Μια εμβληματική παράσταση μουσικού θεάτρου, βασισμένη σε κείμενα του νομπελίστα συγγραφέα Ελίας Κανέττι, από τον πρωτοπόρο σκηνοθέτη και συνθέτη Χάινερ Γκαίμπελς.
Το θέαμα και το ακρόαμα, η περφόρμανς και η συναυλία, τα multimedia και τα εικαστικά, ο κινηματογράφος και το live video, η ποιητική της καθημερινότητας και η περιπέτεια της ευρωπαϊκής σκέψης γίνονται «ένα σώμα» σε αυτή την παράσταση του 2004 που οδήγησε το μουσικό θέατρο σε νέες τοπογραφίες και τον θεατή του 21ου αιώνα στην εμπειρία ενός ολιστικού έργου τέχνης.
«Νόστος για ό,τι χάθηκε» σημαίνει στη γλώσσα των Αβορίγινων Αυστραλών ο δυσπρόφερτος τίτλος και ένα «μουσείο φράσεων» απαρτίζει το κείμενο της παράστασης, συντεθειμένο από σκέψεις και αφορισμούς του νομπελίστα συγγραφέα Ελίας Κανέττι. Όλα ξεκινούν με το φημισμένο Mondriaan Quartet να ερμηνεύει το 8ο Κουαρτέτο του Σοστακόβιτς και όλα εξελίσσονται με τον αινιγματικό και ονειρικό τρόπο του υπερρεαλισμού: μηχανές-ρομπότ και ένα κανονικό σπίτι εμφανίζονται στη σκηνή, ενώ ο πρωταγωνιστής, ο βετεράνος ηθοποιός Αντρέ Βιλμς, εγκαταλείπει ξαφνικά το θέατρο. Μια χειροκίνητη κάμερα τον ακολουθεί στους δρόμους της Αθήνας και, έπειτα, σε ένα διαμέρισμα του κέντρου, όπου η παρασκευή μιας ομελέτας συγχρονίζεται άψογα με το Κουαρτέτο για έγχορδα του Ραβέλ, όπως ακριβώς η ύπαρξή μας συνενώνει το τετριμμένο και τη μεταφυσική.
Σύλληψη, Μουσική και Σκηνοθεσία: Heiner Goebbels
Σχεδιασμός Σκηνικών και Φωτισμών: Klaus Grünberg
Σχεδιασμός Live video: Bruno Deville
Σχεδιασμός Κοστουμιών: Florence von Gerkan
Σχεδιασμός Ήχου: Willi Bopp
Δραματουργία και καλλιτεχνική συνεργασία: Stephan Buchberger
Βοηθός Σκηνοθέτη: Leman Yilmaz
Βοηθός Σχεδιασμού Σκηνικών και Κατασκευές: Anne Niederstadt
Με τον: André Wilms και το Mondriaan Quartet, Άμστερνταμ:
Jan Erik van Regteren Altena (βιολί), Annette Bergman (βιόλα), Edwin Blankenstijn (βιολί), Eduard van Regteren Altena (τσέλο)
Παιδική φωνή: Jérémy Carruba
Γυναικεία φωνή: Florence von Gerkan
Μουσική των: Johann Sebastian Bach, Gavin Bryars, George Crumb, Vassily Lobanov, Alexeij Mossolov, John Oswald, Maurice Ravel, Giacinto Scelsi, Dmitri Shostakovich, Heiner Goebbels
Παραγωγή: Théâtre Vidy-Lausanne (Ελβετία)
Συμπαραγωγή: Schauspiel Frankfurt (Γερμανία), spielzeit’europa Berliner Festspiele (Γερμανία), Pour-cent culturel Migros (Ελβετία), T&M – Odéon Théâtre de l’Europe (Γαλλία), Wiener Festwochen (Αυστρία)
Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Landis & Gyr, του προγράμματος Culture 2000 της Ευρωπαϊκής Ένωσης (UTE, Réseau Varèse) και του Pro Helvetia – Swiss Arts Council
Πρεμιέρα: 20 Απριλίου 2004, Théâtre Vidy-Lausanne (Λωζάννη, Ελβετία)
Διάρκεια: 1 ώρα 25 λεπτά
Διαβάστε περισσότερα:
• Βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1981, ο ισπανο-εβραϊκής καταγωγής γερμανόφωνος συγγραφέας, στοχαστής και θεωρητικός Ελίας Κανέττι (1905-1994), συνέδεσε στο έργο του το μοντερνισμό, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία, αναλύοντας πρωτίστως το θέμα της ψυχολογίας της μάζας. Είναι ο συγγραφέας του περίφημου μυθιστορήματος Η Τύφλωση (1931) και του κορυφαίου θεωρητικού έργου Μάζα και Εξουσία (1960), καθώς επίσης θεατρικών έργων, με γνωστότερο το Οι Αριθμημένοι (1956), αλλά και μελετών, όπως Η άλλη δίκη – Τα γράμματα του Κάφκα στη Φελίτσε (1969) και Η Συνείδηση των Λέξεων (1975). Αρκετά κείμενά του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στα ελληνικά.
