέει ασταμάτητα πάνω στο κορμί της αληθείας, εντελώς αδιάφορος για τα όνειρα και τα ναυάγια των ανθρώπων.
Το συγκεκριμένο θεατρικό του Μαξ Φρις προβάλλει καίρια ερωτήματα, διατυπωμένα εδώ και πενήντα πέντε χρόνια, που φτάνουν μέχρι τις δικές μας ημέρες και αφορούν όχι την αποτροπή του εμπρησμού του σπιτιού του Μπίντερμαν, αλλά τον κόσμο, που είναι δυνατό να χτιστεί πάνω στα ερείπια του. Ο Φρις βάζει τους πυροσβέστες να πατούν άβουλοι και τρομαλέοι τα σκορπισμένα παντού αποκαΐδια, δεν προτείνει ωστόσο για λύση τον θρήνο του Μάριου πάνω στα χαλάσματα της προσκυνημένης Καρχηδόνας. Αυτή τη λύση αφήνει προφανώς να τη συλλάβουν ως σκέψη και να την αλλάξουν στη συνέχεια σε δράση οι άνθρωποι του μόχθου, που οφείλουν μέσα στις άναστρες νύχτες να αντιλαμβάνονται έγκαιρα τους εμπρηστές, οι οποίοι καταφθάνουν πάντοτε με τους άγριους ανέμους των καιρών και με αναμμένες τις καταστροφικές δάδες τους, τραγουδώντας τα βαρβαρικά τραγούδια των φονηάδων.

 

ΣΤΗΝ «ΑΓΟΡΑ» Ο ΜΠΙΝΤΕΡΜΑΝ & ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ
από τους Ρεφενέδες & την ομαδική και συγχρονισμένη δημιουργικότητα τους, αφιερωμένο στην Ακριβή Μεϊντανά

