Τό ἀνεξάντλητα Σημαῖνον: 91 ποιήματα, ἐπιλογή – μετάφραση – πρόλογος Ἕλλη Συναδινού, Ἀθήνα: Ἰδεόγραμμα 2006

Το ανεξάντλητα Σημαίνον

91 ποιήματα

Emily Dickinson

ανθολόγηση: Έλλη Συναδινού

μετάφραση: Έλλη Συναδινού

Ιδεόγραμμα, 2006

120 σελ.

Έμιλυ Ντίκινσον

Εργαστήρι Κινηματογράφου Δήμου Ζωγράφου συνεχίζονται οι εγγραφές
θεωρία-ιστορία-πρακτική κινηματογράφου-δημιουργία ταινιών

Από τον Πρόλογο της Έλλης Συναδινού Emily Dickinson – Μία Μορφή – Ένα Πέρασμα – Ένα Μετέωρο – Ακατάταχτο σε Νόρμες, «…Δεν βρίσκω σε ποια κατηγορία μπορούν να ενταχθούν τα ποιήματά της…», υπήρξε μόνιμο πρόβλημα για τον Thomas Wentworth Higginson, εκδότη λογοτεχνικού περιοδικού, πρώην ιερομένο, με μεταρρυθμιστικές απόψεις για τα δικαιώματα και την κοινωνική θέση των γυναικών και με ενδιαφέρον για την προώθηση της γυναικείας παρουσίας στα γράμματα. Όπως είπε κάποτε σ έναν φίλο του: «Οι στίχοι της ήταν αξιοπρόσεκτοι, αν και ιδιόρρυθμοι, ιδιαίτερα εύθραυστοι, όχι αρκετά δυνατοί για να δημοσιευθούν». […]

Πνεύμα αδέσμευτο, ασυμβίβαστο (σταμάτησε από μικρή ηλικία να πηγαίνει στην εκκλησία), η γραφή της προδρομική (περικόπτει τη λέξη αν χρειαστεί, αδιαφορεί για γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες, γεννά δικούς της κανόνες), η καταγραφή «γυμνή» και άμεση αυτού που ο νους συλλαμβάνει όπως γυμνός βγαίνει ο μίσχος μεσ από το χώμα. Οποιοδήποτε περιστατικό, φυσικό φαινόμενο, δημιούργημα της φύσης, ένα υμενόπτερο, μια πέτρα, ένα ηλιοβασίλεμα, γίνεται αφορμή και πηγή για συμπαντικές αναφορές και στοχασμό, όσο πιστά μπορεί να αποδοθεί αυτό μια και «Τ Αληθινά Ποιήματα» διαφεύγουν. Ένας εσωτερικός ποταμός που μέσα του ρέει ο Κόσμος. Αναζητά το δικό της στίγμα αδυνατώντας να δώσει εξήγηση, πλησιάζει το άνοιγμα προς το επέκεινα διαρκώς σχοινοβατώντας πάνω από άβυσσο. Η όραση και η ενόραση υπήρξαν ο μεγάλος της ξεναγός στην οικουμένη κι ας έζησε μιαν ολόκληρη ζωή στην πουριτανική κωμόπολη Άμερστ (5.500 κάτοικοι το 1927) περιτριγυρισμένη από βουνά.
Συχνή αναφορά στα ποιήματά της ο θάνατος ή όπως τον αποκαλεί «η Αθανασία» μα που γι αυτήν οι άνθρωποι κρατούσαν το στόμα τους κλειστό και πείραμα δεν υπήρχε να την αποδείξει. […]

Γεννήθηκε το 1830 στο Άμχερστ της Μασαχουσέτης. Θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ποιήτριες της Δύσης. Η ποίησής της έχει έντονα προσωπικό χαρακτήρα, που κάνει σχεδόν αδύνατη την ένταξή της σε κάποια σχολή ή λογοτεχνικό ρεύμα. Έζησε απομονωμένη στο δωμάτιό της μέχρι το θάνατό της το 1890.


Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά


Ποιήματα και επιστολές

Emily Dickinson
ανθολόγηση: 
Λιάνα Σακελλίου
μετάφραση: 
Λιάνα ΣακελλίουΆρτεμις ΓρίβαΦρόσω Μαντά
επιμέλεια: 
Λιάνα Σακελλίου

Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, 2013
578 σελ.