• Έχοντας ως σημεία-αναφοράς το έργο του Αυστριακού συνθέτη Hans Eisler και του Γερμανού δραματουργού Heiner Müller, ο Χάινερ Γκαίμπελς (γενν. 1952) είναι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σύγχρονου μουσικού θεάτρου. Για την περίοδο 2012-14 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της περίφημης Ruhrtriennale, του Φεστιβάλ Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Βόρειας Βεστφαλίας-Ρηνανίας.
• Το Eraritjaritjaka είναι το τελευταίο μέρος μιας τριλογίας που δημιούργησε ο Γκαίμπελς με πρωταγωνιστή τον Αλσατό βετεράνο ηθοποιό του θεάτρου και του κινηματογράφου Αντρέ Βιλμς, γνωστό κυρίως από πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες του Aki Kaurismäki, όπως το πολυβραβευμένο Λιμάνι της Χάβρης (2011).
• Το Eraritjaritjaka βασίζεται σε στοχασμούς, σημειώσεις και προσωπικές καταγραφές του Ελίας Κανέττι, αμετάφραστες στα ελληνικά. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τα έργα του The Human Province (μετ. Joachim Neugroschel, εκδόσεις The Seabury Press, Νέα Υόρκη, 1978), The Secret Heart of the Clock (μετ. Joel Agee, εκδόσεις André Deutsch Ltd., Λονδίνο, 1991), The Agony of Flies (μετ. H.F. Broch de Rothermann, εκδόσεις Farrar, Straus and Giroux, Νέα Υόρκη, 1994), Notes from Hampstead (μετ. John Hargraves, εκδόσεις Farrar, Straus and Giroux,Νέα Υόρκη, 1998), Aufzeichnungen 1973-1984 (εκδόσεις Carl Hanser Verlag, Μόναχο, 1999), Aufzeichnungen 1992-1993, (εκδόσεις Carl Hanser Verlag, Μόναχο, 1996) και Auto-da-fé (μετ. C.V. Wedgwood, εκδόσεις Farra, Straus and Giroux, Νέα Υόρκη, 1984). Στην παράσταση περιλαμβάνονται επίσης αποσπάσματα από το περίφημο δοκίμιο του Κανέττι Μάζα και εξουσία (μετ. Αγγέλα Βερυκοκάκη-Αρτέμη, εκδόσεις Ηριδανός, Αθήνα, 2009).