Ο Μαξ Φρις (1911) όταν έγραψε αυτό το έργο (1958) είχε πρόσφατη τη βαρειά ατμόσφαιρα, τις απειλές και το φόβο επανάληψης όσων έζησε, σχεδόν τριαντάρης, στον Β΄ Παγκόσμιο. Στρατεύεται λοιπόν χωρίς δογματισμό, σαν μάρτυρας του καιρού του, ενάντια στην επιρροή ενός πολύμορφου κακού. Γερμανοελβετός, ανανέωσε την μεταπολεμική δραματουργία παντρεύοντας εξπρεσιονιστικά στοιχεία, υφή παραλόγου & ιλαροτραγικές πινελιές.
Ο φόβος της πυρκαγιάς διακατέχει τον αστό Μπίντερμαν, σκληρού εργοδότη & υπερήφανου για το… τριχοτονωτικό του! Καταδικάζει σθεναρά και αποφεύγει συστηματικά τους αγνώστους συντελεστές των συμφορών, υποχωρεί εν τούτοις, για λόγους προστασίας, μέχρι που φιλοξενεί πιθανούς εμπρηστές. Εθελοτυφλεί τελικά ακόμη και στα εμπρηστικά τεκμήρια, μέχρι που όλα γίνονται στάχτη, ενώ οι πυροσβέστες αδρανούν… το επίσημο κράτος αδρανεί!
Το κωμικό μέρος είναι η βίαιη αντίθεση της μη αποδοχής των κακών και η πορεία προς την καταστροφή. Λοιπόν, ανατροπή στην παράδοση του κωμικού θεάτρου. «Το κωμικό μας δίνει δύναμη για να αντέξουμε την τραγωδία της ύπαρξης» (Ιονέσκο). Ένας αντιθετικός της τραγωδίας «Χορός», από πυροσβέστες, με πρόσωπα κλόουν, υποτίθεται ότι μεριμνά για τη σωτηρία. Πρόκειται για ανατροπή των συμβόλων π.χ. δίνει γέλιο ο πυροσβέστης-δημοσιογράφος με τους αναγραμματισμούς και τα φραστικά του λάθη. Τα τραγούδια όμως αδυνάτιζαν τα λόγια αυτής της καρναβαλικής ομάδας με τα ηλίθια πρόσωπα. Το πρώτο μέρος φάνηκε αρκετά αργό, ετοίμαζε τις προσχωρήσεις, το crescendo του δεύτερου, διαφαινόταν πάντως σαφέστατα η έλλειψη κοινωνικής προστασίας και της επέμβασης… «με το σβήσιμο της τελευταίας σπίθας»! Ανύπαρκτη κάλυψη δηλαδή, από την συμφορά.
Σκηνογραφικά είχε καταργηθεί η διαχωριστική γραμμή: Σαλόνι αστικού σπιτιού, σοφίτα, Πυροσβεστείο, έσμιγαν στη σκηνούλα της «Αγοράς». Είναι η ηρωϊκή έξοδος από τα μεγαλόπρεπα θεατρικά οικοδομήματα. Κι ένα τεράστιο ρολόϊ έδειχνε παράλογα, διάφορες ώρες.
Η βαθμιαία μεταμόρφωση του Μπίντερμαν, όπως και των Σμίτς, Άϊζενριγκ έχει κάτι από τον Κάφκα. Αναφορά στο αποτέλεσμα της στράτευσης στον απολυταρχισμό, που σε μετατρέπει σε τέρας. Επίσης από τον Gustave le Bon (1841-1931), τον συγγραφέα της «ψυχολογίας του πλήθους», όταν τσακίζει τα εμπόδια με ξέφρενη μανία, επιστρέφοντας στα αγελαία ένστικτα. Τίποτα δεν το σταματά, ούτε η αλήθεια «η οποία εξαπατά γιατί κανείς δεν τη πιστεύει» (Φρις)
Η μετάφραση έγινε από τον Νάσο Βαγενά σε σύγχρονο, απτό λόγο. Επιτυχημένο το πρόγραμμα της γνωστής διανοούμενης Μαίρης Σιδηρά. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Γεωργακάκης, επανέφερε επιτυχώς ό,τι ψυχανεμιζόμαστε να ‘ρχεται ύστερα από 60 χρόνια. Επίκαιρη επιλογή. Ο Χρίστος Γιαννόπουλος έντυσε το έργο με τις αντιθέσεις του: Σφύριγμα & μελωδία. Όσον αφορά την «Λιλή Μαρλέν» το μοτίβο της οποίας επανερχόταν στο δεύτερο μέρος, αποτελούσε εντολή γραπτή του συγγραφέως. Ένας μοντέρνος ρυθμός του μεσοπολέμου, με παγκόσμια πια σημασία…. τον ίδιο υιοθέτησε και ο Ιονέσκο στον «Ρινόκερο». Μέσο επεξήγησης στο αμήχανο κοινό του θεάτρου του. Πολύ παραστατικός του Δημ. Χριστόπουλου ο φωτισμός, με τους καπνούς και τις φλόγες της πυρκαγιάς.
Η δραματική δομή του έργου πρόσφερε ποικιλία τύπων. Ο Μπίντερμαν του Θεόδωρου Στεφανίδη είχε τους δισταγμούς που μεταλλάσσονται σταδιακά. Από άρνηση σε κατάφαση, λόγω φόβου. Συμβιβάστηκε η αστική τάξη!! Αντίθετα η Μπαμπέτ (Καλλιόπη Ζερβού) έδειξε πως δεν δεχόταν τους δολοφόνους με το ανθρώπινο πρόσωπο, υποχωρώντας όμως τελικά. Ο φιλόσοφος (Χρήστος Κατσίγιαννης) χρωμάτισε σωστά τον διανοούμενο με το ιδεο(ψευτο)λογικό σύστημα, όπου άτονα και δυσνόητα, αποκήρυξε το καθεστώς. Άψογος στην ερμηνεία ο Χρήστος Αβραντινής σαν Άϊζενριγκ. Το ψυχρό, σοφιστικό του στυλ έδενε τα επιχειρήματα του με αμφίσημους χαμηλούς τόνους. Φυσική στις απορίες και εκρήξεις αγανάκτησης, η Άννα (Πέπη Γαλανοπούλου). Ήταν το υποταγμένο, αλλά με κρίση, υπηρετικό προσωπικό.
Με φράσεις, πυρήνες γέλιου (μη σας βάλω σε κόπο…), τόνους χαρακτηριστικούς, σημεία αναφοράς μιας στερημένης ζωής, και κινησιολογία που θύμιζε τάγκο, ο Παναγιώτης Γεωργαντόπουλος, δόμησε επαρκέστατα τη λαϊκότητα και τον επιδιωκόμενο σκοπό του Σμίτς.
Τα εύσημα στην αρμονική συνεργασία των Ρεφενέδων που πραγμάτωσαν τους κώδικες της σκηνοθετικής εκφώνησης, έριξαν τη πέτρα στις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς. Η πυρκαγιά είναι πάλι, γιατί η ζωή κάνει κύκλους και περιμένει ν’ ανάψει, αν δεν συνέλθουν ηθικά, άτομα και ηγέτες. Αλλοίμονο αν αδρανεί μια χώρα μπρος σε παρόμοιες καταστάσεις.
ΤΟΥΛΑ-ΗΛΙΑΔΟΥ ΜΑΝΙΑΚΗ
Καθηγήτρια γαλλικών, αρχαιολόγος, θεατρολόγος