Έμιλυ Ντίκινσον, «η λαίδη στα Λευκά»: μια από τις μεγαλύτερες ποιήτριες του 19ου αιώνα όπως και μία από τις πιο μυστηριώδεις φιγούρες της παγκόσμιας ποίησης. Ο θρύλος της απόσυρσής της από τα εγκόσμια συνδέθηκε με τον ποιητικό της αναχωρητισμό: δέκα μόνο ποιήματα δημοσίευσε όσο ζούσε, ενώ συνέθεσε περισσότερα από 1700 ποιήματα. Η ποίησή της εξυψώνει την καθημερινή εμπειρία της επαρχιακής ζωής σε υπερβατικό όραμα· το αίνιγμα της ύπαρξης το αγγίζει με στίχους λιτούς και παλλόμενους. Μεγαλειώδης και ταυτόχρονα φευγαλέα, η ποιητική συνεισφορά της Ντίκινσον δεν έχει μέχρι σήμερα μελετηθεί σε μεγάλο εύρος στην ελληνική γλώσσα. 

Το νέο βιβλίο με τίτλο «Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά» φιλοδοξεί να αποτελέσει μία έκδοση αναφοράς για την Αμερικανίδα ποιήτρια. Δίγλωσση ανθολογία, παρουσιάζει μεταφράσεις ποιημάτων από όλες τις περιόδους της παραγωγής της, πολλά εκ των οποίων μεταφράζονται για πρώτη φορά στην Ελληνική γλώσσα. Περιλαμβάνει ακόμη το σύνολο των επιστολών της Ντίκινσον, κείμενα με την δική τους ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία. Τα ποιήματα και οι επιστολές συνοδεύονται από εκτεταμένη μελέτη για το βίο και την ποίηση της Ντίκινσον, που έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική βιβλιογραφία για την ποιήτρια. 

Ας γίνει η ποίηση της Ντίκινσον πηγή ανάτασης και για τον Έλληνα αναγνώστη.

Έμιλι Ντίκινσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Έμιλι Ντίκινσον

Γέννηση 10 Δεκεμβρίου 1830

Άμερστ

Θάνατος 15 Μαΐου 1886

Άμερστ

Αιτία θανάτου νεφρίτιδα

Υπηκοότητα Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής

Σπουδές κολέγιο του Μάουντ Χόλιοκ

Ιδιότητα συγγραφέας και ποιητής

Γονείς Έντουαρντ Ντίκινσον και Έμιλι Νόρκρος

Αδέλφια Lavinia Norcross Dickinson και William Austin Dickinson

Βραβεύσεις National Women’s Hall of Fame

Η Έμιλι Ελίζαμπεθ Ντίκινσον (Emily Elizabeth Dickinson, 10 Δεκεμβρίου 1830 – 15 Μαΐου 1886) ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια. Αν και όχι τόσο διάσημη όσο ήταν εν ζωή, πλέον θεωρείται, μαζί με τον Ουώλτ Ουίτμαν, από τους πιο αναγνωρισμένους και αντιπροσωπευτικούς Αμερικανούς ποιητές του 19ου αιώνα. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μένοντας αποκλεισμένη στο σπίτι των γονιών της στο Άμερστ και ολόκληρη η εργογραφία της παρέμεινε ανέκδοτη και κρυμμένη μέχρι και το θάνατό της. Εξαίρεση αποτέλεσαν μονάχα πέντε ποιήματα, από τα οποία τρία δημοσιεύτηκαν ανώνυμα και ένα εν αγνοία της ίδιας της ποιήτριας.

Οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον

Η Έμιλι γεννήθηκε το 1830 στο Άμερστ της Μασαχουσέτης. Ο πατέρας της ποιήτριας, Έντουαρντ Ντίκινσον, είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο Γέιλ και εργαζόταν ως δικηγόρος στο Άμερστ της Μασαχουσέτης, ενώ αργότερα εκλέχθηκε μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Συγκλήτου της πολιτείας και μέλος του Αμερικάνικου Κογκρέσου. Στις 6 Μαΐου 1828, παντρεύτηκε την Έμιλι Νόρκρος Ντίκινσον και έκαναν τρία παιδιά: τον Γουίλιαμ Ώστιν, την Έμιλι Ελίζαμπεθ και τη Λαβίνια Νόρκρος, η οποία ήταν και αυτή που ανακάλυψε το έργο της αδερφής της, το συγκέντρωσε και το εξέδωσε μετά το θάνατό της.

Η Έμιλι Ντίκινσον προερχόταν από μια οικογένεια με ρίζες στη Νέα Αγγλία: οι πρόγονοί της έφτασαν στη Αμερική κατά το πρώτο μεταναστευτικό πουριτανικό κύμα. Συνεπώς, η αυστηρή προσήλωση της οικογένειάς της στον προτεσταντισμό επηρέασε και το έργο της ποιήτριας.