• Το 1997 ο Χάινερ Γκαίμπελς, κατόπιν πρόσκλησης, ανέλαβε τη σκηνοθεσία και τη μουσική του θεάματος Εργοτάξιο Σλήμαν, σε καλλιτεχνική επιμέλεια και συν-σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμαρινού. Πρωταγωνιστούσαν οι ηθοποιοί Ακύλλας Καραζήσης και Αμαλία Μουτούση και τραγουδούσε η Λυδία Κονιόρδου και ο κόντρα τενόρος Άγγελος Φωτιάδης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν της Ντόρας Λελούδα. Σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις του ίδιου του Γκαίμπελς, η συγκεκριμένη παράσταση, ως θέαμα-ακρόαμα, «ήταν ένα καινούριο θεατρικό είδος, το οποίο αφομοιώνει και μετατρέπει σε θεατρική γραφή και ατμόσφαιρα ετερόκλητα και αποσπασματικά υλικά. Ξεκινά με τα ημερολόγια της περιόδου 1882-1890 του Γερμανού αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν από τις ανασκαφές του στην Τροία. Στην ουσία πρόκειται για μια ελευθέρων συσχετισμών χρήση της αρχαιολογίας. Αν οι αισθήσεις είναι ανοιχτές και το πνεύμα ανήσυχο θα βρει κανείς κομμάτια ενός παζλ που ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους. Όπως ο αρχαιολόγος ανακαλύπτει ευρήματα σε διαφορετικά επίπεδα εδάφους, έτσι κι εγώ χρησιμοποίησα διάφορα επίπεδα μουσικής και λόγου. Από τη «χορευτική μουσική» μέχρι την ελληνική παραδοσιακή και από την όπερα του Hector Berlioz Τρώες ως το γρηγοριανό μέλος, περιλαμβάνοντας αποσπάσματα τόσο από την Ιλιάδα του Ομήρου όσο και από τα ημερολόγια του Σλήμαν». Ήταν μια συμπαραγωγή του νεοσύστατου θεάτρου Θησείον και της ομάδας «διπλούς Έρως» με το Κέντρο Μουσικού Θεάτρου Βόλου. Το Εργοτάξιο Σλήμαν έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Θησείον και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο Θέατρο Παλαιάς Ηλεκτρικής στο Βόλο. Με αυτήν την παραγωγή εγκαινιάστηκε το θέατρο Θησείον.
• Το 2008 ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών η παράσταση του Γκαίμπελς Μαύρο πάνω σε άσπρο, ένα είδος μουσικοθεατρικού ρέκβιεμ για τον Χάινερ Μύλλερ, το οποίο, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1996, απέφερε στον δημιουργό του τη διεθνή αναγνώριση.
Τιμές εισιτηρίων:
15 – 18 – 28 €
Μειωμ. 10 – 12 – 15 € | Άνεργοι 5 €
Συζήτηση μετά την παράσταση με τον Heiner Goebbels
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου
Κεντρική Σκηνή
Μια εμβληματική παράσταση μουσικού θεάτρου, βασισμένη σε κείμενα του νομπελίστα συγγραφέα Ελίας Κανέττι, από τον πρωτοπόρο σκηνοθέτη και συνθέτη Χάινερ Γκαίμπελς. Το θέαμα και το ακρόαμα, η περφόρμανς και η συναυλία, τα multimedia και τα εικαστικά, ο κινηματογράφος και το live video, η ποιητική της καθημερινότητας και η περιπέτεια της ευρωπαϊκής σκέψης γίνονται «ένα σώμα» σε αυτή την παράσταση του 2004 που οδήγησε το μουσικό θέατρο σε νέες τοπογραφίες και τον θεατή του 21ου αιώνα στην εμπειρία ενός ολιστικού έργου τέχνης.
«Νόστος για ό,τι χάθηκε» σημαίνει στη γλώσσα των Αβορίγινων Αυστραλών ο δυσπρόφερτος τίτλος και ένα «μουσείο φράσεων» απαρτίζει το κείμενο της παράστασης,συντεθειμένο από σκέψεις και αφορισμούς του νομπελίστα συγγραφέα Ελίας Κανέττι. Όλα ξεκινούν με το φημισμένο Mondriaan Quartet να ερμηνεύει το 8ο Κουαρτέτο του Σοστακόβιτς και όλα εξελίσσονται με τον αινιγματικό και ονειρικό τρόπο του υπερρεαλισμού: μηχανές-ρομπότ και ένα κανονικό σπίτι εμφανίζονται στη σκηνή, ενώ ο πρωταγωνιστής, ο βετεράνος ηθοποιός Αντρέ Βιλμς, εγκαταλείπει ξαφνικά το θέατρο. Μια χειροκίνητη κάμερα τον ακολουθεί στους δρόμους της Αθήνας και, έπειτα, σε ένα διαμέρισμα του κέντρου, όπου η παρασκευή μιας ομελέτας συγχρονίζεται άψογα με το Κουαρτέτο για έγχορδα του Ραβέλ, όπως ακριβώς η ύπαρξή μας συνενώνει το τετριμμένο και τη μεταφυσική.
CAMERA STYLO 