Μια διαφορετική –πολιτική ερμηνεία από τον
Σταύρο Ιντζεγιάννη

ΘΕΑΤΡΟ ΑΓΟΡΑ –ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΧΉΜΑ «ΟΙ ΡΕΦΕΝΕ»

Ο ΜΠΙΝΤΕΡΜΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ

Επίκαιρο όσο κανένα άλλο και σε καμιά εποχή για την Ελλάδα του σήμερα το έργο του Μαξ Φριτς –οι εμπρηστές-που ανέβασαν –και εξακολουθεί να παίζεται με επιτυχία- στο θέατρο αγορά οι Ρεφενέ.
Φωτογραφίζει με μια καταπληκτική ευκρίνεια την Ελλάδα η οποία κυριαρχείται από το σύνθημα ζήτω η πάρτη μας. Οι εμπρηστές είναι ένας καθρέφτης όπου ο καθένας μπορεί να δει τον εαυτό του μέσα στο πλαίσιο της σύγχρονης Ελλάδας σε ένα έργο που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο οι δανειστές μια και οι εμπρηστές δεν είναι άλλο παρά οι ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ τίτλος που ταιριάζει γάντι εν χώρο και χρόνο και μάλιστα με την υπογράμμιση του τραγικού που αναπηδά μέσα από το κωμικό καθώς ο Μπίντερμαν δίνει ο ίδιος τα σπίρτα για τον εμπρησμό όμοια καθώς εμείς οι ίδιοι δίνουμε με το μνημόνιο τα κλειδιά μας στους Δανειστές μας..
Αληθινά ο Γιάννης Γεωργακάκης ο οποίος με την ομάδα του ρεπερτορίου διάλεξε και σκηνοθέτησε το έργο χτύπησε διάνα. Τράβηξε μια φωτογραφία της Ελλάδος του 2013 προέκταση της Ελλάδος του 1905 όπου το ίδιο είχε συμβεί με τους τότε δανειστές μας. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Στο έργο του Μαξ Φρις ο Μπίντερμαν ένας άνθρωπος από μας . Ο καθένας μας που με την ανοχή του θυμίζει αυτό με το οποίο ο Ρουσώ αρχίζει το κοινωνικό του συμβόλαιο « Η βία δημιούργησε τους πρώτους δούλους αλλά η δειλία τους διαιώνισε τη σκλαβιά τους» ( Θα έλεγα σε παράφραση η ανοχή τους στην περίπτωσή μας )
Ένας βολεμένος αστός, που διστάζει να υπερασπισθεί την προσωπική του ζωή όπως συχνά κάνουμε όλοι μας και με όπλο του τη δουλοπρέπεια αφήνεται στη μοίρα του. Υποκύπτει .Η μοίρα που εμφανίζεται με το πρόσωπο του Σμιτς. Ρόλος που αξιοποιήθηκε σωστά και πειστικά από τον Παναγιώτη Γεωργαντόπουλο .Τόσο στην κίνηση και στη φωνή όσο και στο ύφος που θύμιζε τον άνθρωπο της μοίρας. Αυτό που μας επιβάλλεται και διστάζουμε να το αντιμετωπίσουμε.