Η Έμιλι έζησε απομονωμένη στο δωμάτιό της μέχρι το θάνατό της. Σπάνια έβγαινε από το σπίτι κι ερχόταν σε επαφή με ελάχιστους ανθρώπους, οι οποίοι όμως την επηρέασαν σε μέγιστο βαθμό στην ποίηση και το τρόπο σκέψης της. Το 1854, γνώρισε τον πάστορα Τσαρλς Γουάντσγορθ σε ένα ταξίδι στην Φιλαδέλφεια. Ορισμένοι κριτικοί πιστεύουν ότι οι ρομαντικοί στίχοι των ποιημάτων της τα επόμενα χρόνια προέρχονταν από τον πλατωνικό έρωτά της για τον πάστορα, ωστόσο η ίδια τον αποκαλούσε «τον πιο κοντινό της άνθρωπο πάνω στη γη».

Ποίηση και επιρροές

Τα αδέρφια της Έμιλι δεν ήταν μόνο η οικογένειά της, αλλά και οι σύντροφοι στις πνευματικές ενασχολήσεις της. Η ποίησή της αντανακλά τη μοναξιά που ένιωθε η ίδια, αλλά και στιγμές έμπνευσης που δίνουν ίσως μια αίσθηση ευτυχίας. Επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το θρησκευτικό συντηρητισμό της οικογένειάς της, αλλά και του αστικού πουριτανικού περιβάλλοντος της πόλης όπου ζούσε, ενώ φαίνεται να αντλεί επιρροές και από τους Μεταφυσικούς Άγγλους ποιητές του 17ου αιώνα. Θαύμαζε τον Τζον Κητς και τους Ρόμπερτ και Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ.

H Ντίκινσον ήταν ιδιαίτερα παραγωγική στον αριθμό των ποιημάτων της, που ξεπερνούν τα 1700 και συχνά τα έστελνε μέσω αλληλογραφίας σε φίλους της, ωστόσο δεν αναγνωρίστηκε ευρέως κατά τη διάρκεια της ζωής της. Πέθανε στο Άμερστ το 1886 και ο πρώτος τόμος ποιημάτων της εκδόθηκε μετά θάνατον το 1890 κι ο τελευταίος το 1955.

Ελληνικές μεταφράσεις

Επειδή Δεν Άντεχα να Ζήσω Φωναχτά, Ποιήματα και επιστολές, επιμέλεια: Λιάνα Σακελλίου, μετάφραση: Λιάνα Σακελλίου, Άρτεμις Γρίβα, Φρόσω Μαντά, Αθήνα, Gutenberg 2013

Φύση: Ποιήματα της Έμιλυ Ντίκινσον, Άννα Δασκαλοπούλου, Αθήνα: Ειδική Εκδοτική 1995

Ποιήματα,, ἐπιλογή – μετάφραση Ἀγγελική Σιδηρά, Ἀθήνα: Ἑρμείας 1996

Επι-γράμματα, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Κώστας Ιωάννου, Κορωπί: Κρωπία 2000

Emily Dickinson: Ἡ ποιήτρια τῶν ἑπομένων ἐποχῶν, ἐπιλογή καί μετάφραση ποιημάτων, πρόλογος καί σχόλια Κώστας Ἰωάννου, Κορωπί: Κρωπία 2000

Ζωή: Ποιήματα, μετάφραση Άννα Δασκαλοπούλου, Αθήνα: Ζαχαρόπουλος 2003

Το μέγα ύδωρ : Εικοσιεπτά ποιήματα, μετάφραση – πρόλογος Διονύσης Καψάλης, Αθήνα: Άγρα 2004

44 ποιήματα και 3 γράμματα, επιλογή – μετάφραση – σχολιασμός – επίμετρο Ερρίκος Σοφράς, Αθήνα: Ροδακιό 2005

Μιά ὥρα εἶναι μιά θάλασσα: Τά ὀλιγόστιχα, εἰσαγωγή, μετάφραση, σχόλια Κώστας Ἰωάννου, Κορωπί: Κρωπία 2005

Αγάπη : Ποιήματα, μετάφραση Άννα Δασκαλοπούλου; ζωγραφική Θανάσης Καραμήτας, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος 2005

Τό ἀνεξάντλητα Σημαῖνον: 91 ποιήματα, ἐπιλογή – μετάφραση – πρόλογος Ἕλλη Συναδινού, Ἀθήνα: Ἰδεόγραμμα 2006

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.