Εσωτερικές Σχέσεις (Interiors) (1978) | Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν

Interiors-Poster-1978-Woody-Allen

[Η απόφαση του πατέρα τους να χωρίσει τη μητέρα τους αναστατώνει τη ζωή των 3 θυγατέρων της οικογένειας, καλώντας τις να προσαρμοσθούν στις νέες καταστάσεις… Η ταινία προτάθηκε για Οσκαρ Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και χάρισε στις Τζεραλντίν Πέιτζ & Μορίν Στέιπλετον υποψηφιότητες για Οσκαρ Α & Β Γυναικείου Ρόλου αντίστοιχα.

Δεν είναι καθόλου δύσκολο, να αλιεύσεις τις επιρροές από τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, στις Εσωτερικές Σχέσεις του Γούντι Άλεν. Στο στήσιμο της παραγωγής, το σενάριο, την διεύθυνση των ηθοποιών του, μέχρι και ο φωτισμός παραπέμπει σε ταινίες του σουηδού μετρ. Η κριτική της εποχής, δεν καλοδέχτηκε το πείραμα δραματικής ταινίας από τον Άλεν, αλλά εκείνος εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την επιτυχία του Annie Hall, με την United Artists να του δίνει πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία.]

Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τις σχέσεις τριών Εβραίων αδελφών. Μεταξύ των και μεταξύ των πλούσιων γονιών τους. Ο δικηγόρος πατέρας Ι. Τζί Μάρσαλ ζητά μετά από χρόνια διαζύγιο, από την καταθλιπτική διακοσμήτρια σύζυγο Τζεραλντίν Πέϊτζ, για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του με την πληθωρική Μαουρίν Στάπλιτον. Η μεγάλη κόρη Νταϊάν Κίτον, εξακολουθεί να ενθαρρύνει την μητέρα της, ότι ο χωρισμός είναι προσωρινός, ενώ βαθιά, φοβάται πως έχει κληρονομήσει την ψυχολογική της αστάθεια. Η μεσαία κόρη Κρίστιν Γκρίφιθ είναι απομονωμένη στη τηλεοπτική της καριέρα ως ηθοποιός και η μικρή της οικογένειας, η χαϊδεμένη Μέρι Μπέθ Χέρτ, είναι η μόνη που αντιμετωπίζει τα γεγονότα με ρεαλισμό και νεύρο.

Χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις πρωτοτυπίας, αλλά με πολύ καλές ερμηνείες, το φιλμ κατορθώνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους. Υπάρχει μια βιωματική αμεσότητα στους διαλόγους, που κάνει ενδιαφέρον κοντράστ με την ψυχρή ατμόσφαιρα της κάμερας του Άλεν. Μια καλοφτιαγμένη σινεφίλ δημιουργία, που κέρδισε 5 υποψηφιότητες για όσκαρ.

https://oitainiestiszoissou.wordpress.com/  

[αγαπητοί αναγνώστες

Το Camera Stylo Online στην έως τώρα πορεία του αποδίδει μεγάλη σημασία στο εκπαιδευτικό κομμάτι, στο κομμάτι της γνώσης και της αισθητικής ή της γνώσης της αισθητικής των τεχνών και όχι μόνο.

Η αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο μέρος από τα περίπου 5 χρόνια λειτουργίας μας, κοντά 6, δώσαμε εξίσου μεγάλη σημασία και στο ενημερωτικό κομμάτι στο οποίο εμφυσήσαμε μια νέα πνοή με τα πρωτοποριακά βίντεό μας.

Το Camera Stylo Online είχε την τύχη χάρη σε σας να φτάσει σε πολύ υψηλές αποδόσεις επισκεψιμότητας.

Σήμερα το Camera Stylo Online νιώθει την ανάγκη να κάνει μια στροφή (που ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται ) στην πορεία του. Θα δώσει σε καθημερινή βάση έμφαση στην εκπαίδευση, στην εκβάθυνση των θεμάτων, στην ανάλυσή τους, στην διαλεκτική, αναλυτική και συνεπή παρουσίασή τους , επιλέγοντας αναγκαστικά θέματα τα οποία όμως θα επιχειρεί όσο το δυνατόν να εξαντλεί. Θα συνδέει συνειρμικά θέματα με άλλα θέματα (π.χ, και μένοντας μόνο στον κινηματογράφο σύγκριση ταινιών μεταξύ τους, ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία -θα παρουσιάζεται το βιβλίο και η ταινία-, κριτική παρουσίαση και ανάλυση ταινιών του ίδιου σκηνοθέτη κλπ).

Έτσι μεταξύ άλλων αρχίζουμε την παρουσίαση παλιότερων αλλά και σύγχρονων ταινιών μέσα από την παράθεση χαρακτηριστικών διαλόγων και στιγμιοτύπων, αποσπασμάτων ή και ολόκληρων κριτικών κλπ.

To Camera Stylo Online τάσσεται ξεκάθαρα κόντρα στην εποχή της βιασύνης και της ταχύτητας. Θα δώσει τον απαιτούμενο χρόνο στα πράγματα και στην προσέγγιση της βαθύτερης διαλεκτικής τους.  

Εννοείται ότι το Camera Stylo Online θα συνεχίσει να δίνει την ίδια σημασία σε όλες τις τέχνες και στα θέματα του πολιτισμού και όχι μόνο.

Αγαπητοί αναγνώστες σας παρακαλούμε όπως ανταποκριθείτε σε αυτή την νέα αναγκαία στροφή του περιοδικού μας διαθέτοντας από την πλευρά σας τον αντίστοιχο χρόνο μελέτης του και της εις βάθος (επανα) ανακάλυψής του. (Γιάννης Καραμπίτσος, διευθυντής Camera Stylo Online) ]

mou erxontan olo kai entonoteres skepseis gia ton thanato

– Ξαφνικά ανακάλυψα
ότι δεν μπορώ να γράφω πια.
Μάλλον, όχι ξαφνικά. Στην πραγματικότητα
ξεκίνησε πέρσι τον χειμώνα.
Μου έρχονταν όλο και εντονότερες
σκέψεις για τον θάνατο.
Αυτές…
Μια εμμονή
με την θνητότητά μου.
Αυτά τα… αισθήματα ματαιότητας
σχετικά με τη δουλειά μου.
Εννοώ, τι είμαι εγώ που πασχίζω
να δημιουργώ με κάθε τρόπο;
Δηλαδή, μέχρι ποιό σημείο;
Για ποιό λόγο, για ποιό σκοπό;
Εννοώ…
Με ενδιαφέρει στ’ αλήθεια αν μια χούφτα
ποιήματά μου διαβάζονται όταν θά ‘χω φύγει;
Υποτίθεται ότι αυτό είναι
κάποιο είδος αντιρρόπησης;
Έλεγα πως είναι,
αλλά…
τώρα, για κάποιο λόγο…
Δεν… δεν μου…
Δεν μου φαίνεται ότι μειώνει
τις αληθινές συνέπειες του θανάτου.
Είναι τρομακτικό.
Η οικειότητά του
με φέρνει σε αμηχανία.

Advertisement

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.