Το έργο που έχει χαρακτηριστεί ως μαύρη κωμωδία θυμίζει αλληγορικά την κωμωδία που παίζεται στην πολιτική σκηνή μας με την τρόικα στο ρόλο του Σμιτς και την κυβέρνηση αμήχανη –ίσως φοβισμένη-να προσπαθεί να εξευμενίσει τους δανειστές, σε μια προέκταση μια και το κάθε έργο έχει το μήνυμά του.
Ο σκηνοθέτης μοίρασε σωστά τους ρόλους δίνοντας στον Στεφανίδη –και πρόεδρο των ρεφενέ-τον τιμητικό γι` αυτόν ρόλο να σηκώσει την παράσταση. Πραγματικά κράτησε ως κορυφαίος, στο σωστό μέτρο της, χωρίς υπερβολές αξιοποιώντας το ταλέντο του σ’ ένα ρόλο που απαιτούσε μιαν ερμηνεία εσωτερικότητας, με διαρκείς μεταπτώσεις. Φόβο-δουλικότητα- ανοχή- οργή –ικεσία-ανησυχία και το σπουδαιότερο απόκρυψη των πραγματικών αισθημάτων.
Η διανομή των ρόλων έδωσε συλλογικότητα στην παράσταση με τους πυροσβέστες ( Λειβαδά-Ηλιοπούλου-Κουτρουκόη-Ταπίνη) να έρχονται κάθε τόσο να θυμίσουν τον εμπρησμό –το δάνειο στα καθ’ ημάς- με μια κινητικότητα που προσπαθούσε να παραχωρήσει τη θέση του τραγικού στην ελαφράδα ενός λανθάνοντας μιούζικαλ με πολύ σωστή κίνηση.
Άνετη η Πέπη Γαλανοπούλου(Άννα) ενώ ο Αβραντινής(Άιζενρινγκ) παλιός στο σανίδι των Ρεφενέ έμπειρος πια βοήθησε σωστά τον…εμπρησμό!
Καλοί στους μικρούς τους ρόλους και η Καλιόππη Ζερβού (Γυναίκα του Μπίντερμαν) και οι Παναγιώτης Γεωργόπουλος(ατυφύλακας) Ελένη Μούγιου (Χήρα Σκλάβενιχ) και φιλόσοφος Χρήστος Κατσίγιαννης
Η συλλογικότητα της σκηνοθετικής άποψης του Γεωργακάκη έφερε στο προσκήνιο όλους τους συντελεστές (φωτισμοί – χορογραφία –Μουσική) που όλοι τους ο καθένας από τη θέση του οργάνωσαν μια παράσταση που δε θα είχε να ζηλέψει τίποτε από τους επαγγελματικούς θιάσους .
Μπράβο σε όλους .

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Πάτρα: Με επιτυχία η πρεμιέρα της παράστασης «Ο Μπίντερμαν και οι Εμπρηστές» (pics)
Το θέατρο «Αγορά» χειροκρότησε τους συντελεστές του «Ρεφενέ»
Η φωτιά που καίει, το ξύπνημα των συνειδήσεων, οι ταξικές αντιθέσεις, η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη ήταν μόνο ορισμένα από τα μηνύματα που άφησε στο κοινό, η παραγωγή του Ρεφενέ «Ο Μπίντερμαν & οι Εμπρηστές».
Οι ηθοποιοί και οι συντελεστές της παράστασης χειροκροτήθηκαν από το κοινό που βρέθηκε το Σάββατο το βράδυ στο θέατρο «Αγορά» για να παρακολουθήσει την «μαύρη κωμωδία» του θεωρητικού του αναρχισμού Μαξ Φριτς.
Τα μηνύματα και τα θέματα που θίγει το έργο του Γερμανού συγγραφέα εξαιρετικά επίκαιρα και στη σύγχρονη εποχή, σε μία κοινωνία που βαδίζει στα άκρα, αποδόθηκε αρκετά ζωντανά πάνω στο θεατρικό σανίδι από ηθοποιούς του Ερασιτεχνικού Σχήματος Ρεφενέ, αφήνοντας στο κοινό έναν προβληματισμό που σίγουρα αποτελεί ένα στοιχείο της επιτυχίας της παράστασης.
Μιας παράστασης που αποτελεί την 2η παραγωγή του Ρεφενέ για το 2013 και είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Αντιπροέδρου του, Ακριβής Μεϊντανά που τόσο πρόωρα έφυγε από την ζωή, πριν από μερικούς μήνες.
Η παράσταση θα παίζεται στο θέατρο «Αγορά» καθημερινά μέχρι τις 1 Δεκεμβρίου (εκτός Δευτέρας και Τρίτης).
PATRASEVENTS 10/11/2013

Chrissa Driva
13 Νοεμβρίου 11:58 μ.μ.
Απόψε έφαγα μια υπέροχη γροθιά στο στομάχι… Αξίζει η επιλογή, το κείμενο, η αξιοπρεπέστατη απόδοση. Θέλω απλά να το ξαναδώ!

Chrissa Driva
14 Νοεμβρίου 10:55 μ.μ.
Το «διδακτικό έργο χωρίς δίδαγμα» μας λέει (δε μας διδάσκει) τη φυσική ροή των πραγμάτων. Μας θυμίζει κάθε τι που μας οδηγεί σε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι μόνο με τη γνώση των συνεπειών των πράξεών μας θα πάψουμε να κλαψουρίζουμε για τα «κακά» που μας βρίσκουν. Θα μας ανοίξουν τα μάτια προς τη γνώση για να ξεφύγουμε από τους φόβους που μας κρατούν μακριά από την εξέλιξη. Θα μας οδηγήσει στο συμπέρασμα πως αντί να ξοδεύουμε την ενέργειά μας (και τη ζωή μας) για να βρίσκουμε ενόχους, θα πρέπει να δουλέψουμε με τον εαυτό μας. Να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να του δώσουμε το λόγο. Η επόμενη μέρα της «γροθιάς» με βρίσκει σε μια γλυκιά ηρεμία: Αυτήν τη μικρή παύση που πάντα μου χρειάζεται για να ξαναπάρω φόρα… Ευχαριστώ…

Ο Nick Papageorgiou δημοσίευσε στην ομάδα Ο Μπίντερμαν & οι Εμπρηστές

Nick Papageorgiou
15 Νοεμβρίου 8:23 μ.μ.
ΝΑ πάτε , να πάτε ,να πάτε …. εγώ θα ξαναπάω πάντως ,γι’αυτό και δεν λέω τίποτα ακόμα, μέχρι να το ξαναδώ,να το «ρουφήξω» μέχρι τέλους (το έργο,παρακαλώ),την «ιδέα» και τότε θα σας πω λεπτομέρειες.Ότι είναι «γροθιά» ,όπως λέει και η Χ. Δρίβα το προσυπογράφω … το «που» θα την «φας» (την γροθιά) ε,! ….είναι θέμα με ποιόν ρόλο θα δεις τον «καθρέφτη» σου ….Καλό Σ/Κ σ’όλους.!

Χθές ξανά πήγα στο Μπίντερμαν και τους εμπρηστές (Ρεφενέ Ε.Σ.),θέατρο «Αγορά». Πολλά θα μπορούσα να πω,όμως στον Μπίτερμαν δεν είχα ξαναδεί πιο συγκινητική εικόνα του πόνου. Ήταν ντυμένος πολύ απλά ,μα τους ανθρώπους που είναι καλής «καταγωγής» και «καλλιεργημένοι» τους ξεχωρίζει κανείς με την πρώτη ματιά. Σηκώθηκε … και διέκρινα στο βλέμμα του, στα χαρακτηριστικά του και σ’ όλες τις κινήσεις του τόση ευγένεια και λεπτότητα, που αυθόρμητα ένιωσα πολύ φιλικά απέναντί του. Προφανώς δεν ήμουν ο μόνος. Το ίδιο είχαν ξαναδεί (και σ’ άλλους) και οι εμπρηστές (φασίστες).Μπορώ ωστόσο να σας πω αυτό που ακόμα κι εκείνοι οι «άθλιοι» ξέρουν. Η «καταγωγή» και η «καλλιέργεια», ή δήθεν, ήταν αυτή η αιτία που ήθελε να παίξει «διπλό» παιχνίδι. Αυτό που ακόμα και οι «άθλιοι» ξέρουν. Το τι κατά είσαι ,τι μαζί τους ,καμένος από «χέρι» θα είσαι. Γιατί είσαι αναλώσιμος Κ.κ. Μπίντερμαν. Ότι κι αν κάνεις ,είσαι αναλώσιμος. Γιατί … τελικά είσαι ανθρωπάκι …Κ.κ. Μπίντερμαν. Δεν έχεις ανάστημα ,είσαι δειλός, αχρείος, ίσως πιο αχρείος και απ’ τους εμπρηστές. Σου τα έλεγε ο «χορός», αλλά … εσύ νόμιζες πως είσαι πιο έξυπνος. ΟΧΙ Κ.κ. Μπίντερμαν δεν είσαι αθώος, έγινες μέρος του προβλήματος, έδωσες τον «ψήφο» σου στην λάθος μεριά. Η απελπισία και φόβος είναι τα όπλα τους. Αλλά εσύ νόμιζες πως ήσουν έξυπνος, κι όμως ήσουν ….από «χέρι» καμένος.! <<Η απόλαυση της ζωής πηγάζει από την καθαρή συνείδηση>>. Την συνείδηση που μας λείπει τόσο, μα τόσο πολύ στις μέρες μας.! Την συνείδηση, που θα σου δώσει το θάρρος να τους πετάξεις με τις κλωτσιές έξω απ’ το σπίτι σου …. έξω απ’ τη χώρα σου.! Τους δήθεν ιδεολόγους ,»θεωρητικούς» και «πρακτικούς» ……!!!!
Κρίμα Κ.κ. Μπίντερμαν …κάπου στο βάθος σε λυπάμαι …αλλά και σε μισώ.! Γιατί και η χώρα μου ,έχει πολλούς σαν του λόγου σου ….
21/11/2013

Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ σχολίασε τη φωτογραφία σας.

Ο χρήστης ΓΕΩΡΓΙΑ έγραψε: «εξαιρετική επιλογή του έργου, πολύ καλή απόδοση, μια σκληρή αλλά ουσιαστική βραδυά που μας απασχόλησε και τις επόμενες μέρες….. καλοτάξιδη να είναι……..»

Tzeni Papandreou
17 Νοεμβρίου 11:25 π.μ.
μπραβο σας παιδια. συγχαρητηρια σε ολους σας!!! εξαιρετικη παρασταση!!!

Μια Μαύρη Κωμωδία του Max Frisch

Μέρες κρίσης. Φόβος και ανασφάλεια επικρατούν στην πόλη. Ολόκληρες συνοικίες καίγονται από άγνωστους εμπρηστές κι ο Μπίντερμαν με την γυναίκα του, βολεμένοι μεσοαστοί, δοξάζουν τον Θεό που οι φλόγες δεν έφτασαν ακόμη μέχρι το δικό τους σπίτι. Η 21η θεατρική παραγωγή του ΡΕΦΕΝΕ αφορά “ένα διδακτικό έργο χωρίς δίδαγμα”, όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος ο συγγραφέας και δεν έχει καμία σχέση με όσα συμβαίνουν σήμερα στην χώρα μας… μα καμία!!!

Ο Μαξ Φρις, (Max Frisch, 15/05/1911 – 04/04/1991) ήταν Ελβετός θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος. Θεωρείται αντιπροσωπευτικό δείγμα της μεταπολεμικής γερμανόφωνης λογοτεχνίας και ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Στο έργο του ο Μαξ Φρις διεισδύει, σχολιάζει και αναλύει τα διλήμματα του σύγχρονου ανθρώπου, την ταυτότητα και ευθύνη του ατομικού Εγώ, την πολιτική και ηθική στάση απέναντι στις προκλήσεις της εποχής.
Κυριότερα έργα του: Ο Μπίτερμαν & οι Εμπρηστές, Ανδόρα, Homo Faber, Στίλερ, Ας με λένε Γκάντενμπαϊν

ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης)
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΠΙΝΤΕΡΜΑΝ Θεόδωρος Στεφανίδης, ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΧΟΡΟΥ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ Κατερίνα Λειβαδά, ΧΟΡΟΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ Έφη Ηλιοπούλου, Ελένη Κουτροκόη, Κατερίνα Ταπίνη ΑΝΝΑ Πέπη Γαλανοπούλου ΣΜΙΤΣ Παναγιώτης Γεωργαντόπουλος ΜΠΑΜΠΕΤ ΜΠΙΝΤΕΡΜΑΝ Καλλιόπη Ζερβού ΑΪΖΕΝΡΙΝΓΚ Χρήστος Αβραντινής ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ Παναγιώτης Γεωργόπουλος ΧΗΡΑ ΣΚΛΑΒΕΝΙΧ Ελένη Μούγιου ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ Χρήστος Κατσίγιαννης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Γιάννης Γεωργακάκης, ΜΟΥΣΙΚΗ-ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΗΧΟΥ Χρίστος Γιαννόπουλος
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ Ελένη Κουτροκόη, ΦΩΤΙΣΜΟΙ Δημοσθένης Χριστόπουλος, ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ Ελένη Μούγιου, ΟΜΑΔΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ Πέπη Γαλανοπούλου, Έφη Ηλιοπούλου, Κατερίνα Λειβαδά ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ Δήμητρα Γιαννοπούλου, Ζωή Γαλανοπούλου ΟΜΑΔΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΞΕΣΟΥΑΡ Πέπη Γαλανοπούλου, Γιάννης Γεωργακάκης, Μαρίζα Γεωργαλά, Καλλιόπη Ζερβού, Έφη Ηλιοπούλου, Ελένη Κουτροκόη, Κατερίνα Λειβαδά, Θεόδωρος Στεφανίδης, Σταύρος Σταυρογιαννόπουλος, Δημοσθένης Χριστόπουλος ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ-ΑΞΕΣΟΥΑΡ Χρήστος Αβραντινής, Πέπη Γαλανοπούλου, Ελένη Κουτροκόη ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΚΙΓΙΑΖ Χρυσόθεμις Μιτάκη ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΚΗΝΙΚΩΝ Θεόδωρος Στεφανίδης ΟΜΑΔΑ ΣΚΗΝΙΚΩΝ Χρήστος Αβραντινής, Μαρίζα Γεωργαλά, Παναγιώτης Γεωργαντόπουλος, Έφη Ηλιοπούλου, Χρήστος Κατσίγιαννης, Αντώνης Μπαρμπέτας, Φώτης Παλαιολόγος, Σταύρος Σταυρογιαννόπουλος , Δημοσθένης Χριστόπουλος ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΣΚΕΥΩΝ Πέπη Γαλανοπούλου ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΣΚΕΥΩΝ Θεόδωρος Στεφανίδης ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΝΤΥΠΩΝ Γιάννης Γεωργακάκης ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Μαίρη Σιδηρά ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΒΙΝΤΕΟ Κώστας Μουρτάς ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Φώτης Παλαιολόγος ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Γιώργος Μαρκάκης ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΧΟΡΗΓΙΩΝ Αργύρης Πετράτος ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΗΓΙΩΝ Ευάγγελος Μιχάλης, Αργύρης Πετράτος, Θεόδωρος Στεφανίδης ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ- ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ Ευάγγελος Μιχάλης ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ Μαρίζα Γεωργαλά, Καλλιόπη Ζερβού, Λαμπρινή Ζώτου, Έφη Ηλιοπούλου, Ελένη Κουτροκόη, Κατερίνα Λειβαδά , Ελένη Μούγιου, Άκια Σταμάτη ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ «Ρεφενέ» Ε.Σ.Πάτρας

ΟΜΑΔΑ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟΥ 2013 Πέπη Γαλανοπούλου , Ιωάννης Γεωργακάκης, Μαρίζα Γεωργαλά, Παναγιώτης Γεωργαντόπουλος, Παναγιώτης Γεωργόπουλος, Καλλιόπη Ζερβού, Λαμπρινή Ζώτου, Έφη Ηλιοπούλου, Ηλίας Κουρτέσης, Ελένη Κουτροκόη, Κατερίνα Λειβαδά, Ευάγγελος Μιχάλης, Νίκος Πραγιάννης, Θεόδωρος Στεφανίδης

Θέατρο ‘’ΑΓΟΡΑ’’ Καραϊσκάκη 149
09 Νοεμβρίου – 01 Δεκεμβρίου 2013
καθημερινά πλην Δευτέρας & Τρίτης Ώρα έναρξης 21:15
Τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ
(6 ευρώ για ανέργους και φοιτητές με επίδειξη κάρτας στην προπώληση)
Προπώληση-Κρατήσεις (από 06/11/2013) στο ταμείο του θεάτρου & στα τηλέφωνα 6955-514155, 2610-223884 (11:00-13:30 & 18:00-20:00)

Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΜΑΣ
ΑΚΡΙΒΗΣ ΜΕΪΝΤΑΝΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΡΟΩΡΑ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